ਹਾਣੀ ਬਨਾਮ ਬਾਬਾ ਕੰਵਲ

ਘੁੱਗ ਵੱਸਦੇ ਜਿਲ੍ਹੇ ਮੋਗੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਢੁੱਡੀਕੇ ਨੌਂ ਦਾ ਪਿੰਡ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਰੈਂਹਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੀਕਰ ਏਸ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਂ ਜਿਓਦਾਂ ਰਹਿਣਾ
ਕਿਓਕਿ ਬਾਪੂ ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ ਏਸੇ ਢੁੱਡੀਕੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਪੈਦਾਇਸ਼ ਨੇ। ਸੁੱਕੀ ਮਿੱਟੀ ਤੇ ਤਰੌਂਕੇ ਸੱਜਰੇ ਪਾਣੀ ਵੰਗੂ ਜਸਵੰਤ ਕੰਵਲ ਦੇ ਨਾਵਲ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਗਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸੁਗੰਧ ਬਣਕੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੇ। ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਦਾਦੇ ਅਰਗੇ ਚੋਬਰ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਓਦੋਂ ਕੰਵਲ ਹੋਣਾਂ ਨੇ ਲਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਸੱਠਵੇਆਂ ਵਿੱਚ ਕਾਮਰੇਡੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਤੇ ਲਿਖਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਫੇਰ ਕਾਲੇ ਸਮੇਆਂ 'ਚ ਸਿੱਖ ਸਿਆਸਤ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ। ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਖਾਸ ਗੱਲ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ 'ਚ ਰਲੀਜ਼ ਹੋਈ ਪੰਜਾਬੀ ਫਿਲਮ "ਹਾਣੀ" ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ ਦੀ ਹੀ ਲਿਖੀ ਵਈ ਆ। ਕੱਲ੍ਹ "ਹਾਣੀ" ਵੇਖਣ ਦਾ ਸਬੱਬ ਬਣਿਆ। ਪਰਦੇ ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਆਇਆ story by - Amitoj Maan
ਪਰ ਅੱਧੇ ਘੈਂਟੇ ਦੀ ਫਿਲਮ ਵੇਖਕੇ ਈ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਿ "ਹਾਣੀ" ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਜਸਵੰਤ ਕੰਵਲ ਦੇ ਨਾਵਲ "ਪੂਰਨਮਾਸ਼ੀ" ਤੋਂ ਲਈ ਵਈ ਆ। ਤਕਰੀਬਨ ਉੱਨੀ ਸੌ ਨੰਜਾ, ਪੰਜਾਹ 'ਚ ਏਹ ਨਾਵਲ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਪੂਰਨਮਾਸ਼ੀ ਨਾਵਲ ਦੇ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਚੇਂਜ ਕਰਤੇ ਬਾਕੀ ਮਾੜੀ ਮੋਟਾ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਮੋਲਡ ਕੀਤਾ ਵਾ। ਫਿਲਮ ਵੇਖਿਓ ਲਾਜ਼ਮੀ, ਬਹੁਤ ਕੈਮ ਆ,ਪਰ ਏਹ ਬੜਾ ਮਾੜਾ ਕਰਿਆ ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ ਨੂੰ ਜਮਾਂ ਅੱਖੋਂ ਪਰੋਖੇ ਕਰਤਾ ਬਾਈਆਂ ਨੇ ।ਬਾਕੀ ਆਹ ਝੱਗੇ ਬਲੈਣਾਂ ਪਾਕੇ ਕੈਮਰੇ ਮੂਹਰੇ ਧਮੁੱਕ ਮਾਰਨ ਆਲੇਆਂ ਤੋਂ ਨਾ ਡਰਿਆ ਕਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਆਲੇ ਬਾਬੇ ਕੰਵਲ ਅਰਗੇ
ਹਲੇ ਵੀ ਢੁੱਡੀਕੇ ਦੀ ਹਵਾ 'ਚ ਸਾਹ ਲੈ ਰਹੇ ਨੇ.....ਘੁੱਦਾ

ਬਰਨਾਲੇ ਦੀ ਸਤਾਈ ਸਤੰਬਰ

ਲੰਘੀ ਰਾਤ ਅਸੀਂ ਬਰਨਾਲੇ ਦੀ ਦਾਣਾ ਮੰਡੀ 'ਚ ਸੀਗੇ। ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਸੱਤ ਵਜੇ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਤੜਕੇ ਦੇ ਛੇ ਵਜੇ ਤੀਕ ਨਾਟਕ, ਗੀਤ ਤੇ ਕੋਰੀਓਗਰਾਫੀਆਂ ਚਲਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ। ਜੇ ਗਰੇਆਲਾਂ ਦਾ ਗਿੱਪੀ ਜਾਂ ਸੁਲਫੇ ਸੂਟਿਆਂ ਆਲ਼ਾ ਕੋਈ ਗੈਕ ਕਲਾਕਾਰ ਆਇਆ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕੱਠ ਬਾਹਲਾ ਹੋਣਾ ਸੀ। ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਕਲੇਜਾ ਦੂਹਰਾ ਕਰਨ ਆਲੇ ਨਾਟਕ ਚਲਦੇ ਰਹੇ। ਮਜ਼ਾਰਾਂ ਤੇ ਪਾਈ ਚਾਦਰ ਅਰਗੇ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਦਰੀਆਂ ਤੇ ਪੇਂਡੂੰ ਮੁਲਖ ਦਰਸ਼ਕ ਬਣਿਆ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਧੌਲੀਆਂ ਦਾਹੜੀਆਂ ਆਲੇ ਬਾਬੇ ਕੰਬਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਖੜਾਪ ਖੜਾਪ ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰਦੇ। ਦਾਣਾ ਮੰਡੀ ਦੇ ਤੇਗੇ ਲੋਟ ਚਿਣੇ ਖੜਵੰਜੇ ਤੇ ਪੈਹਲਾਂ ਚੌਂਕੜੀਆਂ ਮਾਰ ਕੇ ਬੈਠੇ ਰਹੇ, ਜਦ ਗੋਢਿਆਂ ਦਾ ਗਲੀਸ ਜਰਕਣ ਲੱਗਾ ਫੇਰ ਲੱਤਾਂ ਨਿਸਾਲ ਕੇ ਬਹਿਗੇ, ਬਿੰਦ ਝੱਟ ਲੱਕ ਵੀ ਸਿੱਧਾ ਕਰ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਝਾਤੀ ਲੈ ਲੈਂਦੇ। ਬਾਬਿਆਂ ਨੇ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀਆਂ ਟੇਢੀਆਂ ਬੀਂਗੀਆਂ ਪੱਗਾਂ ਦੇ ਮੜਾਸੇ ਮਾਰੇ ਵਏ ਸੀ। ਅੱਸੂ ਦੀ ਸੱਜਰੀ ਠੰਢ ਕਦੇ ਕਦੇ ਲੂੰ ਕੰਢਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਧੁੜਧੁੜੀ ਛੇੜਦੀ ਰਹੀ। ਬਾਬਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬੁੱਢੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਮੋਟੇ ਸੀਸੇਆਂ ਆਲੀਆਂ ਐਨਕਾਂ ਲੱਗੀਆਂ ਬੀਆਂ ਸੀ ਜੇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਾਲੇ ਰੰਗਾ ਧਾਗਾ ਵੱਟਕੇ ਗਲ ਓਤ ਦੀ ਪਾਇਆ ਹੁੰਦਾ।
ਦਿੱਲੀ ਬੰਨੀਓਂ ਦਸ ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਟੀਮ ਆਈ ਸੀ ਗੌਣ ਖਾਤਰ। ਹਿੰਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਪੁੱਠ ਚਾੜ੍ਹਕੇ ਓਪਰੀ ਜੀ ਬੋਲੀ 'ਚ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਗੀਤ ਬੜੇ ਸੁਚੱਜੇ ਢੰਗ ਨਾ ਗਾਉਂਦੇ ਰਹੇ। ਭਮਾਂ ਸਮਝ ਨਾ ਵੀ ਆਈ ਹੋਵੇ ਪਰ ਪੇਂਡੂੰ ਬਾਬੇਆਂ ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਆਰੀ ਪੱਬਾਂ ਭਾਰ ਹੋ ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰੀਆਂ।
ਜਾਂ ਜਿਮੇਂ ਜਿਮੇਂ ਨਾਟਕ 'ਚ ਮਾੜਾ ਚੰਗਾ ਸੀਨ ਆਉਂਦਾ ਓਹੋ ਤਾਂ ਬਾਬੇ ਕਮੈਂਟ ਕਰ ਛੱਡਦੇ "ਓ ਹੋ ਹੋ ਭੈਣ ਦਿਆ ਬੀਰਾ ਤੇਰਾ ਬੇੜਾ ਤਰਜੇ" । ਗਾਲ੍ਹ ਕੱਢਦੇ ਕੱਢਦੇ ਵੀ ਮੂੰਹੋ ਅਸੀਸ ਈ ਨਿੱਕਲਦੀ । ਜਦੋਂ ਕਰਪੈਨ ਕਣਕ ਵੱਢਕੇ ਖੇਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਓਦੂੰ ਬਾਅਦ ਯੂਰੀਏ ਦੇ ਖਾਲੀ ਗੱਟੇ ਚੱਕੀ ਵੇਹੜੇ ਆਲ਼ੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਸਿੱਟੇ ਚੁਗਦੀਆਂ ਫਿਰਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਕੁਝ ਐਹੇ ਜੀਆਂ ਸਿੱਧ ਪਧਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵੀ ਦੂਜੀ ਸੈੜ ਦਰਸਕਾਂ 'ਚ ਬੈਠੀਆਂ ਸੀਗੀਆਂ।
ਤੜਕੇ ਮੂੰਹ ਹੱਥ ਧੋ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਮੁੜਨ ਲੱਗਿਆਂ ਇੱਕ ਗੰਜੇਪਨ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਸ਼ੈਹਰੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਸਾਡੇ ਲਾਗੇ ਆਕੇ ਕੈਂਹਦਾ, "ਬਈ ਕੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਸੀ ਏਥੇ?" ਮਖਾ ਬਾਬਾ ਜੀ ਨਾਟਕ ਨੂਟਕ ਖੇਡਦੇ ਸੀਗੇ , ਤੁਸੀਂ ਨੀਂ ਦੇਖੇ? ਸ਼ੈਹਰੀ ਬਾਬਾ ਕੈਂਹਦਾ ,"ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਤੜਕੇ ਸੈਰ ਕਰਨ ਆਇਆਂ ਸਾਨੂੰ ਨੀਂ ਪਤਾ"......ਘੁੱਦਾ

