ਯੋਗਾ

ਅਸਲੀ ਗੱਲ ਏਹੀ ਆ ਬੀ ਮੁਲਖ ਸੁਖ 'ਚ ਬਾਹਲਾ ਪੈ ਗਿਆ। ਹਰਿੱਕ ਏਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਬੀ ਸਰੀਰ ਔਖਾ ਵੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਸਰੀਰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਵੀ ਰਹੇ। ਤਾਹੀ ਮੁਲਖ ਪਲਾਥੀਆਂ ਮਾਰਕੇ ਯੋਗੇ ਕਰਦਾ ਫਿਰਦਾ। ਕਦੇ ਸੱਜੀ ਨਾਸ ਨੱਪਲੀ ਕਦੇ ਖੱਬੀ ਨੱਪਲੀ। ਫੂੰ ਫੂੰ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਆ ਮੁਲਖ ਦਾ। ਚੌੜ ਆ ਕੋਈ ਏਹੇ।

ਪਾਰਕਾਂ ਪੂਰਕਾਂ 'ਚ ਬਾਹਲੇ ਭਝੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਆ। ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਹੱਸੀ ਜਾਣਗੇ ਅਕੇ ਹੀ ਹੀ ਹੀ। ਜੇ ਸਹੁਰੀ ਅੰਦਰ ਈ ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈਨੀ ਫੇਰ ਹਾਸਾ ਕਾਹਦਾ। 

ਮੁੱਕਦੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਏਹੀ ਆ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਦੇਹ 'ਚੋੰ ਮੁੜ੍ਹਕਾ ਨਹੀਂ ਨਿੱਕਲਦਾ, ਲੈ ਲਾਲੋ ਜ਼ੋਰ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੀ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜੋਗਾ ਰਾਮਦੇਵ ਨੇ ਕੀਤਾ , ਕੀਤਾ ਕਿ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਹੈਗਾ ਕੀ ਆ ਓਹ ਮਸਾਂ ਪੰਜ ਪਸੇਰੀਆਂ ਭਾਰ ਹੋਊ ਓਹਦਾ। 

ਜੇ ਸਾਰਾ ਦੇਸ਼ ਯੋਗਾ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਉਹਦੇ ਅਰਗਾ ਬਣਜੇ ਫੇਰ ਕੀ ਟੌਹਰ ਬਣੂੰ ਮੁਲਖ ਦੀ। ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਤਾ , ਏਹਤਾ ਥੋਡੇ ਮੂੰਹੋਂ ਓਮ ਓਮ ਕਢਾਉਣਾ ਅਗਲਿਆਂ ਨੇ ਕਿਸੇ ਲੋਟ। ਜੋਗੇ ਜਾਗੇ ਤਾਂ ਤਰੀਕਾ ਆ ਬਸ।  

ਬਾਹਲੀ ਗੱਲ ਆਂ ਤਾਂ ਤੜਕੇ ਉੱਠਕੇ ਭੱਜਾ ਨੱਸੀ ਕਰਲੋ , ਡੰਡ ਮਾਰਲੇ ਜਾੰ ਬੀਮ ਬੂਮ ਲਾਲੇ ਬੰਦਾ ਜਾੰ ਜਿੰਮ ਬਗਜੋ ਘੈਂਟਾ। ਆਹ ਜੋਗੇ ਦੇ ਚੱਕਰ 'ਚ ਕਿਤੇ ਊਂ ਨਾਂ ਨਾੜ ਨੂੜ ਚੜ੍ਹਾ ਲਿਓ ਕੋਈ, ਫੇਰ ਤੱਤਾ ਕਰਾਕੇ ਡਲੇ ਦੀ ਟਕੋਰ ਕਰਾਈ ਜਾਊ ਮੁਲਖ .....ਯੱਦੇ ਜੋਗੇ ਦੇ......ਘੁੱਦਾ