Saturday 24 October 2015

ਲਾਭ ਹੀਰਾ

ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਹੀਰਾ ਕਲਾਕਾਰ ਆ ਲਾਭ ਹੀਰਾ। ਆਪਣੇ ਲੋਕਾੰ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਬੀ ਅਗਲੇ ਦੀ ਜਾਤ ਗੋਤ ਨੂੰ ਬਾਹਲਾ ਪਰਖਦੇ ਨੇ। ਤਾੰ ਕਰਕੇ ਲਾਭ ਹੀਰੇ ਅਰਗਿਆੰ ਨੂੰ ਮੁਲਖ ਟਿੱਚ ਜਾਣਦਾ ਤੇ ਲਾਭ ਹੀਰੇ ਦਾ ਨਾੰ ਸੁਣ ਕੇ ਅਗਲਾ ਹੱਸ ਜੇ ਪੈੰਦਾ।
ਆਮ ਸਿੱਧ ਪੱਧਰੇ ਲੋਕਾੰ ਦੀਆੰ ਭਾਵਨਾਵਾੰ ਨੂੰ ਏਸ ਕਲਾਕਾਰ ਨੇ ਬਹੁਤ ਜਚਾ ਕੇ ਲਿਖਿਆ ਤੇ ਗਾਇਆ। ਅਖੌਤਾੰ ਮੁਹਾਵਰਿਆੰ ਨੂੰ ਬੜੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਗੀਤਾੰ 'ਚ ਫਿੱਟ ਕਰਿਆ। ਜਿਵੇੰ ,"ਮੈੰ ਮਨ ਮਾਰਕੇ ਜਿਓਣ ਲਈ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਲੰਮੀ ਸੋਚ ਕੁੜੇ, ਰੰਡੀ ਤਾੰ ਰੰਡ ਕੱਟ ਲਵੇ ਪਰ ਕੱਟਣ ਨਹੀੰ ਦੇੰਦੇ ਲੋਕ ਕੁੜੇ"। ਲਾਭ ਹੀਰਾ ਖੁਰਨੀ ਤੇ ਪੈਰ ਧਰਕੇ ਤਖ਼ਤਪੋਸ਼ਾੰ ਦੀ ਸਟੇਜ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਹਿੱਕ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਲੋਕ ਤੱਥ ਗਾਉੰਦਾ। ਮੁੜ੍ਹਕਾ ਪੂੰਝਣ ਖਾਤਰ ਮਾਈਕ ਦੇ ਸਟੈੰਡ ਨਾਲ ਮੂਕਾ ਟੰਗਿਆ ਬਾ ਹੁੰਦਾ।
ਓਦੋੰ ਕਿਹੜਾ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਬੀ ਕੈਸ਼ਟ ਕਦੋੰ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਣੀ ਆ। ਜੀਹਦੀ ਨਵੀੰ ਟੇਪ ਆ ਜਾੰਦੀ ਓਹਦਾ ਪੋਸਟਰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨਾਈ ਦੀ ਦੁਕਾਨ 'ਚ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ। ਮੰਡੀ ਗਿਆ ਬੰਦਾ ਬੀਹਾੰ ਪੱਚੀ ਰੁਪਇਆਂ ਦੀ ਕੈਸਟ ਚੱਕ ਲਿਆਓੰਦਾ। ਚਾਰ ਗੀਤ ਸਾਈਡ 'ਏ' ਤੇ ਚਾਰ ਈ 'ਬੀ' ਤੇ ਹੁੰਦੇ।
ਰੂਪੋਵਾਲੀਆ ਮਨਜੀਤ, ਮਾਹੀਨੰਗਲ ਦਾ ਹਰਦੇਵ ਤੇ ਚੱਕ ਆਲੇ ਗੋਰੇ ਅਰਗੇ ਕਲਾਕਾਰਾੰ ਨੇ ਜਿੰਨਾ ਸਮਾੰ ਗਾਇਆ ਕਦੇ ਲੱਚਰ ਨਈੰ ਗਾਇਆ.....ਘੁੱਦਾ

ਬਠਿੰਡੇ ਦਾ ਧਰਨਾ

 ਮਰਦੀ ਨੇ ਅੱਕ ਚੱਬਿਆ ਹਾਰਕੇ ਛੜੇ ਨਾ ਲਾਈਆਂ। ਪਤਾ ਲੋਕਾੰ ਨੂੰ ਵੀ ਆ ਕਿ ਨਰਮਾ ਅਗਲੀ ਆਰੀ ਨੂੰ ਵੀ ਅੌਖਾ ਕਰੂ। ਘੜੁੱਕਿਆਂ, ਟਰੈਟ ਟਰਾਲੀਆਂ, ਕੈੰਟਰਾੰ ਤੇ ਚੜ੍ਹੇ ਬਾਬੇ ਹੁੰਮ ਹੁੰਮਾਕੇ ਬਠਿੰਡੇ ਪਹੁੰਚ ਰਹੇ ਨੇ। ਮਨਾੰ 'ਚ ਮਰੇ ਨਰਮੇ ਦਾ ਝੋਰਾ, ਹੱਥਾੰ 'ਚ ਝੰਡੇ ਤੇ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀਆਂ ਪੱਗਾੰ ਦਾ ਹੜ੍ਹ ਆਇਆ ਵਾ। ਭਦੌੜ ਆਲੇ ਮਾਸਟਰ ਦੇ ਸਾਊੰਡ ਦਾ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦਾ ਦਸ ਹਜ਼ਾਰ ਕਿਰਾਇਆ ਜੇਹੜਾ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ। ਲੰਗਰ ਪਾਣੀ ਸਮੇਤ ਡੇਲੀ ਦਾ ਖਰਚਾ  ਚਾਲੀ ਪੰਤਾਲੀ ਹਜ਼ਾਰ ਨੂੰ ਉੱਪੜ ਜਾੰਦਾ। 
ਜਿਹੜੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਧਰਨੇ ਬੰਨੀੰ ਆਉੰਦੇ ਨੇ ਸਾਰੇ ਈ ਬਿੱਤ ਮੁਤਾਬਕ ਆਟਾ, ਖੰਡ, ਦੁੱਧ ਟਰੈਲੀਆੰ ਤੇ ਧਰੀ ਲਿਆਓਦੇ ਨੇ। ਬਾਲਣ ਖਾਤਰ ਚੀਰੀਆੰ ਖਲਪਾੜਾੰ ਦਾ ਢਿੱਗ ਲੱਗਾ ਬਾ।ਕੋਈ ਪੇੜੇ ਕਰੀ ਜਾੰਦਾ ਕੋਈ ਪੜੇਥਣ ਲਾ ਲਾ ਵੇਲੀ ਜਾੰਦਾ।  ਦੇਗੇ ਰਿੱਝੀ ਜਾੰਦੇ ਨੇ। ਚਾਹ ਆਲੀਆੰ ਕੇਤਲੀਆੰ 'ਚੋੰ ਨਿਰੀ ਦੁੱਧ ਪੱਤੀ ਡੁੱਲ੍ਹਦੀ ਆ ਬਾਟੀ 'ਚ।
ਕੋਈ ਕੜਛੀ ਤੇ ਲਿਫਾਫਾ ਚੜ੍ਹਾਕੇ ਚੌਲ ਵਰਤਾ ਰਿਹਾ ਕੋਈ ਅਚਾਰ ਤੇ ਕੋਈ ਰੋਟੀਆੰ ਦੇ ਟੋਕਰੇ ਚੱਕੀ ਫਿਰਦਾ। ਨਿਰਾ ਪੁਰਾ ਭਾਈ ਲਾਲੋ ਕਾ ਲੰਗਰ ਆ ।
ਕੱਲੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਈ ਨਹੀੰ ਬਥੇਰੇ ਗੱਭਰੂ ਵੀ ਅਣਘੜੇ ਜੇ ਤਲੈੰਬੜ ਮੋਢਿਆੰ ਤੇ ਧਰੀ ਫਿਰਦੇ। 
ਕੁੱਲ ਮਿਲਾਕੇ ਬਾਦਲਕਿਆੰ ਦੇ ਸੰਘ 'ਚ ਆਏ ਬਏ ਆ। 
ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਲੋਕਾੰ ਨੂੰ ਹੋਰ ਬਲ ਬਖ਼ਸ਼ੇ.....ਘੁੱਦਾ

ਨਰਮਾ

ਮਾਲਵੇ ਦੀ , ਖਾਸ ਕਰ ਬਠਿੰਡਾ ਤੇ ਮਾਨਸਾ ਬੈਲਟ ਦੀ ਮੁੱਖ ਫਸਲ ਆ ਨਰਮਾ। ਅੱਗੇ ਇਨ੍ਹਾੰ ਦਿਨਾੰ 'ਚ ਨਰਮਾ ਚੁਗਣ ਖਾਤਰ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਅਲਵਰੀਏ ਨਾਏ ਹੋਰ ਪਿੰਡਾੰ ਤੋੰ ਚੋਣੇ ਆਕੇ ਲੋਕਾੰ ਦੇ ਨੌਹਰਿਆੰ 'ਚ ਡੇਰੇ ਲਾ ਲੈੰਦੇ। ਸੰਦੇਹਾੰ ਈ ਝੋਲੀਆੰ ਬੰਨ੍ਹ ਲੈੰਦੇ ਤੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਤਵੇੰ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੇ। ਆਥਣੇ ਚੂਹੇ ਕੰਡੇ ਨਾ ਪੰਡਾੰ ਜੋਖ਼ਕੇ ਅੱਡੋ ਅੱਡੀ ਲਿਖ ਲਿਆ ਜਾੰਦਾ। 
ਨਰਮਾ ਚੁਗਕੇ ਟੀੰਡੇ ਤੋੜਕੇ ਦੀਵਾਲੀ ਤੋੰ ਬਾਅਦ ਚੋਣੇ ਆਵਦੇ ਘਰਾੰ ਨੂੰ ਮੁੜ ਜਾੰਦੇ ਸੀ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕੋਠੇ ਟੀਡੇਆੰ ਨਾਲ ਭਰੇ ਜਾੰਦੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਸਿਆਲ ਦੀ ਕੋਸੀ ਧੁੱਪ ਟੀਡਿਆੰ ਨੂੰ ਨਰਮਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ।
ਟੋਕਿਆੰ ਨਾਲ ਛਿਟੀਆੰ ਪੱਟਕੇ ਜੱਫੇ ਭਰ ਭਰ ਟਰੈਲੀਆੰ ਭਰੀਆੰ ਜਾੰਦੀਆੰ। ਲੋਕਾੰ ਦੇ ਬਾਰਾੰ ਮੂਹਰੇ ਬਾਲਣ ਖਾਤਰ ਛੌਰ੍ਹ ਲਾਹੇ ਜਾੰਦੇ। ਵਿਹੜੇ ਆਲਿਆੰ ਦੇ ਨਿਆਣੇ ਲਿਫਾਫੇ ਫੜ੍ਹਕੇ ਛੌਰਾੰ 'ਚੋੰ ਨਰਮਾ ਚੁਗਦੇ ਤੇ ਹੱਟੀ ਤੇ ਵੇਚਕੇ ਰੂੰਗਾ ਖਾ ਲੈੰਦੇ। 
ਸਿਆਲ ਦੀਆੰ ਧੂੰਈਆੰ ਤੇ ਬੈਠੇ ਬਾਬੇ ਟੀੰਡੇ ਕੱਢੀ ਜਾੰਦੇ। ਨਰਮਾ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖਦੇ ਤੇ ਸਿੱਕਰੀਆੰ ਸੁੰਭਰਕੇ ਧੂੰਈ ਤੇ ਸਿੱਟ ਦੇਦੇਂ। ਮਾਘ ਫੱਗਣ ਤੀਕ ਲੋਕ ਨਰਮੇ ਦੇ ਆਹਰੇ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ। ਮਿਹਨਤ ਸਗਾਰ ਤੇ ਲੱਗ ਜਾੰਦੀ।
ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਕਹਿਰ ਨੇ ਨਰਮੇ ਈ ਨਹੀੰ ਸਗਮਾੰ ਲੋਕਾੰ ਦੇ ਕਾਲਜੇ ਵੀ ਫੂਕੇ ਨੇ। ਜਾਅਲੀ ਬੀਅ ਤੇ ਸਰਪੇਹਾੰ ਆਲਿਆੰ ਨੇ ਕਿਰਸਾਨਾੰ ਨੂੰ ਮੱਲੋਜੋਰੀ ਨਿੱਕੀ ਦਾ ਰੁਪਈਆ ਫੜ੍ਹਾਤਾ ਤੇ ਹੁਣ ਪ੍ਰਾਹੁਣੇ ਬਠਿੰਡੇ ਬੈਠੇ ਨੇ। ਸੱਚਾ ਪਾ'ਸ਼ਾ ਫਤਹਿ ਬਖ਼ਸ਼ੇ....ਘੁੱਦਾ

ਮੱਘਰ ਮਹੀਨੇ

ਮੱਘਰ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਕੋਈ ਬੱਝਗੀ ਤਰੀਕ
ਤੇਰਾ ਚੜ੍ਹਦੇ ਈ ਸਿਆਲ ਦਾ ਵਿਆਹ ਨੀੰ
ਚਾੰਈ ਚਾੰਈ ਹੱਟੀਆੰ ਤੋੰ ਸੂਟ ਪੜਵਾਉੰਦੀ ਫਿਰੇੰ
ਉੱਤੇ ਜ਼ਰੀ ਦੀ ਕਢਾਈ ਲਈ ਕਰਾ ਨੀੰ
ਬਹਿ ਸੁਨਿਆਰੇ ਕੋਲੋੰ ਭਾਅ ਪੁੱਛੇ ਗਹਿਣਿਆੰ ਦੇ
ਸਿਓਨੇ ਦੀਆੰ ਵੰਗਾੰ ਲਈਆੰ ਪਾ ਨੀੰ
ਕੱਢਕੇ ਸਿਰਹਾਣੇ ਕੀਤਾ ਕੰਨੀੰ ਤੇ ਕਰੋਸ਼ੀਆ
ਰਜਾਈਆੰ ਦੇ ਗਿਲਾਫ ਲਏ ਚੜ੍ਹਾ ਨੀੰ
ਖਿੰਘਰ ਨਾ ਕੂਚ ਅੱਡੀ ਪਾਕੇ ਵੇਖੇ ਝਾੰਜਰਾੰ
ਲਈਆੰ ਕੂਹਣੀ ਤੀਕ ਮਹਿੰਦੀਆੰ ਤੂੰ ਲਾ ਨੀੰ
ਪੇਕਿਆੰ ਦੇ ਘਰ ਸਦਾ ਮਾਪਿਆੰ ਦੇ ਝੇਪ ਮੰਨੇੰ
ਤੇਰਾ ਸਦੀਆੰ ਤੋਂ ਕੁੜੀਏ ਸੁਭਾਅ ਨੀੰ
ਇੱਕੀਵੀੰ ਸਦੀ ਯੁੱਗ ਏ. ਸੀਆੰ ਦਾ ਚੱਲੇ
ਪਰ ਪੱਖੀਆੰ ਨੂੰ ਝਾਲਰਾੰ ਤੂੰ ਲਾ ਨੀੰ
ਦੇਦੀੰ ਸੀ ਉਲਾੰਭੇ ਮੇਰੀ ਲਿਖਦਾ ਨਈੰ ਗੱਲ
ਦਿੱਤਾ ਤੇਰਾ ਵੀ ਗੀਤ ਲੈ ਬਣਾ ਨੀ.....ਘੁੱਦਾ

ਜਥੇਦਾਰ

ਪਿੱਛੇ ਜੇ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਅੰਕੜੇ ਕੱਢੇ ਅਖੇ ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਪਿੰਡ 'ਚ ਰਹਿਕੇ ਦਿਹਾੜੀ ਦੇ ਛੱਤੀ ਰਪਈਏ ਕਮਾਉੰਦਾ ,ਓਹ ਗਰੀਬ ਨਹੀੰ, 'ਮੀਰ ਆ। ਹੁਣ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਦੱਸੇ ਬੀ ਫੇਰੇਦੇਣਿਓੰ ਛੱਤੀ ਛੱਤੀ ਦਾ ਤਾੰ ਕਈ ਜਰਦਾ ਈ ਲਾ ਜਾੰਦੇ ਆ ਦਿਨ 'ਚ।
ਅੱਗੇ ਕਿੱਲੇ 'ਚੋੰ ਪੱਚੀ ਤੀਹ ਮਣ ਨਰਮਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀਗਾ। ਟਰੈਲੀਆੰ ਤੇ ਵਿੱਢ ਲਾਕੇ, ਪੱਲੜ ਪਾਕੇ ਨਰਮਾ ਮੰਡੀ ਲਿਜਾੰਦੇ। ਤੇ ਐਂਰਕੀ ਕਿੱਲੇ 'ਚੋੰ ਨਰਮਾ ਐਨਾ ਕ ਝੜਿਆ ਭਾਮੇੰ ਮੋਟਰਸੈਕਲ ਤੇ ਪੰਡ ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਬੰਦਾ ਮੰਡੀ ਬਗਜੇ।
ਪਹਿਲਾੰ ਡੇਅਰੀ ਫਾਰਮਿੰਗ ਤੇ ਹੋਰ ਕਿੱਤਿਆੰ ਤੇ ਪੱਚੀ ਪੈਸੇ ਸਬਸਿਡੀ ਦੇਦੀੰ ਸੀ ਸਰਕਾਰ। ਤੂੰ ਹੁਣ ਜਾਕੇ ਪੁੱਛਲਾ , ਸਾਰੀਆੰ ਸਕੀਮਾੰ ਤੇ ਮੋੰਦਾ ਲਾਤਾ।
ਗੋਲਡਸ਼ਟਾਰ ਦੇ ਬੂਟ ਪਾਕੇ ਚੜ੍ਹਦੀ ਜਵਾਨੀ ਫੌਜ ਦੀ ਭਰਤੀ ਖਾਤਰ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆੰ ਲਿੰਕ ਰੋੜਾੰ ਤੇ ਤੜਕੇ ਆਥਣੇ ਭੱਜੀ ਫਿਰਦੀ ਆ। ਭਰਤੀ ਤੇ ਇੱਕ ਆਰੀ 'ਚ ਡੂਢ ਸੌ ਜਣਾ ਭਜਾ ਦੇਦੇੰ ਨੇ ਟਰੈਕ ਤੇ, ਤੇ ਮਸੀੰ ਪੰਜ ਸੱਤ ਨਿੱਤਰਦੇ ਨੇ।
ਫਰਦ ਕੇੰਦਰਾੰ 'ਚ ਲੰਮੀਆੰ ਲੈਨਾੰ ਲੱਗੀਆੰ ਨੇ। ਜਾਕੇ ਪੁੱਛਲਾ ਹਰਿੱਕ ਆਖੂ ,"ਲਿਮਟ ਬੰਨ੍ਹਾਓਣੀ ਆ"।
ਤੂੰ ਆਖੇਗਾੰ ਗੱਪ ਮਾਰਦਾ ਪਰ ਦਸਵੀੰ ਯੋਗਤਾ ਦੀ ਅਸਾਮੀ ਤੇ ਪੋਸਟ ਗਰੈਜੂਏਟ ਮੁੰਡੇ ਪਹੁੰਚਦੇ ਨੇ ਤੇ ਜਾਕੇ ਦਸਮੀੰ ਦਾ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਕੱਢਕੇ ਦਿਖਾ ਦੇਦੇੰ ਆ ਬੀ ਬੱਸ ਬਾਈ ਦਸਮੀੰ ਤੱਕ ਈ ਪੜ੍ਹੇ ਆਂ। 
ਵਿਹਲੇ ਮੁੰਡੇ ਸੱਥਾੰ 'ਚ ਖੜ੍ਹੇ ਮੁੱਛ ਮਰੋੜ ਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਅਈੰ ਪੁੱਛੀ ਜਾਣਗੇ ," ਜਰ ਕਿਮੇੰ ਕਰੀਏ ਮੁੱਛਾੰ ਰੱਖਲੀਏ  ਕਿ ਕਟਾਦੀਏ"। ਆਹ ਨੇ ਸਾਡੇ ਮਸਲੇ।
ਅਗਲੀ ਗੱਲ। ਪੰਥ ਦੇ ਜਥੇਦਾਰ।
ਓਹੀ ਤੇਰੇ ਆਲੀ ਗੱਲ ਪਾਕੇ ਟੈਟ ਪਜਾਮੀਆੰ ,ਟੀਨੋਪਾਲ ਨਾਲ ਧੋਤੇ ਚੰਗੇ ਸਪੈਤ ਲੀੜੇ ਪਾਕੇ ਜਥੇਦਾਰ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਬ 'ਚ ਬਗ ਜਾੰਦੇ ਨੇ। ਨੀਮੇੰ ਜੇ ਮੇਜ ਤੇ ਕਿਰਪਾਨਾੰ ਧਰਕੇ ਗੋਲਕੁੰਡਲ ਬਣਾਕੇ ਐੰ ਬਹਿ ਜਾੰਦੇ ਆ ਜਿਮੇੰ ਚਿੜੀ ਉੱਡ ਕਾੰ ਉੱਡ ਖੇਡਣਾ ਹੁੰਦਾ। 
ਕੌਮ ਨੇ ਐਡੀ ਪਦਵੀ ਦਿੱਤੀ ਆ ਥੋਨੂੰ ਜਰ ,ਕਦੇ ਤਾਂ ਕੌਮ ਦੇ ਹੱਕ 'ਚ ਫੈਸਲਾ ਕਰੋ। ਐਨੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਵੀ ਕੀ ਆਖ। ਬਾਪੂ ਕੰਵਲ ਦੀ ਆਖਤ ,"ਸਿਰ ਸਿਰਫ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹਣ ਲਈ ਨਈੰ ਹੁੰਦਾ ਸੋਚਣ ਲਈ ਵੀ ਹੁੰਦਾ"।
ਪਿੱਛੇ ਜੇ ਮੈੰ ਹਰਮੰਦਰ ਸਾਹਬ ਗਿਆ ਬਾ ਸੀ। ਦੇਖਿਆ ਬੀ ਜਥੇਦਾਰ ਨਾਲ ਪੰਜ ਛੇ ਸਕੌਲਟੀ ਗਾਡ ਵਿਚਾਲੇ ਆਪ ਤੁਰਿਆ ਆਵੇ। ਬੰਦਾ ਪੁੱਛੇ ਬੀ ਵੱਡਿਆ ਜੱਸੇਦਾਰਾ ਜੇ ਪੰਜ ਛੇ ਸਟੇਨਗੰਨਾੰ ਆਲੇ ਈ ਰੱਖਣੇ ਆ ਨਾਲ ਫੇਰ ਤੂੰ ਹੱਥ 'ਚ ਸਾਢੇ ਤਿੰਨ ਫੁੱਟੀ ਕਿਰਪਾਨ ਦਾਤਣਾੰ ਵੱਢਣ ਨੂੰ ਚੱਕੀ ਫਿਰਦਾੰ ।
ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਠੰਡ ਵਰਤਾੰਈ।.....ਘੁੱਦਾ

Thursday 17 September 2015

ਰੱਖੜੀਆੰ

ਰੱਖੜੀਆੰ। ਕਈ ਪਖੰਡ ਆਖਦੇ ਨੇ ਤੇ ਕਈ ਪਿਆਰ ਸਮਝਦੇ ਨੇ। ਮਾਲਵੇ ਦੇ ਕਈ ਪਿੰਡਾੰ 'ਚ ਰੱਖੜੀ ਨੂੰ ਪੌਂਹਚੀ ਆਖਿਆ ਜਾੰਦਾ। ਆਪਣੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾੰ ਨੇ ਸਮਾਜਿਕ ਤਾਣਾ- ਬਾਣਾ ਚੰਗੀ ਸੋਚ ਨਾਲ ਬੁਣਿਆ। ਸ਼ੂਸ਼ਕ, ਸੰਧਾਰੇ, ਤੀਆੰ, ਰੱਖੜੀਆੰ, ਵਰੀਹਨੇ ਟੱਬਰ ਨੂੰ ਕੱਠੇ ਕਰਨ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਹੁੰਦਾ। 'ਮੇਰੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਸੁੱਕੀ ਖੰਡ ਪਾਈ ਨੀਂ ਸੱਸੇ ਤੇਰੀ ਮਹਿੰ ਮਰਜੇ' ਵਰਗੀਆੰ ਅਖੌਤਾੰ ਭੈਣ ਭਾਈ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਦੀਆੰ। ਭਰਾ ਨੂੰ ਖਾਣ ਚੀਜ਼ ਥੁੜ੍ਹਜੇ ਤਾੰ ਭੈਣ ਆਵਦਾ ਵੰਡਾ ਦੇਂਦੀ ਆ।
 ਬੀਬੀਆੰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਪੇਕਿਆੰ ਦੀ ਸੁੱਖ ਮੰਗਦੀਆੰ। ਕਦੇ ਭਰਾ ਦੀ ਗਾਲ੍ਹ ਨਹੀੰ ਸੁਣਦੀਆਂ। ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕ 'ਚ ਬੈਠੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਭੈਣ ਦੀ ਰੱਖੜੀ ਪਹੁੰਚਦੀ ਆ ਤਾੰ ਓਹ ਬੱਧੀ ਰੱਖੜੀ ਦੀ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚਕੇ ਚਾਅ ਨਾਲ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਪਾਉੰਦਾ। ਹੁਣ ਤਾੰ ਖੈਰ ਨਹੀੰ ਪਰ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਵੇਂਹਦੇ ਸੀ ਕੁੜੀਆਂ ਵਿਆਹ ਤੋੰ ਹਫਤਾ ਹਫ਼ਤਾ ਪਹਿਲਾੰ ਦਰੇਗ ਨਾਲ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪੈੰਦੀਆੰ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਦੀ ਫੇਸਬੁੱਕ ਚੱਲੀ ਆ ਓਦੋੰ ਦਾ ਮੁਲਖ ਨਜੈਜ ਸਿਆਣਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾੰਦਾ। ਐਹੋ ਜੇ ਤਿੱਥ ਤਿਓਹਾਰ ਹਾਸੇ ਖੇਡੇ  ਨਾਲ ਮਨਾ ਲਿਆ ਕਰੋ । ਅਕਲਾਂਂ, ਦਲੀਲਾਂ ਕਰਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮੁੱਦੇ ਬਥੇਰੇ ਨੇ.....ਘੁੱਦਾ

ਤੇਰਾ ਵਿਰਸਾ

ਹੱਥੀੰ ਕੁਤਰਦੇ ਨੀਰਾ ਡੌਲੀੰ ਪੈਣ ਮੱਛੀਆੰ
ਜਵਾਕ ਛੱਪੜੀੰ ਨਹਾਉੰਦੇ ਤੇੜ ਨਾਲੇ ਕੱਛੀਆੰ
ਪਿੰਡੇ ਮਲਦੇ ਸੀ ਗਾਰਾ ਹੁਣ ਸੋਪ ਹੋ ਗਿਆ
ਤੇਰਾ ਵਿਰਸਾ ਵੇ ਬਾਪੂ ਕਿਓੰ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ

ਮਾਰ ਪੱਟ ਉੱਤੇ ਥਾਪੀ ਜਾ ਮੈਦਾਨੇ ਵੜਦੇ
ਧਾਵੀ ਹੰਦਿਆੰ ਤੇ ਸਿੱਟੇ ਖੁੱਚ ਕੋਲੋਂ ਫੜ੍ਹਕੇ
ਪੋਤਾ ਖੇਡਦਾ ਕਬੱਡੀ ਫੇਲ੍ਹ ਡੋਪ ਹੋ ਗਿਆ
ਤੇਰਾ ਵਿਰਸਾ ਕਿਓੰ ........

