ਦਿੱਲੀ ਮੋਰਚਾ ਲੰਮਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਤੇ ਮੋਰਚਾ ਲੰਮਾ ਚਲਾਓਣ ਲਈ ਲੋਕਲ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪਾਓਣੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ।
ਨੇੜਲੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਸਵੇਰੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਚਾਹ ਪਾਣੀ, ਚੌਲ ਖਾਕੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਸ਼ਾਮੀਂ ਵਾਪਸੀ ਵੇਲੇ ਲੰਗਰ ਛਕਕੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜਦੇ ਨੇ।
ਤਕਰੀਬਨ ਅੱਸੀ ਫੀਸਦੀ ਲੋਕਲ ਲੋਕ ਲੰਗਰ ਛਕ ਰਹੇ ਨੇ।
ਏਸ ਮੋਰਚੇ ਨੇ ਲੋਕਲ ਦੁਕਾਨਾਂ ਦਾ ਬਿਜਨਸ ਵੀ ਵਧਾਇਆ।
ਦਿਹਾੜੀ ਦਾ ਵੀਹ ਪੱਚੀ ਲੱਖ ਦਾ ਪਾਣੀ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ।
ਇਹ ਸਾਰਾ ਏਥੋਂ ਨੇੜੇ ਤੇੜਿਓਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਤੋਂ ਚੱਕਿਆ ਜਾਂਦਾ।
ਲੱਖਾਂ ਦੇ ਡਿਸਪੋਜਲ ਭਾਂਡੇ, ਤਰਪਾਲਾਂ, ਰੱਸੇ ਤੇ ਹੋਰ ਸਮਾਨ ਬਜ਼ਾਰਾਂ ‘ਚੋਂ ਖ੍ਰੀਦਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ।
ਕੱਪੜਾ ਲੀੜਾ, ਜੁੱਤੀ ਜੋੜਾ ਤੇ ਹੋਰ ਛਿੱਛ ਪੱਤਰ ਖ਼ਰੀਦ ਰਹੇ ਆਪਣੇ ਬੰਦੇ।
ਨੇੜੇ ਨਿੱਕੀਆਂ ਫੈਕਟਰੀਆਂ ‘ਚ ਨਹਾਓਣ ਖਾਤਰ, ਲੀੜੇ ਧੋਣ ਖਾਤਰ ਸਾਰਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਮੋਟਰਾਂ ਚੱਲਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੋਟਰ ਸੜਗੀ, ਫ਼ੈਕਟਰੀ ਮਾਲਕ ਨੇ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਨਵੀਂ ਪਵਾਤੀ।
ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਟੈਕੀਆਂ ਏਹਨ੍ਹਾਂ ਮੋਟਰਾਂ ਤੋਂ ਭਰੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ।
ਨੇੜਲੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਨਿਆਣਿਆਂ ਨੂੰ ਮੋਰਚੇ ਤੇ ਸੱਦਕੇ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਜਾਂਦਾ, ਕੱਪੜੇ, ਲੰਗਰ, ਬੂਟ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਏਹ ਲੋਕ ਕਿਵੇਂ ਸਾਡੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋ ਸਕਦੇ ਨੇ।
ਇਹ ਝਲਕ ਆ ਓਹਨ੍ਹਾਂ ਜਵਾਕਾਂ ਦੀ ਜਿਹੜੇ ਮੋਰਚੇ ਤੇ ਆਓਂਦੇ ਨੇ...
ਡਟੇ ਹਾਂ ਤੇ ਡਟੇ ਰਹਾਂਗੇ.....ਜੂਝਾਂਗੇ ਤੇ ਜਿੱਤਾਂਗੇ...ਘੁੱਦਾ
No comments:
Post a Comment