ਨਿੱਜੀਕਰਨ ਦੀ ਨੀਤੀ

108 ਨੰਬਰ ਆਲੀਆਂ ਐਬੂਲੈਂਸਾਂ ਦਾ ਰੌਲਾ ਪਿਆ ਬਾ ਬਾਦਲ ਦੀ ਫੋਟੋ ਕਰਕੇ। ਅਸਲ 'ਚ ਏਹ 108 ਐਬੂਲੈਂਸਾ ਸਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਨੇ। ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਹਰਿੱਕ 108 ਆਲੀ ਐਬੂਲ਼ੈਂਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤਿ ਮਹੀਨਾ ਇੱਕ ਲੱਖ ਅਠ੍ਹਾਰਾਂ ਹਜ਼ਾਰ ਦੇਂਦੀ ਆ। ਹੱਦ ਜ਼ੋਰ ਮਾਰਕੇ ਮਸੀਂ ਚਾਲੀ ਹਜ਼ਾਰ ਦਾ ਤੇਲ ਫੂਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੋਣਾ ਤੇ ਬਾਕੀ ਡਰੈਬਰ ਦਾ ਖਰਚਾ। ਬਾਕੀ ਸਾਰਾ ਮੁਨਾਫਾ ਨਿੱਜੀ ਕੰਪਨੀ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ।
ਏਮੇਂ ਜਿਮੇਂ ਬਿਜਲੀ ਮੈਹਕਮਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ, ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਸਹੇ ਦੇ ਕੰਨ ਅਰਗੇ ਪੰਜ ਪੰਜ ਸੌ ਦੇ ਚਾਰ ਨੋਟ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਬਿੱਲ ਤੇ ਈ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਹਰੇਕ ਘਰ ਦੇ । ਏਮੇਂ ਜਿਮੇਂ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ਼ ਠੇਕੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਬਾਹਲੀ ਗੱਲ ਕੀ ਆ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਆਲੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਪੋਟਸ ਸਕੂਲ਼ 'ਚ ਪ੍ਰੈਂਸੀਪਲ ਵੀ ਠੇਕੇ ਤੇ ਆ ਹੁਣ , ਨਮੇਂ ਭਰਤੀ ਟੀਚਰ ਬਚਾਰੇ ਪੰਜ ਸੱਤ ਹਜ਼ਾਰ ਦੇ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਤੇ ਨਾਲਦੀ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਪੁਰਾਣਾ ਟੀਚਰ ਦੁੱਗਣੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੈਸੇ ਲੈਂਦਾ। ਮੈਨਟਲੀ ਟੌਰਚਰ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਏਹ।
ਜਦੋਂ ਡੀਜ਼ਲ ਦਾ ਰੇਟ ਪੰਜ ਰੁਪੈ ਪ੍ਰਤਿ ਲੀਟਰ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿਸਾਨ ਜੂਨੀਅਨ ਦੇ ਆਗੂ ਸ਼ਿੰਗਾਰਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸੱਥ 'ਚ ਖੜ੍ਹਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ."ਪਰਧਾਨ ਕੱਠੇ ਹੋਕੇ ਲੜੋ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਡੀਜ਼ਲ ਛੇਤੀ ਬੀਹ ਰੁਪੈ ਲੀਟਰ ਹੋਜੂ" । ਪੈਲੇ ਪਾਸੇ ਬੈਠਾ ਬਜ਼ੁਰਗ ਕੈਂਹਦਾ ਪਰਧਾਨ ਕਿਓਂ ਭੋਰਦਾਂ ? ਬੀਹ ਰੁਪੈ ਕੇਹੜੇ ਹਸਾਬ ਨਾ ਹੋਜੂ?" ਮਤਲਬ ਓਦੋਂ ਗੱਲ ਬੜੀ ਓਪਰੀ ਲੱਗਦੀ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਪੰਜਾਹ ਨੂੰ ਹੋਗਿਆ ਡੀਜ਼ਲ।
ਓਦੋਂ ਤੇਲ ਸਰਕਾਰੀ ਹੱਥਾਂ 'ਚ ਸੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਕੰਪਨੀਆਂ ਮਨਮਰਜ਼ੀ ਦਾ ਰੇਟ ਵਧਾਉਂਦੀਆਂ। ਚੌੜ ਦੀ ਗੱਲ ਨੀਂ , ਐਸੇ ਚਲੰਤ ਸਾਲ 'ਚ ਪੈਟਰੋਲ ਬੀਹ ਰੁਪੈ ਵਧਗਿਆ।
ਨਮੀਂ ਪਨੀਰੀ ਟੈਲੀਫੂਨ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੇ ਨੈੱਟ ਚਲੌਣ ਕਰਕੇ ਚਾਟ ਤੇ ਲਾਲੀ ਹੁਣ। ਨੈੱਟ ਪੈਕ ਜਾਂ ਟਾਕਟਾਈਮ ਘੱਟ ਮਿਲਦਾ ਪਰ ਪੈਸੇ ਓਨੇ ਈ ਦੇਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ। ਡੱਡੀਆਂ ਦੇ ਮੰਮੇ ਉੱਗ ਆਏ। ਧੁੰਦ ਲਹਿਗੀ, ਗੱਲਾਂ ਸਾਫ ਨੇ , ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਹੱਲ ਰਹਿ ਗਿਆ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਲਾਮਬੰਦ ਹੋਣਾ ਬਣਦਾ ਤੇ ਜੇ ਨਹੀਂ ਕੱਠੇ ਹੋਣਾ ਫੇਰ ਆਥਣੇ ਅੰਨੇ ਦੀ ਹਿੱਕ ਅਰਗੇ ਪੰਜ ਸੱਤ ਮੰਨ ਪਾੜਕੇ ਦੰਦਾਂ 'ਚ ਡੱਕਾ ਫੇਰ ਲਿਆ ਕਰੋ ਤੇ ਇੱਕ ਨੰਬਰ ਤੇ ਪੱਖੇ ਦੀ ਸੁੱਚ ਮਰੋੜ ਕੇ ਟੈਮ ਨਾ ਸੌਂਜਿਆ ਕਰੋ....ਘੁੱਦਾ

ਰਾਵਣ ਭੂਆ ਕੋਲੇ

ਕੇਰਾਂ ਏਮੇਂ ਜਿਮੇਂ ਆਹੀ ਅੱਸੂ ਕੱਤੇ ਜੇ ਦੇ ਦਿਨ ਭਰਾਵਾ। ਦਸ਼ੈਹਰਾ ਨੇੜੇ ਈ ਸੀਗਾ। ਲੈਂਕਾ ਆਲੇ ਰਾਵਣ ਅਰਗੇਆਂ ਦੀ ਭੂਆ ਜੈਤੋ ਕੋਲ ਚੰਦਭਾਨ ਵਿਆਹੀ ਵਈ ਸੀ। ਭੂਆ ਨੇ ਕੋਡ ਲੰਬਰ ਲਾਕੇ ਸ੍ਰੀ ਲੈਂਕਾ ਆਵਦੇ ਪੇਕੀਂ ਫੂਨ ਲਾਲਿਆ ਤੇ ਆਵਦੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕੈਂਹਦੀ ਜਵਾਕ ਲੈਕੇ ਆਜਾ , ਚਾਰ ਦਿਨ ਜਵਾਕ ਚੰਦਭਾਨ ਰਹਿ ਜਾਣਗੇ ।
ਮੇਘਨਾਥ, ਕੁੰਭਕਰਨ ਤੇ ਨਿੱਕਾ ਰਾਵਣ ਆਵਦੀ ਬੇਬੇ ਨਾ ਪੰਜਾਬ ਆਗੇ । ਬਠਿੰਡੇ ਅੱਡੇ 'ਚ ਆਕੇ ਰਾਵਣ ਬੀਚਰ ਗਿਆ ਭੁੰਜੇ ਲਿਟ ਲਿਟ ਅੱਡੀਆਂ ਰਗੜੇ ਨਾਲੇ ਆਵਦੀ ਬੇਬੇ ਦਾ ਝੱਗਾ ਖਿੱਚੇ ਫੁੱਲ ਗਲਾਰੀ ਕੈਂਹਦਾ ਐਨਕਾਂ ਲੈਣੀਆਂ। ਰਾਵਣ ਦੀ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਬੀ ਇੱਕ ਐਨਕ ਨਾ ਤਾਂ ਸਰਨਾ ਨੀਂ ਦਸ ਸਿਰ ਆ ਰਾਵਣ ਦੇ ਦਸ ਐਨਕਾਂ ਲੈਣੀਆਂ ਪੈਣਗੀਆਂ। ਹਾਰਕੇ ਲੈਤੀਆਂ ਭਰਾਵਾ ਐਨਕਾਂ। ਐਨਕਾਂ ਊਨਕਾਂ ਲਾਕੇ ਰਾਵਣ ਜੈਕੀ ਸ਼ਰਾਫ ਬਣਿਆ ਫਿਰੇ ਤੇ ਅੱਡੇ 'ਚ ਚਾਰ ਪੰਜ ਗੇੜੇ ਲਾਗਿਆ ਹਵਾ ਹਵਾ 'ਚ।
ਮੁੜਕੇ ਕੈਂਹਦਾ ਬੇਬੇ ਕੇਲੇ ਲਿਆ ਦਰਜਨ, ਢਿੱਡ 'ਚ ਚੂਹੇ ਨੱਚੀ ਜਾਂਦੇ ਆ। ਕੇਲੇ ਫੜ੍ਹਲੇ ਰੇਹੜੀ ਤੋਂ । ਆਅਅਅ ਕੀ ਦਸ ਮੂੰਹ ਸੀਗੇ ਰਾਵਣ ਦੇ ਕੱਲਾ ਈ ਦਸ ਕੇਲੇ ਸੁੰਭਰ ਗਿਆ। ਬਾਕੀ ਬਚਦੇ ਦੋ ਕੇਲੇ ਖਾਕੇ ਮੇਘਨਾਥ ਤੇ ਕੁੰਭਕਰਨ ਸੈੜ ਤੇ ਹੋਗੇ। ਐਨੇ ਨੂੰ ਚੰਦਭਾਨ ਆਲੀ ਬੱਸ ਆਗੀ ਭਰਾਵਾ, ਫੇਰ ਬਸ ਚੜ੍ਹਨ ਲੱਗੇ ਰਾਵਣ ਦੇ ਸਿਰ ਅੜਗੇ ਬਾਰੀ 'ਚ। ਮਸਾਂ ਬੀਂਗਾ ਟੇਢਾ ਕਰਕੇ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ਹਾਰਕੇ ਪਿਛਲੀ ਕਨੈਟਰ ਸੀਟ ਤੇ ਬਹਾਤਾ ਬੋਚ ਕੇ ਜੇ।
ਸਵਾਰੀਆਂ ਸੈੜ ਤੇ ਹੋਕੇ ਬੈਹਗੀਆਂ, ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਐਹੇ ਜਾ ਬੰਦਾ ਪਹਿਲੀ ਆਰੀ ਦੇਖਿਆ ਸੀਗਾ।
ਜਾਵੜੇ ਭਰਾਵਾ ਭੂਆ ਘਰੇ। ਭੂਆ ਮੇਘਨਾਥ ਤੇ ਕੁੰਭਕਰਨ ਦਾ ਸਿਰ ਪਲੋਸ ਕੇ ਸੈੜ ਤੇ ਹੋਗੀ ਫੇਰ ਰਾਵਣ ਆਗਿਆ , ਦਸ ਮਿੰਟ ਤਾਂ ਰਾਵਣ ਦੇ ਸਿਰ ਪਲੂਸਣ ਤੇ ਈ ਲੱਗਗੇ। ਆਥਣੇ ਨਾਹ ਨੂਹ ਲੀੜਾ ਲੱਤਾ ਬਦਲਕੇ ਰਾਵਣ ਸੱਥ 'ਚ ਆਗਿਆ । ਓਥੇ ਬੰਦਾ ਬੈਠਾ ਬੀੜੀ ਪੀ ਜਾਵੇ। ਰਾਵਣ ਕੈਂਹਦਾ, "ਪਰਧਾਨ ਬੀੜੀ ਪਿਆ ਜਰ ਲੰਕਾ 'ਚ ਤਾਂ ਸਮੋਕਿੰਗ ਅਲਾਊਡ ਈ ਨੀਂ"। ਰਾਵਣ ਨੇ ਤਾਂ ਭਰਾਵਾ ਦਸ ਬੀੜੀਆਂ ਲਾਲੀਆਂ ਅੱਡੋ ਅੱਡ ਮੂੰਹਾਂ 'ਚ। ਆਅਅ ਕੀ ਭੱਠੇ ਜਿੰਨਾ ਧੂੰਆਂ ਕੱਢੇ ਕੱਲਾ ਈ। ਪਿੰਡ ਬਿੜਕਾਂ ਲੈਂਦਾ ਫਿਰੇ ਬੀ ਅੱਗ ਕਿੱਥੇ ਲਾਗੀ......ਘੁੱਦਾ