ਛੋਹਣ ਪਿੱਪਲਾੰ ਦੇ ਟੂਸੇ ਲੈਣ ਤੀਆਂ 'ਚ ਹੁਲਾਰੇ
ਨਾਗਵਲੀੰ ਗੰਢ ਪਾਕੇ ਪਾਲੈ ਪੀੰਘ ਮੁਟਿਆਰੇ
ਰੱਸਾ ਮਿਲਦਾ ਬਜ਼ਾਰੋੰ ਹੁਣ ਰੋਪ ਹੋ ਗਿਆ
ਤੇਰਾ ਵਿਰਸਾ .........

ਪਸੂ ਨਿੱਸਲ ਹੋ ਸੁੱਤੇ ਚੂਚੇ ਲਾਹੁਣ ਚਿੱਚੜੀ
ਸੰਗਰਾਦ ਮਾਘ ਦੀ ਨੂੰ ਖਾਧੀ ਪੋਹ ਰਿੱਧੀ ਖਿੱਚੜੀ
ਚਿੱਟਾ ਮੱਛਰ ਕਿਸਾਨੀ  ਕਿਓਂ ਕਰੋਪ ਹੋ ਗਿਆ
ਤੇਰਾ ਵਿਰਸਾ .........

ਮੀਢੀ ਤਿੰਨ ਪਾਸੇ ਕੀਤੀ ਜੂੜੇ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਰੁਮਾਲ
ਮੋਢੇ ਬਾਪੂ ਜੀ ਦੇ ਬੈਠ ਮੇਲੇ ਡਿੱਠੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਲ
ਜਵਾਨੀ ਚੜ੍ਹੀ ਪੱਗ ਲਾਹੀ ਸਿਰ ਟੋਪ ਹੋ ਗਿਆ
ਤੇਰਾ ਵਿਰਸਾ ਵੇ ਬਾਪੂ ਕਿਓੰ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ.....ਘੁੱਦਾ






ਸਿਆਸਤ

ਜੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਏ ਦੀ ਮੰਨੀਏ, ਫੇਰ ਤਾੰ ਲੱਗਦਾ ਬੀ 2017 'ਚ ਬਾਦਲ ਕਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆ ਕੰਮ। ਪਰ ਜੇ ਦੂਜੂੰ ਦੇਖੀਏ ਤਾੰ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਬੀ ਜੇ ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਦੀ 4000 ਵੋਟ ਆ ਓਹਦੇ 'ਚੋਂ ਮਸਾਂ 500 ਬੰਦਾ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਯੂਸ ਕਰਦਾ ਹੋਊ। ਬਾਕੀ ਕਲੱਕੜ ਬਾਬੇ ਹਿੰਡੀ ਨੇ,"ਦੇਖ ਸ਼ੇਰਾ ਆਪਾੰ ਤਾਂ ਜਿਓਂ ਜਰਮੇ ਆਂ, ਤੱਕੜੀ ਨੂੰ ਈ ਬੋਟ ਪਾਈ ਆ ਤੇ ਜਦੋੰ ਤੀਕ ਜੀਮਾੰਗੇ ਪੰਥ ਨੂੰ ਈ ਬੋਟ ਪਾਮਾੰਗੇ"। ਮੁੱਕਦੀ ਗੱਲ ਜਰ ,ਬਾਦਲ ਭਮਾੰ ਕਿਸੇ ਸੀਟ ਤੇ ਕੁੱਤਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰਦੇ ਏਹ ਵੋਟਾੰ ਤਾੰ ਪੱਕੀਆੰ ਨੇ। ਆਖਣ ਨੂੰ ਕੁਸ ਮਰਜ਼ੀ ਆਖੀ ਜਾਣ ਪਰ ਅਸਿੱਧੇ ਲੋਟ ਬਠਿੰਡਾ ਸੀਟ ਤੋੰ ਪੀ.ਪੀ.ਪੀ ਤੇ ਆਮ ਆਦਮੀ ਕਰਕੇ ਕਾਲੀ ਦਲ ਦੋ ਆਰੀ ਜਿੱਤਿਆ। ਕਾਂਗਰਸ ਨੂੰ ਕਸਾਰਾ ਲੱਗਾ।
ਆਪ ਆਲੇ ਆਪ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਨਓਲੀ ਜਾੰਦੇ ਨੇ। ਪਤੰਦਰ ਆਸ਼ਕਾਂ ਅੰਗੂ ਫੋਨ ਰਿਕਾਡਿੰਗਾੰ ਭਰੀ ਬੈਠੇ ਆ ਫੂਨਾਂ 'ਚ।
ਕੱਛ 'ਚ ਡੰਡਾ ਲਈ ਖੜ੍ਹੇ ਪੁਲਸੀਏ ਤੋੰ ਲਾਕੇ ਟੀਚਰਾੰ, ਲੈਨਮੈਨਾੰ , ਕਿਰਸਾਨਾੰ ਤੋੰ ਪੁੱਛਲਾ। ਹਰਿੱਕ ਆਖੂ ," ਕੁੜੀ ਦਿਆੰ ਖਸਮਾੰ ਨੇ ਬਾਦਲ ਕਿਆੰ ਨੇ ਯਹਿਕੇ ਸੁੱਕਣੇ ਪਾਤੇ"
ਸਾਰੇ ਈ ਸਿਰੇ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨ ਨੇ, ਕਿਸੇ ਮਰਜ਼ੀ ਨੂੰ ਵੋਟਾਂ ਪਾਲੋ ਅੱਗੇ ਜੀਹਨੂੰ ਚਿੱਤ ਮੰਨਦਾ , ਪਰ ਆਵਦੀ ਪੱਗ ਲਾਹਕੇ ਟੋਪੀ ਨਾ ਧਰਿਓ ਸਿਰਤੇ। ਪੰਜਾਬ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ......ਘੁੱਦਾ

ਸੁਖਵਿੰਦਰ

ਪੰਦਰਾਂ ਵੀਹ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜਦੋੰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਮੂਵੀ ਬਣਦੀ ਤਾੰ ਵੀ.ਸੀ.ਆਰ ਲਿਆਕੇ ਆੰਢ ਗੁਆਂਢ ਸਾਰੇ ਰਲਕੇ ਦੇੰਹਦੇ ਸੀ। ਓਹਨ੍ਹਾਂ ਮੂਵੀਆਂ 'ਚ ਜਦੋੰ ਜੰਨ ਪਹੁੰਚਣ ਆਲੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਓਦੋੰ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਦਾ ਗਾਇਆ ਗੀਤ ਵੱਜਦਾ ਸੀ," ਅੱਜ ਕੌਣ ਪ੍ਰਾਹੁਣਾ ਆਇਆ ਨੀਂ ਫੁੱਲ ਖਿੜਗੇ ਨੀੰ ਸੂਹੇ"। ਓਦੋੰ ਈ ਜਲੰਧਰ ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਤੇ ਸ਼ਨੀਆਰ ਨੂੰ ਆਥਣੇ 'ਸੌਗਾਤ' ਨਾੰ ਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ 'ਚ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਗੀਤ ਆਓਂਦੇ ਸੀ। ਫੇਰ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਦਾ ਗੀਤ ਆਇਆ ਜੀਹ'ਚ ਸ਼ਹਿਰੂ ਖਾਨ ਅਰਗੇ ਚੱਲਦੀ ਰੇਲ ਤੇ ਖੜ੍ਹਕੇ ਨੱਚਦੇ ਆ,' ਚਲ ਛਈਆਂ ਛਈਆੰ'।
ਚਲ ਸੋ ਚਲ। ਹਰਿੱਕ ਖਾਸ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਟਾਈਟਲ ਗੀਤ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਤੋਂ ਗਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ। ਚੱਕਦੇ ਇੰਡੀਆ ਦਾ ਟਾਈਟਲ ਗੀਤ , ਸਲੱਮਡਾਗ ਦਾ ਜੈ ਹੋ, ਹੈਦਰ ਦਾ ਬਿਸਮਿਲ, ਭਾਗ ਮਿਲਗਾ ਦਾ ਰੰਗਰੇਜ਼, ਦਬੰਗ, ਦਰਦੇ ਡਿਸਕੋ, ਪੱਗੜੀ ਸੰਭਾਲ ਜੱਟਾ, ਮੁੱਕਦੀ ਗੱਲ ਜਰ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਬੇਹੱਦ ਮਸ਼ਹੂਰ ਗੀਤ ਨੇ ਓਹ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਨੇ ਗਾਏ ਨੇ। 
ਭਗਤ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ  ਹੋਣਾੰ ਦੀ ਫਿਲਮ 'ਚ ਗਾਈ ਆਰਤੀ  ਦਾ ਕੋਈ ਤੋੜ ਨਹੀੰ। ਅੱਖਾੰ ਮੀਚਕੇ, ਹੈਡਫੂਨ ਲਾਕੇ ਆਰਤੀ ਸੁਣਿਓ ਸਮਾਰਕੇ।
ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਈ ਆ। ਓਹਦਾ ਕੋਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਨਹੀਂ। ਏਸ ਕਲਾਕਾਰ ਦਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਕਮਪੈਰੀਸਨ ਨਹੀੰ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਸੱਚਿਆ ਪਾਸ਼ਾ ਚੜ੍ਹਦੀਆੰ ਕਲਾ 'ਚ ਰੱਖੇ......ਘੁੱਦਾ

ਪਿੰਡ

ਘਰ ਬੰਦੇ ਦਾ ਆਲ੍ਹਣਾ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਪਿੰਡ ਦਰੱਖਤ ਹੁੰਦੇ ਨੇ। 
ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਪੱਕਾ ਨੇਮ ਆ ਚਿੜੀਆੰ ਕਬੂਤਰਾੰ ਤੋੰ ਲਾਕੇ ਹਜ਼ਾਰਾੰ ਮੀਲਾੰ ਦਾ ਸਫਰ ਕਰਨ ਆਲੇ ਜਨੌਰ ਵੀ ਘਰ ਨੂੰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਮੁੜਦੇ ਨੇ। ਕਈਆੰ ਨੂੰ ਜੁੱਗੜੇ ਬੀਤਗੇ ਬਾਹਰਲੇ ਦੇਸ਼ਾੰ 'ਚ ਰਹਿੰਦਿਆੰ, ਕੰਗਾਰੂਆੰ ਆਲੇ ਪੱਕੇ ਪਾਸਪੋਟ ਬਣਗੇ ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ ਲਿਖਤਾੰ 'ਚ ਪਿੰਡ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰਦੇ ਨੇ। ਮਜ਼ਬੂਰੀਆੰ ਕਰਕੇ ਮੁੜਿਆ
ਨਹੀੰ ਜਾੰਦਾ ਪਰ ਤਾੰਘਦੇ ਬਹੁਤ ਨੇ। 
ਹੋਸਟਲਾੰ ਜਾੰ ਨੌਕਰੀਆੰ ਆਲਿਆੰ ਨੂੰ ਸ਼ੁੱਕਰ ਸ਼ਨੀਆਰ ਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ੍ਹਨ ਲੱਗ ਜਾੰਦਾ ਬੀ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਜਾਣਾ ਹੁਣ।
ਬੰਦਾ ਕਿਤੇ ਬੈਠਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਸੁਤਾ ਪਿੰਡ 'ਚ ਰਹਿੰਦੀ ਆ। ਫੋਨ ਕਰਨ ਆਲੇ ਗਰਾਈੰ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣਗੇ,"ਹੋਰ ਪਿੰਡ ਦੀ ਸੁਣਾ ਜਾਗਰਾ ਸੁੱਖ ਆ ਨੱਗਰ 'ਚ"।
ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ 'ਚੋੰ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਲਿਖਣ ਗਾਓਣ ਆਲਾ ਨਿੱਕਲਜੇ ਤਾੰ ਪਿੰਡ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਜਾੰਦਾ। ਜਿਮੇੰ ਮਖ਼ਸੂਸਪੁਰ, ਖੰਟ, ਹੱਲੂਵਾਲ, ਢੁੱਡੀਕੇ, ਹਠੂਰ, ਲਿੱਧੜਾੰ, ਮਰਾੜ੍ਹ ਜਾੰ ਹੋਰ ਬਥੇਰੇ ਪਿੰਡ ਨੇ। ਦੁਗਾਲ, ਸੁਰਖਪੁਰ, ਸਰਾੰਵਾੰ, ਫਿੱਡੇ, ਬਾਜੇ ਅਰਗੇ ਪਿੰਡਾੰ ਨੂੰ ਖਿਡਾਰੀਆੰ ਨੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਰਤਾ। ਤੇ ਜੇ ਸੂਰਮਾ ਪੈਦਾ ਹੋਜੇ ਫੇਰ ਤਾੰ ਸਰਾਭੇ, ਸੁਨਾਮ, ਖਟਕੜ ਕਲਾੰ ਅਰਗੇ ਪਿੰਡ ਅਮਰ ਹੋ ਜਾੰਦੇ ਨੇ।
ਹਰਿੱਕ ਸ਼ਹਿਰੀ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਪਿੰਡ 'ਚ ਹੁੰਦੀ ਆ।
ਚਾਰ ਪੰਜ ਦਿਨਾੰ ਬਾਅਦ ਪਿੰਡ ਮੁੜੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਜਦੋੰ ਅੱਡੇ ਤੋੰ  ਘਰ ਤਾੰਈ ਚਾਰ ਬੰਦੇ ਹਾਲ ਪੁੱਛਦੇ ਨੇ ਤਾੰ ਇਓੰ ਲੱਗਦਾ ਜਿਮੇੰ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਬੈਅ ਕਰਾਇਆ ਹੋਵੇ....ਘੁੱਦਾ

Wednesday 26 August 2015

ਪੇਂਡੂ ਬੀਬੀਆਂ

ਸਹਿਜਤਾ, ਸਾਦਗੀ, ਵਹਿਮ, ਡਰ,ਦਲੇਰੀ ਤੇ ਹੋਰ 'ਨੇਕਾਂ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਪੇਂਡੂ ਬੀਬੀਆਂ। ਨਿੱਕੀ ਬੂਟੀ ਦੇ ਸੀਤੇ ਕਫਾੰ ਆਲੇ ਕਮੀਜ਼, ਪੌਂਚਿਆਂ ਤੋਂ ਟੰਗੀ ਸਲਵਾਰ, ਗੁੱਛੂ ਕਰਕੇ ਸਿਰਤੇ ਧਰੀ ਚੁੰਨੀ, ਚੌਂਹ ਚੌਂਹ ਜਵਾਕਾਂ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਚੁੰਘਾ ਚੁੰਘਾ ਕੇ ਠਾਂਹ ਨੂੰ ਪਲਮੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਤੇ ਵੱਡੇ ਘੇਰੇ ਦੀਆਂ ਬਾਲੀਆਂ ਨਾਲ ਢਿਲਕੀ ਕੰਨ ਦੀ ਪੇਪੜੀ। ਏਹ ਰੂਪ ਰੇਖਾ ਹੁੰਦੀ ਆ।
ਜਵਾਕਾਂ ਨੂੰ 'ਬਿੱਲੋ' 'ਮਿੱਠੂ' ਜਾੰ 'ਰਾਜੇ' ਆਖ ਬੁਲਾਉਦੀਆਂ ਨੇ। ਘਰੇ ਜੰਮੀ ਧੀ ਨਾਲ ਈ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਫਿਕਰ ਜੰਮ ਪੈਂਦੇ ਨੇ। ਏਹਨਾਂ ਫਿਕਰਾਂ ਦਾ ਸੰਸਾ ਨਹੀਂ ਸਗਮਾਂ ਚਾਅ ਹੁੰਦਾ। ਨੇੜ ਨਿਗਾਹ ਦੀ ਐਨਕ ਲਾਕੇ ਖੇਸਾਂ ਦੇ ਬੰਬਲ ਵੱਟਣੇ, ਟਰੰਕਾਂ ਪੇਟੀਆਂ ਦੇ 'ਛਾੜਾੰ ਦੀ ਕੰਨੀਂ ਤੇ ਕਰੋਸ਼ੀਆ ਕਰਨਾ, ਪੁਰਾਣੇ ਸੂਟਾਂ ਨੂੰ ਦੇੜ੍ਹ ਕੇ ਪੱਖੀਆੰ ਦੀ ਝਾਲਰ ਲਾਓਣੀ, ਛੱਜ ਲਾਕੇ ਦਾਣਿਆਂ 'ਚੋਂ ਘੁੰਢੀਆਂ ਕੱਢਣੀਆਂ, ਛਾਣੀ ਤੂੜੀ ਦੀ ਰੀਣ ਗੋਹੇ 'ਚ ਮਲੋ ਕੇ ਪਾਥੀਆਂ ਪੱਥਣੀਆਂ, ਵਿਲ੍ਹੀਆੰ ਕੱਢਕੇ ਸਿਰੀਂ ਤੇਲ ਝੱਸਣੇ ,ਨਮੂਨਾ ਦੇਖਕੇ ਸਲਾਈਆਂ ਨਾਲ ਪੱਛਮ ਦੇ ਕੁੰਡੇ ਪਾਕੇ ਸਵੈਟਰ ਉਨਣੇ, ਵਾਣ ਦੇ ਸੂਤ ਦੇ ਡੱਬੀ ਪਾਕੇ ਮੰਜੇ ਬੁਨਣੇ ਏਹਨ੍ਹਾਂ ਬੀਬੀਆਂ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਸ਼ੌਂਕ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਪੰਜ਼ੀਰੀਆੰ,ਪਿੰਨੀਆੰ ਤੇ ਹੋਰ ਨਿੱਕ ਸਿੱਕ ਦੀਆਂ ਰੈਸਪੀਆਂ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਜ਼ਿਹਨ 'ਚ ਫਿੱਟ ਹੁੰਦੀਆੰ ਨੇ।  ਅੰਤ ਤੀਕ ਏਹਨਾੰ ਦੀ ਸੁਤਾ ਪੇਕਿਆਂ 'ਚ ਰਹਿੰਦੀ ਆ, ਸਾਹਵੀਂ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀਆਂ। ਦੇਗ ਵੰਡਦੇ ਗ੍ਰੰਥੀ ਤੋਂ , ਕੁੱਛੜ ਚੁੱਕੇ ਪੋਤੇ ਦਾ ਵੰਡਾ ਮੰਗਣ ਆਲੀਆੰ ਏਹ ਬੀਬੀਆੰ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਰਹੁ ਰੀਤਾਂ ਨੂੰ ਅਗਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀਆੰ ਨੇ। ਜਿਓਦੀਆੰ ਵੱਸਦੀਆੰ ਰਹਿਣ ਬੀਬੀਆੰ....ਘੁੱਦਾ

ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ।

ਮਾਲਵੇ ਦੇ ਟਿੱਬਿਆੰ ਦੀ ਪੈਦਾਇਸ਼ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ। ਤੀਹ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਓਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਓਹੀ ਬੋਲ।ਰਜਾਈਆੰ 'ਚ ਬਹਿਕੇ ਨਵੇੰ ਸਾਲ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵੇਂਹਦਿਆੰ ਹਰੇਕ ਬੰਦਾ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਦਾ ਗੀਤ 'ਡੀਕਦਾ। ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋਣਾ ਸੌਖਾ ਹੁੰਦਾ ਪਰ ਮਸ਼ਹੂਰੀ 'ਚ ਟਿਕੇ ਰਹਿਣਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਕੰਮ ਆ। ਪਿਛਲੇ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਤੋੰ ਹਰਿੱਕ ਏਹੀ ਆਖਦਾ ਬੀ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਨਕੋਦਰ ਜਾਦਾਂ, ਸੌ ਸੌ ਗਾਹਲਾੰ ਕੱਢਦਾ ਮੁਲਖ। 
ਸਿਰੇ ਤੋੰ ਸਿਰਾ ਗੀਤ ਲਿਖੇ ਗਾਏ ਨੇ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਨੇ। ਅਸੀਂ ਓਹਦੇ ਗੀਤਾੰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ ਬੱਸ ਇੱਕੋ ਗੱਲ ਦੱਬੀ ਆਓਣੇ ਆ ਬੀ ਨਕੋਦਰ ਕਾਹਤੋੰ ਜਾਦਾਂ। ਆਪਾੰ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰ ਆਂ, ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਦੇ ਨਹੀਂ। ਮੰਨ ਲਿਆ ਨਕੋਦਰ 'ਚ ਕੱਠ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਕਰਕੇ ਹੁੰਦਾ ਪਰ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਸਰਸੇ ਆਲੇ ਬਾਬੇ ਕੋਲ ਕਿਹੜਾ 'ਖਾੜੇ ਲਾਕੇ ਆਉਂਦਾ। ਸਰਸੇ ਆਲੇ ਮਗਰ ਤਾੰ ਨਕੋਦਰ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਜੰਤਾ ਲੱਗੀ ਆ ਫਿਰ। ਟੱਬਰ 'ਚ ਬਹਿਕੇ ਸੁਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਨੂੰ। ਕਾਰ ਗੱਡੀ 'ਚ ਜਾਂਦੇ ਹੋਈਏ ਤਾੰ ਤਾਏ ਅਰਗੇ ਹਜੇ ਵੀ ਕਹਿ ਦੇਦੇਂ ਆ,"ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਦੇ ਗੀਤ ਹੈਗੇ ਤਾਂ ਲਾਲਾ, ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਦੇ"।
ਬੂਟਾ ਸਿੰਘ, ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ, ਦੇਸ ਹੋਇਆ ਪਰਦੇਸ 'ਚ ਸਿਰਾ ਲਾਇਆ ਬੰਦੇ ਨੇ। ਓਨੀ ਤਾੰ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਨੀੰ ਹੋਣੀ ਜਿੰਨੀਆੰ ਉਹਦੀਆੰ ਕੈਸਟਾੰ ਆਈਆਂ। ਓਹਨੂੰ ਗਾਹਲਾੰ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਵਦੇ ਅੰਦਰ ਝਾਤ ਮਾਰੋ ਕਿ ਅਸੀੰ ਕੀ ਕੀਤਾ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਲਈ। ਸੌ 'ਚੋਂ ਦਸ ਟਰੱਕਾੰ ਤੇ ਹੁਣ ਵੀ ਮਾਨ ਦਾ ਗੀਤ ਲਿਖਿਆ ਹੁੰਦਾ," ਸਰਬੰਸਦਾਨੀਆੰ ਵੇ ਦੇਣਾ ਕੌਣ ਦੇਊਗਾ ਤੇਰਾ"।.....ਘੁੱਦਾ

