ਧਰਮ

ਏਸੇ ਸਾਲ ਦੇ ਮਾਰਚ ਮਹੀਨੇ ਅਸੀਂ ਹਜ਼ੂਰ ਸਾਬ੍ਹ ਗਏ ਬਏ ਸੀ।
ਹਜ਼ੂਰ ਸਾਹਬੋਂ ਮੁੜਦਿਆਂ ਰੇਲਗੱਡੀ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ 'ਖੰਡਵਾ' ' ਦੇ ਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਆਕੇ ਰੁਕੀ। ਮੂੰਹ ਨੇਹਰੇ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੀ।। ਚਾਰ ਪੰਜ ਚੋਬਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਮੁੰਡੇ ਗੱਡੀਓਂ ਉੱਤਰੇ ਤੇ ਚਾਦਰ ਵਿਛਾ ਕੇ ਨਮਾਜ਼ ਅਦਾ ਕਰਨ ਲਾਗੇ। ਕੋਲ ਖੜ੍ਹਾ ਸਾਡਾ ਡੱਕਿਆ ਪੰਜਾਬੀ ਮੁਲਖ ਹਿੜ ਹਿੜ ਦੰਦ ਕੱਢੀ ਜਾਬੇ ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ। ਮੁਸਲਮਾਨ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦਾ ਢੰਗ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ ਸਾਨੂੰ । ਸਤਾਨਵਿਆਂ ਦਾ ਸੜਾ ਜਾ ਨੈੱਟ ਪੈਕ ਪਵਾਕੇ ਮੁਲਖ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਜੈਨੀਆਂ ਨੂੰ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢਦਾ ਬੀ ਓਹ ਮੂੰਹ ਤੇ ਪੱਟੀਆਂ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਨੇ, ਥਾਂ ਸੁੰਭਰ ਕੇ ਬਹਿੰਦੇ ਨੇ, ਨੰਗੇ ਪੈਰ ਕਾਹਤੋਂ ਤੁਰਦੇ ਨੇ। ਤੁਸੀਂ ਜਰ ਡੋਡੇ ਲੈਣੇ ਆ ਅਗਲੇ ਦੇ ਧਰਮ ਤੋਂ। ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਆਵਦੇ ਪਿਓ ਦੇ ਆਖੇ ਨਈਂ ਲੱਗਦੇ ਪਰ ਜੈਨੀ ਬੋਧੀ ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਸੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਆਖੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਠੋਕ ਕੇ ਵਜਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਬਾਹਲੀਆਂ ਸਿਆਣਫਾਂ, ਸਮਝੌਤਿਆਂ, ਅਕਲਾਂ, ਦਲੀਲਾਂ, ਵਿਅੰਗਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਈਂ ਟੱਪਦੀ ਹੁੰਦੀ। ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਟੋਕਾ ਟੋਕੀ , ਐਮੈਂ ਨਜ਼ੈਜ਼ ਕਿਸੇ ਧਰਮ ਖਿਲਾਫ ਲੇਖ ਲਿਖਕੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਆਵਦੀ ਵਾਹ ਵਾਹ ਕਰਾਉਣੀ ਕਿੱਧਰਲੀ ਭੱਦਰਕਾਰੀ ਆਲੀ ਗੱਲ ਆ।
ਕਈਂ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਵੇਖੇ ਆ ਕਹਿੰਦੇ ਬੀ "ਸਿੱਖ ਬਾਹਮਣ ਆ, ਏਹੇ ਮੀਟ ਨਈਂ ਖਾਂਦੇ" । ਖਾਓ ਮੀਟ ਕੋਈ ਚੱਕਰ ਨਈਂ, ਪਰ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਟਿੱਚਰ ਕਰਨੀ ਕੇਹੜੀ ਸਿਆਣਫ ਆ। ਨਿੱਤ ਮੁਰਗੇ ਦੀ ਦਾਲ ਨਾ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਆਲੇ ਡਾਕਟਰ ਤੋਂ ਟੀਕਾ ਲਵਾਉਣ ਵੇਲੇ ਆਪ ਚਿੱਤੜ ਜੇ ਕੱਠੇ ਕਰੀ ਜਾਣਗੇ। ਪਰਧਾਨ ਜਾਨ ਹਰਿੱਕ 'ਚ ਹੁੰਦੀ ਆ। ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਖਾਓ ਪੀਓ ਪਰ ਦੂਜੇਆਂ ਦੇ ਧਰਮਾਂ ਨੂੰ ਟਿੱਚਰਾਂ ਨਾ ਕਰਿਆ ਕਰੋ, ਨਹੀਂ ਸੰਤਾਲੀ, ਚੌਰਾਸੀ ਦੂਰ ਨਹੀਂ....ਨਾਨਕ ਭਲੀਆਂ ਕਰੇ.....ਘੁੱਦਾ