ਬਾਬੂ ਰਜਬ ਅਲੀ ਖਾਨ

ਧਮਾਲੀ ਖਾਂ ਨੇ ਆਵਦੇ ਪੁੱਤ ਰਜਬ ਅਲੀ ਖਾਨ ਨੂੰ ਕੰਧਾੜੇ ਚੱਕਿਆ ਬਾ ਸੀ ਤੇ ਸਕੂਲੇ ਛੱਡਣ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਿੰਡ ਸਾਹੋਕੇ ਦੀ ਸੱਥ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਣ ਲੱਗਿਆਂ ਕਿਸੇ ਜੱਟ ਨੇ ਚੱਬਕੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਕੈਂਹਦਾ ,"ਕਿਮੇਂ ਪਰਧਾਨ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾ ਕੇ ਬਾਬੂ ਲਾਉਣਾ?"
ਧਮਾਲੀ ਖਾਂ ਨੇ ਥੱਲੇ ਬਹਿ ਧਰਤੀ ਤੇ ਦੋ ਲੀਕਾਂ ਵਾਹਕੇ ਸੱਥ 'ਚ ਕੈਹਤਾ," ਜੇ ਜਿਓਦਾਂ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਬਾਬੂ ਈ ਬਣਾਊਂ"
ਰਸੂਲੋਂ ਓਵਰਸੀਅਰ ਕਰਕੇ ਰਜਬ ਅਲੀ ਖਾਨ ਮਲਵਈਆਂ ਦੀ ਰੂ੍ਹ "ਬਾਬੂ" ਰਜਬ ਅਲੀ ਬਣਿਆ। ਇੱਕ ਮਿੱਥ ਬਣੀ ਵਈ ਸੀ ਕਿ ਢਾਲਾ ਹਵਾ 'ਚ ਉਛਾਲੋ ਤੇ ਜਦ ਤੱਕ ਢਾਲਾ ਮੁੜਕੇ ਭੁੰਜੇ ਡਿੱਗਦਾ ਐਨੇ 'ਚ ਰਜਬ ਅਲੀ ਕੁਸ ਨਾ ਕੁਸ ਲਿਖ ਦਿੰਦਾ।
ਬਠਿੰਡੇ ਹਾਜੀਰਤਨ ਮੇਲੇ ਤੇ ਜਮਾਂ ਮੌਕੇ ਤੇ ਛੰਦ ਜੋੜਕੇ ਰਜਬ ਅਲੀ ਨੇ ਸੁਣਾਇਆ ਤੇ ਸਰਬੋਤਮ ਕਵੀਸ਼ਰ ਦਾ ਅਵਾਰਡ ਲੈਤਾ। ਰਜਬ ਅਲੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਗੁਣ ਏਹ ਸੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਵੀ ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤਿੰਨੇ ਕੌਮਾਂ ਦਾ ਬਰਾ-ਬਰੋਬਰ ਸਤਕਾਰ ਕਰਿਆ ਨਾਲੇ ਤਕਰੀਬਨ ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ ਸਿੱਖ ਕਵਤਾਵਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਸੀ। ਲਿਖਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਅਰਗੇ ਨੌਤੀ ਸੌ ਲਿਖੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਪਰ ਬੈਂਤ, ਛੰਦ, ਦੋਹਰਾ, ਕਬਿੱਤ ਤੇ ਹੋਰ ਨਮੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਬਾਬੂ ਰਜਬ ਅਲੀ ਖਾਨ ਦੀ ਹੀ ਦੇਣ ਸੀ।
ਰਜਬ ਅਲੀ ਦੀ ਪਰਸਿੱਧੀ ਦੀ ਬਾਹਲ਼ੀ ਵਜ੍ਹਾ ਇਹੋ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸੱਥ 'ਚ ਬੈਠੇ ਬਾਬਿਆਂ ਦੇ ਸਮਝ ਆਉਣ ਆਲ਼ੀ ਗੱਲ ਜਮਾਂ ਠੇਠ ਪੰਜਾਬੀ 'ਚ ਲਿਖਦੇ ਰਹੇ। ਰਜਬ ਅਲੀ ਖਾਨ ਹੋਣਾਂ ਦੀ "ਬਾਬੂ" ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਪ੍ਰਮੋਸ਼ਨ ਹੋਣੀ ਸੀ। ਪਰ ਉਹਨ੍ਹੀਂ ਦਿਨੀਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਕੋਲ ਸ਼ਕੈਤ ਕਰਤੀ ਬੀ ਰਜਬ ਅਲੀ ਇਨਕਲਾਬੀ ਮਟੀਰੀਅਲ ਲਿਖਦਾ। ਤੇ ਜਦੋਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਮਹਿਕਮੇ ਨੇ ਰਜਬ ਅਲੀ ਦੀ ਨਹਿਰੀ ਕੋਠੀ ਛਾਪਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਰੋਜ਼ਨਾਮਚੇ ਵਿੱਚ ਈ ਇਨਕਲਾਬੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਪਈਆਂ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਰਜਬ ਅਲੀ ਪ੍ਰਮੋਟ ਨਾ ਹੋ ਸਕਿਆ।
ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਖਾਸ ਗੱਲ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਟੀ. ਵੀ ਚੈਨਲਾਂ ਤੇ ਚੱਲਦਾ "ਨਾਬਰ" ਫਿਲਮ ਦਾ ਗੀਤ "ਪੰਜ ਪਸਤੌਲਾਂ ਵਾਲੇ ਕਰਦੇ ਫੈਰ ਫਿਰੰਗੀ ਤੇ",
ਏਹ ਗੀਤ ਬਾਬੂ ਰਜਬ ਅਲੀ ਖਾਨ ਹੋਣਾਂ ਦਾ ਈ ਲਿਖਿਆ ਵਾ। ਓਦੋਂ ਮੇਲਿਆਂ ਤੇ ਵੱਜਦੇ ਸੀ ਹੁਣ ਟੀ.ਵੀਆਂ ਤੇ ਵੀ ਰਜਬ ਅਲੀ ਵੱਜਦਾ...ਬੱਸ ਗੱਭਰੂ ਈ ਹੁੰਦੇ ਜਾਣਗੇ ਬਾਬੇ, ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਰਦੇ.....ਘੁੱਦਾ

ਕੇਰਾਂ ਪੜ੍ਹੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ

ਗੁਰ ਅੰਗਦ ਦੀ ਪੈਂਤੀ ਪੜ੍ਹੀਂ ਗੁਰਦਾਸ ਦੀਆਂ ਵਾਰਾਂ
ਆ ਪੰਜਾਬੀਏ ਕੋਲੇ ਬੈਹਜਾ ਤੇਰੀ ਜੁਲਫ ਸਵਾਰਾਂ
ਗੁਰ ਅਰਜਨ ਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਖਿੱਲਰੀ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਨੂੰ
ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਾਣ ਬਖਸ਼ਿਆ ਸੀ ਗੋਲੀ ਨੂੰ
ਨਾਨਕ ਬਾਬਾ ਪੜ੍ਹੀਂ ਨਾਲੇ ਗੋਬਿੰਦ ਇੰਕਲਾਬੀ ਨੂੰ
ਮੋਹ ਪੈਜੂਗਾ ਨਿੱਕਿਆ ਕੇਰਾਂ ਪੜ੍ਹੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ

ਬਾਬਾ ਬੁੱਲ੍ਹਾ, ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਪੜ੍ਹੀਂ ਹੁਸੈਨ ਨੂੰ
ਪੀਲੂ, ਹਾਸ਼ਮ ਵੀ ਨਾ ਛੱਡਦੇ ਕੁਝ ਕਹਿਣ ਨੂੰ
ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦ ਕਿੱਸੇ ਲਿਖੇ ਫਿਰੰਗੀਆਂ ਦੇ
ਗੰਢਾ ਨਾਲੇ ਕਾਨ੍ਹ ਸਿਹੁੰ ਗਵਾਹ ਨੇ ਜੰਗੀਆਂ ਦੇ
ਪੜ੍ਹੀਂ ਕਿਤੇ ਬੀਰਬਲ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰ ਜਵਾਬੀ ਨੂੰ
ਮੋਹ ਪੈਜੂਗਾ ਨਿੱਕਿਆ ਕੇਰਾਂ ਪੜ੍ਹੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ

ਪਾਸ਼, ਸ਼ਿਵ ਨਾਲੇ ਮਾਪੀਂ ਪਾਤਰ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਨੂੰ
ਗਜ਼ਲਾਂ ਵਿੱਚਦੀ ਲਿਖ ਗਿਆ ਜੱਜ ਲੋਕਾਈ ਨੂੰ
ਮਾਨ ਮਰਾੜਾਂ, ਪ੍ਰਗਟ ਲਿੱਧੜਾਂ ਸੁਣੀਂ ਹਠੂਰ ਨੂੰ
ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਬੰਨੇ ਲਾਇਆ ਬੇੜੀਂ ਦੇ ਪੂਰ ਨੂੰ
ਦੁਨੀਆਂ ਕਰੇ ਸਲਾਮਾਂ ਬਾਬੂ ਦੀ ਟੌਰ੍ਹ ਨਵਾਬੀ ਨੂੰ
ਮੋਹ ਪੈਜੂਗਾ ਨਿੱਕਿਆ ਕੇਰਾਂ ਪੜ੍ਹੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ

ਕੰਵਲ ਨਾਲੇ ਗੁਰਦਿਆਲ ਵੀ ਪੜ੍ਹਾਈਂ ਜਵਾਕਾਂ ਨੂੰ
ਵੀਨਾ ਵਰਮਾ ਜਾਂ ਬਲਦੇਵ ਜਹੇ ਬੇਬਾਕਾਂ ਨੂੰ
ਦੁੱਲਾ, ਸੁੱਚਾ, ਜਿਓਣਾ ,ਜੱਗੇ ਜਹੇ ਪਾਤਰਾਂ ਨੂੰ
ਕਨੌੜਾ, ਹੋੜਾ, ਟਿੱਪੀ ਕੰਨਾਂ ਲਗਾਂ ਮਾਤਰਾਂ ਨੂੰ
ਢੱਡ, ਸਰੰਗੀ, ਅਲਗੋਜ਼ੇ ਜਾਂ ਸੁਣੀ ਰਬਾਬੀ ਨੂੰ
ਮੋਹ ਪੈਜੂਗਾ ਨਿੱਕਿਆਂ ਕੇਰਾਂ ਪੜ੍ਹੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ.......ਘੁੱਦਾ