ਸਾਂਭਕੇ ਪੰਜਾਬ ਰੱਖਿਓ--3

ਅੱਕ, ਬੂੰਈਂ, ਮਲ੍ਹੇ ਤੇ ਕਰੀਰ ਦੱਸਿਓ
ਰੋਹਬ, ਤਾਅ ,ਅਣਖ, ਜ਼ਮੀਰ ਦੱਸਿਓ
ਧੌਣ, ਮੁਰਚਾ, ਖੁੱਚ ਨਾਲੇ ਮੌਰ ਦੱਸਿਓ
ਰੋਸਾ, ਗੁੱਸਾ, ਅਦਰੇਵਾਂ ਨਾਲੇ ਗੌਰ ਦੱਸਿਓ
ਆਸਾਂ, ਸਧਰਾਂ, ਜਾਗਦੇ ਖੁਆਬ ਰੱਖਿਓ
ਆਉਂਦੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਜੋਗਾ ਸਾਂਭਕੇ ਪੰਜਾਬ ਰੱਖਿਓ

ਮਿਆਣੀ, ਤੀਰਾ, ਕਫ ਨਾਲੇ ਕਾਜ ਦੱਸਿਓ
ਬਟੇਰੇ, ਤਿੱਤਰ, ਗਟਾਰ ਨਾਲੇ ਬਾਜ਼ ਦੱਸਿਓ
ਟੱਬਰ, ਸ਼ਰੀਕਾ, ਕੁੱਲ ਤੇ ਮਹੈਣ ਦੱਸਿਓ
ਪਸਾਰ, ਸੁੰਢ, ਮੁਸਲੀ, ਜਵੈਣ ਦੱਸਿਓ
ਚੇਤੇ ਜੇਹਲਮ, ਰਾਵੀ ਤੇ ਝਨਾਬ ਰੱਖਿਓ
ਆਉਂਦੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਜੋਗਾ ਸਾਂਭਕੇ ਪੰਜਾਬ ਰੱਖਿਓ

ਛਿੱਬੀ, ਮਿਹਣਾ, ਨਿਹੋਰਾ, ਅਹਿਸਾਨ ਦੱਸਿਓ
ਲਾਸ, ਸੁੱਬੀ, ਰੱਸਾ ,ਮੁੰਜ ਵਾਣ ਦੱਸਿਓ
ਮੌਜਾ, ਖੋਸਾ, ਜੁੱਤੀ, ਗੁਰਗਾਬੀ ਦੱਸਿਓ
ਸ਼ਰਦਈ, 'ਸਮਾਨੀ, ਜਾਮਣੀ ,ਗੁਲਾਬੀ ਦੱਸਿਓ
ਚੇਤੇ ਫਤਹਿ, ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤੇ ਅਦਾਬ ਰੱਖਿਓ
ਆਉਂਦੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਜੋਗਾ ਸਾਂਭਕੇ ਪੰਜਾਬ ਰੱਖਿਓ

ਕਿਆਰਾ, ਓੜਾ, ਵੱਟ ਤੇ ਸਿਆੜ ਦੱਸਿਓ
ਝੇਡ, ਮਸ਼ਕਰੀ, ਝਿੜਕ ਤੇ ਲਾਡ ਦੱਸਿਓ
ਕਲੀਹਰੇ, ਚੂੜਾ, ਵੰੰਗ ਨਾਲੇ ਕੜਾ ਦੱਸਿਓ
ਬਨੇਰਾ, ਚੌਂਤਰਾ, ਕੰਧੋਲੀ ਨਾਲੇ ਥੜ੍ਹਾ ਦੱਸਿਓ
ਡੇਰੇ, ਨਸ਼ਿਆਂ ਤੇ ਪਾਕੇ 'ਘੁੱਦੇ' ਦਾਬ ਰੱਖਿਓ
ਆਉਂਦੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਜੋਗਾ ਸਾਂਭਕੇ ਪੰਜਾਬ ਰੱਖਿਓ

ਜੌਂ, ਬਾਜਰਾ, ਨਰਮਾ, ਕਪਾਹ ਦੱਸਿਓ
ਭਾਨੀ, ਚੁਗਲੀ, ਰਾਇ ਤੇ ਸਲਾਹ ਦੱਸਿਓ
ਪਰੀਹੇ, ਮੇਲ, ਮੁਕਲਾਵਾ, ਮੁਕਾਣ ਦੱਸਿਓ
ਚਾਅ, ਹੌਂਸਲਾਂ, ਹੰਕਾਰ ਨਾਲੇ ਮਾਣ ਦੱਸਿਓ
ਇੱਕੋ ਗੁਰੂ ਉੁੱਤੇ ਟੇਕ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਬ੍ਹ ਰੱਖਿਓ
ਆਉਂਦੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਜੋਗਾ ਸਾਂਭਕੇ ਪੰਜਾਬ ਰੱਖਿਓ

Monday 10 August 2015

ਉੱਦਮੀ ਊਧਮ

ਆਵਦੇ ਦੇਸ਼ 'ਚ ਬੰਦਾ ਫਾਂਸੀ ਚੜ੍ਹੇ ਤਾੰ ਸੈਂਕੜੇ ਸਮੱਰਥਕ ਜੇਲ੍ਹ ਦਾਲੇ ਬੈਠੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ। ਸਦਕੇ ਓਸ ਮਹਾਨ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਜੇਹੜਾ ਸੱਤ ਬਿਗਾਨੇ ਦੇਸ਼ 'ਚ 1940 ਨੂੰ ਜਾ ਫਾਂਸੀ ਚੜ੍ਹਿਆ। ਸਗਮਾਂ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰੋਡੇ ਮੋਹਰੀਆਂ ਨੇ ਊਧਮ ਸਿੰਘ 'ਚ ਈ ਨੁਕਸ ਕੱਢਿਆ। ਰਾਤੀਂ ਹੋਈ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਬੰਦਾ ਤੜਕੇ ਤਾਂਈ ਭੁੱਲਕੇ ਫੇਰ ਓਹੋ ਜਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। 
ਇੱਕੀ ਸਾਲ ਦਾ ਸਮਾਂ ਬਹੁਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਦੋ ਦਹਾਕੇ ਤੇ ਇੱਕ ਸਾਲ। ਪਰ ਓਹ ਨਾ ਭੁੱਲਿਆ।
ਵਾਰਾਂ, ਕਿਤਾਬਾਂ, ਗੀਤਾਂ, ਫਿਲਮਾਂ ਰਾੰਹੀ ਓਹ ਮਹਾਨ ਸੂਰਮੇ ਜਿਓਂਦੇ ਈ ਰਹਿਣਗੇ। ਸਮੇੰ ਦਾ ਲਫੇੜਾ ਵੱਜਿਆ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆੰ ਨੇ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਦੁਨੀਆੰ ਤੋੰ ਤੁਰੇ ਜਾਣਾ। ਪਰ ਬਾਈ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾਂ ਨੇ ਦਿਨੋੰ ਦਿਨ ਗੱਭਰੂ ਹੁੰਦੇ ਜਾਣਾਂ । ਜਿਵੇਂ ਜੰਮਣ ਵੇਲੇ ਮਿਲੀ ਅਸੀਸ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੱਕੀ ਲੱਗਗੀ ਹੋਵੇ ,"ਪੁੱਤ ਜਿਓਂਦਾ ਰਹਿ"......ਘੁੱਦਾ

ਜਗਨਨਾਥ ਪੁਰੀ


ਜਗਨਨਾਥ ਪੁਰੀ ਤੇ ਕਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮੱਕਾ
ਬਾਬਾ ਜਿੱਤਿਆ ਜਿੱਥੇ ਜ਼ਿਰਾਹ ਹੋਵੇ
ਇਸ਼ਕ ਤੈਰਦਾ ਨਹੀੰ ਸਿਰਫ ਕੱਚਿਆਂ ਤੇ
ਆਰਿਆਂ ਹੇਠ ਵੀ ਏਹ ਜ਼ਿਬਾਹ ਹੋਵੇ
ਨਿੱਜ ਜੰਮੜੇ ਪਿਓ ਦੀ ਫੜ੍ਹਨ ਦਾਹੜੀ
ਜਿਓੰਦੇ ਜੀਅ ਫੇਰ ਬੰਦਾ ਸਵਾਹ ਹੋਵੇ
ਭੈਣ ਭਰਾ ਨੂੰ 'ਬਰੋ' ਤੇ 'ਦੀ' ਕਹਿੰਦੇ
ਕੌਣ ਪੰਜਾਬੀਏ ਨੀਂ ਖੈਰ ਖਵਾਹ ਹੋਵੇ
ਦਿਲ ਤਿੜਕੇ ਨੂੰ ਵੈਦ ਜਵਾਬ ਦੇਜੇ
ਪਾਟੇ ਚੰਮ ਦੀ ਤਾਂ ਸੌ ਦਵਾ ਹੋਵੇ
ਘਰ ਘਰ ਫੇਰ ਐਸੇ ਪੁੱਤ ਜੰਮਣ 
ਦੁੱਲੇ ਊਧਮ ਜਿਹਾ ਸੁਭਾਅ ਹੋਵੇ 
ਸਾਰਾਗੜ੍ਹੀ ਤੇ ਗੜ੍ਹੀ ਚਮਕੌਰ ਚੇਤੇ
ਮਰਕੇ ਜਿਓਣ ਦਾ ਜਿੱਥੇ ਚਾਅ ਹੋਵੇ
ਸਾਡੀ ਕੌਮ 'ਚ ਘੁੱਦੇ ਥਬ੍ਹਾਕ ਬਣਜੇ
ਇੱਕੋ ਆਗੂ ਤੇ ਇੱਕੋ ਰਾਹ ਹੋਵੇ
ਵਿਛੋੜ ਸੁੱਟਿਆ ਯਾਰਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਦਰਿਆ ਸਰਸਾ ਭਾਵੇਂ ਝਨਾ ਹੋਵੇ

ਨਿਆਂ ਆਲੀ ਬੁੜ੍ਹੀ

ਸਕੂਲੀ ਸਿਲੇਬਸ 'ਚ ਸਮਾਜਿਕ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ 'ਚ ਕਵਾਚਨ ਆਓਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਅਕੇ,"ਭਾਰਤ ਭਿੰਨਤਾਵਾੰ ਭਰਿਆ ਦੇਸ਼ ਹੈ, ਫੇਰ ਵੀ ਏਥੇ ਏਕਤਾ ਹੈ", ਏਸ ਕਥਨ ਤੇ ਚਾਨਣਾ ਪਾਓ"। ਏਹਦਾ ਜਵਾਬ ਲਿਖਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਬੀ ਏਥੇ ਕੁੱਲ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋਕੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤਾੰ ਕਰਕੇ ਭਾਰਤ ਇੱਕਜੁੱਟ ਆ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਚੱਜ ਨਾਲ ਸੁਰਤ ਸੰਭਲੇ ਫੇਰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਓਹ ਕਿਤਾਬਾੰ ਝੂਠੀਆੰ ਸੀ।
ਤਾਮਿਲ ਲੋਕ ਲਿੱਟੇ ਦੇ ਸਮੱਰਥਕ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੁੇ ਰਾਜੀਵ ਨੂੰ ਗੁੱਗਲ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। 'ਤਾਹਾਂ ਆਜਾ। ਗੁਜਰਾਤ ਨੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਟੁੱਕਤੇ ਹੁਣ ਸਿੱਖ ਕਿਰਸਾਨਾਂ ਦੇ ਲੀੜੇ ਚਕਾਉਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੇ ਨੇ। ਸੱਜੇ ਬਗਜਾ। ਛੱਤੀਸਗੜ੍ਹ ਦੇ ਨਕਸਲੀ ਗਰਦਾਨੇ ਲੋਕ ਜੰਗਲ ਪਾਣੀ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਵੀ ਸੰਤਾਲੀ ਨਾਲ ਰੱਖਦੇ ਨੇ। ਫੌਜੀ ਵੀ ਮਾਰੇ ਜਾੰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਨਕਸਲੀ ਵੀ। ਸੌਹਰਾ 'ਸ਼ਹੀਦ' ਲਫ਼ਜ਼ ਈ ਕਨਫਿਊਜ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਬੀ ਕੀਹਦੇ ਨਾਂ ਮੂਹਰੇ ਲੱਗਾਂ। ਹੋਰ ਓਧਰ ਬਗਜਾ। ਪੂਰਬੀ ਸਟੇਟਾੰ 'ਚ ਵੀ ਹਿੰਦ ਸਰਕਾਰ ਸਾਰੇ ਕਿਤੇ ਲੂਤ ਲੂਤ ਕਰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਆ। ਕਸ਼ਮੀਰ ਤਾਂ ਫੋੜਾ ਈ ਬਣਿਆ ਵਾ ਭਰ ਜਾਦਾਂ ਫਿੱਸ ਜਾਂਦਾ। 'ਚਰਜ ਤਾਂ ਏਸ ਗੱਲ ਦਾ ਬੀ ਤਾਂ ਏਕਤਾ ਕਿੱਥੇ ਆ ਭਾਰਤ 'ਚ, ਜੇਹੜੀ ਕਿਤਾਬਾਂ 'ਚ ਪੜ੍ਹੀ ਸੀ।
ਅਦਾਲਤਾਂ 'ਚ ਓਹ ਬੁੜ੍ਹੀ ਦੀ ਫੋਟੋ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਜਿਹੜੀ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਹੱਥ 'ਚ ਤੱਕੜੀ ਫੜ੍ਹਕੇ ਖੜ੍ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਆ। ਪਰ ਉਹਵੀ ਪੱਟੀ ਵਿੱਚਦੀ ਦੇਖ ਲੈਂਦੀ ਆ ਕਿ ਮੂਹਰੇ ਅਫ਼ਜ਼ਲ ਗੁਰੂ ਖੜ੍ਹਾ ਕਿ ਭੁੱਲਰ ਕਿ ਟਾਈਟਲਰ ਖੜ੍ਹਾ। ਫੈਸਲੇ ਕਰਨ ਆਲੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨਹੀਂ , ਕਟਿਹਰੇ 'ਚ ਖੜ੍ਹੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਧਰਮ ਦੇਖਦੇ ਨੇ। ਬਾਕੀ ਦੀਨਾਨਗਰ ਦੀ ਗੱਲ ਆ। ਜਿਹੜੇ ਮਾਰਨ ਆਏ ਸੀ ਓਹਵੀ ਕਿਸੇ ਮਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤ ਸੀ ਤੇ ਜਿਹੜੇ ਮਰਗੇ ਓਹਨ੍ਹਾੰ ਦੇ ਟੱਬਰਾਂ ਦੀਆਂ ਵੀ ਆਂਦਰਾੰ ਵਿਲਕਦੀਆਂ। ਕੋਈ ਸ਼ਹੀਦ ਤੇ ਕੋਈ ਅੱਤਵਾਦੀ। ਪਰ ਓਹ ਕਿਓਂ ਅਉੰਦੇ ਨੇ,ਏਹ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਲੱਭਿਆ ਦਹਾਕੇ ਈ ਬੀਤਗੇ.....ਘੁੱਦਾ

ਨਿੱਕੇ ਦੀ ਪੰਦਰਾਂ ਗਸਤ

ਤੇਰੀ ਗੱਲ 'ਚੋਂ ਗੱਲ ਆਗੀ, ਕੇਰਾਂ ਏਮੇਂ ਜਿਮੇਂ ਸਾਉਣ ਦੇ ਆਹੀ ਅੱਧ ਪੱਖ ਜੇ ਦੇ ਦਿਨ ਸੀਗੇ। ਤਾਇਆ ਘਰੇ ਸੀ ਓਦੇਂ ਨਾਏ ਕੁਜਰਤੀਏਂ ਕੰਦੂਖੇੜੇ ਆਲਾ ਫੌਜੀ ਰਟੈਰ ਫੁੱਫੜ ਆਇਆ ਬਾ । ਸਾਡੇਆਲੇ ਨਿੱਕੇ ਗਰਨੈਬ ਨੇ ਸਕੂਲੋੰ ਆਕੇ ਅਲਾਨ ਕਰਤਾ ਕਹਿੰਦਾ,"ਤਾਇਆ ਸਕੂਲ 'ਚ ਪੰਦਰਾਂ ਗਸਤ ਦਾ ਫੰਗਸ਼ਨ ਆ ਤੇ ਜਾਰ ਹੋਣੀਂ ਭੰਗੜਾ ਪਾਓਣਗੇ"। ਪੰਦਰਾਂ ਗਸਤ ਸੁਣਕੇ ਫੌਜੀ ਫੁੱਫੜ ਤੋੰ ਮੱਲੋ ਮੱਲੀ ਸਲੂਟ ਬੱਜ ਗਿਆ। ਤਾਇਆ ਗਰਮੈਸ਼ 'ਚ ਆਗਿਆ ਬੀ ਹੁਣ ਨਿੱਕਾ ਭੈਣਦੇਣਾ ਸ਼ਟੇਜਾਂ ਤੇ ਨੱਚੂ। ਫੁੱਫੜ ਬੋਲ ਪਿਆ,"ਅੱਛੀ ਬਾਤ ਹੈ , ਕਲਚਰਲ ਅੈਕਟੀਵਿਟਿਜ਼ ਮੇਂ ਪਾਰਟੀਸਪੇਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਏ"।  ਫੁੱਫੜ ਮੂੰਹੋਂ ਦੋ ਤਿੰਨ ਭਾਰੇ ਜੇ ਲਪਜ਼ ਸੁਣਕੇ  ਤਾਇਆ ਟਿਕ ਗਿਆ ਬੀ ਖੌਣੀ ਪ੍ਰਾਹੁਣੇ ਨੇ ਬੱਡੀ ਗੱਲ ਕਰੀ ਆ ਕੋਈ।
ਨਿੱਕੇ ਨੂੰ ਤਾੰ ਸ਼ਹਿ ਮਿਲਗੀ, ਟਹਿਕ 'ਚ ਹੋਗਿਆ ।ਓਹੀ ਗੱਲ ਤੇ ਦੂਏ ਦਿਨ ਸਕੂਲ 'ਚ ਜਦੋਂ ਰੈਹਸਲ ਰੂਹਸਲ ਕਰਕੇ ਸਾਰੇ ਬਾਗੇ , ਤਾਂ ਨਿੱਕੇ ਨੇ ਤਾਂ ਭਰਾਵਾ ਢੋਲ ਕਿਓਂ ਨਾ ਚੱਕ ਲਿਆ। ਪਿਛਲੀ ਕਾਠੀ ਤੇ ਟੂਪ ਨਾਲ ਢੋਲ ਬੰਨ੍ਹਕੇ  ਨਿੱਕੇ ਨੇ ਸ਼ੈਂਕਲ ਰਾਗਟ ਬਣਾਤਾ।ਘਰੇ ਜਾਕੇ ਲੀੜੇ ਲੂੜੇ ਲਾਹਕੇ ਕੱਲੀ ਨਿੱਕਰ 'ਚ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਢੋਲ ਗਲ 'ਚ ਪਾ ਲਿਆ।
ਹਾੰ ਕੀ, ਦੇ ਤੇਰੇ ਦੀ ਲੈ ਤੇਰੇ ਦੀ, ਖੜਕਾਟ ਪਿਆ ਪਬੇ ਢੋਲ ਦਾ। ਪਸੂ ਅੱਡ ਖੁਲਣੀਆਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹੇ ਫਿਰਣ। ਤਾਈ ਅਰਗੀਆਂ ਨਾਏ ਤਾੰ ਡਰਨ ਨਾਏ ਦੂਰੋੰ ਖੜ੍ਹਕੇ ਜਲ ਦੇ ਛੱਟੇ ਮਾਰਨ ਅਕੇ ਨਿੱਕੇ 'ਚ ਪੌਣ ਆਗੀ। ਵਿੱਚੇ ਨਿੱਕੇ ਨੇ ਕੰਨ ਤੇ ਹੱਥ ਧਰਕੇ ਬੋਲੀਆਂ ਚੱਕਤੀਆਂ। ਬੋਲੀ ਘੱਟ ਪਾਵੇ ਤੇ ਪੰਮੀ ਬਾਈ ਅੰਗੂ ਸ਼ੀ ਸ਼ੀ ਵੱਧ ਕਰੇ।
ਤਾਇਆ ਕਹਿੰਦਾ ਨਿੱਕਿਆ ਉੱਤੇ ਥੁੱਕ ਨਾ ਸਿੱਟ ,ਪੈਲੇ ਪਾਸੇ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਬੋਲੀ ਪਾਲਾ।  ਫੌਜੀ ਫੁੱਫੜ ਨਿੱਕੇ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਨੋਟ ਸਿੱਟੇ ਅਖੇ ਪੰਦਰਾੰ 'ਗਸਤ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦਾ। ਨਿੱਕਾ ਬੀਚਰ੍ਹ ਗਿਆ , ਹਟੇ ਈ ਨਾ। ਹਾਨੀਸਾਰ ਨੂੰ ਤਾਏ ਨੇ ਹੇਕ ਆਲਾ ਹੱਥ ਫੜ੍ਹਕੇ ਨਿੱਕੇ ਦੀ ਬਾਂਹ ਨੂੰ ਬਟਾ ਦੇਲਿਆ ਤੇ ਜੋੜਾ ਚੱਕ ਲਿਆ ਹਾਰਕੇ। ਸਾਡੇਆਲਾ ਸਣੇ ਢੋਲ ਮੰਜੀਆਂ ਥੱਲੇ ਵੜਿਆ ਫਿਰੇ.......ਘੁੱਦਾ

Sunday 19 July 2015

ਫਰੀਦਕੋਟ ਆਾਲੀ ਬੇਬੇ

ਖਿੱਚ ਧੂਹ ਨਾਲ 2007 'ਚ ਦਸਮੀਂ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਫਰੀਦਕੋਟ ਬੱਗਗੇ ਪੜ੍ਹਨ। ਓਥੇ ਕਮਰਾ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿਰਾਏ ਤੇ। ਕਿਰਾਇਆ ਮੈਂ ਤੇ ਬੁਰਜ ਆਲਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇਦੇਂ ਸੀ ਪਰ ਊਂ ਸੱਤ ਅੱਠ ਜਣੇ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਕਮਰੇ 'ਚ। ਬਜ਼ੁਰਗ ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਦਾ ਮਕਾਨ ਸੀ। ਬੇਬੇ ਦਾ ਪੁੱਤ ਕਨੇਡਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਸਾਹਮਣੀ ਕੰਧ ਤੇ ਵਲੈਤ ਗਏ ਪੁੱਤ ਦੀਆਂ ਫੋਟਮਾਂ ਲੱਗੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਜੀਹਦੇ 'ਚ ਓਹ ਹੱਥ ਨਾ ਸੇਹਰਾ ਚੱਕੀ ਪੋਜ਼ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ। ਨਾਲ ਬੇਬੇ ਦੀ ਨੂੰਹ ਤੇ ਜਵਾਕਾਂ ਦੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ। 
ਤੜਕੇ ਬੇਬੇ ਚਾਹ ਦੇ ਗਲਾਸ ਨਾਭਕੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆ ਬਹਿੰਦੀ ਤੇ ਪੁੱਤ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾੰ ਕਰਦੀ।"ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਪੋਤਾ ਸੁੱਖ ਨਾ ਥੋਡੇ ਅੰਗੂ ਗੱਭਰੂ ਆ"। ਅਹੀਂ ਪੁੱਛਦੇ ਬੇਬੇ ਬਾਹਰਲੇ ਕਦੋੰ ਆਉਣਗੇ ?
ਵਾਲ ਸਵਾਰਕੇ ਨਾਲੇ ਤਾਂ ਬੇਬੇ ਨੇ ਜੂੜਾ ਵਲੀ ਜਾਣਾ ਨਾਲੇ ਆਖਣਾ," ਆਂਹਦਾ ਸੀ ਥੋਡਾ ਬਾਈ, ਸ਼ੈਂਤ ਐਂਤਕੀ ਪੋਹ
ਪੂਹ 'ਚ ਆਓਣਗੇ"। ਹਰੇੇਕ ਸਾਲ ਬੇਬੇ ਆਸ ਰੱਖਦੀ ਪਰ ਬਾਹਰਲੇ ਨਾ ਮੁੜੇ। ਹਰੇਕ ਵਾਰੀ ਬੇਬੇ ਪੁੱਤ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਨੂੰ ਖਿੜੇ ਮੱਥੇ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰਦੀ,"ਆਓਣਾ ਤਾਂ ਸੀਗਾ ਪੁੱਤ ਤੇਰੇ ਬਾਈ ਨੇ ਪਰ ਜਵਾਕਾਂ ਦੀ ਭੜਾਈ ਕਰਕੇ ਰਹਿਪੇ"।
ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਮੈਂ ਫਰੀਦਕੋਟ ਵਿੱਚੋਂ ਨੰਘਦਾ ਬੇਬੇ ਕੋਲ ਜਾਵੜਿਆ। ਗੱਲਾਂਂ ਕਰਦਿਆਂ ਚਾਹ ਪੀਦਿਆੰ ਸੋਬਤ ਪੁੱਛਿਆ ਮਖਾ," ਬੇਬੇ ਬਾਹਰਲੇ ਨਹੀਂ ਆਏ?"
ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਰੋਸੇ ਦੇ ਬੇਬੇ ਨੇ ਫੇਰ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ," ਕੰਮ ਬਾਹਲੇ ਆ ਪੁੱਤ ਤੇਰੇ ਬਾਈ ਨੂੰ, ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਪੋਹ ਪੂਹ 'ਚ ਆਮਾਂਗੇ"। 
ਸਹੁਰੇ ਢਿੱਡਾਂ ਨੇ ਪੈਰ ਪੈਰ ਤੇ ਸਰਸਾ ਬਣਾਤੀ। ਮਾਵਾਂ ਪੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ਤਰਸੀ ਜਾਂਦੀਆਂ ਤੇ ਪੁੱਤ ਮਾਵਾਂ ਖੁਣੋਂ ਓਦਰੇ ਪਏ ਨੇ। ਸੱਚਿਆ ਪਾ'ਸ਼ਾ ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਕਲਾਂ 'ਚ ਰੱਖੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ......ਘੁੱਦਾ

ਜਿਓਣਾ ਝੂਠ

ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਵੱਡਿਆੰ ਮੂੰਹੋੰ ਸੁਣਦੇ ਆਓਣੇਂ ਆ ਅਖੇ ,'ਮਰਨਾ ਸੱਚ ਤੇ ਜਿਓਣਾ ਝੂਠ'। ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਹੀੰ ਲੱਗਦਾ ਕਦੋੰ ਤੁਰਿਆ ਫਿਰਦਾ ਚੰਗਾ ਭਲਾ ਬੰਦਾ ਖ਼ਿਰਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਮੁਰਦੇ ਨੂੰ ਸਿੜ੍ਹੀ ਤੋਂ ਲਾਹਕੇ ਲੱਕੜਾੰ ਤੇ ਪਾਉਦੇੰ ਵੇਖੀਦਾ ਤਾਂ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਪਾਰਸ ਹੋਣਾੰ ਦੀ ਲਿਖੀ ਗੱਲ ਚੇਤੇ ਆਉਦੀਂ ਆ ,"ਵਿੱਚ ਗਦੈਲੇ ਦੇ ਰਹੀ ਚੁਭਦੀ ਰੜਕ ਵੜੇਵੇਂ ਦੀ, ਸੇਜਾੰ ਤੈਨੂੰ ਗੋਹੇ ਲੱਕੜਾੰ ਦੀ ਵਿਛਾਉਣੀ।"
ਜਦੋਂ ਚਾਰ ਕੁ ਕਾਨਿਆੰ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾਕੇ ਪੁੱਤ ਜਾਂ ਭਰਾ ਦੇ ਹੱਥ ਫੜ੍ਹਾਕੇ ਆਖਿਆ ਜਾਦਾਂ,"ਸ਼ੇਰਾ ਹੌਂਸਲੇ ਨਾਲ ਚਿਖਾ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਗੇੜਾ ਦੇਦੇ ਤਕੜਾ ਹੋਕੇ"ਤਾੰ ਓਦੋਂ ਓਹਦਾ ਦਿਲ ਪੁੱਛਿਆੰ ਈ ਜਾਣੀਂਦਾ। ਰੋਦੇਂ ਜੀਅ ਨੂੰ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਬੰਦਾ ਕਲਾਵੇ 'ਚ ਲੈਕੇ ਧੀਰ ਬੰਨ੍ਹਾਓਂਦਾ," ਓਹਤਾ ਵੈਰੀ ਜਰਮਿਆ ਸੀ ਪੁੱਤ ਆਪਣਾ, ਥੋੜ੍ਹੀ ਲਿਖਾਕੇ ਆਇਆ ਸੀ"।
ਕੋਲ ਪੈਰਾੰ ਭਾਰ ਬੈਠਾ, ਦੰਦਾੰ 'ਚ ਡੱਕਾ ਮਾਰਦਾ ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਗੱਲ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਤੋਰਦਾ,"ਹੈੰ ਜਾਗਰਾ ਆਂਹਦੇ ਆ ਬੀ ਲੇਖ ਵਿਓਮਾਤਾ ਲਿਖਦੀ ਆ, ਫਲਾਣੇ ਦੇ ਫੁੱਲ ਚੁਗਦੇ ਸੀ ਤੇ ਖੋਪੜੀ ਤੇ ਓਮੇਂ ਜਿਮੇੰ ਅੱਖਰ ਲਿਖੇ ਬਏ ਸੀ। ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਖੈਰ ਪੜ੍ਹਨੇ ਨੀਂ ਆਉਂਦੇ।"
ਕਿਤੇ ਵੀਹ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਏ ਵਿਆਹ ਦੀ ਮੂਵੀ ਦੇਖਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਬੀ ਅੱਧਿਓਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜੀਅ ਹਵਾ ਹੋ ਗਏ ਨੇ। ਹੱਸ ਖੇਡਕੇ ਸਮਾੰ ਟਪਾਓ ਜਿੰਨਾ ਟਪਦਾ ,ਏਹਨਾਂ ਲੜਾਈਆਂ 'ਚ ਕੀ ਪਿਆ । ਖੌਣੀ ਕਿਹੜੇ ਵੇਲੇ ਬੰਦਾ 'ਹੈ' ਤੋੰ 'ਸੀ' ਹੋਜੇ.......ਘੁੱਦਾ

ਦੱਸਿਓ

ਸਰਸਾ ਤੋੰ ਖਿਦਰਾਣੇ ਤਾਂਈ 
ਕਿੰਨਾ ਬਣਦਾ ਪੰਧ ਦੱਸਿਓ
ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਲੇ ਪੁੱਤ ਖੜ੍ਹੇ ਸੀ
ਕਿੰਨੀ ਉੱਚੀ ਕੰਧ ਦੱਸਿਓ
ਕਿਸ ਸੰਨ ਵਿੱਚ ਆਣ ਬੰਦੇ ਨੇ
ਖੜਕਾਈ ਸੀ ਸਰਹੰਦ ਦੱਸਿਓ
ਸ਼ਹਿਰ ਸੁਨਾਮ ਦਾ ਨਾਲ ਲੰਡਨ ਦੇ
ਕੀ ਬਣਿਆ ਸਨਬੰਧ ਦੱਸਿਓ
ਨਨਕਾਣਾ ਕਦੋੰ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋਇਆ ਸੀ
ਲਛਮਣ ਸਿੰਘ ਤੇ ਜੰਡ ਦੱਸਿਓ
ਕੀ ਹੰਕਾਰ ਕੀ ਮਾਅਫੀ ਹੁੰਦੀ
ਓਹੀ ਸੱਤਾ ਤੇ ਬਲਵੰਡ ਦੱਸਿਓ
ਤੱਤੀ ਤਵੀ ਦਾ ਸੇਕ ਕਿੰਨਾ ਸੀ
ਠੰਡੇ ਬੁਰਜ ਦੀ ਠੰਡ ਦੱਸਿਓ
ਕਦੋਂ ਆਰਤੀ ਗਾਈ ਬਾਬੇ ਨੇ
ਜਪੁਜੀ, ਜਾਪੁ, ਅਨੰਦ ਦੱਸਿਓ
ਕਾਹਤੋਂ ਸੂਰਮੇ ਲਹਾਈ ਖੋਪਰੀ
ਕਿਵੇਂ ਕਟੀਂਦੇ ਬੰਦ ਦੱਸਿਓ
ਕੀਹਨੇ ਨੀਲਾ ਤਾਰਾ ਚਾੜ੍ਹਿਆ
ਕਿਹੜੇ ਸੀ ਰਜ਼ਾਮੰਦ ਦੱਸਿਓ
ਘੁੱਦਿਆ ਕਾਹਤੋਂ ਕੌਮ ਸਾਡੀ ਤੇ
ਕਰੀਚਣ ਲੋਕੀਂ ਦੰਦ ਦੱਸਿਓ
ਕਿੰਨੇ ਪੁੱਤ ਕਮਾਦੋਂ ਲੱਭੇ
ਹਾਲੇ ਕਿੰਨੇ ਨਜ਼ਰਬੰਦ ਦੱਸਿਓ

Monday 6 July 2015

ਦਮੂੰਹਾਂ ਮੁਲਖ

ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸ਼ੋਸ਼ੇਬਾਜੀ ਹੁੰਦੀ ਆ। ਏਥੇ ਹਰਿੱਕ ਈ ਚੌਧਰੀ ਆ ਤੇ ਹਰਿੱਕ ਈ ਵਿਦਵਾਨ ਆ। ਤੂੰ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਈ। ਜਿੰਨੇ ਚੰਗੇ ਤੇ ਸਿਆਣੇ ਆਪਾਂ ਏਥੇ ਬਣਦੇ ਆਂ ਅਸਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਏਹਤੋਂ ਉਲਟ ਹੁੰਨੇਂ ਆਂ। 
ਏਥੇ ਮੁਲਖ ਗਜ਼ਲਾਂ ਗੀਤ ਲਿਖਦਾ ਬੀ ਬਹੁੜੀ ਓਏ ਦਾਜ ਲਾਹਨਤ ਆ, ਦਾਜ ਛੱਡੋ। ਪਰ ਅਸਲ 'ਚ ਜਿੱਦੇਂ ਆਵਦਾ ਵਿਆਹ ਹੁੰਦਾ ਓਦੇਂ ਫਿੱਗੋ ਤੇ ਫੁਲਕਾਰੀ ਤਾਣਕੇ ਫੁਲਕਾਰੀ ਦੀਆਂ ਚੁੰਡਾੰ ਤਾਕੀਆਂ 'ਚ 'ੜਾਈਆਂ ਬੀਆੰ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਓਹ ਕਿਮੇਂ ਦਾਜ ਨੀਂ। 
ਏਥੇ ਮੁਲਖ ਕੇਰਾਂ ਈ ਗਰੀਬ ਪੱਖੀ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਪਰ ਵਿਆਹਾਂ 'ਚ ਲਾਹਣ ਪੀਕੇ ਡਾਸਰਾੰ ਉੱਤੋਂ ਦੇ ਨੋਟ ਤੜਾ ਤੜਾ ਸਿੱਟੀ ਜਾਣਗੇ ਪਰ ਆਥਣੇ ਰੋਟੀਆੰ ਆਲੀਆੰ ਬੀਬੀਆੰ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੇਣ ਵੇਲੇ ਮੁਲਖ ਤਿਰੜ ਫਿਰੜ ਕਰਦਾ। ਰਿਸ਼ਵਤਖੋਰੀਆੰ ਸਾਥੋੰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀਆੰ। ਜੇ ਕੋਈ ਸਰਕਾਰੀ ਕੰਮ ਪੈਸੇ ਦਿੱਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾੰ ਹੋਜੇ ਤਾੰ ਪਾਸੇ ਹੋਕੇ ਆਪ ਈ ਪੁੱਛ ਲੈੰਦੇ ਆ," ਹੋਰ ਅਪਸਰੋ ਥੋਨੂੰ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਕਰਦੀਏ ਕੋਈ"। ਜਵਾਕ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਕਾਲਜ 'ਚ ਦਾਖਲਾ ਨਾ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਨਾਏ ਸ਼ਿਫਾਰਸ਼ ਲਵਾਈ ਜਾਂਦੀ ਆ ਨਾਏ ਵੱਧ ਚੜ੍ਹਕੇ ਵੱਢੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਘਰੇ ਜ਼ਨਾਨੀ ਭਮਾਂ ਬਾਬੇ ਦੀ ਮਟੀ ਤੇ ਕਵੰਜਾ ਦਾ ਬਦਾਨਾ ਸੁੱਖੀ ਬੈਠੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਘਰਆਲਾ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਕਵਾਚਨ ਮਾਰਕ ਪਾਕੇ ਧਰਮਾੰ ਦੇ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛੀ ਜਾਦਾਂ ਹੁੰਦਾ। 
ਏਥੇ ਹਰਿੱਕ ਈ ਸਮਾਜ ਸੁਧਾਰਕ ਤੇ ਲੋਕ ਸੇਵੀ ਬਣਦਾ ਪਰ ਊੰ ਅਸਲ 'ਚ ਮਹਿੰ ਨਵੇਂ ਦੁੱਧ ਕਰਾਕੇ ਝੋਟੇ ਨੂੰ ਸੇਰ ਦਾਣਾ ਵੀ ਨੀਂ ਚਾਰਦੇ ਸਗਮਾੰ ਫੌਹੜਾ ਮਾਰਕੇ ਘਰੋੰ ਕੱਢਕੇ ਬਾਰ ਦੀ ਸੱਬਲ ਲਾ ਦੇਂਦੇੰ ਆਂ।
ਏਥੇ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਮਾੜਾ ਕਿਹਾ ਜਾਦਾਂ ਪਰ ਆਪ ਟਰੈਫਿਕ ਲੈਟ ਜੰਪ ਕਰਨੋਂ ਨੀਂ ਹਟਦੇ ਨਾਲੇ ਦੋਹੇਂ ਪਾਸੇ ਦੇਖਕੇ ਘੱਪ ਦਿਨੇ ਫਾਟਕ ਹੇਠੋਂ ਮੋਟਰਸੈਕਲ ਕੱਢ ਦੇਣੇੰ ਆਂ। ਕਿਮੇੰ ਓਦੋਂ ਨੀਂ ਕਨੂੰਨ ਟੁੱਟਦੇ ਕਿ। ਦਮੂੰਹਾਂ ਮੁਲਖ....ਘੁੱਦਾ

ਨਿੱਗਰ ਤੇ ਨਿੱਘਰ

ਸਿਆਣਿਆਂ ਦੀ ਕਹੌਤ ਆ ਅਖੇ ਜਦੋਂ ਨਿੱਕੇ ਭਾਂਡੇ 'ਚ ਦਾਣੇ ਵੱਧ ਪੈ ਜਾਣ ਤਾਂ ਡੁੱਲ੍ਹਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਸੰਭਦੇ
ਨਈਂ। ਠੀਕ ਏਹੀ ਗੱਲ ਸਾਡੇ ਮੁਲਖ ਤੇ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੀ ਆ। ਗਿਆਰਾਂ ਸੌ ਮਬੈਲ ਤੇ ਸੱਪ ਆਲੀਆਂ ਗੇਮਾਂ ਖੇਡਣ ਆਲੇ ਮੁਲਖ ਦੇ ਹੱਥਾਂ 'ਚ ਅੰਡਰਾਇਡ ਫੋਨ ਆ ਗੇ । ਪਰ ਲੱਛਣ ਹਜੇ ਵੀ ਓਹੀ ਨੇ। ਦਸ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੇ ਮੈਸਜ ਭੇਜੀ  ਜਾਣਗੇ। 
"ਅਖੇ ਯੇ ਮੈਸਜ ਫਲਾਣੀ ਮਾਤਾ ਸੇ ਚਲਾ ਹੈ, ਇਤਨੇ ਲੋਗੋਂ ਕੋ ਭੇਜੋਗੇ ਤੋ ਅਗਜ਼ਾਮ ਮੇਂ ਅੱਛਾ ਹੋਗਾ"। ਵਾਹਯਾਤ ਗੱਲਾਂ। ਕਿਤੇ ਸੜਕੀ ਹਾਦਸੇ 'ਚ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ  ਮਰਿਆ ਵਾ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਮੁਲਖ ਨੂੰ ਫੋਟੋਗਰਾਫੀ ਦਾ ਚਾਅ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦਾ। ਨੁੱਚੜਦੇ ਖੂਨ ਦੀਆਂ ਸੱਜਰੀਆਂ ਫੋਟਵਾੰ ਖਿੱਚ ਖਿੱਚ ਸਿੱਟੀ ਜਾਣਗੇ।ਕਈ ਘਰੇ ਬੈਠੇ ਈ ਮੈਸਜ ਕਰੀ ਜਾਣਗੇ ਅਕੇ ਫਲਾਣੇ ਹਸਪਤਾਲ 'ਚ ਖੂਨ ਚਾਹੀਦਾ, ਭੱਜਲੋ। ਬੰਦਾ ਪੁੱਛੇ ਤੁਸੀੰ ਆਪ ਕਿਓੰ ਨੀਂ ਦੇਦੇੰ ਖੂਨ ਜਾਕੇ। ਨਾਏ ਰਾਹ ਜਾਂਦੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਵੀ ਜੇ ਆਖੀਏ ਕਿ ਖੂਨ ਚਾਹੀਦਾ ਤਾੰ ਓਹ ਵੀ ਜਵਾਬ ਨੀੰ ਦੇਦਾਂ। ਖੂਨ ਬਠਿੰਡੇ ਚਾਹੀਦਾ ਹੁੰਦਾ ਮੈਸਜ ਪਠਾਨਕੋਟ ਭੇਜੀ ਜਾਣਗੇ।
 ਜਾਂਂ ਹੋਰ ਰਬਾਜ ਚੱਲਿਆ ਵੱਟਸਐਪ ਤੇ। "ਯੇਹ ਲੜਕੀ ਕੀ ਫੋਟੋ ਤੀਨ ਗਰੂਪੋਂ ਮੇਂ ਭੇਜੋ, ਇਸਕੇ ਲੀੜੇ ਲਹਿ ਜਾਏਗੇਂ"।
ਧਿੱਗ ਜਿਓਣਾ ਏਹੇ ਜੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ। ਦੁਰ ਫਿਟੇਮੂੰਹ ਵੀ ਛੋਟਾ ਲਫ਼ਜ਼ ਆ ਏਹਨਾਂ ਲਈ। ਏਹੀ ਫਰਕ ਹੁੰਦਾ ਨਿੱਗਰ ਤੇ ਨਿੱਘਰ ਸੋਚਣੀ ਦਾ। ਐਨਾ ਉਜੱਡਪੁਣਾ ਵੀ ਕੀ ਆਖ। ਜੇ ਟਕਨੌਲਜੀ ਬਣਾਓਣੀ ਨਹੀਂ ਆਓਦੀ ਤਾਂ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਵਰਤਣੀ ਤਾਂ ਸਿੱਖੋ ਜਰ। ...ਘੁੱਦਾ

Friday 26 June 2015

ਪੰਜਾਬੀ

ਪੰਜਾਬੀ

ਕਿਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਪੈਂਦਾ ਣਾਣਾ ਕਿੱਥੇ ਲੱਗਦਾ ਨੰਨਾ
ਕਿੱਥੇ ਬਾਪੂ ਲਾਈਏ ਡੰਡੀ ਕਿੱਥੇ ਲਾਈਏ ਕੰਨਾ
ਕਿੱਥੇ ਲਾਉਂਦੇ ਅੱਧਕ ਬਾਪੂ ਕੀਹਨੂੰ ਕਹਿਣ ਦੁਲਾਵਾਂ
ਕਿੱਥੇ ਵਰਤਾਂ ਛੱਛਾ ਕਿਓੰ ਸੱਸੇ ਪੈਰ ਬਿੰਦੀ ਲਾਵਾਂ
ਦੱਸ ਖਾਂ ਬਾਪੂ ਕਾਹਤੋਂ ਊੜੇ ਨਾਲ ਸਿਹਾਰੀ ਰੁੱਸੀ
ਗੈਰ ਬੋਲੀ ਦੀ ਚੱਲੇ ਚੌਧਰ ਕਿਓਂ ਪੰਜਾਬੀ ਖੁੱਸੀ
ਹਾਹਾ ਨਾਲੇ ਰਾਰਾ ਦੋਹੇਂ ਦੱਸ ਕਾਹਤੋਂ ਪੈਰੀਂ ਪੈਂਦੇ
ਊੜੇ ਦਾ ਮੂੰਹ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਕਨੌੜੇ ਦੂਰ ਈੜੀ ਤੋਂ ਰਹਿੰਦੇ
ਕਿੱਥੇ ਲੱਗੇ ਟਿੱਪੀ ਬਾਪੂ ਕਿੱਥੇ ਲਾਈਏ ਬਿੰਦੀ
ਕਾਹਤੋਂ ਲੋਕੀਂ ਛੱਡਗੇ ਬਾਪੂ ਤੇਰੀ ਬੋਲੀ ਸ਼ਿੰਦੀ
ਪੰਜਾਬੀ ਵੀ ਪੜ੍ਹਲੀਂ ਨਿੱਕਿਆ ਹੋਰ ਛੱਡਕੇ ਮੁੱਦੇ
ਮਾੰ ਬੋਲੀ ਦੀਆਂ ਗੁੱਝੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੂੰ ਕੀ ਜਾਣੇਂ ਘੁੱਦੇ

ਧਰਮਪ੍ਰੀਤ

ਗਾਇਕਾਂ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਖਾਸ ਸਾਂਝ ਹੁੰਦੀ ਆ। ਤੇ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਕਲਾਕਾਰ ਦੋਹੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਫਤਹਿ ਬੁਲਾ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਦੁੱਖ ਵੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੁੰਦਾ। ਸਕੂਲ ਨੂੰ  ਜਾਂਂਦੀਆੰ ਮਿੰਨੀਆਂ ਦੇ ਛਣਕਦੇ ਸਪੀਕਰਾਂ 'ਚੋੰ ਧਰਮਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਬਥੇਰਾ ਸੁਣਦੇ ਰਹੇ ਆਂ। ਸਾਡੇ ਪਿੰਡੋੰ ਖੂਹਆਲਿਆੰ ਦੇ ਘਰਾੰ 'ਚੋੰ ਮੇਰੇ ਖਾਸ ਯਾਰ ਬੀਤ ਦਾ ਵੱਡਾ ਭਰਾ ਸ਼ੇਰਾ ਧਰਮਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਡੰਡੋਤੀਆ ਫੈਨ ਰਿਹਾ। ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਦੇਂਹਦੇ ਸੀ , ਸ਼ੇਰੇ ਘਰੇ ਕਮਰੇ ਦੀਆੰ ਟੀਪ ਕਰੀਆੰ ਕੰਧਾਂ ਤੇ ਧਰਮਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆਂ ਕੈਸਟਾੰ ਦੇ ਪੋਸਟਰ ਲੱਗੇ ਵਏ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਲੱਕੜ ਦੇ ਫੱਟਾੰ ਆਲੀ 'ਲਮਾਰੀ ਦੇ ਵਚਾਲੜਲੇ ਰਖਣੇ 'ਚ ਰੱਖੀਆੰ ਧਰਮਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆੰ ਕੈਸਟਾਂ ਸ਼ੇਰੇ ਦਾ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਰਿਹਾ। ਰੀਲ੍ਹਾਂ ਦੇ ਧਾਗੇ ਤੇ ਉੱਕਰੇ ਗੀਤ ਟਕਨੋਲਜੀ ਨਾਲ ਚਿੱਪਾੰ 'ਚ ਭਰੇ ਗਏ ਤਾਂ ਸਾਰੀਆੰ ਕੈਸਟਾਂ ਸੁੰਗੜ ਕੇ ਸ਼ੇਰੇ ਦੇ ਫੂਨ 'ਚ ਭਰੀਆਂ ਗਈਆਂ ।
ਸ਼ੇਰਾ ਬਿਜਲੀ ਦਾ ਮਕੈਨਿਕ ਆ ਤੇ ਮੋਟਰਾੰ ਮੂਟਰਾੰ ਵੀ ਬੰਨ੍ਹਦਾ।ਜਦੋੰ ਕਦੋੰ ਦੇਖੀਏ ਓਹਦੇ ਫੋਨ ਤੇ ਧਰਮਪ੍ਰੀਤ ਈ ਵੱਜਦਾ ਸੁਣਿਆ। ਜਿੱਦੇਂ ਆਹ ਗੱਲ ਹੋਈ ਸੀ ਓਦੇੰ ਆਥਣੇ ਸ਼ੇਰਾ ਟੱਕਰਿਆ ਤੇ ਮੈੰ ਕਿਹਾ ,"ਸ਼ੇਰਿਆ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਹੋਈ ਜਰ"। ਸੱਚਿਓਂ ਸ਼ੇਰਾ ਅੱਖਾੰ ਭਰਕੇ ਪੈਰੀੰ ਭਾਰ ਬਹਿ ਕੇ ਨਕਲੀ ਜਾ ਹੱਸਕੇ ਬੋਲਿਆ,"ਨਹੀੰ ਜਰ ਅੰਬਰਤੇ ਐਂਮੇ ਗੱਪ ਮਾਰਦੇ ਆ ਜਰ"।ਪਰ ਸਹੁਰਾ ਸੱਚ ਨੂੰ ਮੰਨਣਾ ਪੈੰਦਾ।
ਬਣਦਾ ਸਰਦਾ ਹਿੱਸਾ ਪਾਕੇ ਧਰਮਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਬਾਗਿਆ।
ਮਹਾਰਾਜ ਅੱਗੇ ਸੁੱਖ ਰੱਖੇ , ਕਿਸੇ ਦੇ ਚਿੱਤ 'ਚ ਐਹੇ ਜਾ ਮਾੜਾ ਖਿਆਲ ਨਾ ਉੱਠੇ.....ਘੁੱਦਾ