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਗੱਲਾਂ........ਸੀਜ਼ਨ 4

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਗੱਲਾਂ........ਸੀਜ਼ਨ 4 ( ਸਹਿ ਨਿਰਮਾਤਾ - ਘੜੀ ਡਿਟਰਜੈਂਟ )
1. ਆਪਣੇ ਮੁਲਖ ਨੇ ਜਦੋਂ ਮੁੰਡਾ ਵਿਆਹੁਣਾ ਹੁੰਦਾ ਮਲਬ ਜਦੋਂ ਦਾਜ ਲੈਣਾ ਹੁੰਦਾ ਓਦੋਂ ਆਖਣਗੇ ," ਲੈ ਦੱਸ ਦਾਜ ਤਾਂ ਲੈਣਾ ਈ ਆ, ਏਹ ਤਾਂ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨੋਂ ਈ ਬਣਿਆ ਆਇਆ "। ਤੇ ਜਦੋਂ ਕੁੜੀ ਵਿਆਹੁਣ ਵੇਲੇ ਦਾਜ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਓਦੋਂ ਏਹੀ ਮੁਲਖ ਕੈਂਹਦਾ, "ਪਰਧਾਨ ਕੁੱਤੇ ਰਬਾਜ ਆ ਏਹਤਾ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ"
2. ਤੜਕੇ ਆਥਣੇ ਹਰਿੱਕ ਘਰੇ ਟੀਬੀ ਦੀ ਸੁੱਚ ਛੱਡਕੇ ਹਰਮੰਦਰ ਸਾਬ੍ਹ ਦੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਜ਼ਰੂਰ ਚਲਾਉਣਗੇ, ਪਰ ਸੁਣਦਾ ਕੋਈ ਨੀਂ।
3. ਜੇਹੜੇ ਬਾਬੇ ਤੇ ਕੇਰਾਂ ਬਲਾਤਕਾਰ ਦਾ ਪਰਚਾ ਹੋਜੇ, ਮੁੜਕੇ ਉਹ ਬਾਬਾ ਬਹੁਤ ਤਰੱਕੀ ਕਰਦਾ। ਵਰ ਈ ਆ ਏਹਬੀ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ।
4. PTC ਚੈਨਲ ਤੇ ਤੜਕੇ ਅੱਠ ਵਜੇ ਤੋਂ ਸਾਢੇ ਅੱਠ ਵਜੇ ਤੱਕ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਦਾ ਨਾਂ ਈ ਬੋਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ,"ਬਬਲੀ ਸਿੰਘ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਨੇ" ।
5. ਪੰਜਾਬੀ ਬੰਦਾ ਜਦੋਂ ਹਲਵਾਈ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਜਾਂਦਾ, ਲੈਣੇ ਭਮਾਂ ਅੱਧਾ ਕਿੱਲੋ ਰਸਗੁੱਲੇ ਈ ਹੁੰਦਾ ਆ ਪਰ ਪਾਈਪਾ ਪੱਕੇ ਮਟਰ ਚੱਕਕੇ ਊਂਈ ਖਾ ਜਾਂਦਾ ਮੁਖਤ।
6. .ਫਿਲਮਾਂ ਆਲੇ ਸਹਿ ਕਲਾਕਾਰ ਭੱਲੇ, ਘੁੱਗੀ ਅਰਗੇ ਜਾਂ ਹੋਰ ਐਗਟਰਨੀਆਂ ਜਦੋਂ ਵੇਹਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਇੱਕ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਈ ਮਸ਼ੂਹਰੀ ਕਰਦੇ ਨੇ ਏਹੇ,"ਤਾਰਾ ਫੀਡ ਜਾਂ ਟਿਵਾਣਾ ਫੀਡ"
7.. ਜੈਹੇ ਜੇ ਚੁਟਕਲੇ ਸੁਣ ਸੁਣ ਨਬਜੋਤ ਸਿੱਧੂ ਬਾਹਲਾ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਹੱਸਦਾ ਐਹੇ ਜੇ ਚੁਟਕਲੇ ਸੁਣਕੇ ਸਾਡੇ ਬੰਨੀਂ ਐਂ ਕੈਂਹਦੇ ਆ ," ਪਰਧਾਨ ਕਿਓਂ ਭੋਰੀ ਜਾਣਾਂ ਜਰ"
8. ਪਿੰਡਾਂ ਆਲੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੋ ਆਰੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਇੱਕ ਆਰੀ ਤਾਂ ਮਟਕੇ ਚੌਂਕ 'ਚ ਧਰਨਾ ਲਾਉਣ ਤੇ ਦੂਜੀ ਆਰੀ ਪਾਸਪੋਰਟ ਬਣਾਉਣ.....ਘੁੱਦਾ

ਚਲੰਤ ਮੁੱਦੇ ਸਤੰਬਰ ਵੀਹ ਸੌ ਤੇਰਾਂ

P.M ਬਣਾਉਣਾ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ
ਰਾਜਪਾਲ ਨੇ ਚੱਕਿਆ ਗੋਦੀ
'ਕੱਲਾ ਅਡਵਾਨੀ ਇੱਕ ਵਿਰੋਧੀ
ਨਾ ਹੈ ਸ਼ਰਮ ਬਾਦਲਾਂ ਨੂੰ
"ਸਰਦਾਰ ਜੀ" ਆਖ ਬੁਲਾਉਣ ਕਾਤਲਾਂ ਨੂੰ

ਉਤਰਾਖੰਡ ਵਿੱਚ ਕੋਕੋ ਬੋਲੇ
ਸਾਰੇ ਰਾਹ ਦੁਬਾਰੇ ਖੋਲ੍ਹੇ
ਖੜਕੇ ਟੱਲ ਜੈਕਾਰੇ ਬੋਲੇ
ਨਿੱਤ ਢਲਦੀਆਂ ਸ਼ਾਮਾਂ ਨੂੰ
ਹੋਊ ਕਰੋੜਾਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਫੇਰ ਗੁਰਧਾਮਾਂ ਨੂੰ

ਛੋਟੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਤੋਂ ਹਥਿਆਕੇ
ਤੇ ਫਾਰਮ ਵੱਡੇ ਬਣਾਕੇ
ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਘਰਾਣੇ ਰਜਾਕੇ
ਫਿਰ ਲਾਹੁਣਾ ਛਿੱਲਾਂ ਨੂੰ
ਤਾਂਹੀ ਪਾਸ ਕੀਤਾ ਭੌਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਬਿੱਲਾਂ ਨੂੰ

ਮੁਜ਼ੱਫਰਾਨਗਰ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ
ਲੱਗੇ ਕਰਫੂ ਔਖੀਆਂ ਰਾਤਾਂ
ਨਾ ਮੁੱਕਣ ਜਾਤਾਂ ਪਾਤਾਂ
ਸਿਆਸਤ ਸੇਕੇ ਰੋਟੀਆਂ ਨੂੰ
ਰੰਡੀਆਂ, ਵਿਧਵਾ ਬਣਾਗੇ ਵਹੁਟੀਆਂ ਨੂੰ

ਗੱਲ ਸੁਣੀਂ ਪੰਥਕ ਸਰਕਾਰੇ
ਹੈਲੀਕਬਾਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਾਰੇ
ਬੜੇ ਹਵਾਈ ਕਿਲ੍ਹੇ ਉਸਾਰੇ
ਬਣਾਉਣਾ ਸੀ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ
ਕਰਜ਼ੇ ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹਗੇ ਕਿੱਥੋਂ ਧੀਆਂ ਤੋਰਨੀਆਂ

ਖਬਰ ਦਿੱਲੀ ਬੰਨੀਂਓ ਆਈ
ਸੀ ਮੁਲਖ 'ਚ ਮੱਚੀ ਦੁਹਾਈ
ਤਾਂਹੀ ਕਰੜੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾਈ
ਏਕਾ ਐਸਾ ਜੁੜਨਾ ਨਹੀਂ
ਚਾਰੇ ਫਾਹੇ ਲਾਕੇ ਵੀ ਕੁੜੀ ਨੇ ਮੁੜਨਾਂ ਨਹੀਂ.....ਘੁੱਦਾ

ਵਿਅੰਗ

ਦੱਸ ਕਿੰਨੇ ਗਨੇਸ਼ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਰੋੜ੍ਹਤੇ
ਕਿੰਨੇ ਨਾਰੀਅਲ ਪੱਥਰਾਂ ਨਾਲ ਤੋੜਤੇ
ਦੁੱਧ ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ ਪੱਥਰਾਂ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ
ਮੰਦਰ, ਮਸਜਿਦ ਸਜੌਣ ਤੋੜਕੇ ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ
ਕੋਈ ਨਾ ਸੁਣੇ ਅਖੰਡ ਪਾਠ ਕਰਾਉਂਦੇ ਨੇ
ਭੋਗ ਮਗਰੋਂ ਪੜਦੇ ਨਾ ਪੈੱਗ ਚਲਾਉਂਦੇ ਨੇ
ਮੁਲਖ ਫਿਰਦਾ ਨੰਗਾ ਪਹਿਣ ਕਾਤਰਾਂ ਜੀ
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮਜ਼ਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਚਾਦਰਾਂ ਜੀ
"ਘੁੱਦੇ" ਧਰਮ ਹਵਾ ਨੇ ਦਿੰਦੇ ਇੱਥੇ ਸਿਆਸੀ ਵਿੰਗਾਂ ਨੂੰ
ਕੀ ਰੁਕਣੇ ਬਲਾਤਕਾਰ ਜਿੱਥੇ ਪੂਜਿਆ ਜਾਂਦਾਂ ਲਿੰਗਾਂ ਨੂੰ

ਸਿਆਪੇ ਹੁੰਦੇ ਛੜਿਆਂ ਨੂੰ

ਉੱਤੇ ਵੇਲਦੇ ਰੋਟੀਆਂ ਮੂਧਾ ਮਾਰ ਥਾਲ ਨੂੰ
ਬਰੀਕ ਚੀਰ ਗੰਢੇ ਤੜਕਾ ਲਾਇਆ ਦਾਲ ਨੂੰ
ਇੱਕ ਭੰਨੇ ਪਾਥੀ ਦੂਜਾ ਡਾਹਵੇ ਲੱਕੜਾਂ
ਉੱਧੜੇ ਪਜਾਮੇ ਗੀਝੇ ਵਿੱਚ ਰੱਕੜਾਂ
ਭਾਬੀ ਟਿੱਚਰ ਕਰਜੇ ਸੱਥ 'ਚ ਖੜ੍ਹਿਆਂ ਨੂੰ
ਆਹੀ ਦੋ ਚਾਰ ਸਿਆਪੇ ਹੁੰਦੇ ਛੜਿਆਂ ਨੂੰ

ਮਸਲ ਤਲੀ ਤੇ ਛੋਲੇ ਫੇਰ ਫੂਕ ਮਾਰਦੇ
ਮਾਰ ਫਾਟਾ ਗਲਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਚਾਹ ਠਾਰਦੇ
ਆਪੇ ਲੀੜੇ ਧੋਣੇ ਆਪੇ ਹੂੰਝਣਾ ਵੇਹੜੇ ਨੂੰ
ਮੇਦ ਪੂਰੀ ਸ਼ੈਦ ਰੌਣਕ ਹੋਜੇ ਅਗਲੇ ਗੇੜੇ ਨੂੰ
ਕੇਹੜਾ ਦੇਹੜੇ ਖਿੱਦੋਂ ਅੰਗੂ ਮੜ੍ਹਿਆਂ ਨੂੰ
ਆਹੀ ਦੋ ਚਾਰ ਸਿਆਪੇ ਹੁੰਦੇ ਛੜਿਆਂ ਨੂੰ

ਫੜ੍ਹ ਸੀਸਾ ਮੋਚਨੇ ਨਾਲ ਧੌਲੇ ਪੱਟਦੇ
ਸੁਖਨੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਿੱਤ ਬਹਿਣ ਖੱਟ ਤੇ
ਪਾਟਜੇ ਜੇ ਲੀੜਾ ਆਪੇ ਤਰਪਾਈ ਕਰਨੀ
ਹੋਰ ਕੇਹੜਾ ਜਵਾਕਾਂ ਦੀ ਫੀਸ ਭਰਨੀ
ਕੋਈ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਨਾ ਪੁੱਛੇ ਘਰੇ ਵੜਿਆ ਨੂੰ
ਆਹੀ ਦੋ ਚਾਰ ਸਿਆਪੇ ਹੁੰਦੇ ਛੜਿਆਂ ਨੂੰ.......ਘੁੱਦਾ

ਕੁਝ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਯੋਗ ਗੱਲਾਂ.....

ਕੁਝ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਯੋਗ ਗੱਲਾਂ.....
1.ਦੱਸਦੇ ਨੇ ਜਿੱਦੇਂ ਜਾਰਜ ਬੁਸ਼ ਨੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦਾ ਅਹੁਦਾ ਛੱਡਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਆਮ ਜੰਤਾ ਨਾਲ ਟ੍ਰੇਨ 'ਚ ਬਹਿਕੇ ਆਵਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਆਪਣੇ ਮੁਲਖ ਦੇ ਲੀਡਰਾਂ ਦੇ ਕਾਫਲੇ 'ਚ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਖਾਤਰ ਵੀਹ ਵੀਹ ਗੱਡੀਆਂ ਪਟਰੌਲ ਫੂਕਦੀਆਂ ਫਿਰਦੀਆਂ। ਜੈੱਡ ਸਕਿਓਰਟੀ ਰੱਖਦੇ ਨੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ। ਏਥੋਂ ਸਿੱਧ ਹੁੰਦਾ ਬੀ ਏਹ ਕੰਮ ਈ ਐਹੇ ਜੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ਬੀ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਈ ਹੁੰਦਾ ਕਿਸੇ ਟੈਮ ਵੀ ਹਮਲਾ ਹੋ ਸਕਦਾ।
2. ਮਾਲਵੇ 'ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਮਾਰੇ ਲੋਕ ਬੀਕਾਨੇਰ ਬੰਨੀਂ ਇਲਾਜ ਕਰੌਣ ਜਾਂਦੇ। ਸੇਕੇ ਲਵਾ ਲਵਾ ਵਾਲ ਝੜ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਨਿੱਤ ਨਾਲਾ ਜਾ ਖਿੱਚਕੇ ਨਮੇਂ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾ ਨਿਓਂ ਪੱਥਰ ਏਹੀ ਲੀਡਰ ਧਰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਹਰਿੱਕ ਆਰੀ ਆਵਦੇ ਇਲਾਜ ਖਾਤਰ ਅਮਰੀਕਾ ਈ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਬੰਦਾ ਪੁੱਛੇ ਪਰਧਾਨ ਫੇਰ ਆਹ ਏਮਜ਼ PGI , DMC ਅਰਗੇ ਹਸਪਤਾਲ ਤੂੜੀ ਪਾਉਣ ਖਾਤਰ ਬਣਾਏ ਨੇ?
3. ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਪਾਰਟੀਆਂ 'ਚ ਉੱਦੇ ਅਹੁਦੇ ਦੇਣੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਲੀਡਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਵਦੇ ਸਕੇ ਸੋਧਰਿਆਂ ਨੂੰ ਈ ਚੁਣਦੇ ਆ। ਭੈਣ ਮਰਾਵੇ ਬਾਕੀ ਤਾਂ ਸਵਾਲ ਤਾਂ ਏਹ ਉੱਠਦਾ ਬੀ ਸਾਰੀਆਂ ਪੀ. ਐੱਚ .ਡੀਆਂ ਕੱਲੇ ਸੁਖਬੀਰ ਨੇ ਈ ਕਰਲੀਆਂ ? ਬਾਕੀ ਮੁਲਖ ਊਤ ਈ ਤੁਰਿਆ ਫਿਰਦਾ ਪੰਜਾਬ 'ਚ। ਕਾਲੀ ਦਲ ਨੇ ਦੁਬਾਰੇ ਸ਼ਪੱਸ਼ਟ ਕਰਤਾ ਬੀ ਸੁਖਬੀਰ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਸਿਆਣਾ ਹੈਨੀ ਪੰਜਾਬ 'ਚ।
4. ਮਾਂ -ਬੋਲੀ ਦਾ ਹੋਕਾ ਦੇਣ ਆਲੇ ਲੀਡਰਾਂ ਦੇ ਜਵਾਕ CBSE ਬੋਰਡਾਂ 'ਚ ਈ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ। ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਜਬਾਕਾਂ ਨੂੰ ਐਂ ਵੀ ਨੀਂ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਬੀ ਕਿੰਨੇ ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਬਿੰਦੀ ਪੈਂਦੀ ਆ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ਼ਾਂ 'ਚ ਜਵਾਕ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦੇ ਨਸੀਹਤ ਦੇਣ ਆਲੇਆਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛੋ ਬੀ ਥੋਡੇ ਆਵਦੇ ਜਵਾਕ ਦੇਹਰਾਦੂਨ ਜਾਂ ਸਨਾਵਰ ਸਕੂਲਾਂ 'ਚ ਕਿਓ ਪੜ੍ਹਦੇ ਆ ਬੀ? ਮਲਬ ਸ਼ਪੱਸ਼ਟ ਆ ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਆਵਦੇ ਖੋਲ੍ਹੇ ਅਦਾਰੇਆਂ ਤੇ ਈ ਯਕੀਨ ਹੈਨੀ ਭੋਰਾ ਵੀ।
ਖੌਣੀ ਕਦੋਂ ਸੁਧਰਣਗੇ ਸਾਡੇ ਲੋਕ। ਡੋਲੂ ਚੱਕੀ ਫਿਰਦਾ ਮੁਲਖ ਕੱਟਿਆਂ ਆਲੇ ਲੱਸੀ ਭਾਲਦੇ ਆ......ਘੁੱਦਾ

ਸ਼ਾਹ ਆਲਮ ਸਮੇਂ

ਸ਼ਾਹ ਆਲਮ ਸਮੇਂ ਜੱਸਾ ਸਿੰਘ ਆਹਲੂਵਾਲੀਆ ਤੇ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਸਮੇਤ ਸਿੰਘ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਜਾ ਫਤਹਿ ਕੀਤਾ। ਅਮੀਰ ਵਜ਼ੀਰ ਸ਼ਾਹ ਆਲਮ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਜਾਕੇ ਰੋਏ ਕੈਂਹਦੇ,"ਪਰਧਾਨ ਸਾਰਾ ਕੁਸ ਲੁੱਟ ਲਿਆ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ" ਪਰ ਮੁਗਲ ਰਾਜੇ ਦੇ ਦਰਬਾਰ 'ਚ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਬੜੀ ਤਰੀਫ ਹੋਈ ਬੀ ਅਮੀਰਾਂ ਵਜ਼ੀਰਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟਣ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਪੰਜਾਬੀ ਨੇ ਕਿਸੇ ਧੀ ਧਿਆਣੀ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨੀਂ ਪਾਇਆ। ਜੰਗਾਂ ਯੁੱਧ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਕੇ ਸੋਧਰੇ ਨੀਂ ਹੁੰਦੇ।
ਲੁੱਟਦੇ ਲੁਟਾਉਂਦੇ ਬਘੇਲ ਸਿਹੁੰ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੁੱਖਾ ਸਿੰਘ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਕੋਲ ਪੁੱਜਾ ਤੇ ਜਾਕੇ ਕੈਂਹਦਾ ,"ਭੈਣੇ ਆਵਦੇ ਗਲ ਦਾ ਹਾਰ ਲਾਹਕੇ ਦੇਦੇ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਛੂ੍ਹਣਾ ਨਹੀਂ"। ਕੁੜੀ ਕੈਂਹਦੀ,"ਬੱਲੇ ਸਰਦਾਰਾ ਨਾਲੇ ਭੈਣ ਕਹਿਣਾ ਨਾਲੇ ਲੁੱਟ ਖੋਹ ਕਰਦਾਂ?" । ਸੁੱਖਾ ਸਿਹੁੰ ਹਾਰ ਰੱਖਕੇ ਉਹਨੀਂ ਪੈਰੀਂ ਮੁੜ ਪਿਆ।
ਕੱਲ੍ਹ ਪਰਸੋਂ ਬੀਡਿਓ ਵੇਖੀ ਇੱਕ। ਇੱਕ ਡੱਕੇਆ ਬਾ ਨਿੱਕਾ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਨਾ ਧੱਕਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅੱਗੋਂ ਕੁੜੀ ਕਹਿੰਦੀ,
"ਛੱਡਦੇ , ਤੈਨੂੰ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਦਾ ਵਾਸਤਾ।"
ਖਤਮ ਆ ਕੰਮ ਹੁਣ। ਲੱਖ ਲਾਹਣਤਾਂ। ਏਹਤੋਂ ਉੱਤੇ ਕੁਛ ਨੀਂ ਬਾਕੀ ਬਚਦਾ ਕੈਹਣ ਨੂੰ।....ਘੁੱਦਾ

ਚਾਰ ਦਾ ਬੈਂਤ

ਐਰੇ ਗੈਰੇ ਤੇ ਯਕੀਨ ਨਾ ਕਰਨ ਛੇਤੀ
ਵਪਾਰੀ, ਵੇਸਵਾ, ਰਾਹੀ ,ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਚਾਰੇ

ਧਰਮ, ਫਸਾਦ, ਜਨੂੰਨ ਤੇ ਈਰਖਾ ਵੀ
ਪੂਰੇ ਮੁਲਖ ਨੂੰ ਦੇਣ ਹਿਲਾ ਚਾਰੇ

ਪੂਰੀ ਉਮਰ ਗਰੀਬੀ ਵਿੱਚ ਕੱਢ ਲੈਂਦੇ
ਮਾਲੀ, ਧੋਬੀ, ਮੋਚੀ ਤੇ ਮੱਲਾਹ ਚਾਰੇ

ਚੌਧਰ, ਚੁਗਲੀ, ਸ਼ੱਕ ਤੇ ਵਿਤਕਰਾ ਜੀ
ਕਰ ਦੇਣ ਏਹ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਚਾਰੇ

ਫੱਕਰ, ਸੰਤ ਸਾਧੂ ਸਦਾ ਕੋਲ ਰੱਖਦੇ
ਚਿੱਪੀ, ਲੰਗੋਟ, ਮਾਲਾ ਤੇ ਸਵਾਹ ਚਾਰੇ

ਇੱਕ ਵਾਰ ਗਵਾਚੇ ਨਾ ਮਿਲਣ ਕਿਧਰੇ
ਇੱਜ਼ਤ, ਮਾਪੇ, ਸਮਾਂ ਤੇ ਭਰਾ ਚਾਰੇ

ਕਲਾਕਾਰ, ਆਸ਼ਕ, ਮਰਾਸੀ , ਸੂਰਮੇ ਜੀ
ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਨਾ ਕਰਦੇ ਪਰਵਾਹ ਚਾਰੇ.......ਘੁੱਦਾ

ਹੁਣ ਬੜਾ ਟੈਮ ਹੋ ਗਿਆ

ਦੇਹਦੇਂ ਜਨੌਰਾਂ ਦੀ 'ਡਾਰਾਂ ਜਦ ਫੁੱਟਦੀ ਸਵੇਰ
ਧੋ ਕੂਚੀ ਨਾਲ ਚਾਟੀ ਮਧਾਣੀ ਦਿੱਤੀ ਫੇਰ
ਸੀ ਟਿਕੀਆਂ ਦਪੈਹਰਾਂ ਖਾਣੇ ਮਲ੍ਹੇਆਂ ਤੋਂ ਬੇਰ
ਸੂਲ ਅੱਡੀ ਵਿੱਚ ਬਹਿਗੀ ਮੂੰਹੋਂ ਨਿਕਲਗੀ ਲੇਰ
ਉੱਤੇ ਬੰਨ੍ਹ ਲੂਣ ਗੰਢਾ ਪੈਰ ਕੈਮ ਹੋ ਗਿਆ
ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਬੜਾ ਟੈਮ ਹੋ ਗਿਆ

ਸਕਿਆ ਭਰਾਵਾਂ ਲੀੜੇ ਇੱਕੋ ਜਿੱਕੇ ਪਾਉਣੇ
ਚੀਂ ਚੀਂ ਕਰਦੇ ਸੀ ਬਾਰ ਤੇਲ ਚੂਲਾਂ ਉੱਤੇ ਚੌਣੇ
ਖੇਡ ਪਿੱਲ ਚੋਟ ਵਿੱਚ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਸਿੱਖੇ ਲਾਉਣੇ
ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖੇ ਪੱਤੇ ਰੱਖਕੇ ਚਕਾਉਣੇ
ਭਾਂਦੋ ਮਹੀਨੇ ਆਥਣੇ ਜੇ ਦਹਿਮ ਹੋ ਗਿਆ
ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਬੜਾ ਟੈਮ ਹੋ ਗਿਆ