ਲਾਲਬਾਈ ਦੇ ਕਵੀਸ਼ਰ

ਸਾਡੇ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡ ਲਾਲਬਾਈ ਦੇ ਕਵੀਸ਼ਰ ਬਾਈ ਹਰਦੇਵ ਅਰਗਿਆਂ ਦਾ ਜਥਾ। ਸ਼ੁਰੂਆਂ ਤੋੰ ਏਹਨਾਂ ਕਵੀਸ਼ਰਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਆਉਂਣੇ ਆਂ। ਐਂ ਸਮਝ ਬੀ ਏਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗਾਈਆੰ ਕਵੀਸ਼ਰੀਆਂ ਲਗਭਗ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਚੇਤੇ ਹੋਈਆਂ ਵਈਆਂ। ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਬਾਬੂ ਰਜਬ ਅਲੀ ਖਾਂ ਤੇ ਸੂਬੇਦਾਰ ਹੰਸ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾੰ ਨੂੰ ਏਸ ਜਥੇ ਨੇ ਸਿਰੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। 
ਜਦੋਂ ਲਾਲਬਾਈ ਆਲੇ ਜਥੇ ਦਾ ਬੋਲ ਕੰਨੀਂ ਪੈਂਦਾ ਤਾਂ ਬਾਬੇ ਕੰਨਾਂ ਤੋਂ ਪੱਗ 'ਤਾਹਾਂ ਕਰਕੇ ਜਕ ਨਾਲ ਬਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਯੂ-ਟਿਊਬ ਤੋਂ ਲਾਕੇ ਟਰੱਕਾੰ ਤੀਕ ਕਵੀਸ਼ਰੀ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਨੇ। ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਰੂਹ ਨੇ ਏਹ ਕਵੀਸ਼ਰ। 
ਟੀਬੀ ਦੀ ਐਂਟਰਵਿਊ ਤੇ ਲੁੱਕ ਜੀ ਪਾਉਣ ਆਲੇ ਬੂਟ ਪਾਕੇ , ਟੇਢੀ ਜੀ ਟੋਪੀ ਆਲਾ ਗੈਕ ਨਹੁੰਦਰ ਮਾਰਕੇ ਆਖੂ ,"ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਬਿਰਸੇ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਆਂ"। ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਹ ਫੋਟੂ ਦਿਖਾਕੇ ਦੱਸਿਓ ਬੀ ਫੇਰੇ ਦੇਣਿਓ ਤੁਸੀੰ ਨਹੀਂ, ਆਹ ਨੇ ਅਸਲੀ ਸੇਵਾਦਾਰ। ਜੁੱਗੋ ਜੁੱਗ ਜਿਓਂਦੇ ਰਹਿਣ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਦੇ ਲੰਬੜਦਾਰ.....ਘੁੱਦਾ

ਯੋਗਾ

ਅਸਲੀ ਗੱਲ ਏਹੀ ਆ ਬੀ ਮੁਲਖ ਸੁਖ 'ਚ ਬਾਹਲਾ ਪੈ ਗਿਆ। ਹਰਿੱਕ ਏਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਬੀ ਸਰੀਰ ਔਖਾ ਵੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਸਰੀਰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਵੀ ਰਹੇ। ਤਾਹੀ ਮੁਲਖ ਪਲਾਥੀਆਂ ਮਾਰਕੇ ਯੋਗੇ ਕਰਦਾ ਫਿਰਦਾ। ਕਦੇ ਸੱਜੀ ਨਾਸ ਨੱਪਲੀ ਕਦੇ ਖੱਬੀ ਨੱਪਲੀ। ਫੂੰ ਫੂੰ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਆ ਮੁਲਖ ਦਾ। ਚੌੜ ਆ ਕੋਈ ਏਹੇ।
ਪਾਰਕਾਂ ਪੂਰਕਾਂ 'ਚ ਬਾਹਲੇ ਭਝੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਆ। ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਹੱਸੀ ਜਾਣਗੇ ਅਕੇ ਹੀ ਹੀ ਹੀ। ਜੇ ਸਹੁਰੀ ਅੰਦਰ ਈ ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈਨੀ ਫੇਰ ਹਾਸਾ ਕਾਹਦਾ। 
ਮੁੱਕਦੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਏਹੀ ਆ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਦੇਹ 'ਚੋੰ ਮੁੜ੍ਹਕਾ ਨਹੀਂ ਨਿੱਕਲਦਾ, ਲੈ ਲਾਲੋ ਜ਼ੋਰ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੀ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜੋਗਾ ਰਾਮਦੇਵ ਨੇ ਕੀਤਾ , ਕੀਤਾ ਕਿ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਹੈਗਾ ਕੀ ਆ ਓਹ ਮਸਾਂ ਪੰਜ ਪਸੇਰੀਆਂ ਭਾਰ ਹੋਊ ਓਹਦਾ। 
ਜੇ ਸਾਰਾ ਦੇਸ਼ ਯੋਗਾ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਉਹਦੇ ਅਰਗਾ ਬਣਜੇ ਫੇਰ ਕੀ ਟੌਹਰ ਬਣੂੰ ਮੁਲਖ ਦੀ। ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਤਾ , ਏਹਤਾ ਥੋਡੇ ਮੂੰਹੋਂ ਓਮ ਓਮ ਕਢਾਉਣਾ ਅਗਲਿਆਂ ਨੇ ਕਿਸੇ ਲੋਟ। ਜੋਗੇ ਜਾਗੇ ਤਾਂ ਤਰੀਕਾ ਆ ਬਸ।  
ਬਾਹਲੀ ਗੱਲ ਆਂ ਤਾਂ ਤੜਕੇ ਉੱਠਕੇ ਭੱਜਾ ਨੱਸੀ ਕਰਲੋ , ਡੰਡ ਮਾਰਲੇ ਜਾੰ ਬੀਮ ਬੂਮ ਲਾਲੇ ਬੰਦਾ ਜਾੰ ਜਿੰਮ ਬਗਜੋ ਘੈਂਟਾ। ਆਹ ਜੋਗੇ ਦੇ ਚੱਕਰ 'ਚ ਕਿਤੇ ਊਂ ਨਾਂ ਨਾੜ ਨੂੜ ਚੜ੍ਹਾ ਲਿਓ ਕੋਈ, ਫੇਰ ਤੱਤਾ ਕਰਾਕੇ ਡਲੇ ਦੀ ਟਕੋਰ ਕਰਾਈ ਜਾਊ ਮੁਲਖ .....ਯੱਦੇ ਜੋਗੇ ਦੇ......ਘੁੱਦਾ

Monday 15 June 2015

ਛਬੀਲਾਂ

ਗਰਮੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਿਆੰ ਈ ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਸਾਰੇ ਕਿਤੇ ਛਬੀਲਾਂ ਦਾ ਦੌਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ। ਸਾਡੇ ਮੁਲਖ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਬੀ ਛਬੀਲਾੰ ਵੰਡ ਕੇ ਲਾਉਣ। ਜਿਮੇਂ ਅੱਜ ਐਸ ਪਿੰਡ ਨੇ ਲਾਤੀ, ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਅਗਲਾ ਤੇ ਪਰਸੋਂ ਓਦੂੰ ਅਗਲਾ ਪਿੰਡ ਲਾਵੇ। ਗੜਦੁੱਬ ਮਾਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਦਮ ਨੀ। ਬਾਕੀ ਸਿਰੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ 'ਚ ਵੀ ਗੱਡੀਆਂ ਦੀ ਪਾਂ ਪਾਂ ਕਰਾਓਣ ਦਾ ਕੀ ਫੈਦਾ, ਤਰੀਕੇ ਨਾ ਮੈਨਜ ਕਰੋ ਬੀ ਟਰੈਫਿਕ ਦੀ ਡਿੱਕਤ ਨਾ ਆਵੇ ਕਿਤੇ।
ਭਰੱਪਾ ਭਾਈਚਾਰਾ ਹਲੇ ਕਾਇਮ ਆ॥ ਪਿੰਡਾੰ ਦੀਆੰ ਛਬੀਲਾਂ ਦਾ ਮਹੌਲ ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਜਾਦਾਂ। ਕੋਈ ਦੁੱਧ ਦੀ ਕੇਨੀ ਭਰ ਲਿਆੰਉਦਾ । ਕੋਈ ਸ਼ਕੈਸ਼ ਦੀਆਂ ਬੋਤਲਾਂ ਚੱਕੀ ਆਉਂਦਾ। ਕੋਈ ਕਿਮੇਂ ਕੋਈ ਕਿਮੇਂ। ਲੀਲੇ ਡਰੰਮ 'ਚੋੰ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਲਾਸ ਪੀਕੇ ਕੋਈ ਬਾਬਾ ਆਖਦਾ,"ਮੁੰਡਿਓ ਐਸ 'ਚ ਖੰਡ ਪਾਓ, ਮਿੱਠਾ ਘੱਟ ਆ ਹਜੇ' । ਗਰੀਬ ਗੁਰਬਾ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੋਤਲਾਂ ਭਰਾਕੇ ਘਰੇ ਜਵਾਕਾਂ ਜੋਗਰੀਆਂ ਲੈ ਜਾਂਦਾ। ਖੇਤਾਂ ਨੂ ਜਾਂਦੇ ਸੀਰੀ ਪਾਲੀ ਪਾਣੀ ਦੇ ਡੋਲੂ ਭਰਾਕੇ ਸ਼ੈਂਕਲ ਦੇ ਹੈਂਡਲ ਤੇ ਟੰਗ ਲੈਂਦੇ ਨੇ। ਛਬੀਲ ਦਾ ਪਾਣੀ ਜਦੋਂ ਲੋਅ ਨਾਲ ਫੰਡੇ ਕਿਸੇ ਮੋਟਰਸੈਕਲ ਸਵਾਰ ਦੇ ਗਲੇ ਨੂੰ ਤਰ ਕਰਦੈ ਤਾਂ ਅਗਲੇ ਮੂੰਹੋਂ ਮੱਲੀ ਮੱਲੀ ਨਿੱਕਲਦਾ,"ਆਹ ਤਾਂ ਬਚਾਤੇ ਜਰ"। 
ਜਿੱਥੇ ਕਿਤੇ ਹੋ ਸਕੇ, ਨਜ਼ੈਜ਼ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀਆਂ ਤੋੰ ਦੂਰ ਰਹਿਕੇ ਸੇਵਾ ਵੱਧ ਕਰੋ ਤੇ ਦਿਖਾਵਾ ਘੱਟ । ਏਹੋ ਗੁਰੂ ਸਾਹਬ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਰਿਹਾ, ਬਸ...ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ....ਘੁੱਦਾ

ਉਚੇਰੀ ਵਿੱਦਿਆ

ਏਮੇਂ ਜਿਮੇਂ ਸਾਡੇਆਲੇ ਨਿੱਕੇ ਗਰਨੈਬ ਨੂੰ ਬਾਰਾਂ ਜਮਾਤਾਂ ਕਰਾਕੇ ਤਾਏ ਨੇ ਬਠਿੰਡੇ ਕਾਲਜ 'ਚ ਦਾਖਲਾ ਭਰਤਾ ਏਹਦਾ। ਤਾਏ ਨੇ ਖਾਸੇ ਪਿੰਨ ਕਾਪੀਆਂ ਕੱਠੇ ਈ ਲੈਤੇ ਏਹਨੂੰ ਬੀ ਹੁਣ ਭੜਾਈ 'ਚ ਕੱਚ ਨਾ ਰਹਿਜੇ ਕਿਤੇ। ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਕਾਲਜ ਜਾਕੇ ਨਿੱਕਾ ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਘਰ ਨੂੰ ਤੁਰਿਆ ਆਵੇ। 
ਤਾਇਆ ਕਹਿੰਦਾ," ਕਿਮੇਂ ਨਿੱਕਿਆ ਕਾਪੀ ਕਿਤਾਬ ਨੀੰ ਦੀਂਹਦੀ ਕਿਤੇ"। ਨਿੱਕੇ ਨੇ ਜੀਨ ਦੀ ਮਗਰਲੀ ਜੇਬ 'ਚੋਂ ਮਰੋੜੀ ਬੀ ਕਾਪੀ ਕੱਢਕੇ ਦਿਖਾਤੀ। ਤਾਇਆ ਚੁੱਪ ਰਿਹਾ।
ਤੀਏ ਦਿਨ ਸਾਡੇਆਲੇ ਨੇ ਸਰਫ ਸੁਰਫ ਮਾਰਕੇ ਮੋਟਰਸੈਕਲ ਚਿਲਕਾਤਾ ਤੇ ਅਲਾਨ ਕਰਤਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹੁਣ ਮੋੋਟਰਸੈਕਲ ਤੇ ਜਾਇਆ ਕਰੂੰ।
ਤਾਈ ਅਰਗੀਆਂ ਤਾਏ ਬੰਨੀਂ ਝਾਕਣ ਵੀ ਗਰਦ ਠਾਊ ਜਵਾਕ ਦੀ। ਹਾਨੀਸਾਰ ਨੂੰ ਤਾਇਆ ਕਹਿੰਦਾ ,"ਭੈਣ ਮਰਾਵੇ ਮੋਟਰਸੈਕਲ, ਲੈਜਿਆ ਕਰ, ਪਰ ਪੜ੍ਹਲਾ ਚਾਰ ਅੱਖਰ"।
ਸਾਡੇਆਲਾ ਸ਼ਕੀਨੀ ਫੜ੍ਹ ਗਿਆ ਭਰਾਵਾ। ਬੂਟ ਵੀ ਜੂਜੇ ਪਾਇਆ ਕਰੇ ਜੀਹਤੇ ਚੀਤਾ ਛਾਲ ਜੀ ਮਾਰਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਸੌਣ ਲੱਗਾ ਵੀ ਰੇ-ਬੈਨ ਲਾਈ ਰੱਖਿਆ ਕਰੇ
ਨਿੱਕਾ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਿਆ ਭਰਾਵਾ ਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਘਰੇ ਵੜਿਆ ਪੱਗ ਲਾਹਕੇ ਕੱਛ 'ਚ ਦਿੱਤੀ ਵਈ ਏਹਨੇ ਤੇ ਬੀਮੇ ਆਲੀ ਮਹਿੰ ਅੰਗੂ ਕੰਨ 'ਚ ਮੁੰਦਰ ਪਾਈ ਆਵੇ। ਤਾਇਆ ਨੀਰੇ ਦਾ ਟੋਕਰਾ ਢਿੱਡ ਨਾਲ ਲਾਕੇ ਖੁਰਨੀ ਬੰਨੀਂ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਤਾਏ ਨੇ ਨੀਰੇ ਦਾ ਟੋਕਰਾ ਚਲਾ ਕੇ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਮੰਜੇ ਦੀ ਦੌਣ ਖੋਲ੍ਹਕੇ ਬੁਰਜੀ ਨਾ ਬੰਨ੍ਹ ਲਿਆ ਏਹਨੂੰ। ਆਅਅਅ ਕੀ ਪੱਕੀ ਦੇ ਫੈਰ ਜਿੰਨਾ ਖੜਾਕ ਹੋਵੇ ਤਾਏ ਦੀ ਜੁੱਤੀ ਦਾ। ਫੇਰ ਆਪਜੀ ਦੀ ਉਚੇਰੀ ਵਿੱਦਿਆ ਐਂ ਪੂਰੀ ਕਰਾਈ ਤਾਏ ਨੇ.....ਘੁੱਦਾ

ਗੁਰੂ ਪੰਜਵੇਂ

ਗੁਰੂ ਪੰਜਵੇਂ ਸ਼ਹੀਦੀ ਦੀ ਚਿਣਗ ਲਾਈ ਤੇ ਰਾਹ ਖੁੱਲ੍ਹਦੇ ਗਏ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਦੇ
ਉੱਤੋਂ ਪੀ ਪਾਣੀ ਸਿੰਘ ਸਬਰ ਕਰਦੇ ਛੋਲੇ ਚੱਬਕੇ ਵਾਹਣ ਬਰਾਨੀਆਂ ਦੇ
ਭਾਗ ਕੌਰ ਖਿਦਰਾਣੇ ਵਿੱਚ ਦੱਸੇ ਘੁੰਡ ਕੱਢੇ ਨਾ ਵਾਂਗ ਜਨਾਨੀਆਂ ਦੇ
ਨੱਕ ਕੀਤਾ ਨਾ ਓਹਨਾੰ ਪੰਜਾਬ ਬੰਨੀਂ ਨੱਕ ਭੰਨੇ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੁਰਾਨੀਆਂ ਦੇ
ਜੇ ਜਿਓਂਦਾ ਸ਼ੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਹੁੰਦਾ , ਪੰਜਾਬ ਹੱਥ ਨਾ ਆਓਂਦਾ ਬਰਤਾਨੀਆਂ ਦੇ 
ਪੁੱਤ ਵੱਢਕੇ ਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਰ ਪਾਏ ਸ਼ੌਕ ਪਾਲੇ ਨਾ ਮੁੰਦੀਆੰ ਗਾਨੀਆਂ ਦੇ
ਸੌਂਜੋ ਬੱਚਿਓ ਨਲੂਆ ਸਿੰਘ ਆਉਂਦਾ ਭੈਅ ਬਹਿ ਗਿਆ ਵਿੱਚ ਅਫਗਾਨੀਆਂ ਦੇ
ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਤਸਵੀਰ ਲੱਗੀ ਖੂਨ ਠਰੇ ਨਾ ਹਜੇ ਜਵਾਨੀਆਂ ਦੇ 
ਪਹਿਲਾਂ ਤਖ਼ਤ ਢਾਹੇ ਫੇਰ ਟੈਰ ਪਾਏ ਤੇਰੇ ਕੰਮ ਨੇ ਨਿੱਕਿਆ ਨਾਦਾਨੀਆਂ ਦੇ
ਕਿਹੜੀ ਕੌਮ ਤੇ ਘੁੱਦਿਆ ਕਰੇਂ ਸ਼ਿਕਵੇ ਗੱਦਾਰੀ ਖੂਨ 'ਚ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨੀਆਂ ਦੇ 

ਠੇਠ ਲਫਜ਼

ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਕੁਝ ਠੇਠ ਲਫਜ਼ ਤੇ ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਤਲਬ
1. ਜਾਤਕ- ਜਵਾਕ, ਨਿਆਣਾ
2. ਧੱਤ- ਆਦਤ
3. ਨੌਹਰਾ- ਵਾੜਾ, ਵਲਗਣ, ਹਵੇਲੀ
4. ਸੀਦਾਂ- ਤੱਕ , 'ਓਥੋਂ ਤੱਕ' ਨੂੰ 'ਓਥੋਂ ਸੀਦਾਂ' ਕਿਹਾ ਜਾਦਾਂ
5. ਝੀਥ- ਵਿਰਲ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਾ ਸੰਨ੍ਹ
6. ਭੈਤਾ- ਬਰਕਤ ( ਮੁੱਲ ਦੇ ਦੁੱਧ ਦੀ ਭੈਤਾ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ)
7. ਲੱਟ- ਨਿਕੰਮਾ ਧੀ ਪੁੱਤ, ਕਲੱਛਣਾ
8. ਘੀਂਗੇ ਪਾਉਣਾ - ਗੱਲ ਨੂੰ ਲਮਕਾਉਣਾ
9. ਜੁੱਬੜ- ਖਾਸੇ ਮੋਟੇ ਗਰਮ ਲੀੜੇ 
10. ਘੋਰੜੂ- ਮਰਨ ਵੇਲੇ ਬੰਦਾ ਔਖੇ ਜੇ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਓਹਨੂੰ ਘੋਰੜੂ ਆਂਹਦੇ ਨੇ
11.ਮੇਰ -ਹੱਕ, ਆਵਦਾਪਣ
12. ਸਾਹਲ- ਸੇਧ ਦੇਖਣ ਆਲਾ ਲਾਟੂ ਜੇਹੜਾ ਮਿਸਤਰੀਆਂ ਕੋ ਹੁੰਦਾ
13. ਮਜੌਹਲਾ- ਨਿੱਕੀ ਕਰੰਡੀ
14. ਧਨੇਸੜੀ- ਦਬਾਉਣਾ , "ਕਿਮੇਂ ਪਰਧਾਨ ਦੇਤੀ ਧਨੇਸੜੀ"
15. ਹੂੰਗਰ- ਪੀੜ ਨਾਲ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚੀਕਣਾ
16. ਝੱਜੂ- ਕਲੇਸ, ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ ਦੀ ਲੜਾਈ
17. ਉੁੱਤਾ- ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ
18. ਉਗਾਸਣਾ- ਚੱਕਣਾ
19. ਚਬ੍ਹਕਾ- ਰੁਕ ਰੁਕ ਕੇ ਹੁੰਦੀ ਪੀੜ
20. ਅੱਸੀ- ਕੰਨੀਂ, ਕਿਨਾਰਾ
21. ਧੁਰਲੀ- ਯਕਦਮ ਹੱਥੋਂ ਨਿਕਲਣਾ
 ਬਾਕੀ ਅਗਲੀ ਆਰੀ.......ਘੁੱਦਾ

Thursday 4 June 2015

ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ

ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਕਹੌਤ ਆ ਅਖੇ ,' ਜੀਵੇ ਆਸਾ ਮਰੇ ਨਿਰਾਸਾ'। ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਨੇ ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਓਣ ਦਾ ਚਾਅ ਕਦੇ ਨਈਂ ਛੱਡਿਆ। ਜਕਰੀਏ, ਮੀਰ ਮਨੂੰ ਤੇ ਅਬਦਾਲੀ ਸਮੇਂ ਅਤਿ ਮਾੜੇ ਵੇਲਿਆਂ 'ਚ ਛੋਲਿਆਂ ਨੂੰ ਬਦਾਮ ਆਖਣਾ , ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਰਦਾ।
ਇੱਕ ਬਾਬਾ ਦੱਸਦਾ ਸੀ ਕਹਿੰਦਾ," ਪੁੱਤ ਅਹੀਂ ਪਾਕਸਤਾਨੋਂ ਉੱਜੜਕੇ ਤੀਜੇ ਦਿਨ ਖੇਮਕਰਨ ਉੱਪੜੇ ਤੇ ਸ਼ਾਮਾਂ ਪਈਆਂ ਹੀ, ਅਹੀਂ ਗੱਡਿਓਂ ਘਰ ਦੀ ਕੱਢੀ ਦਾਰੂ ਚੱਕੀ ਤੇ ਹਾੜੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗੇ । ਹਾਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਲੋਕੀਂ ਆਖਣ ਵੇਖੋ ਓਏ ਉੱਜੜਕੇ ਆਏ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਓਣ ਡਏ ਨੇ"। ਕਿਸੇ ਮੌਤ ਤੇ ਰੋਂਦੇ ਜੀਆਂ ਨੂੰ ਏਹ ਆਖਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ," ਜਰਾਂਦ ਕਰੋ ਭਾਈ, 'ਗਾਹਾਂ ਦੀ ਸੁੱਖ ਮੰਗੋ, ਮਾਅਰਾਜ ਭਲੀ ਕਰੂ"।
ਨਿੱਕੀਆੰ ਨਿੱਕੀਆੰ ਚੀਜ਼ਾੰ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਪਾਕੇ, ਮੇਰ ਕਰਕੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਿਓਂਇਆ ਜਾਦਾਂ।
ਵਿਹੜੇ 'ਚ ਫਿਰਦੀ ਬੁੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਬੀ ਫਲਾਣੇ ਕਿੱਲੇ ਤੇ ਬੱਝੀ ਮਹਿੰ ਪੇਕਿਆੰ ਦੇ ਰਵੇ 'ਚੋੰ ਆ। ਓਹਤੇ ਮੇਰ ਵੱਧ ਹੁੰਦੀ ਆ। ਠੀਕ ਏਸਰਾਂ ਪੁਰਾਣਾ ਟਰੈਟ ਵੇਚਣ ਲੱਗਾ ਬੰਦਾ ਨਾਏ ਤਾਂ ਪੈਸੇ ਗਿਣੀ ਜਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਨਾਏ ਦਲਾਲ ਨੂੰ ਆਖੀ ਜਾਊ," ਹੈਂ ਜਾਗਰਾ, ਊੰ ਲੋਹਾ ਬੜਾ ਕਰਮਾਂਆਲਾ ਸੀ,ਬੜਾ ਸਿੱਧਾ ਆਇਆ ਸੀ"। ਜਦੋਂ ਘਰੇ ਆਇਆ ਲਿਹਾਜ਼ੀ ਢਾਬੀ ਬੰਦਾ ਤੁਰਨ ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਬੇੇਬੇ ਅਰਗੀਆਂ ਆਖਦੀਆਂ," ਖੋਜਾ ਖੋਜਾ, ਚਾਹ ਪੀਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਨੀਂ ਜਾਣ ਦੇਂਦੀ ਮੈਂ"। ਹੁਕਮ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਰਲਿਆ ਹੁੰਦਾ।
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਮੋਟੇ ਕਾਰਨ ਲੱਭਕੇ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਿਓਣਜੋਗਾ ਕਰਿਆ ਜਾਦਾਂ। ਹੱਸ ਖੇਡ ਕੇ ਸਮਾਂ ਟਪਾਲੋਂਗੇ ਤਾਂ ਸੌਖਾ ਟੱਪਜੂ ਨਹੀਂ ਟੱਪ ਤਾਂ ਊਂ ਵੀ ਜਾਣਾ....ਘੁੱਦਾ

ਡਾਇਲੌਗ

ਕਈ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇ ਖਾਸੇ ਕੈਮ ਡਾਇਲੌਗ
1. Punjab 84- ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਝਿੜਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮੋੜਦਾ, ਹੁਣ ਮਿੰਨਤ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ ਤੂੰ ਤਾਂ ਚੰਦਰਿਆ ਰੱਬ ਈ ਹੋ ਗਿਆਂ
2.Dirty picture-  ਮਾਖਣ ਨਿਕਲਾ ਤੋ ਅਮੁਲ ਕਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਸ ਗਾਏ ਕਾ ਨਾਮ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਿਸਨੇ ਦੂਧ ਦੀਆ।
3. JJDM- ਜੱਗ ਜਿਓਦਿਆਂ ਦੇ ਮੇੇਲੇ ਨੇ ਸੱਜਣਾ ਦਰਗਾਹੀਂ ਜਾਕੇ ਕੌਣ ਮਿਲਦਾ।
4.Shootout at wadala- ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੀ ਗਲੀ ਮੇਂ ਆਕਰ ਰਾਸਤਾ ਨਹੀਂ ਪੂਛਤੇ, ਗੁਲਾਮੋਂ ਕੇ ਝੁਕੇ ਸਿਰ ਖੁਦ-ਬ-ਖੁਦ ਰਾਸਤਾ ਬਤਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ।
5. Chaar sahibjaade- ਕੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਚਿਣਨਗੇ ਪੁੱਤਰ, ਮਾਰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਨਾ ਦੇਣਗੇ।
6. Jatt james bond- ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਂ ਸੌਹਰੀ ਸਾਫੇ ਜੋਗੀ ਰਹਿਗੀ ਤੂੰ ਐਂਵੇ ਪੱਗਾਂ ਨੂੰ ਸੀਣਾਂ ਮਾਰੀ ਜਾਣੀ ਆਂ
7. Tanu weds manu- ਹਮ ਬੇਵਫਾ ਕਿਆ ਹੁਏ ਸ਼ਰਮਾ ਜੀ ਤੁਮ ਤੋ ਬਦਚਲਨ ਹੀ ਹੋ ਗਏ

Wednesday 27 May 2015

ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ

ਫੋਟੋ ਨੂੰ ਗੌਹ ਨਾਲ ਦੇਖਿਓ। ਪਿੰਡ ਢੁੱਡੀਕੇ ਦੇ ਜੰਮ ਪਲ, ਬਾਪੂ ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ। 
ਸੱਤਵੀਂ ਅੱਠਵੀਂ 'ਚ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਬਾਪੂ ਕੰਵਲ ਹੋਣਾਂ ਦੇ ਲਿਖੇ ਨਾਵਲਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗਪੇ ਸੀ। ਜੇ ਬਾਬੇ ਕੰਵਲ ਦੇ ਨਾਵਲ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਕੇ ਥੋਡੇ ਪਿੰਡੇ ਦਾ ਲੂੰ ਕੰਡਾ ਖੜ੍ਹਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਮਝਿਓ ਸਰੀਰ 'ਚ ਕੋਈ ਖਰਾਬੀ ਈ ਆ। 1919 'ਚ ਜੰਮੇ ਬਾਬੇ ਕੰਵਲ ਹੋਣੀਂ ਰੌਲੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲੋਂ ਲਿਖਣ ਲਾਪੇ ਸੀ। ਜਦੋਂ 'ਲਹੂ ਦੀ ਲੋਅ' ਵਰਗੇ ਨਾਵਲ ਭਾਰਤ ਨੇ ਨਾ ਛਾਪੇ,  ਓਦੋਂ ਸਿੰਗਾਪੁਰੋਂ ਛਪਕੇ ਏਹ ਨਾਵਲ ਸਮੱਗਲ ਹੋਕੇ ਭਾਰਤ 'ਚ ਵਿਕਿਆ। ਪਿੱਛੋਤੋੜੀਂ ਬਾਪੂ ਕੰਵਲ ਹੋਣਾਂ ਨੇ ਭਰਵੀਆਂ ਦਲੀਲਾਂ ਨਾਲ 'ਸਿੱਖ ਸਟੇਟ' ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕੀਤੀ ,ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਕਈ ਕੰਵਲ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਬਣੇ। ਹਾਸੀ ਆਉਦੀਂ ਆ ਜਦੋਂ ਨੱਬੇ ਦਾ ਜੰਮਿਆ ਜਵਾਕ ਬਾਪੂ ਕੰਵਲ ਨੂੰ ਗਲਤ ਸਿੱਧ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ।
ਪੰਜਾਬ ਬਾਬੇ ਕੰਵਲ ਦਾ ਦੇਣ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ। ਨੈੱਟ ਤੇ ਬਥੇਰਾ ਪੜ੍ਹਦੇ ਆਂ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਫੌਹ ਪਿਆ ਬਾਬੇ ਕੰਵਲ ਹੋਣਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪੜ੍ਹਿਉ। ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਕਲਾ 'ਚ ਰੱਖੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹੀਰੇ ਨੂੰ......ਘੁੱਦਾ

ਬਾਦਲ

ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬਾਦਲ। ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਏਸ ਬੰਦੇ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਿਆ। ਮੋਰਚੇ, ਪਾਣੀ ਮਸਲੇ, ਪੀ.ਪੀ.ਪੀ ਤੇ ਹੋਰ ਮੁੱਦੇ ਏਹਦੀ ਜਿੱਤ ਹਾਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਵੀ ਬਣੇ। ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਲੇਵਾ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਨੇ ਚੋਣ ਨਿਸ਼ਾਨ ਤੱਕੜੀ ਤੇ ਮੋਹਰ ਲਾਓਣੀ ਆਵਦਾ ਧਰਮੀ ਫਰਜ਼ ਸਮਝਿਆ। ਵਪਾਰੀ, ਕਿਰਸਾਨ, ਸਰਕਾਰੀ ਮੁਲਾਜ਼ਮ, ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ ਮਲਬ ਕਿ ਹਰਿੱਕ ਬੰਦਾ ਏਸ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਗਾਹਲਾਂ ਕੱਢਦਾ। ਫੇਰ ਵੀ ਬਾਦਲ ਜਿੱਤਦਾ। 
ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਕਿ ਸੁਰਖੀਆਂ 'ਚ ਕਿਵੇਂ ਰਹਿਣਾ। ਕਦੇ ਨਹਿਰਾਂ 'ਚ ਬੱਸਾਂ ਤੇ ਕਦੇ ਮੰਗਲ ਗ੍ਰਹਿ ਤੇ ਯੂਥ ਭਰਤੀ ਅਰਗੀਆਂ ਸ਼ੁਰਲੀਆਂ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਰਦੀਆਂ। ਹਰਿੱਕ ਫੋਨ 'ਚ ਏਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਫੋਟਮਾਂ ਹੈਗੀਆਂ। ਜੇਹੜੇ ਸਾਡੇ ਮੁੰਡੇ ਹੁਣ ਬਾਦਲ ਨੂੰ ਗਾਹਲਾਂ ਕੱਢਦੇ ਨੇ ਵੋਟਾਂ ਵੇਲੇ ਓਹੀ ਮੁੰਡੇ ਸਕੂਲ ਕੋਲ ਲੱਗੇ ਕਾਲੀ ਦਲ ਦੇ ਟੈਂਟ 'ਚ ਬੈਠੇ, ਡਿਜਪੋਜ਼ਲ ਗਲਾਸਾਂ 'ਚ ਮਰਿੰਡੇ ਪੀਂਦੇ ਨੇ। ਨਾਏ ਲੰਘਦੇ ਟੱਪਦੇ ਨੂੰ ਆਖਣਗੇ," ਤਾਇਆ ਦੁੱਗ ਲੰਬਰ ਆਲੀ ਸੁੱਚ ਨੱਪਦੀਂ"। 
ਐਨ ਵੋਟਾਂ ਵੇਲੇ ਬਾਦਲ ਸਰਕਾਰ ਭਰਤੀਆਂ ਕੱਢ ਦਿੰਦੀ ਆ। ਗੌੰ ਦੇ ਮਾਰੇ ਲੋਕ ਤੱਕੜੀ ਨੂੰ ਵੋਟ ਪਾ ਜਾਂਦੇ  ਨੇ।
2017 ਦੀਆਂ ਵੋਟਾਂ ਆਈਆਂ ਲੈ। ਜਰਾਂਦ ਕਰੋ। ਬਾਕੀ ਅੱਤ ਦਾ ਅੰਤ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੁੰਦਾ...ਘੁੱਦਾ

ਠੇਠ ਲਫਜ਼

ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਕੁਝ ਠੇਠ ਲਫਜ਼ ਤੇ ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਤਲਬ
1. ਏਖੜ- ਜਦੋਂ ਦੋ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਪਸੂ ਦੀ ਧਾਰ ਨਾ ਕੱਢੀਏ ਤੇ ਲੇਵਾ ਦੁੱਧ ਨਾਲ ਆਕੜਜੇ, ਉਹਨੂੰ ਏਖੜ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ।
2. ਨੇਤਰਾ- ਮਧਾਣੀ ਆਲੀ ਰੱਸੀ।
3. ਚੀਹੜ- ਊਠ ਦਾ ਪਿਸ਼ਾਬ।
4. ਪੇਟ ਘਰੋੜੀ- ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਛੋਟਾ ਜਵਾਕ।
5. ਜੇਠਾ- ਘਰ 'ਚੋਂ ਵੱਡਾ ਜਵਾਕ।
6. ਮੇਰੂ- ਪਸੂ ਦੇ ਇੱਕ ਥਣ 'ਚ ਦੋ ਮੋਰੀਆਂ ਹੋਣ ਤਾਂ ਮੇਰੂ   ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ।
7. ਘਤਿੱਤ - ਸ਼ਰਾਰਤ, ਚੌੜ, ਵੈਵਤ੍ਹ
8. ਖੁੱਤੀ - ਗਿੱਚੀ, ਧੌਣ
9. ਅਰਕ- ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਜਾਂ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਨਿਚੋੜ, ਕੂਹਣੀ ਨੂੰ ਵੀ ਅਰਕ ਆਂਹਦੇ ਨੇ।
10. ਗੌਂ- ਮਤਲਬ, ਹਿੰਦੀ 'ਚ ਸਵਾਰਥ
11. ਪੇਡੀ- ਗੋਡੇ ਗੋਡੇ ਨੀਰਾ, ਨੀਰੇ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਲੌਅ
12. ਗਤਾਵਾ- ਸੰਨੀ ਕਰਨਾ, ਵੰਡ ਰਲਾਉਣਾ
13. ਪਲੋਂ - ਗਲੀ ਸੜੀ ਤੂੜੀ ਜਾਂ ਸਰ੍ਹੋਂ ਦਾ ਗਲਿਆ ਜਾ ਟਾਂਗਰ
14. ਰੀਣ- ਤੂੜੀ ਛਾਣਕੇ ਨਿੱਕਲਿਆ ਬਰੀਕ ਮਾਲ ਪੱਤਾ
15. ਮੁਰਚਾ- ਗੁੱਟ
16. ਭਿਆਲ- ਸਾਂਝ, ਵਿੜ੍ਹੀ
17. ਬੀਚਰਨਾ- ਹਿੰਡ ਨਾਲ ਗੁੱਸੇ ਹੋਣਾ ਜਾਂ ਮੁੱਕਰਨਾ
18. ਹੇਹਾ- ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਬਾਹਲਾ ਜੀਅ ਕਰਨ ਓਦੋਂ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ,"ਕਿਮੇਂ ਪਰਧਾਨ ਹੇਹੇ 'ਚ ਹੋਇਆ ਫਿਰਦਾਂ"।
19. ਗੋਕਾ- ਗਾਂ, ਵਹਿੜ, ਵੱਛੀ 
20. ਗੰਧਾਲੀ - ਖਾਸੀ ਮੋਟੀ ਤੇ ਲੰਬੀ ਸੱਬਲ। ਚੱਕਰ ਘਬਰਾਹਟ ਆਉਣ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਬੀ 'ਗੰਧਾਲੀ' ਜੀ ਆਗੀ ਜਰ।
ਬਾਕੀ ਅਗਲੀ ਆਰੀ.......ਘੁੱਦਾ

1947 ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਗੱਲਾਂ

ਦੇਸ਼ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਵੰਡ 1947 ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਗੱਲਾਂ
1. ਪਾਕਿਸਤਾਨੋਂ ਉੱਜੜ ਕੇ ਆਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਏਧਰਲੇ ਲੋਕ 'ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨਾਲ ਵਟਾਏ' ਦਾ ਮਿਹਣਾ ਮਾਰਦੇ ਸੀ।
2. ਮਾਵਾਂ ਨੇ ਜਵਾਕਾਂ ਦੇ ਝੱਗਿਆਂ ਦੀਆਂ ਜੇਬਾਂ 'ਚ ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਸਿੱਕੇ ਤੁੰਨਕੇ ਉੁੱਤੋਂ ਭਾਦੋਂ ਮਹੀਨੇ ਕੋਟੀਆਂ ਪਾਤੀਆਂ ਸੀ ਸੇਫਟੀ ਖਾਤਰ।
3. ਪਾਕਿਸਤਾਨੋਂ ਉੱਜੜ ਕੇ ਆਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਦਾਰੂ ਕੱਢਣ ਤੇ ਵੇਚਣ ਦੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।
4. ਰਫਿਊਜ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਲੂਣ ਵੇਚਣ ਦੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਸੀ।
5. ਦੂਜੀ ਸੰਸਾਰ ਜੰਗ (1945) ਪਿੱਛੋਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਕਈ ਸਿੱਖ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਬਾਰ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ 'ਚ ਮੁਰੱਬੇ ਦਿੱਤੇ ਸੀ। ਵੰਡ ਹੋਣ ਤੇ ਏਹ ਟੱਬਰ ਵੱਢ ਟੁੱਕ ਤੋਂ ਬਚਕੇ ਸਹੀ ਸਲਾਮਤ ਮੁੜ ਆਏ ਸੀ।
6. ਉੱਜੜੇ ਕਿਰਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਤੀਜਾ ਹਿੱਸਾ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਕਾਟ ਲੱਗੀ ਸੀ।  ਸਿਰਫ ਓਹੀ ਜ਼ਮੀਨ ਮਿਲੀ ਜੀਹਦਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨ 'ਚ ਮਾਮਲਾ ਭਰਿਆ ਜਾਦਾਂ ਸੀ। 
7. ਜੇਹੜੇ ਟੱਬਰ ਜਾਇਦਾਦ ਖਾਤਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ , ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੌਕੇ ਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ। ਜੇਹੜੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਬਣੇ ਸੀ, ਓਹੀ ਮੰਜ਼ੂਰ ਕੀਤੇ
8. ਰਫਿਊਜ਼ੀਆਂ ਦਾ ਲੀੜਾ ਲੱਤਾ ਤੇ ਖਾਣ ਪੀਣ ਦਾ ਚੱਜ ਏਧਰਲੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਚੰਗਾ ਸੀ।
9. ਰਫਿਊਜੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਸਾਲ ਰਾਖਵਾਂ ਕੋਟਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਖਾਸ ਨੋਟ- ਏਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਕਿਸੇ ਕਿਤਾਬ 'ਚੋਂ ਨਹੀਂ ਲਈ , ਮਾਲਵੇ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ 'ਚ ਜਾਕੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਤੋਂ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਆ। ਬਾਕੀ ਹਾਡੀ ਕੁੜੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕੁਰ ਏਸ ਟੌਪਿਕ ਤੇ ਪੀ.ਐੱਚ.ਡੀ ਕਰ ਰਹੀ ਆ॥ ਹੋਰ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸਦੇ ਰਹਾਂਗੇ....ਘੁੱਦਾ

Monday 11 May 2015

ਪਤੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ

..ਪਤੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ..
1. ਮੱਸੇ ਰੰਘੜ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰਕੇ ਸੁੱਖਾ ਤੇ ਮਹਿਤਾਬ ਸਿੰਘ ਰਾਜਸਥਾਨ ਵੱਲ ਲੰਘਗੇ ਸੀ। ਹਰਭਗਤ ਨਿਰੰਜਣੀਏ ਦੀ ਚੁਗਲੀ ਨਾਲ ਮੁਗਲ ਸਿਪਾਹੀ ਮਹਿਤਾਬ ਸਿੰਘ ਦੇ ਘਰੇ ਜਾਵੜੇ। ਮਹਿਤਾਬ ਸਿੰਘ ਦਾ ਬੱਚਾ ਹੱਥ ਲੱਗਾ ਤੇ ਆਵਦੇ ਵੱਲੋਂ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਮਾਰਕੇ ਸਿੱਟਗੇ । ਪਰ ਓਹ ਨਿਆਣਾ ਰੱਬ ਤਵੱਕਲੀਂ ਬਚ ਗਿਆ ਤੇ ਵੱਡਾ ਹੋਕੇ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਰਤਨ ਸਿੰਘ ਭੰਗੂ ਬਣਿਆ।
2. ਦੇਸ਼ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦਾ ਆਵਦਾ ਕੋਈ ਖਾਸ ਇਤਿਹਾਸ ਨਹੀਂ ਪਰ ਇੰਗਲੈਂਡ ਨੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ  ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ।
3. ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਇੱਕੋ ਨਾਂ ਦੇ ਦੋ ਪਿੰਡ ਨਾਲ ਨਾਲ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਕਈ ਥਾਈਂ। ਜਿਮੇਂ 'ਰਾਇਕੇ ਕਲਾਂ ਤੇ ਰਾਇਕੇ ਖੁਰਦ'।
ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਲਾਂ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਖੁਰਦ ਨਿੱਕਾ।.....(ਰਪੀਟ)
4. ਦੁੱਲਾ ਭੱਟੀ ਤੇ ਸ਼ਾਹ ਹੁਸੈਨ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਬ੍ਹ ਹੋਣਾਂ ਦੇ ਸਮਕਾਲੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਹ ਹੁਸੈਨ ਦੀ ਲਿਖਤ ਗੁਰੂ ਸਾਬ੍ਹ ਨੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਬ੍ਹ 'ਚ ਦਰਜ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਹ ਹੁਸੈਨ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਗੁਰੂ ਸਾਬ੍ਹ ਦਾ ਵਿਰੋਧੀ ਸੀ।
5. 'ਸਦਰ' ਅਰਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਆ। ਸਦਰ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੁੰਦਾ ਦਿਲ ਜਾਂ ਛਾਤੀ । ਸ਼ਾਇਦ ਤਾਂਹੀ ਹਰਿੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਲੇ ਬਣੇ ਥਾਣੇ ਮੂਹਰੇ 'ਸਦਰ ਥਾਣਾ' ਲਿਖਿਆ ਹੁੰਦਾ।
6. ਅਗਸਤ  6 , 1945 ਨੂੰ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਤੇ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਸਿੱਟਣ ਮਗਰੋਂ ਅਗਲੇ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਜਪਾਨ ਤੇ ਦਸ ਲੱਖ ਪਰਚੇ ਸਿੱਟੇ ਗਏ ਸੀ। ਪਰਚਿਆਂ ਤੇ ਐਟਮ ਬੰਬ ਦੇ ਮਾੜੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਜਪਾਨ ਨੇ ਅੜਵਾਈ ਨਾ ਛੱਡੀ ਫੇਰ 9 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਸੀ।......ਘੁੱਦਾ

ਮਾਪੇ

ਫਿਕਰ, ਸੰਸੇ, ਜੁੰਮੇਆਰੀ, ਗਾਹਲਾਂ, ਵਹਿਮ ਭਰਮ ਤੇ ਰੀਤ ਰਿਵਾਜਾਂ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਬੇਬੇ ਅਰਗੀਆਂ। 
ਇੱਕ ਮਿੰਟ 'ਚ ਬੇਦਾਵਾ ਦੇ ਦੇਦੀਆਂ ,"ਜਾ ਭੱਜਜਾ ਤੂੰ ਨੀਂ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਪੱਤ"। ਫੇਰ ਦਹਾਂ ਕ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਬੋਲ ਮਾਰਕੇ ਆਖਣਗੀਆਂ ,"ਵੇ ਚਾਹ ਡੱਫਲਾ ਆਕੇ ਨਹੀਂ ਠਰਜੂ ਤੇਰੀ ਕੁਸ ਲਾਦ੍ਹੜੀ"। 
ਢੰਗ ਤਰੀਕੇ ਵੇਖੋ ।ਧੁੱਪੇ ਮੰਜੇ ਮੂਧੇ ਮਾਰਕੇ, ਪਾਵਿਆਂ ਤੇ ਸੁੱਬੀਆਂ ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਜਾਲ ਜਾ ਬੁਣਦੀਆਂ। ਨਾਏ ਸੁੱਕ ਭਰੂਰਾ ਜਾ ਕਰਕੇ ਮੈਦੇ ਦੇ ਰੁੱਗ ਲਾਈ ਜਾਣਗੀਆਂ ਨਾਏ ਸੇਵੀਆਂ ਤੋੜਕੇ ਜਾਲ ਤੇ ਸੁੱਕਣੇ ਪਾ ਦੇਦੀਆਂ। ਨਵਾਂ ਤੰਦੂਰ ਫਿੱਟ ਕਰਨ ਵੇਲੇ 
ਤੰਦੂਰ ਦਾਲੇ ਬਰੇਤੀ ਤੇ ਠੀਕਰੀਆਂ ਪਾਉਦੀਆੰ। ਅਖੇ ਏਹਦੇ ਨਾਲ ਤਾਅ ਵੱਧ ਬਣਦਾ। ਤੰਦੂਰੇ ਰੋਟੀ ਲਾਉਣ ਵੇਲੇ ਮਰੋੜੇ ਨਾਲ ਆਖਦੀਆਂ,"ਥੋਡੀਆਂ ਰੰਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਆਹ ਵੀ ਚੱਜ ਨੀਂ ਆਉਣਾ, ਪੱਟਤੇ ਮਮੈਲਾਂ ਨੇ।"
ਜਿੱਦੇਂ ਬੇਬੇ ਹੋਣਾਂ ਦਾ ਸਰੀਰ ਢਿੱਲਾ ਹੋਵੇ ਓਦੇਂ ਕੋਲ ਬਹਾਕੇ   ਸੰਸੇ ਨਾਲ ਆਖੂ,"ਵੇ ਮੇਰੇ ਬੈਠੀ ਬੈਠੀ ਤੋਂ ਵਿਆਹ ਕਰਾਲਾ, ਨਹੀਂ ਕੰਧਾਂ 'ਚ ਵੱਜਦਾ ਫਿਰੇਗਾਂ"। 
ਠੀਕ ਏਸਰਾਂ ਈ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਬਾਪੂ ਹੋਣੀੰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ। ਜਵਾਕਾਂ ਨੂੰ ਦਬਕਾ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ ਪਰ ਪਿਆਰ ਬਥੇਰਾ ਹੁੰਦਾ। ਕਈ ਜਵਾਕ ਵੇਖੇ ਆ, ਦਾਹੜੀ ਹਜੇ ਆਈ ਨੀਂ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਫੁਕਰਪੁਣਾ ਦਿਖਾਉਣ ਖਾਤਰ ਆਖਣਗੇ,"ਸਾਡਾ ਬੁੜ੍ਹਾ ਤਾਂ ਐਂ ਕਰਦਾ ਜਰ"। ਪਿਓ ਨੂੰ ਬੁੜ੍ਹਾ ਆਖਕੇ ਖੌਣੀ ਕਿਹੜੀ ਕਲਗੀੰ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ ਏਹਨਾਂ ਦੇ। ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਆ, ਹੱਥਾਂ 'ਚ ਫੜ੍ਹੇ ਸਿਓਆਂ ਆਲੇ ਫੋਨ ਵੀ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਦਾ ਈ ਸਿੱਟਾ ।ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਕਲਾਂ 'ਚ ਰੱਖੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ......ਘੁੱਦਾ