ਗਲੀਸ ਚੈਨ ਉੱਤੇ ਲਾਤਾ ਮਾਰ ਚੱਕੇਆਂ ਤੇ ਲੀਰ
ਮਹਿੰ ਸੱਜਰ ਸੀ ਸੂਈ ਤਾਹੀ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਰਿੱਧੇ ਖੀਰ
ਚੱਕ ਟਾਣ ਉੱਤੋਂ ਚਿੱਠਾ ਸੁਣਾ ਖਾਂ ਕਿਤੋਂ ਹੀਰ
ਸੀ ਦਿਨ ਗੁੱਗੇ ਆਲੇ ਲੋਕ ਪੂਜਦੇ ਕਰੀਰ
ਪਾੜ੍ਹੇਆਂ ਲਈ ਏਹਵੀ ਹੁਣ ਵਹਿਮ ਹੋ ਗਿਆ
ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਬੜਾ ਟੈਮ ਹੋ ਗਿਆ

ਬੰਨ੍ਹ ਹੀਂਅ ਉੱਤੇ ਘੋੜੀ ਰੁੱਗ ਮੈਦੇ ਦਾ ਕੋਈ ਲਾਵੇ
ਬੇਬੇ ਤੋੜ ਤੋੜ ਸੇਵੀਆਂ ਨੂੰ ਧੁੱਪੇ ਪਾਈ ਜਾਵੇ
ਦੇਵੇ ਚੂੜ੍ਹੀਆਂ ਦਾ ਹੋਕਾ ਵਣਜਾਰਾ ਲਗਾ ਆਵੇ
ਅੱਥਰੀ ਜਵਾਨੀ ਵੰਗਾਂ ਜਾਣ ਜਾਣ ਛਣਕਾਵੇ
ਤੱਕ ਬਾਪੂ ਵੱਲੇ ਦਿਲ ਸਹਿਮ ਹੋ ਗਿਆ
ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਬੜਾ ਟੈਮ ਹੋ ਗਿਆ

ਸੇਪੀ ਆਲੇ ਕੋਲੋਂ ਦੰਦੇ ਦਾਤੀ ਦੇ ਕਢਾਉਣੇ
ਚੁੰਘ ਇੱਕ ਮੁੱਠੀ ਦੇ ਦਾਣੇ ਚਾਚੀ ਤੋਂ ਭੁੰਨਾਉਣੇ
ਹਾੜ੍ਹੀ ਸਾਉਣੀ ਪਿੱਛੋਂ ਲੀੜੇ ਇੱਕ ਦੋ ਸਵਾਉਣੇ
ਰੱਬ ਬੰਨੀਂ ਦੌਣਾਂ ਸਪੀਕਰ ਮੰਜੇਆਂ ਤੇ ਲਾਉਣੇ
ਘੁੱਦੇ ਹੁਣ ਤਾਂ ਮਹੌਲ ਗਹਿਮੋ ਗਹਿਮ ਹੋ ਗਿਆ
ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਬੜਾ ਟੈਮ ਹੋ ਗਿਆ.......ਘੁੱਦਾ

ਤਖਤ ਜਾਂ ਤਖਤਾ

ਜਦੋਂ ਜੂਨ ਮਹੀਨੇ ਸਕੂਲੋਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਮੈਂ ਭਗਤੇ ਭਾਈਕੇ ਦੇ ਲਾਗੇ ਸਾਡੇ ਪਿਛਲੇ ਪਿੰਡ ਦਿਆਲਪੁਰੇ ਤਾਏ ਅਰਗੇਆਂ ਕੋਲ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ।
ਝੋਨਾ ਲਾਉਣ ਦੀ ਰੁੱਤ 'ਚ ਧੁੱਪੇ ਫਿਰ ਫਿਰ ਕੇ ਰੰਗ ਫੌਜੀਆਂ ਦੇ ਟਰੰਕ ਅਰਗਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਓਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ 'ਚ ਸਰਕਾਰ ਦਿਆਲਪੁਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਫਾਹੇ ਲਾਉਣ ਦੀਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਘੜਦੀ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਤਾਏ ਤੇ ਦਾਦੇ ਅਰਗੇ ਸਰਕਾਰ ਖਿਲਾਫ ਧਰਨੇ ਲਾਉਣ ਜਾਇਆ ਕਰਨ। ਕੁਛ ਬੰਦੇ ਫੋਰਡ ਦੇ ਮੱਡਗਾਟਾਂ ਤੇ ਮੂਹਰ ਨੂੰ ਲੱਤਾਂ ਕਰ ਬਹਿ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਬਾਕੀ ਬੰਦੇ ਗਿਆਰਾਂ ਫੁੱਟੀ ਟਰੈਲੀ 'ਚ ਖੜ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ। ਲਿੱਬੜੇ ਜੇ ਜੱਟ ਦਿੱਲੀ ਤਖਤ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਲਾਉਣ ਜਾਇਆ ਕਰਨ ।

ਜਦ ਸੁਰਤ ਸੰਭਲੇ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਏਹ ਫਾਹੇ ਲਾਇਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਦਿਆਲਪੁਰੇ ਦਾ ਜੰਮਿਆ ਦਵਿੰਦਰਪਾਲ ਸਿੰਘ ਭੁੱਲਰ ਸੀ।
ਜੇਹੜੇ ਮੋਘੇ ਦਾ ਪਾਣੀ ਸਾਡੇ ਵਾਹਣਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ , ਭੁੱਲਰ ਦਾ ਉੱਜੜਿਆ ਜਾ ਘਰ ਓਸੇ ਮੋਘੇ ਦੇ ਕੋਲ ਸੀ।
ਕੰਧਾਂ ਦੀਆਂ ਦਰਜਾਂ 'ਚੋਂ ਕਿਰਦੀ ਰੇਗੀ ਤੇ ਬੂਹੇ ਵੱਜਾ ਜੰਗਾਲ ਲੱਗਾ ਜੰਦਰਾ ਕਾਲੇ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਸੱਜਰੇ ਗਵਾਹ ਜਾਪਦੇ ਸੀ। ਬਿਨ ਸਾਂਈਆਂ ਸਾਉਣ ਤਿਹਾਈਆਂ। ਖੈਰ ਜਦੋਂ ਸਾਂਈ ਨਾ ਰਹੇ ਭਲਾ ਘਰ ਕੀਹਨੇ ਸੰਭਾਲਣੇ ਨੇ। ਦਿੱਲੀ ਦੀਆਂ ਤਪਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਠੰਡੀਆਂ ਕਰਨ ਖਾਤਰ ਤੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਫੀਤੀਆਂ ਦਾ ਵਜ਼ਨ ਵਧਾਉਣ ਦੇ ਮਕਸਦ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਪੂਰਾ ਪੱਬਾਂ ਭਾਰ ਹੋਕੇ ਵਾਢੇ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬ 'ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ ਕਿੱਕਰ ਦੀ ਲੁੰਗ ਵੰਗੂ ਸੂਤ ਸੁੱਟਿਆ । ਤਪਦੀਆਂ ਦੁਪੈਹਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਂ ਸਾਂ ਸਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਤਖਤ ਦਾ ਥਾਪੜਾ ਲੈਕੇ ਘੂੰ ਘੂੰ ਕਰਦੀਆਂ ਜੀਪਾਂ ਆਉਦੀਆਂ ਤੇ ਕਿਸੇ ਮੁੱਛਫੁੱਟ ਜੇ ਗੱਭਰੂ ਨੂੰ ਜੀਪੇ ਬਿਠਾ ਲੈਂਦੇ। ਸਾਹਮਣੇ ਖਲੋਤੇ ਮਾਂ- ਪਿਓ ਬਿੱਲੀ ਪਾਪ ਜਾ ਕਰਦੇ ਵਿਲਕਦੇ ਰਹਿੰਦੇ। ਭੈਣਾਂ ਸਿਰ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਸੂਤ ਕਰਕੇ ਥੰਮਾਂ ਉਹਲੇ ਖਲੋ ਜਾਂਦੀਆ। ਜੇ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਚਿੜੀ ਪੁਲਸ ਡਿੱਕੇ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਹੁੰਦੀ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਕੁੜੀ ਦਾਮਿਨੀ ਜਾਂ ਮੁੰਬਈ ਦੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਵੀ ਨਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ। ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰੀਆਂ ਖਾਤਰ ਕੋਈ ਮੋਮਬੱਤੀਆਂ ਬਾਲਕੇ ਮੌਨ ਵਰਤ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਕਿਓਕੇਂ ਉਹ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਕੌਮ ਦੀਆਂ ਜੰਮੀਆਂ ਸੀ।

ਠਾਣੇਆਂ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਅੰਦਰ ਚੰਗੇਆੜਾਂ ਵੱਜਦੀਆਂ। ਦੋ ਵੀਲ੍ਹੇ ਫੀਟਰ ਢੂਈਆਂ ਤੇ ਪਟੇ ਲਾਉਦੇਂ। ਨੰਗੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਗੁੜ ਦਾ ਘੋਲ ਪਾਕੇ ਕੀੜੇਆਂ ਦੇ ਭੌਣ ਕੋਲ ਟਾਹਲੀ ਨਾ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਕਿਸੇ ਸ਼ਪੈਹਟੇ ਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਲਾਹਣ ਚੜ੍ਹਦੀ ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀਆਂ ਤਲੀਆਂ ਤੇ ਵਰ੍ਹ ਪੈਂਦਾ। ਦਾਲ ਗਲਦੀ ਨਾ ਵੇਖਕੇ ਮੁੰਡੇਆਂ ਨੂੰ ਵਾਹਣਾਂ 'ਚ ਭਜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ। ਕੋਈ ਪੁਲਸੀਆ ਘੋੜਾ ਦੱਬਦਾ ਕਾਅੜੜ ਕਰਦੀ ਗੋਲੀ ਸੀਨੇਓਂ ਪਾਰ ਹੁੰਦੀ। ਦੁੱਧ ਘਿਓਆਂ ਨਾਲ ਵੀਹ ਸਾਲਾਂ 'ਚ ਪਾਲਿਆ ਕਿਸੇ ਮਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਪੁੱਤ ਇੱਕ ਮਿੰਟ 'ਚ ਨਿੱਸਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਖੂਨ ਠੰਡਾ ਹੋਕੇ ਵਾਹੇ ਵਾਹਣ ਦੇ ਸਿਆੜਾਂ 'ਚ ਗਵਾਚ ਜਾਂਦਾ।
ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ 'ਚ ਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਪ੍ਰੋ ਦਵਿੰਦਰਪਾਲ ਸਿੰਘ ਭੁੱਲਰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰਿਆ ਗਿਆ। ਭੁੱਲਰ ਦੇ ਬਾਪ ਨਾਲੇ ਮਾਸੜ ਨੂੰ ਵੀ ਘਰੋਂ ਚੱਕ ਕੇ ਕੇਹੜੇ ਖੂਹੇ ਖਪਾਤਾ ਏਹ ਗੱਲ ਦਾ ਸ਼ੈਦ ਉੱਜੜੇ ਬਾਗਾਂ ਦੇ ਆਪੇ ਪਟਵਾਰੀ ਬਣੇ ਗਾਲ੍ਹੜ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਹੋਣਾ।
ਸਮਾਂ ਤੁਰਦਾ ਗਿਆ। ਭੁੱਲਰ ਤੇ ਕੇਸ ਚੱਲਿਆ। ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਨਾਲੇ ਮਹਾਨ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾਈ ਗਈ। ਨਿੱਜੀ ਮੁਫਾਦਾਂ ਖਾਤਰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਸਜ਼ਾ ਟਾਲੀ ਏਹ ਸਰਕਾਰ ਈ ਜਾਣਦੀ ਹੋਣੀ ਆ।
ਜਦੋਂ ਸੁਫਨੇ ਜੇ ਅੰਗੂ ਸੁਰਤ ਸੰਭਲਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਵੇਖਣ ਲੱਗੇ ਸੀ ਓਦੋਂ ਤੋਂ ਭੁੱਲਰ ਬਾਰੇ ਸੁਣਦੇ ਆਉਣੇ ਆ। ਐਨੇ ਟੈਮ ਤੋਂ ਉਹ ਬੰਦਾ ਜੇਲ੍ਹ 'ਚ ਬੈਠਾ ਖੌਣੀ ਕਿਮੇਂ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਦਾ ਏਹ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਣਾ ਕਰਨਾ ਵੀ ਬੜਾ ਔੜ ਜਾ ਲੱਗਦਾ ।

ਅਫਜ਼ਲ ਗੁਰੂ ਦੀ ਫਾਂਸੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਰਸਿੱਧ ਇਨਕਲਾਬੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਰੁੰਧਤੀ ਰਾਏ ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖ "ਨੌਜਵਾਨ" ਪਰਚੇ ਵਿੱਚ ਛਪਿਆ ਸੀ। ਓਸ 'ਚ ਬੜਾ ਖੁੱਲ੍ਹਕੇ ਗੁਰੂ ਦਾ ਘਰ ਤੋਂ ਫਾਂਸੀ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫਰ ਬਿਆਨਿਆ ਵਾ ਸੀ। ਏਥੇ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਨਾ ਬਣਦਾ ਬੀ ਅਰੁੰਧਤੀ ਰਾਏ ਉਹ ਲੇਖਕ ਆ ਜੀਹਨੂੰ ਛੱਤੀਸਗੜ੍ਹ ਦੇ ਨਕਸਲੀਆਂ ਨੇ ਬੁਲਾਕੇ ਆਵਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦਾ ਹੀਆ ਕੀਤਾ ਸੀ।
ਮਤਲਬ ਇੱਕ ਨੇਕ ਤੇ ਸਾਫ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨੇ ਅਫਜ਼ਲ ਗੁਰੂ ਦੇ ਹੱਕ 'ਚ ਸੱਚ ਦਰਸਾਉਦਾ ਲੇਖ ਲਿਖਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਬੀ ਭਾਰਤੀ ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਕਿੰਨੀ ਅਤਿ ਘਟੀਆ ਹੋਗੀ ਹੁਣ।
ਏਹਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦਾ ਜ਼ਨਾਜ਼ਾ ਕੱਢਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬੜੀ ਵਜ਼ਨਦਾਰ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਕਿਸੇ ਨੇ। ਚੌਰਾਸੀ ਸਮੇਂ ਕਿਸੇ ਕਿਸ਼ੋਰੀ ਲਾਲ ਨਾਂ ਦੇ ਕਸਾਈ ਨੇ ਬੱਕਰੇ ਵੱਢਣ ਆਲ਼ੇ ਕਾਪੇ ਨਾ ਖੌਣੀ ਕਿੰਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰਤਾ ਸੀ। ਕਿਸ਼ੋਰੀ ਲਾਲ ਤੇ ਕੇਸ ਚੱਲਿਆ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਤਿੰਨ ਅੱਡ ਅੱਡ ਕੇਸਾਂ 'ਚ ਤੀਹਰੀ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾਈ ਗਈ। ਉਹਨੇ ਪੱਟੂ ਨੇ ਉੱਤਲੀ ਅਦਾਲਤ 'ਚ ਰਿੱਟ ਪਾਤੀ। ਜੱਜਾਂ ਨੇ ਦਬਾਰੇ ਫਾਇਲਾਂ ਦੇ ਵਰਕੇ ਥੱਲ ਕੇ ਵੇਖੇ ਤੇ ਫਾਸੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਤੀਹਰੀ ਉਮਰ ਕੈਦ ਮਲਬ ਸੱਠ ਸਾਲ ਕੈਦ 'ਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋਗੀ। ਜਦ ਕਿਸ਼ੋਰੀ ਲਾਲ ਠਾਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਭੁਗਤ ਹਟਿਆ ਓਦੋਂ ਉਹਨੂੰ ਏਹ ਕਹਿਕੇ ਰਿਹਾਅ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ , ਕਿ ਕਿਸ਼ੋਰੀ ਲਾਲ ਦਾ ਜੇਲ੍ਹ 'ਚ ਚਾਲ ਚੱਲਣ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਰਿਹਾ। ਬੰਦਾ ਪੁੱਛੇ ਬੀ ਪਰਧਾਨ ਚਾਲ ਚੱਲਣ ਨੂੰ ਕੇਹੜਾ ਉਹ ਭੂਆ ਕੋਲ ਆਇਆ ਸੀ ਏਥੇ?

ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਤਿੰਨ ਜੱਜਾਂ ਦੇ ਬੈਂਚ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ਜੱਜਾਂ ਨੇ ਭੁੱਲਰ ਨੂੰ ਸਾਫ ਬਰੀ ਕੀਤਾ ਪਰ ਇੱਕ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਫਾਂਸੀ ਸੁਣਾਈ ਗਈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਗਵਾਹ ਭੁੱਲਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਨਹੀਂ ਭੁਗਤਿਆ ਸੀ।
ਥੋੜ੍ਹੇ ਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਡੀ.ਜੀ.ਪੀ ਵਿਰਕ ਦਾ ਬਿਆਨ ਵੀ ਭੁੱਲਰ ਦੇ ਹੱਕ 'ਚ ਈ ਆਇਆ।
ਚਲੋ ਕਿਸੇ ਐਂਟੀ ਸਿੱਖ ਜਾਂ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦਾ ਹੋਕਾ ਦੇਣ ਆਲੇ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਦੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਨਾਲ ਮੰਨ ਵੀ ਲਈਏ ਕਿ ਭੁੱਲਰ ਦੋਸ਼ੀ ਆ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਫਾਹੇ ਲਾਉਣਾ ਜ਼ਾਇਜ਼ ਆ।
ਤਾਂ ਪਰ ਏਹ ਗੱਲ ਕਿੱਥੇ ਸਿੱਧ ਹੁੰਦੀ ਆ ਕਿ ਭੁੱਲਰ ਦੇ ਫਾਹੇ ਚੜ੍ਹਨ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਅਮਨ ਸ਼ਾਤੀ ਬਹਾਲ ਹੋਜੂ?
ਸ਼ਪੱਸ਼ਟ ਆ ਕਿ ਕਸ਼ਮੀਰੀਆਂ ਵੰਗੂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਫੇਰ ਬੇਗਾਨਗੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਊ, ਕਰਫਿਊ ਲੱਗਣਗੇ, ਸਾੜ ਫੂਕ ਜਾਂ ਸੰਪਰਦਾਇਕ ਦੰਗੇ ਫਸਾਦ ਤਾਂ ਵੱਟ ਤੇ ਪਏ ਨੇ। ਕਸ਼ਮੀਰ ਵੰਗੂ ਫੇਰ ਧਰਨੇਆਂ 'ਚ ਕਿੰਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪੁਲਿਸ ਗੋਲੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣਗੇ ਏਹ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਅਖਬਾਰ ਈ ਦੱਸਣਗੇ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੁੱਦੇਆਣੇ ਜਾਂ ਅੰਬਰਸਰ ਵਰਗੇ ਜਿਲ੍ਹੇ ਸ੍ਰੀਨਗਰ ਜਾਂ ਕਿਸ਼ਤਵਾੜ ਬਣਨਗੇ
ਸਰਬਜੀਤ ਦੇ ਕਤਲ ਵੰਗੂ ਭੁੱਲਰ ਨੂੰ ਫਾਹੇ ਲਾਉਣਾ ਜ਼ਰੂਰ ਕਿਸੇ ਰਾਜਸੀ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਵੋਟਾਂ ਮੌਕੇ ਰਾਸ ਆਊ।
ਭੁੱਲਰ ਸਿੱਖ, ਹਿੰਦੂ ਜਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਆ, ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਮਾਂ ਦਾ ਪੁੱਤ ਵੀ ਆ ਤੇ ਮਾਵਾਂ ਦੇ ਕਲੇਜੇ ਫੌਜੀਆਂ ਦੇ ਬੂਟਾਂ ਜਿੰਨੇ ਕਰੜੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਪਰਲ ਪਰਲ ਡਿੱਗਦੇ ਅੱਥਰੂ ਚੁੰਨੀ ਗੜੁੱਚ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਫਿਲਹਾਲ ਬਹੁਤ ਹੁੰਮਸ ਆ । ਰੱਬ ਨਾ ਕਰੇ ਕਿਸੇ  ਸਵੇਰ ਨਰਨੇ ਕਾਲਜ਼ੇ ਐਹੇ ਜੀ ਖਬਰ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਸੁਨਣੀ ਪਏ। ਤੇ ਫੇਰ ਚਚੋਲੜ੍ਹ ਪਾਉਦੇਂ ਜਨੌਰ ਦੜ ਵੱਟਕੇ ਆਲ੍ਹਣਿਆਂ 'ਚ ਬੈਠੇ ਰਹਿਣ।  ਖੇਤਾਂ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਲੀਆਂ ਪਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਸੀ.ਆਰ.ਪੀ ਫੇਰ ਤਲਾਸ਼ੀਆਂ ਲੈਂਦੀ ਫਿਰੇ। ਕੋਠੇਆਂ ਦੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਨਾਲੇ ਚੁੱਲ੍ਹਿਆਂ 'ਚ ਦਬਾਰੇ ਘਾਹ ਉੱਗਣ ਦੀ ਰੁੱਤ ਨਾ ਆਵੇ। ਜਵਾਨ ਹੋਏ ਨਰਮੇ ਤੇ ਮੋਟਰਾਂ ਦੇ ਕੋਠੇ ਗੱਭਰੂਆਂ ਦੀ ਛੁਪਣਗਾਹਾਂ ਨਾ ਬਨਣ। ਕਿਤੇ ਫੇਰ ਯੂ ਪੀ ਦੇ ਕਮਾਦ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਲੁਕਵੀਂ ਠਾਹਰ ਬਨਣ। ਸਾਈਆਨਾਈਡਾਂ ਤੇ ਅਸਾਲਟਾਂ ਨਾਲ ਦਬਾਰੇ ਵਾਹ ਨਾ ਪਏ।
ਬਾਕੀ ਸਮੇਂ ਦਾ ਏਹੋ ਗੇੜ ਹੁੰਦਾ ਜਿੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਤਖਤ ਤੇ ਹਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਤਖਤਾ।  ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਠੰਢ ਵਰਤਾਈਂ।

                           ਕੀ ਬਨਣਾ ਛੱਪੜੀਏ ਤੇਰਾ
                             ਸੰਨ੍ਹ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੇ
                                                                                                                ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ
                                                                                                             ਪਿੰਡ ਤੇ ਡਾਕ  - ਘੁੱਦਾ
                                                                                                            ਜਿਲ੍ਹਾ ਵਾ ਤਹਿ - ਬਠਿੰਡਾ

ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਗਧੇ ਹੱਕੀ ਫਿਰਦੇ ਨੇ

ਫਰਾਂਸ ਅਰਗੇਆਂ ਨੇ ਪੱਗਾਂ ਤੇ ਪਬੰਦੀਆਂ ਲਾਤੀਆਂ। ਕਨੂੰਨੀ ਲੜਾਈਆਂ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦੀਆਂ।
ਪਰਸੋਂ ਚੌਥ ਦੀ ਗੱਲ ਆ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਪੀ.ਜੀ.ਆਈ 'ਚ ਕੋਈ ਪੇਪਰ ਸੀ , ਓਥੇ ਈ ਕਿਰਪਾਨ ਆਲੇ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਨੀਂ ਬੈਠਣ ਦਿੱਤਾ। ਵਹਿਬਤਾਂ ਦੇ ਕੁੱਜੇ ਨੇ ਸਾਰੇ ਜਾਣ ਜਾਣ ਭੂੰਡਾਂ ਦੇ ਖੱਖਰ ਛੇੜਦੇ ਨੇ। ਨਿੱਤ ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਪਾਦਕੀਆਂ 'ਚ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਡੇਢ ਡੇਢ ਫੁੱਟ ਦੇ ਲੇਖ ਛਾਪਦੇ ਨੇ ਬੀ ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਛੇਮਾਂ ਦਰਿਆ ਵਗਦਾ ਜੀ ਨਸ਼ਿਆ ਦਾ ਹੋਰ ਸੌ ਕੁਸ ਲਿਖਿਆ ਬਾ ਹੁੰਦਾ। ਐਰਕੀਂ ਪਤਾ ਦਾਰੂ ਦੇ ਠੇਕੇ ਕਿਮੇਂ ਠੇਕੇ ਲੱਗੇ ਨੇ? ਪਝੱਤਰ ਹਜ਼ਾਰ ਦੀ ਇੱਕ ਪਰਚੀ ਸੀ, ਸਰਮਾਏਦਾਰਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਹ ਪੰਜਾਹ ਪਰਚੀਆਂ ਪਾਈਆਂ ਫੇਰ ਠੇਕੇ ਮਿਲੇ ਨੇ। ਪਝੱਤਰ ਹਜ਼ਾਰ ਨੂੰ ਪੰਜਾਹ ਨਾਲ ਜ਼ਰਬ ਕਰੋ। ਐਨਾ ਪੈਸਾ ਲਾਕੇ ਠੇਕੇਦਾਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੂਤ ਈ ਪਿਆਉਣਗੇ, ਰੀਅਲ ਸਕੌਚ ਤਾਂ ਪਿਆਉਣੋਂ ਰਹੇ।
ਗਾਇਕੀ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇਆਂ ਆਲਾ ਪਰੋਗਰਾਮ ਵੀ "ਰੋਇਲ ਸਟੈਗ ਵੁਆਇਸ ਔਫ ਪੰਜਾਬ" ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ। ਏਹਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਤਾਂ ਹਰਿਆਣੇ ਦਾ ਓਲੰਪੀਅਨ ਭਲਵਾਨ ਸ਼ੁਸ਼ੀਲ ਕੁਮਾਰ ਈ ਚੰਗਾ। ਉਹਨੂੰ ਦਾਰੂ ਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਕਰਨ ਦੀ ਔਫਰ ਮਿਲੀ। ਅੱਗੋਂ ਭਲਵਾਨ ਕੈਂਹਦਾ ਧਾਰ ਨੀਂ ਮਾਰਦਾ ਮੈਂ ਥੋਡੇ ਐਹੇ ਜੇ ਪੈਸੇਆਂ ਤੇ। ਪੰਜਾਬ ਰਾਜ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨੇ 'ਚੋਂ ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪੈ ਰਫੈਨਰੀ ਦੇ ਹਿੱਸੇਦਾਰ ਲਕਸ਼ਮੀ ਮਿੱਤਲ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਵਿਆਜੋਂ ਦਿੱਤੇ ਬਾਦਲ ਕਿਆਂ। ਸੁਣਿਆ ਨਿੱਕਾ ਬਾਦਲ ਤੜਕੇ ਸੰਦੇਹਾਂ ਈ ਕਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਜਿੰਨੀ ਤੋੜਕੇ ਖਾ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਕਿਰਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਸੀਹਤਾਂ ਦੇਂਦਾ ਖੇਤੀ ਖਾਤਰ ਸਾਂਝੇ ਟਰੈਕਟਰ ਖ੍ਰੀਦੋ। ਤੇ ਆਪ ਪਿਓ ਪੁੱਤਾਂ ਨੇ ਹੈਲੀਕਬਾਟਰ ਵੀ ਅੱਡੋ ਅੱਡ ਲੈਤੇ ਆ ਨਮੇਂ , ਜਮਾਂ ਫਰੈੱਸ਼। ਇੱਕ ਤਾਂ ਕਾਣੀ ਸੀ ਤੇ ਓਤੋਂ ਕਣ ਪੈ ਗਿਆ । ਮੁਲਖ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਸਿਧਰਾ ਸੀ ਉੱਤੋਂ ਹੁਣ ਸਾਰੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਕੰਧਾਂ 'ਚ ਵੱਜਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੁਲਖ ਬੀ ਕਾਲੇ ਕੱਛਿਆ ਆਗੇ , ਫੜ੍ਹਲੋ ਓਏ। ਸੋਚਣ ਆਲੀ ਗੱਲ ਆ ਬੀ ਮੌਕੇ ਤੇ ਕੌਣ ਪਜਾਮੇ ਲਹਾਕੇ ਕੱਛਾ ਦੇਂਹਦਾ ਬੀ ਕੇਹੜੇ ਰੰਗ ਦਾ ਪਾਇਆ ਵਾ। ਮੁੱਖ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਏਹ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦਾ ਸਿਆਸੀ ਸਟੰਟ ਆ। ਜੇਹੜਾ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਬੜਾ ਕਾਰਗਰ ਸਿੱਧ ਹੋਇਆ। ਖੌਣੀ ਕਦੋਂ ਚਾਲਾਂ ਸਮਝੂ ਸਾਡਾ ਮੁਲਖ , ਫਿਲਹਾਲ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਗਧੇ ਹੱਕੀ ਫਿਰਦੇ ਨੇ.....ਘੁੱਦਾ

ਚੱਕ ਫੇਰ.......ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਬੀਆਂ ਗੱਲਾਂ

ਚੱਕ ਫੇਰ.......ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਬੀਆਂ ਗੱਲਾਂ
1. ਅੱਜ ਤੋਂ ਅੱਠ ਦਸ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜੇਹੜੀਆਂ ਵਿਆਹਾਂ ਦੀਆਂ ਮੂਵੀਆਂ ਬਣਦੀਆਂ ਸੀ, ਉਹਨ੍ਹਾਂ 'ਚ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਦਾ ਗਾਇਆ ਆਹ ਗੀਤ ਲਾਜ਼ਮੀ ਭਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, "ਅੱਜ ਕੌਣ ਪ੍ਰਾਹੁਣਾ ਆਇਆ ਨੀਂ, ਫੁੱਲ ਖਿੜਗੇ ਨੇ ਸੂਹੇ"
2. ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਹਰਿੱਕ ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਬੰਦਾ ਕੰਮ ਧੰਦੇ ਕਿਸੇ ਦਫਤਰ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਅਗਲਾ ਕਿਸੇ ਫਾਰਮ ਤੇ ਪੰਜ ਸੱਤ ਥਾਂਈਂ ਸੈਨ ਕਰਾਉਦਾ। ਓਦੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਬੰਦਾ ਲਿਖਿਆ ਮਟੀਰੀਅਲ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਦਾ ਬਸ ਜਿੱਥੇ ਅਗਲਾ ਉਂਗਲ ਧਰਦਾ ਉੱਥੇ ਸੈਨ ਕਰ ਦੇਂਦਾ।
3. ਜੇਹੜੇ ਜਬਾਕ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਬੜੂ ਸਾਬ੍ਹ ਅਕੈਡਮੀ 'ਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ, ਜੂੜੇ ਰੱਖੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਗੋਲ ਦਸਤਾਰਾਂ ਬੰਨ੍ਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਜਦੋਂ ਏਹ ਸੁਰਤ ਸੰਭਲਦੇ ਆ ਮਲਬ ਬੱਡੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਓਦੋਂ ਈ ਜੂੜੇ ਲਹਾਕੇ ਦਾਹੜੀਆਂ ਵੀ ਫਰੈਂਚ ਕੱਟ ਕਰਾ ਲੈਂਦੇ ਆ ਪਤਿਓਹਰੇ।
4. ਪੰਜ ਕ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਮੋਬਾਇਲ ਮੰਗਦਾ ਤਾਂ ਅਗਲਾ ਕੈਂਹਦਾ "ਹਾਂ ਕੀ ਕਰਨਾ ਮਬੈਲ ਦਾ?" ਮੰਗਣ ਆਲਾ ਕਹਿੰਦਾ ਬਾਈ ਸੱਪਾਂ ਆਲੀ ਗੇਮ ਖੇਡਣੀ ਆ , ਤੇ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਏਹ ਕਹਿਕੇ ਮੋਬਾਇਲ ਮੰਗਦੇ ਨੇ, "ਬਾਈ ਜਰ ਫੇਸਬੁੱਕ ਖੋਲ੍ਹਣੀ ਆ" ।
5. ਪਿੰਡਾਂ 'ਚ ਤਕਰੀਬਨ ਅੱਧੇ ਘਰ ਐਹੇ ਜੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਜਿੱਥੇ ਸਕੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਸਕੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਵਿਆਹਕੇ ਦਰਾਣੀਆ ਜਠਾਣੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਵਈਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਤੇ ਪਰਤਿਆਆ ਬਾ ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਆਪੋ 'ਚ ਬਣਦੀ ਵੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਆ।
6. ਕਾਲਜ 'ਚ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਸਟੂਡੈਂਟ VIVA ਦੇਕੇ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਕਲਾਸ ਦਾ ਬਾਕੀ ਮੁਲਖ ਘੇਰਕੇ ਆਹੀ ਸਵਾਲ ਕਰਦਾ ,"ਪਰਧਾਨ ਕੀ ਪੁੱਛਦੇ ਆ ਓਏ ?" .....ਘੁੱਦਾ

ਚਲੰਤ ਮੁੱਦੇ

ਸੀਰੀਆ ਵਿੱਢੇ ਸ਼ਰੀਕਾ
ਬਾਗੀ ਮਾਰੇ ਨਮਾਂ ਤਰੀਕਾ
ਸ਼ੈਦ ਹਮਲਾ ਕਰੇ ਅਮਰੀਕਾ
ਧਾਂਕ ਜਮਾਉਣੀ ਹੋਰਾਂ ਤੇ
ਜੰਗ ਤੀਜੇ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰਾਂ ਤੇ

ਫੜ੍ਹਿਆ ਅੱਤਬਾਦੀ ਟੁੰਡਾ
ਬਰੌਨ ਦਾਹੜੀ ਸਿਰੇ ਦਾ ਗੁੰਡਾ
ਲੈ ਰਿਮਾਂਡ ਲਾਲਿਆ ਕੁੰਡਾ
ਬੜੇ ਪੜਦੇ ਫੋਲ ਰਿਹੈ
ਹੱਥੀਂ ਪੀਢੀਆਂ ਗੰਢਾਂ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਖੋਲ੍ਹ ਰਿਹੈ

ਚਿੱਟੀ ਦਾਹੜੀ ਧੌਹਲਾ ਝਾਟਾ
ਕੀ ਆਸਾਰਾਮ ਨੂੰ ਘਾਟਾ
ਨੂਨ ਡੁੱਲ੍ਹਾ ਭਿੱਜ ਗਿਆ ਆਟਾ
ਹੈ ਗੱਲ ਡੇਰੇਦਾਰਾਂ ਦੀ
ਸੁਰਖੀ ਬਣਿਆ ਬਾਬਾ ਬਲਾਤਕਾਰਾਂ ਦੀ

ਥੋਨੂੰ ਮਹਿੰਗਾਈ ਦੀ ਪਈਆ
ਮਸਾਂ ਬੋਚਿਆ ਡਿੱਗਾ ਰੁਪਈਆ
ਮਨਮੋਹਣਾ ਇੱਕ ਵਿਰੋਧੀ ਕਈ ਆ
ਔਖਾ ਸਾਂਭਣਾ ਰਾਜਾਂ ਨੂੰ
ਮੂਲ ਵੀ ਹੱਥੋਂ ਗਿਆ ਕਿਓ ਰੋਏਂ ਵਿਆਜ਼ਾ ਨੂੰ

ਨਾਲੇ ਪਾਣੀ ਭਾਖੜਾ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਝੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੜ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੜ੍ਹਿਆ
ਪੱਲਾ ਨਾ ਸਰਕਾਰਾਂ ਫੜ੍ਹਿਆ
ਦੋਸ਼ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੇਣਾਂ ਨਹੀਂ
ਵਿੱਢ ਸੰਘਰਸ਼ ਜੱਟਾ ਹੁਣ ਫਾਹਾ ਲੈਣਾ ਨਹੀਂ.......ਘੁੱਦਾ