Monday 4 May 2015

ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ

ਪਿੰਡ 'ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧੀ ਪੁੱਤ ਚੰਗਾ ਕਮਾਊ, ਸਲੱਗ ਨਿਕਲੇ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਵਡਿਆਈ ਕਰਦਾ। ਠੀਕ ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੇ ਆਟੇ 'ਚ ਨੂਨ ਬਰੋਬਰ ਘੱਟਗਿਣਤੀਏ ਸਿੱਖ, ਕਿਤੇ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਸ਼ਾਬਾਸ਼ੇ ਦਿੰਦੀ ਆ।
ਸਾਰਾਗੜ੍ਹੀ, ਜੈਤੋ ਮੋਰਚਾ, ਘੱਲੂਘਾਰੇ ਤੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਬਾਬੇ ਪੂਰਨ ਤੇ ਭਾਈ ਘਨ੍ਹਈਏ ਹੋਣਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ, ਸੇਵਾ, ਸਿਦਕ ਨੂੰ ਦੱਸਣ ਲਈ ਕਾਫੀ ਨੇ। 
ਫੋਟਮਾਂ, ਸਟੇਟਸ ਜ਼ਰੂਰ ਪਾਓ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਚਿੜ੍ਹਾਕੇ ਏਹ ਨਾ ਲਿਖੋ ,"ਬੀ ਦੇਖੋ ਫਲਾਣਿਓਂ , ਹਾਡੇ ਸਿੱਖ ਐਂ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਆ"। ਸਿਆਣਿਆਂ ਦੀ ਆਖਤ ਆ ਜੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੌਤ ਤੇ ਰੋਣ ਨਾ ਆਵੇ ਤਾਂ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਰੋਣ ਅਰਗਾ ਮੂੰਹ ਜ਼ਰੂਰ ਬਣਾ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਨੇਪਾਲ 'ਚ ਹੋਈਆਂ ਣਹੱਕ ਮੌਤਾਂ ਤੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਕਿਸੇ ਨਾ ਜਿਰਿਆ ਕਰਨੀ ਕੋਈ ਸੋਭਾ ਆਲਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ।
ਸਿੱਖ ਵਿਰੋਧੀ ਗਜ਼ਲਾਂ, ਨਜ਼ਮਾਂ ਲਿਖਣ  ਆਲੇ ਆਪੇ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰ ਲੈਣਗੇ ਕੇ ਸਿੱਖ ਸਿਰਫ ਅਰਦਾਸ ਮਗਰੋਂ ਨਿਓਂ ਕੇ ਭੁੰਜੇ ਹੱਥ ਲਾਉਣ ਲੱਗੇ ਈ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਬੀ," ਤੇਰੇ ਭਾਣੇ ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ", ਸਗਮਾਂ ਪਰੈਕਟੀਕਲੀ ਵੀ ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰਦੇ ਨੇ। 
ਨੇਪਾਲ 'ਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਕੁੱਲ ਜਾਤਾਂ, ਧਰਮਾਂ, ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਸ਼ਾਬਾਸ਼ੇ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਨੇ। ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਸਭ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਕਲਾ 'ਚ ਰੱਖੇ।......ਘੁੱਦਾ

ਜਾਅਲੀ ਇਨਕਲਾਬ

ਦੋ ਢਾਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਪੁਲਸ ਨੇ ਤਰਨਤਾਰਨ 'ਚ ਕੁੜੀ ਕੁੱਟੀ ਸੀ, ਨਾਏ ਵੀਡਿਓ ਬਣੀ। ਚਾਰ ਕ ਦਿਨ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਗਾਹਲਾਂ ਕੱਢਕੇ ਮੁਲਖ ਟਿਕ ਗਿਆ। ਕੇਰਾਂ ਫੇਰ ਦਿੱਲੀ ਦਾਮਨੀ ਵੇਲੇ ਗੋਲ ਘਤੇਰੇ ਆਲੀਆਂ ਫੋਟਮਾਂ ਲਾਈਆਂ ਫੇਰ ਬਦਲਤੀਆਂ। ਫੇਰ ਜੀਹਨੇ ਧਨੌਲੇ ਆਲੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਜੁੱਤੀ ਮਾਰੀ ਸੀ ਚਲਾਮੀਂ, ਉਹਦੀ ਘਰਾਂਆਲੀ ਦਾ ਬਿਆਨ ਆਇਆ ਸੀ ਕਹਿੰਦੀ ," ਬੱਸਾਂ ਤੇ ਜਾਣ ਜੋਗਰਾ ਭਾੜਾ ਵੀ ਹੈਨੀ, ਕੇਸ ਕਿੱਥੋਂ ਲੜਾਂ"। ਹੁਣ ਕੰਜਰਦਿਆਂ ਨੇ ਬਚਾਰੀ ਕੁੜੀ ਮਾਰਤੀ ਲਤੜਕੇ , ਮੁਲਖ ਦਾ ਖੂਨ ਫੇਰ ਬਾਅਲਾ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ। 
ਜਦੋਂ ਸਟੇਜ ਤੇ ਨੱਚਣ ਆਲੀ ਕੁੜੀ ਦੇ ਗਲਮੇਂ 'ਚ ਦਹਾਂ ਦਹਾਂ ਦੇ ਨੋਟ ਤੁੰਨਦੇ ਹੁੰਨੇ ਆ, ਓਦੋਂ ਨੀਂ ਖੂਨ ਉਬਾਲਾ ਮਾਰਦਾ। "ਨਿੱਕੀਏ ਤੈਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਲੈਜੂੰ,ਤੇਰਾ ਪਿਓ ਲਾਦੇਨ ਤਾਂ ਨਹੀਂ", ਏਹੇ ਜੇ ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਪੰਜ ਪੰਜ ਲੱਖ ਵਿਊ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਮੁਲਖ ਸਟੇਟਸ ਪਾ ਰਿਹਾ ਬੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਿੱਤ ਹੋਗੀ, ਓਰਬਿਟ ਬੱਸਾਂ ਰੁਕਗੀਆਂ। ਏਹਵੀ ਸਿਆਸਤ ਆ ਅਗਲਿਆਂ ਦੀ ਬੀ ਕੇਰਾਂ ਦਸ ਕ ਦਿਨ ਰੋਕਦੋ ਨਾਏ ਭੰਨ ਤੋੜ ਤੋਂ ਬਚੀਆਂ ਰਹਿਣ । ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਟਿਕਗੇ ਫੇਰ ਖਿੱਚਦਾਗੇਂ। ਦੂਰੋਂ ਈ ਲੈਟਾਂ ਮਾਰ ਦੇਦੇਂ ਆ ਅਗਲੇ ਪਾਸ ਵੀ ਨੀਂ ਲੈਣ ਦੇਦੇਂ । 
ਸ਼ੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਏ ਨੇ ਬਥੇਰਾ ਜੋਰ ਲਾ ਲਿਆ। ਬਾਦਲ ਪਾਲਟੀ ਫੇਰ ਵੀ ਗੱਦੀ ਤੇ ਬੈਠੀ ਆ।  
2009 ਤੋਂ ਫੇਸਬੁੱਕ ਵੇਖ ਰਹੇਂ ਆਂ। ਫੇਸਬੁੱਕ ਮੁੱਦੇ ਚੱਕਦੀ ਆ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ। ਨਾਲੇ ਏਹੋ ਜੇ ਮੱਸੇ ਰੰਘੜਾਂ ਦੇ ਝੱਗੇ ਦਾ ਮੇਚ ਲੈਣ ਆਲੇ ਆਲੇ ਸੁੱਖੇ ਤੇ ਮਹਿਤਾਬ ਅਰਗੇ ਸਿੰਘ ਫੇਸਬੁੱਕਾਂ ਤੇ ਬੜ੍ਹਕਾਂ ਨਈਂ ਮਾਰਦੇ। ਤਾਰੀ.... ਜ਼ਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਰੱਖਿਆ ਕਰ...ਘੁੱਦਾ

Tuesday 28 April 2015

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਵਈਆਂ ਗੱਲਾਂ....( ਵਿਸਾਖ )

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਵਈਆਂ ਗੱਲਾਂ....( ਵਿਸਾਖ )
1. ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਜਣਾ ਡੂਢ ਡੂਢ ਘੈੰਟਾ ਕੁੜੀ ਨਾ ਫੂਨ ਤੇ ਗਰਾਰੀ ਸਿੱਟੀ ਰੱਖਦਾ ਓਦੋਂ ਮੇਰੇ ਤੇਰੇ ਅਰਗਾ ਛੜਾ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਆਹ ਸਵਾਲ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰਦਾ,"ਪਰਧਾਨ ਐਨਾ ਟੈਮ ਕੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਆ ਜਰ"।
2. ਬੇਬੇ ਅਰਗੀਆਂ ਜਵਾਕਾਂ ਨੂੰ ਤੜਕੇ ਉਠਾਉਣ ਖਾਤਰ ਗਰਮੀਆਂ 'ਚ ਪੱਖਾ ਬੰਦ ਕਰ ਜਾੰਦੀਆਂ ਤੇ ਸਿਆਲ 'ਚ ਰਜਾਈ ਖਿੱਚ ਕੇ ਪਾਸੇ ਧਰ ਦੇਦੀੰਆਂ।
3. ਬੰਬੇ ਬੰਨੀਂ ਖਾਨ ਫਿਲਮਾਂ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕਿੱਤਾ ਕਰਦੇ ਆ ਤੇ ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਬਾਹਲੇ ਖਾਨ ਟੁੱਟੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਸੂਤ ਕਰਦੇ ਨੇ।
4. ਪਿੰਡਾਂ ਆਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀਹ ਵੀਹ ਸਾਲ ਹੋਗੇ ਕ੍ਰਿਕਟ ਦੇਖਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ ਪੱਟੂ ਵਿਕਟ ਨੁੰ ਵਿਰਕਟ ਈ ਆਖਣਗੇ।
5. ਸੈਲਫ ਕੌੰਨਫੀਡੈਂਸ ਹੈਨੀ ਆਪਣੇ ਮੁਲਖ 'ਚ। ਪੇਪਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ OMR ਸ਼ੀਟ ਵੀ ਨਕਲ ਮਾਰਕੇ ਈ ਭਰਦੇ ਨੇ।
6. ਫੇਸਬੁੱਕ ਤ ਫੋਟੋ ਅਪਲੋਡ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਮੁਲਖ ਨਾਲਦੇ  ਦੇ ਕੂਹਣੀ ਮਾਰਕੇ ਆਹੀ ਗੱਲ ਪੁੱਛਦਾ,"ਪਰਧਾਨ ਫੋਟੋ ਦੇ ਨਾਲ ਕੀ ਲਿਖੀਏ ਜਰ"
7. ਰਾਤ ਨੂੰ ਅੱਠ ਵਜੇ ਈ ਬੇਬੇ ਹੋਣੀਂ ਆਖਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀਆਂ  ,"ਛੋਹਰੋ ਟਿਕੀਦਾ ਨੀਂ ਥੋਥੋਂ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਹੋਗੀ।" ਤੇ ਤੜਕੇ ਪੰਜ ਵਜੇ ਹੁੱਜ ਮਾਰਕੇ," ਉੱਠਪੋ ਬਸ਼ਰਮੋ ਬਾਹਰ ਤਾਂ ਧੁੱਪ ਮੱਚੀ ਪਈ ਆ।" ਪੰਜ ਛੇ ਘੈੰਟੇ ਮੂਹਰੇ ਚੱਲਦੀਆਂ ਬੇਬੇ ਹੋਣੀਂ।......ਘੁੱਦਾ

ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ

ਅਠਾਰਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਹਾਕੇ ਦਾ ਅੰਤਲਾ ਸਾਲ ਸੀ
ਸਰਹੰਦ ਤੋਂ ਦਸ ਮੀਲ ਦੀ ਵਿੱਥ ਤੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਫੌਜ ਦਾ ਟਿਕਾਣਾ ਸੀ
ਸੂਰਜ ਲਹਿੰਦੇ ਵੱਲ ਕਦੋਂ ਦਾ ਡੁੱਬ ਚੁੱਕਾ ਸੀ।
ਭੋਇੰ ਤੇ ਲੰਮੇ ਪਏ ਬੰਦੇ ਨੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਮੰਜੀ ਵੱਲ ਵੇਖਕੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾਇਆ।
ਰਾਤ ਅੱਧੋੰ ਲੰਘ ਗਈ ਸੀ।
ਕੋਲ ਬੱਧੇ ਘੋੜੇ ਨੇ ਨਾਸਾਂ ਫੁਰਕਾਰਕੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਿਆ।
ਬੰਦੇ ਨੇ ਫੌਜ ਵੱਲ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰੀ।
ਕੋਈ ਦੁਆਬੀਆ ਸਿੰਘ ਤੰਬੂ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਪਾਉਣ ਖਾਤਰ ਗੱਡੇ ਕਿੱਲੇ ਤੇ ਪੈਰ ਧਰੀ ਖਲੋਤਾ ਮਾਝੇ, ਮਾਲਵੇ ਦੇ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਸੁਣ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਮਝੈਲ ਗੱਭਰੂ ਅੱਜ ਈ ਆਕੇ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਰਲੇ ਸੀ।
ਕੋਈ ਜਣਾ ਨੀਝ ਲਾਕੇ ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਧਾਰ ਦੇਂਹਦਾ ਤੇ ਹੋਰ ਤਿੱਖੀ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿਓੰਂਤ ਕਰਦਾ।
ਥੋੜ੍ਹੀ ਵਿੱਥ ਤੇ ਬਲਦੀ ਅੱਗ ਦਾ ਚਾਨਣ ਬੰਦੇ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਰੁਸ਼ਨਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਹੁਣ ਨੀਂਦ ਨੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਦੱਬ ਲਿਆ।
ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਹੱਥੀਂ ਤੀਰ ਫੜ੍ਹੀ ਬੈਠਾ ਕੋਈ ਬਾਬਾ ਦਿੱਸਿਆ।
ਬਾਬਾ ਕਿਸੇ ਸੂਹੀਏ ਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ ਸੂਹੀਏ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਨਿਵਾਕੇ ਦੱਸਿਆ," ਗੁਰੂ ਸਾਹਬ, ਵਜ਼ੀਰੇ ਨੇ ਥੋਡੇ ਛੋਟੇ ਪੁੱਤ ਨਿਓਆਂ ਵਿੱਚ ਚਿਣ ਦਿੱਤੇ ਨੇ, ਏਹੋ ਖਬਰ ਜੇ"।
ਉੱਤੇ ਝਾਕੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਬੇ ਨੇ ਤੀਰ ਦੀ ਨੋਕ ਨੂੰ ਘਾਹ ਦੀ ਤਿੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਫਸਾਇਆ,
ਤੇ ਸਣੇ ਜੜ੍ਹ ਘਾਹ ਨੂੰ ਪੁੱਟ ਸੁੱਟਿਆ।
ਚਾਣਚੱਕ ਬੰਦੇ ਦੀ ਅੱਖ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਤੇ ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਤਲਵਾਰ ਦੇ ਮੁੱਠੇ ਤੇ ਜਾ ਟਿਕਿਆ। 
ਤਾਅ ਵਿੱਚ ਆਏ ਬੰਦੇ ਨੇ ਜੈਕਾਰਾ ਛੱਡਿਆ। 
ਜਨੌਰਾੰ ਨੇ ਫੰਗਾਂ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਡਾਰੀ ਭਰੀ।
ਕੁੱਲ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਖਲੋਕੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਜਲੌਅ ਡਿੱਠਾ
ਜਿਮੇਂ ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ
"ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ"।
ਅੱਜ ਇਤਿਹਾਸ ਸਿਰਜਿਆ ਜਾਣਾ ਸੀ
ਚੱਪੜਚਿੜੀ ਵਿੱਚ ਬਾਜ਼ ਉੱਪੜੇ ।
ਹੁਣ ਸਰਹੰਦ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ......ਘੁੱਦਾ

Thursday 23 April 2015

ਵਿਚਾਲੜਲੀ ਗੱਲ

ਨਾਨਕ ਸ਼ਾਹ ਫਕੀਰ। ਹਰਿੱਕ ਬੰਦੇ ਨੇ ਏਸ ਫਿਲਮ ਤੇ ਭੜਾਸ ਕੱਢੀ ਆ। ਗੌਰ ਕਰਿਓ ਜਦੋਂ ਚਹੁੰ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਤੇ ਬਣੀ ਫਿਲਮ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤਾਂ ਸੌ 'ਚੋਂ ਠਾਂਨਵੇ ਬੰਦਿਆ ਨੇ 'ਚਾਰ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦੇ' ਫਿਲਮ ਦੀ ਸਲਾਹੁਤਾ ਕਰੀ ਸੀ। ਪਰ ਦੋ ਚੌਂਹ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ਸੰਸੇ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਨਹੀਂ ਗਲਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਕੰਮ, ਭਵਿੱਖ 'ਚ ਮਾੜਾ ਨਤੀਜਾ ਹੋਊ। ਓਹੀ ਦੋ ਚਾਰ ਬੰਦੇ ਸੱਚੇ ਨਿਕਲੇ। ਨਤੀਜਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆ।
ਅਗਲੀ ਗੱਲ।
ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ 'ਚ ਲਿਖਿਆ ਹੁੰਦਾ ਕੇਸਾਧਾਰੀ ਦਾਦਾ ਸ਼ੇਰ ਤੇ ਸਿਰ ਮੂੰਹ ਮੰਨਾਉਣ ਆਲਾ ਪੋਤਾ ਭੇਡ ਹੁੰਦਾ। ਪੋਤੇ ਨੂੰ ਭੇਡ ਕਹਿਕੇ ,ਨੀਵਾਂ ਦਿਖਾਕੇ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡਣ 'ਚ ਨਹੀਂ, ਸ਼ੇਰ ਬਣਾਕੇ ਨਾਲ ਤੋਰਨ ਵਿੱਚ ਸਿਆਣਫ ਆ।
ਠੇਡਾ ਖਾਕੇ ਡਿੱਗੇ ਨੂੰ ਲੰਗੜਾ ਕਹਿਣ ਨਾਲੋਂ ਸਹਾਰਾ ਦੇਕੇ ਆਖੋ ,"ਚੱਲ ਪਰਧਾਨ ਬਰੋਬਰ ਤੁਰੀਏ।"
ਅਨੰਦਰ ਪੁਰ ਤੋਂ ਭੱਜੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੇਰ ਜਾਣਕੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਬ ਨੇ ਖਿਦਰਾਣੇ ਆਕੇ ਮੁਆਫ ਕੀਤਾ ਸੀ।
ਬਾਕੀ ਆਹ ਨਵੇਂ ਮੁੱਦੇ ਤੇ ਲਿਖਣ ਨੂੰ ਚਿੱਤ ਨਈੰ ਮੰਨਦਾ। ਕੌਮ ਦਾ ਜਲੂਸ ਨਿਕਲਦਾ ਫਿਰਦਾ। ਝੱਗਾ ਨਹੀਂ ਚੱਕਣਾ.....ਘੁੱਦਾ

ਗੋਰੇ

ਯੂਰਪ ਦੀ ਪਰਲੀ ਕੰਨੀਂ ਤੇ ਵੱਸਿਆ ਮੁਲਕ 'ਇੰਗਲੈਂਡ'। ਅੰਗਰੇਜ਼ ਕਹਿਲੋ ਜਾਂ ਗੋਰੇ। ਹਿੱਕ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਤੇ ਕੁੱਲ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਰਾਜ ਕਰਿਆ ਏਹਨਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ। ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਲਾਕੇ ਫਿਲੀਪੀਨਜ਼ ਦੇ ਟਾਪੂਆਂ ਤੀਕ ਝੰਡਾ ਝੁੱਲਿਆ ਏਹਨਾਂ ਦਾ। ਭਾਰਤ, ਚੀਨ, ਜਪਾਨ ਅਰਗੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਗੋਰਿਆਂ ਨੇ ਆਕੇ ਵਪਾਰ ਖਾਤਰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ। 
ਪਹਿਲਾਂ ਏਹੇ ਸਾਡੇਆਲੇ ਮੁਲਖ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਈ ਪੂਜੀ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਬੀ ਿਕਤੇ ਉੱਤੇ ਨਾ ਡਿੱਗਪੇ। ਏਸ਼ੀਆ ਦੀ  ਸੁੱਡਲ ਜੰਤਾ ਪਿੱਗ ਲਾਕੇ ਅੰਦਰ ਤਾੜਕੇ ਜਨਾਨੀਆਂ ਈ ਕੁੱਟੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ । 
ਭਾਰਤ ਦੀ ਅਫੀਮ ਚੀਨੀਆਂ ਨੂੰ ਖਵਾਕੇ ਚੀਨ ਨੂੰ ਨੰਗ ਕਰਿਆ ਸੀ ਗੋਰਿਆਂ ਨੇ। ਵਿਓਤਾਂ ਬਹੁਤ ਤਕੜੀਆਂ ਘੜਦੇ ਸੀ। ਅੰਗਰੇਜ਼ ਭਾਰਤ ਛੱਡਗੇ, ਪਰ ਭਾਰਤੀ ਲੋਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਸਕੇ। ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਗੋਰਿਆਂ ਦੀ ਨਕਲ ਕਰਦੇ ਆਂ ਅਸੀਂ। ਜੇਹੇ ਜੇ ਲੀੜੇ ਵਿਆਹਾਂ 'ਚ ਪਾਕੇ ਮੁਲਖ ਸੈਲਫੀਆਂ ਖਿੱਚਦਾ ਫਿਰਦਾ ਏਹੇ ਜੇ ਲੀੜੇ ਤਾਂ ਗੋਰੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋੰ ਹੰਢਾ ਰਹੇ ਨੇ। ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਚਾਹ ਨਾਲ ਅੱਖ ਗਿੜ੍ਹਦੀ ਆ ਸਾਡੀ। ਗੋਰਿਆਂ ਦੀ ਖੇਡ ਕਿਰਕਟ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦਾ ਟੁੱਕ ਛੁਡਾ ਦਿੰਦੀ ਆ। ਕੁੱਛੜ ਚੁੱਕੇ ਜਵਾਕ ਨੂੰ ਸਸਰੀਕਾਲ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ 'ਹੈਲੋ' ਸਿਖਾਈ ਜਾਂਦੀ ਆ। 
ਏਸ਼ੀਆਈ ਮੁਲਖ ਹੁਣ ਵੀ ਪੜ੍ਹਨ ਬਹਾਨੇ ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵੱਲ ਭੱਜਦਾ ਤੇ ਸੌ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਓਧਰ ਨੂੰ ਭੱਜਦਾ ਸੀ। ਮੱਚੋ ਭਾਵੇਂ ਮੰਨੋ ਕਰੰਟ ਤਾਂ ਹੈਗਾ ਅਗਲਿਆਂ 'ਚ। ਦੂਜੀ ਸੰਸਾਰ ਜੰਗ 'ਚ ਜੇ ਇੰਗਲੈੰਡ ਦੀ ਹਾਲਤ ਪਤਲੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਭਾਰਤੀ ਮੁਲਖ ਜਿੰਨਾ ਮਰਜੀ 'ਬੰਦੇ ਮਾਤਰਮ' ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਛੱਡਣਾ ਨਹੀੰ ਸੀ ਗੋਰਿਆਂ ਨੇ। ਅੰਗਰੇਜ਼ਾੰ ਦੀ ਖੂਬੀ ਆ ,ਉਹ ਕਦੇ ਦੋਫਾੜ ਨਈਂ ਹੋਏ। ਤੇ ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਦੇ ਅਸੀਂ ਢਾਈ ਟੋਟਰੂ ਆਂ, ਜਿਹੜੇ ਨਿੱਤ ਡਹਿ ਡਹਿ ਮਰਦੇ ਆਂ। .ਏਹੇ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਆ ਸਾਡੀ ......ਘੁੱਦਾ

Thursday 16 April 2015

ਸਿਖਰ

ਕੁੜੀ ਖਾਤਰ ਕੋਈ ਥਾਂ ਵੇਖਕੇ ਬਚਿੱਤਰ ਸਿਹੁੰ ਘਰੇ ਵੜਿਆ
ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਡੱਠੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਗਾਜਰਾਂ ਚੀਰਦੀ ਤੇਜੋ ਨੇ ਚੌੰਕੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਭੁਆ ਕੇ ਬੋਲ ਮਾਰਿਆ
"ਨੀਂ ਕੁੜੇ ਸ਼ਿੰਦਰੇ , ਪਾਣੀ ਫੜ੍ਹਾ ਕੁੜੇ ਆਵਦੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ"
ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਿੰਦਰ ਡੁੰਨ ਵੱਟਾ ਜਾ ਬਣੀ ਫਿਰਦੀ ਸੀ।
ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਲਾਸ ਫੜ੍ਹਾਉੰਦਿਆਂ ਸ਼ਿੰਦਰ ਜੇਰਾ ਕਰਕੇ ਬੋਲੀ
"ਬਾਪੂ ਤੈਨੂੰ ਕੈਅ ਆਰੀ ਕਹਿਤਾ ਬੀ ਮੈੰ ਤਾਂ ਜੰਟੇ ਨਾਲ ਈ ਵਿਆਹ ਕਰਾਊਂਗੀ"
ਕਾਅੜੜੜ ਕਰਕੇ ਭਾਰੇ ਹੱਥ ਦਾ ਲਫੇੜਾ ਕੁੜੀ ਦੀ ਗੱਲ੍ਹ ਤੇ ਵੱਜਾ
ਸ਼ਿੰਦਰ ਦੇ ਸੱਜੇ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਚੁੰਨੀ ਦਾ ਲੜ ਡਿੱਗਕੇ ਭੋਇੰ ਨਾਲ ਜਾ ਲੱਗਾ 
ਮੰਜੇ ਦੀ ਬਾਹੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਕੇ ਕੁੜੀ ਮਸਾਂ ਸੰਭਲੀ।
ਹੱਫਲੇ ਪਈ ਤੇਜੋ ਤੋਂ ਉੱਠਣ ਲੱਗਿਆਂ ਚੀਰੀਆਂ ਗਾਜਰਾਂ ਦਾ ਥਾਲ ਖਿੱਲਰ ਗਿਆ।
" ਵੇ ਕਿਓੰ ਜਲੂਸ ਕੱਢਦੇ ਓੰ ,ਲੋਕੀਂ ਸੌ ਸੌ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨਗੇ , ਖੌਣੀ ਕਾਹਤੋਂ ਕੁਟਦੇ ਆ ਕੁੜੀ ਨੂੰ"
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸੱਥ 'ਚ ਨਿੰਮੋਝੂਣੇ ਜੇ ਹੋਏ ਬੈਠੇ ਜੰਟੇ ਨੂੰ
ਉਹਦੇ ਆੜੀ ਜੋਗੇ ਨੇ ਹਲੂਣਿਆ
"ਕਿਓਂ ਕੰਜਰਦਿਆ ਤੀਮੀਂ ਪਿੱਛੇ ਝੁਰੀ ਜਾਣਾਂ, ਟਪਾ ਟਪੂ ਕੇ ਛੱਡਦੇ ਕੇਰਾਂ,  ਨਹੀਂ ਡਮਾਕ ਹਿੱਲਜੂ ਤੇਰਾ"
ਜੋਗੇ ਦੀ ਚੰਦਰੀ ਗੱਲ ਜੰਟੇ ਦੇ ਕਲੇਜਿਓਂ ਪਾਰ ਹੋਈ
ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਸਰੀਰਾਂ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਸੀ
ਸੈੰਕੜੇ ਮਣ ਬੋਝ ਲੈਕੇ ਭਰਿਆ ਪੀਤਾ ਜੰਟਾ ਘਰ ਨੂੰ ਹੋ ਤੁਰਿਆ
ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਸਪੀਕਰਾਂ 'ਚੋਂ ਨਿੱਕਲੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਜੰਟੇ ਦੇ ਕੰਨੀਂ ਪਈ
"ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਨਾਨਕਾ, ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ"
ਹੁਣ ਜੰਟੇ ਤੇ ਸ਼ਿੰਦਰ ਨੂੰ ਵਿੱਛੜਿਆਂ ਕਈ ਸਾਲ ਹੋਗੇ ਸੀ।
ਕਨੇਡਾ ਵਿਆਹੀ ਸ਼ਿੰਦਰ ਨੂੰ ਏਹ ਧਰਤੀ ਖੇੜਿਆਂ ਦੇ ਭੱਠ
ਬਰੋਬਰ ਜਾਪੀ।
ਓਧਰ ਜੋਗੇ ਦੇ ਆਖੇ ਬੋਲ ਸੱਚ ਨਿੱਕਲੇ।
ਜੰਟਾ ਜਵਾਕਾਂ ਦੀ ਖੇਡ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ
"ਕਮਲਾ ਆ ਗਿਆ ਓਏ ਹੁੜੀ ਓੲੲਏੇ ਕਮਲਾ"
ਗਲੀਆੰ 'ਚ ਤੁਰਿਆ ਫਿਰਦਾ ਜੰਟਾ ਕੰਨ ਤੇ ਹੱਥ ਧਰਕੇ ਬੋਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
 " ਹਲੋ, ਹਲੋਅਅ ਸ਼ਿੰਦਰੇ ਹਲੋ , ਨੀਂ ਸ਼ਿੰਦਰੇ"
ਨੰਘਦੇ ਟੱਪਦਾ ਰਾਹੀ ਟਿੱਚਰ ਨਾਲ ਪੁੱਛਦਾ,"ਕਮਲਿਆ ਕੀ ਕਰੀ ਜਾਣਾਂ ਓਏ?"
ਜੰਟਾ ਬੇਪਰਵਾਹੀ ਨਾਲ ਬੋਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ
" ਸ਼ਿੰਦਰੇ ਨੀਂ ਸ਼ਿੰਦਰੇ, ਹਲੋ, ਹਲੋਅਅ"
ਸ਼ਿੰਦਰ ਜੰਟੇ ਦੇ ਕੋਲ ਸੀ, ਪਰ ਸਰੀਰ ਸਮੁੰਦਰੋਂ ਪਾਰ ਬੈਠਾ ਸੀ।
ਏਹ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਸਿਖਰ ਸੀ।.......ਘੁੱਦਾ     (ਸੱਚੀਆੰ ਘਟਨਾਵਾਂ)

Monday 13 April 2015

ਗਾਹਲਾਂ

ਆਪਣੇ ਮੁਲਖ ਦੀ ਬਹੁਤ ਚੰਦਰੀ ਆਦਤ ਆ ਬੀ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਗਾਲ੍ਹ ਕੱਢਦੇ ਆਂ । ਬਹੁਤ ਗਾਹਲਾਂ ਮੂੰਹ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਵਈਆ ਨੇ ਸੋਬਤ ਈ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਮੂੰਹੋਂ। ਏਸ ਮੁੱਦੇ ਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਲਿਖਿਆ, ਹਾਜ਼ਮੇ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਿਓ। 
ਖੁਸ਼ੀ, ਦੁੱਖ, ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਮੂੰਹੋਂ ਗਾਲ੍ਹ ਨਿੱਕਲਦੀ ਆ। ਖੁਸ਼ੀ 'ਚ ਪੇਡੂੰ ਮੁਲਖ ਤਾੜੀ ਮਾਰਕੇ ਗਾਲ੍ਹ ਕੱਢਦਾ ਤੇ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਵੀ ਮੂੰਹੋੰ ਨਿੱਕਲਦਾ,"ਭੈਂ.....ਸੌਂਹ ਪਾ ਓਏ।" ਬਿਜਲੀ ਮਹਿਕਮੇ ਤੋਂ ਲਾਕੇ ਰੱਬ ਤੀਕ ਕੁੱਲ ਨੂੰ ਗਾਹਲ ਕੱਢਦਾ ਮੁਲਖ। ਚੌੜ ਪਈ ਮੰਡੀਰ ਖਾਸੀਆੰ ਕੱਬੀਆਂ ਗਾਹਲਾਂ ਕੱਢ ਜਾਂਦੀ ਆ ਪਰ ਤਲਖ਼ੀ ਨਾਲ ਕੋਈ 'ਸਾਲਾ' ਵੀ ਕਹਿਜੇ ਤਾਂ ਅਗਲਾ ਗਲਮਾਂ ਫੜ੍ਹਕੇ ਸਿੱਟ ਲੈਂਦਾ।
ਲਾਜ਼ਮੀ ਨਹੀਂ ਬੀ ਸਾਰੀਆਂ ਗਾਹਲਾਂ ਲੜਨ ਖਾਤਰ ਈ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ । ਆਪ ਬਰੋਬਰ ਦੇ ਹੋਗੇ , ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ
ਚਾਚੇ ਅਰਗੇ ਚੌੜ ਪਏ ਹਜੇ ਵੀ ਮਿੱਠੀ ਜੀ ਗਾਹਲ ਕੱਢ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਬਲਦ ਜੋੜਕੇ ਖੇਤ ਨੂੰ ਜਾਦਾਂ ਬੰਦਾ ਬਲਦ ਦੇ ਕਸੂਤੇ ਥਾਂ ਹੱਥ ਲਾਕੇ ਭਜਾਉਣ ਲੱਗਾ ਗਾਹਲਾਂ ਕੱਢ ਜਾਂਦਾ,"। ਬਜ਼ੁਰਗ ਜਦੋਂ ਟੋਭੇ ਤੇ ਮੈਸ੍ਹਾਂ ਛੱਡਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਓਦੋਂ ਅੱਸਰ ਝੋਟੀਆਂ ਦੇ ਤੜਾਫਿਆਂ ਤੋਂ ਅੱਕੇ ਬਾਬੇ ਗਾਹਲ ਕੱਢਦੇ ਆ,"ਹੋਅਅ ਹੋਅਅ ,ਹੈ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਾਂ ਦੇਣੇ ਦੀ ਦੀ"।
ਪੇਕਿਆਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਆਕੇ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਬੱਸੋਂ ਉੰੱਤਰਕੇ ਭਾਰਾ ਝੋਲਾ ਚੱਕਣ ਲੱਗਦੀ ਆ ਤਾਂ ਅੱਡੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਕੋਈ ਬਾਬਾ ਬੋਲਦਾ,"ਸਹੁਰੀਏ ਕਿਓਂ ਔਖੀ ਹੁੰਨੀੰ ਆ ਭਾਈ,ਲਿਆ ਮੈਨੂੰ ਫੜ੍ਹਾਦੇ ਝੋਲਾ।" ਕੁੜੀ ਸਿਰ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਸੂਤ ਕਰਕੇ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰਦੀ ਆ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਸਿਰ ਪਲੋਸ ਕੇ ਟੱਬਰ ਦਾ ਹਾਲ ਪੁੱਛਦਾ। ਏਥੇ 'ਸਹੁਰੀ' ਲਫਜ਼ ਗਾਲ੍ਹ ਨਹੀਂ, ਬੱਸ ਬੁਲਾਉਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ। ਨਾਏ ਝੇਡਾਂ ਟਿੱਚਰਾਂ ਢੰਗ ਨਾਲ ਈ ਚਾਹੀਦੀਆਂ। ਬਾਕੀ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ.....ਘੁੱਦਾ

ਸਿੱਖ ਤੇ ਸਿੱਖੀ

ਬਠਿੰਡੇ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਅੰਦਰ ਬਣੇ ਗੁਰੂਘਰ 'ਚ ਵੱਡਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ। ਓਸ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਤੇ ਮੋਟੇ ਅੱਖਰਾਂ 'ਚ ਸਵਾਲੀਆ ਨਿਸ਼ਾਨ ਲਾਕੇ ਲਿਖਿਆ ਵਾ,"ਕੀ ਮੈਂ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸਿੱਖ ਹਾਂ?"
ਤੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਓਸ ਸ਼ੀਸੇ ਅੱਗੇ ਜਾਕੇ ਖੜ੍ਹੀਦਾ ਤਾਂ ਅੰਦਰੋਂ ਏਹੀ ਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਆ ਕਿ "ਨਹੀਂ ਮਨਾ, ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਕੁੱਤਪੌ ਕਰਦਾਂ ਹਜੇ , ਤੂੰ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸਿੱਖ ਨਹੀਂ"।
ਪਰ ਚਿੱਟੇ ਚੋਲੇ ਤੇ ਚਿੱਟੀਆਂ ਚੱਪਲਾਂ ਪਾਕੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਬ੍ਹ ਦੇ ਨੌਂ ਤੇ ਹੱਟਾਂ ਖੋਲ੍ਹਣ ਆਲੇ ਵੀ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਿੱਖ ਨਹੀਂ। ਪੰਜਾਬ 'ਚ ਸੈਂਕੜੇ ਐਹੇ ਜੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਨੇ ਜਿੱਥੇ ਆਪੇ ਬਣੇ ਬਾਬੇ ਡੱਕੇ ਮੁਲਖ ਤੋਂ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਵਾਕੇ ਢੂਈ ਤੇ ਲੰਮਾ ਹੱਥ ਫੇਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਜਦੋਂ ਵਿਰਿਆਵਾ ਤਰਿਆਵੀ ਕਰਕੇ ਕੋਈ ਜ਼ਨਾਨੀ ਥਿਜ ਜੇ ਫੇਰ ਪੱਟੂ ਹੱਥ ਫੇਰੀ ਵੀ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਆ ਪੜਦੇ ਨਾ। ਖੇਖਣ ਬਹੁਤ ਕਰਦੇ ਨੇ। ਮੂੰਹ ਵਲੇ੍ਹਟ ਕੇ ਸੰਪਟ ਲਾ ਲਾ ਚੋਰੀਓਂ ਜੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ ਬਾਣੀ ਨੂੰ। ਫੂਨਾਂ ਤੇ ਥੌਹਲੇ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀਆਂ ਦੋ ਤੁਕਾਂ ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਲਿਖਕੇ ਤਬੀਤ ਬਣਾ ਦੇਦੇਂ ਨੇ। ਸੜੇਹਾਨ ਦੇ ਘਰ ਦੋ ਬੱਕਲਕੱਤੀਆਂ ਜੀਆਂ ਫੂਕਾਂ ਮਾਰਕੇ ਲਾਚੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਵਜੋਂ ਦੇਦੇਂ ਨੇ।
ਗੁਰੂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਨੂੰ ਇਓਂ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਨੇ ਜਿਮੇਂ ਏਹ ਸਮਝਨ ਆਲੀ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ, ਬਸ ਜਾਦੂ ਮੰਤਰ ਈ ਆ। ਇੱਕੋ ਥਾਂ ਤੇ ਇੱਕੋ ਵੇਲੇ ਸੌ ਸੌ ਅਖੰਡ ਪਾਠ ਕਰਾਕੇ ਖੌਣੀ ਅਸੀੰ ਕੇਹੜਾ ਰੱਬ ਥੱਲੇ ਲਾਹੁਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੇ ਆਂ। 
ਕਈ ਅਸਲ ਅਰਦਾਸ ਤੋੰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਪੌਣਾ ਪੌਣਾ ਘੈਟਾਂ ਅਰਦਾਸ ਤੇ ਈ ਲਾ ਦੇੇਦੇਂ ਨੇ। ਨਾਲੇ ਅਸੀਂ ਕਹਿਣੇ ਆਂ ਬੀ ਗੁਰੂ ਸਾਬ੍ਹ ਜਾਣੀ ਜਾਣ ਨੇ ਨਾਲੇ ਦਾਜ ਦੀ ਲਿਸਟ ਅੰਗੂ ਸੌ ਮੰਗਾਂ ਧਰ ਦੇਨੇਂ ਆਂ ਅਰਦਾਸ 'ਚ। ਏਹੇ ਸਾਡੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਨੇ ਜੀਹਦੇ ਕਰਕੇ ਲੋਕ ਸਿੱਖ ਪੰਥ ਨੂੰ ਟਿੱਚਰਾਂ ਕਰਦੇ ਨੇ।
ਬਹੁਤ ਖੁਆਰ ਹੋ ਲੇ ਹੁਣ, ਚਲੋ ਸ਼ਰਨ 'ਚ ਆਈਏ। ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਮੱਤ ਬਖ਼ਸੀ....ਘੁੱਦਾ

Friday 3 April 2015

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਵਈਆਂ ਗੱਲਾਂ.....ਅੱਧ ਚੇਤ

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਵਈਆਂ ਗੱਲਾਂ.....ਅੱਧ ਚੇਤ
1. ਆਵਦੇ ਵਿਆਹ ਦਾ ਫਿਕਰ ਓਨਾ ਆਪ ਨੀਂ ਕਰਦਾ ਬੰਦਾ, ਜਿੰਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ। ਨੰਘਦੇ ਟੱਪਦੇ ਊੰਈ ਆਖੀ ਜਾਣਗੇ," ੳ ਤੂੰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦਖਾਦੇ ਵਿਆਹ ਵਯੂਹ, ਖਵਾਦੇ ਲੱਡੂ ਲੁੱਡੂ।"
2. ਬੰਦਾ ਕਦੇ ਕਿਰਪਾਨ ਜਾਂ ਨਿੱਕਾ ਸ੍ੀ ਸਾਬ੍ਹ ਨੰਗਾ ਕਰਲੇ ਤਾਂ ਬੀਬੀ ਅਰਗੀਆਂ ਸੰਸੇ ਨਾਲ ਆਖਦੀਆਂ," ਰੱਖਦੇ ਵੇ ਛੋਹਰਾ, ਨੰਗੀ ਨੀਂ ਕਰੀਦੀ ਮਾੜੀ ਹੁੰਦੀ ਆ।
3. ਆਮ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਆਲਾ ਸਿੱਧਾ ਜਾ ਬੰਦਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਇੱਕ ਆਰੀ ਕੋਟ ਪੈਂਟ ਸਮਾਉਂਦਾ, ਉਹ ਵੀ ਆਵਦੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ। ਓਦੋਂ ਬਾਅਦ ਪੰਜ ਸੱਤ ਸਾਲ ਸਕੀਰੀਆਂ ਦੇ ਵੀ ਸਾਰੇ ਫੰਕਸ਼ਨ ਓਸੇ ਕੋਟ ਪੈਂਟ ਨਾਲ ਈ ਅਟੈਂਡ ਕਰਦਾ।
4. ਸੱਥ 'ਚ ਖੜ੍ਹੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਕਦੇ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚਲੋ ਤਾਂ ਉਹ ਆਹੀ ਡਾਇਲੌਗ ਮਾਰਦਾ ਮੂਹਰੋਂ," ਤੂੰ ਜਰ ਨਿੱਟ ਨੁੱਟ ਤੇ ਨਾ ਪਾਦੀਂ ਕਿਤੇ
5. ਮਾਲਾਂ ਜਾ ਹੋਰ ਮਹਿੰਗੇ ਰੈਸਟੋਰੈਟਾਂ ਦੀ ਕਮੀਨੀ ਹਰਕਤ ਹੁੰਦੀ ਆ ਬੀ ਸਹੁਰੇ ਪੀਣ ਖਾਤਰ ਮੁਖਤ ਪਾਣੀ ਵੀ ਨਈਂ ਧਰਦੇ। ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਅਰਗਾ ਮਾਤੜ੍ਹ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬੋਤਲ ਤੇ ਬੀਹ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਝਕੀ ਜਾਂਦਾ।
6. ਜਦੋਂ ਬੇਰੁੱਤਾ ਜਾ ਮੀਂਹ ਮੂੰਹ ਪੈਕੇ ਹਟਦਾ ਓਦੋਂ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਬੰਦਾ ਰਾਹ ਆਉੰਦੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਸੁੱਕਾ ਓਲ੍ਹਾਮਾਂ ਈ ਦੇ ਦੇਦਾਂ,"ਓਏ ਜਾਗਰਾ ਆਹ ਕੀ ਕਰਾਈ ਜਾਣਾ ਜਰ"।
7. ਕਈ ਕੁੜੀ ਵਿਆਹੁਣ ਵੇਲੇ ਵਿਚੋਲੇ ਨੂੰ ਆਖਣਗੇ," ਅੱਛਾ ਸਾ ਲੜਕਾ ਢੂੰਢੀਏ ਬੇਟੀ ਕੇ ਲੀਏ"। ਤੇ ਜਦੋਂ ਜਟਵੈਹੜਾਂ ਨੇ ਜਦੋਂ ਕੁੜੀ ਵਿਆਹੁਣੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਓਦੋਂ ਆਖਣਗੇ," ਪਰਸ਼ੋਤਮਾਂ ਕੁੜੀ ਖਾਤਰ ਥਾਂ ਥੂੰ ਭਾਲ ਜਰ ਚੱਜਦਾ" । ਥਾਂ ਈ ਦੇਂਹਦੇ ਆ ਕੱਲਾ.....ਘੁੱਦਾ

ਗੀਤ ਬਾਰੇ

ਅਕਤੂਬਰ 2012 'ਚ ਗੀਤ ਅਰਗੀ ਲਿਖਤ ਲਿਖੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਗੁੱਲੀ ਦਣ ਪੈ ਗਿਆ ਆਪਣਾ। ਕਲਾਕਾਰ ਜੀਤ ਜਗਜੀਤ ਹੋਣਾਂ ਨੇ ਗਾਇਆ ਓਸ ਗੀਤ ਨੂੰ। ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਡਰੈਕਟਰ ਅਤੁਲ ਸ਼ਰਮਾ ਹੋਣਾਂ ਦਾ ਵਿੱਚ ਸੰਗੀਤ ਖੜਕਦਾ । ਅੱਠ ਗੀਤਾਂ ਦੀ ਟੇਪ ਦੇ ਬਾਕੀ ਗੀਤ ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਸ਼ੌਂਕੀ ਜਾਂ ਹੋਰ ਪੁਰਾਣੇ ਬਾਬਿਆਂ ਦੇ ਲਿਖੇ ਵਏ ਨੇ। 
ਨਮੀਂ ਜਨਰੇਸ਼ਨ 'ਚੋਂ ਆਪਾਂ ਈ ਆਂ। ਜਿਲ੍ਹੇ ਪਟਿਆਲੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਗਾਜ਼ੀਪੁਰ 'ਚ ਵੀਡਿਓ ਬਣੀ ਆ ਗੀਤ ਦੀ।
ਵੱਡੀ ਮੇਦ ਏਸੇ ਮਹੀਨੇ 'ਚ ਗੀਤ ਵੀਡਿਓ ਸਮੇਤ ਰਿਲੀਜ਼ ਕਰਿਆ ਜਾਊਗਾ। ਸਾਡੀ ਫਰੈਂਡਲਿਸਟ 'ਚ ਬੈਠੇ ਹਰਿੱਕ ਭੈਣ ਭਾਈ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਗੀਤ 'ਚ। ਕੋਈ ਮਾਣ ਹਕਾਰ ਨਈਂ। ਥੋਡੇ ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਈ ਉੱਡਦੇ ਆਂ।
ਆਸਾਂ ਉਮੀਦਾਂ ਕੈਮ ਨੇ। ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗੂ ਗੀਤ।
ਧੰਨਵਾਦ ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ.....ਘੁੱਦਾ

Monday 30 March 2015

ਸਾਡੀਆਂ ਊਣਤਾਈਆਂ

ਜਦੋਂ ਆਥਣੇ ਕੋਈ ਜਣਾ ਿਸਗਨੇਚਰ ਦੇ ਦੋ ਪੈੱਗ ਲਾਕੇ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਿਖਲਾਫ ਡੂਢ ਫੁੱਟ ਦਾ ਲੇਖ ਲਿਖਕੇ ਜ਼ਹਿਰ ਗਲੱਛਦਾ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਏਹੇ ਜਾ ਬੰਦਾ ਵਿਓ ਅਰਗਾ ਲੱਗਦਾ। ਪਰ ਸਾਡੀਆਂ ਕੀ ਕੀ ਊਣਤਾਈਆਂ ਨੇ ਗੌਰ ਕਰੋ। ਗੋਲਕਾਂ, ਫੰਡਾਂ, ਪਰਧਾਨਗੀਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡੋ ,ਸਾਡੇ ਧਰਮ ਦੀ ਵੱਡੀ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਏਹ ਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੁੱਲ ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਤੇ ਡੂੰਗਰੀ ਦਾ ਪੱਥਰ ਲਾ ਲਾ ਕੇ ਐਂ ਬਣਾਤੇ ਜਿਮੇਂ ਮਕਬਰੇ ਹੁੰਦੇ ਆ। ਜਿਹੜੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜਵਾਕਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣੀਆਂ ਸੀ , ਉਹ ਪੱਥਰ ਹੇਠਾਂ ਕੱਜਤੀਆਂ। ਕਿਸੇ ਮਰਜੀ ਗੁਰੂ ਬਗਜੋ ਇੱਕੋ ਜਿੱਕਾ ਮਹੌਲ ਆ। ਕਿਸੇ ਗੁਰੂ ਘਰੇ ਜਾਕੇ ਅਹੀਂ ਇਤਿਹਾਸ ਨਈੰ ਦੇਂਹਦੇ ਬੀ ਕੀ ਆ। ਬਸ ਹੱਥ ਜੋੜਕੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਪਾਉਣ ਜੋਗਰੀ ਫੋਟੋ ਜ਼ਰੂਰ ਖਿੱਚ ਲੈਣੇਂ ਆ।
ਅਗਲੀ ਗੱਲ।
ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਅਠ੍ਹਾਰਵੀਂ ਸਦੀ 'ਚ ਹੋਈਆਂ ਨੇ ਕਿਓਂਕਿ ਓਦੋਂ ਦਾਦੀਆਂ ਨਾਨੀਆਂ ਆਵਦੇ ਪੁੱਤ ਪੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਖੀਆਂ, ਬਾਤਾਂ ਸੁਣਾਕੇ ਸਿਰੜ ਕਰ ਦੇਂਦੀਆਂ ਸੀ। ਹੁਣ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਆਪਨੂੰ ਨੀਂ ਪਤਾ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਜਵਾਕਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਣ ਖਾਤਰ ਅਸੀਂ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨਾਂ ਦੇ ਕਾਰਟੂਨ ਬਣਾਓਣ ਲਾਗੇ। ਗੱਲ ਕੌੜੀ ਲੱਗੂ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਾਣੀ ਤਾਂ ਬਣਗੇ ਆਪਾਂ ਪਰ ਕਿਤੇ ਐੰ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬੀ ਕਿਤੇ ਮੇਲਿਆਂ ਤੇ ਡੋਰੇਮੋਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਹੋਣੀਂ ਵੀ ਰੱਖੇ ਪਏ ਹੋਣ ਵੇਚਣ ਖਾਤਰ। ਪੋਚਮੀਆਂ ਪੱਗਾਂ, ਉੱਚੀਆੰ ਪੈਟਾਂ ਤੇ ਪੈਰੀਂ ਮੱਛੀ ਮੂੰਹੇ ਜੇ ਬੂਟ ਪਾਕੇ ਸੋਚ ਉੱਚੀ ਨਈਂ ਹੋਣੀ। ਸਿਰ ਸਿਰਫ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹਣ ਖਾਤਰ ਨਈਂ ਹੁੰਦਾ ਸੋਚਣ ਖਾਤਰ ਵੀ ਹੁੰਦਾ। ਬਾਕੀ ਤੁਸੀਂ ਵੱਧ ਸਿਆਣੇ ਆਂ। ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਆਵਦੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਮੱਤ ਬਖ਼ਸ਼ੀਂ। ....ਘੁੱਦਾ