ਸਾਡਾ ਸਾਂਝਾ ਪੰਜਾਬ

ਤੜਕੇ ਰੋਟੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੇਹੜੇ ਆਲਿਆਂ ਦਾ ਨਿੱਕਾ ਨਿਆਣਾ ਕੇਨੀ ਚਾਕੇ ਕਿਸੇ ਸਰਦੇ ਘਰ ਜਾਕੇ
ਆਖਦਾ ," ਅੰਬੋ , ਅੰਬੋ ਬਣਕੇ ਲੱਸੀ ਪਾਦੇ"
ਤਵੇ ਤੋਂ ਰੋਟੀ ਥੱਲਕੇ ਅੰਬੋ ਚਾਮਟੇ ਤੇ ਪਈ ਤੌੜੀ ਨੂੰ ਟੇਢੀ ਕਰਕੇ ਜਵਾਕ ਦੀ ਕੇਨੀ ਲੱਸੀ ਨਾ ਨੱਕੋ ਨੱਕ ਭਰ ਦੇਂਦੀ ਆ।
ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਕੁੜੀ ਗਾਰੇ ਨਾਲ ਕੱਢੀ ਚਾਰ ਇੰਚੀ ਕੰਧ ਤੇ ਖਲੋ ਕੇ ਗਵਾਂਢਣ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਆ ,"ਚਾਚੀ ਤੁਸੀਂ ਕਾਹਦੀ ਦਾਲ ਧਰੀ ਆ? ਮੇਰੀ ਬੇਬੇ ਨੇ ਕਰੇਲੇ ਧਰੇ ਆ ਮੈਨੂੰ ਜਮੀਂ ਚੰਗੇ ਨਈਂ ਲੱਗਦੇ , ਚਾਚੀ ਬਣੇ ਮੈਨੂੰ ਥੋਡੇ ਘਰੋਂ ਦਾਲ ਦੀ ਕੌਲੀ ਦੇਦੇ"।
ਜਾਂ ਸੱਥ 'ਚ ਖੜ੍ਹੇ ਤਾਇਆ ਭਤੀਜਾ ਵੋਟਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਤੋਂ ਲੜ ਪੈਂਦੇ ਨੇ, ਗੁੱਭ ਗਲ੍ਹਾਟ ਕੱਢ ਕੇ ਘਰੋ ਘਰੀ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਫੇਰ ਦੋ ਘੈਂਟਿਆ ਮਗਰੋਂ ਭਤੀਆ ਆਕੇ ਪੁੱਛਦਾ ,"ਤਾਇਆ ਜਰ ਥੋਡਾ ਸੁਹਾਗਾ ਵੇਹਲਾ ਜਰ, ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ"। ਸੱਥ 'ਚ ਹੋਈ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਭੁੱਲਕੇ ਤਾਇਆ ਜਵਾਬ ਦੇਂਦਾ ," ਲੈਜਾ ਭਤੀਜ, ਤੈਥੋਂ ਸੁਹਾਗਾ ਚੰਗਾ ਕਿਤੇ, ਵਾੜੇ 'ਚ ਪਿਆ ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਲੈਜੀਂ"।
ਆਹ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਸਾਂਝ ਵਧਾਉਂਦੀਂਆ ਨੇ, ਛੋਟੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ , ਠਰਕਾਂ, ਸਾਂਝਾਂ, ਬੀੜ੍ਹੀ ਬੱਟੇ ਈ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਜਿਓਦਾ ਕਰਦੇ ਨੇ। ਮਾਝਾ, ਮਾਲਵਾ, ਦੁਆਬਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਦੇ ਸੀਰੀ ਬਣਦੇ ਰਹੇ ਨੇ। ਔਖੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਾਰਾ ਮਾਲਵਾ ਮਾਝੇ ਦਾ ਹਸਪਤਾਲ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਜੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ ਵਿਆਹਾਂ ਸਮੇਂ ਪਰੀਹੇ ਬਣਨਾ ਜਾਣਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਮਾੜੇ ਸਮੇਂ ਮੁਕਾਣਾਂ ਬਣ ਕੇ ਦੁੱਖ ਵੀ ਵੰਡਾਉਂਦੇ ਨੇ। ਨਾਨਕ ਦੀ ਖੜਾਂਵ ਦੇ ਖੜਕੇ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਵਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਪੰਜਾਬ ਅੱਜ ਵੀ ਸਰਬੱਤ ਦੇ ਭਲੇ ਦੀ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦਾ। ਡਰਿਆ ਨਾ ਕਰੋ ਮੋਦੀ ਛੱਡੋ ਬਸ਼ੱਕ ਮੋਦੀ ਦਾ ਪਿਓ ਆਜੇ, ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਇਓਂ ਈ ਝੁੱਲਦੇ ਰਹਿਣਗੇ....ਨਾਨਕ ਭਲੀਆਂ ਕਰੇ....ਘੁੱਦਾ

ਛਬੀਲਾਂ

ਕੇਰਾਂ ਨਰਮੇ ਕਰੰਡ ਹੋ ਹਟੇ। ਦੁਬਾਰੇ ਉੱਗਰ ਪੇ ਹੁਣ। ਝੋਨੇ 'ਚ ਪੰਜ ਸੱਤ ਦਿਨ ਹੈਗੇ ਨੇ ਹਲੇ।
ਓਤੋਂ ਅੱਗ ਲਾਉਂਦਾ ਜੂਨ ਮਹੀਨਾ ਚੜ੍ਹ ਪਿਆ। ਤੱਤੀ ਲੋਅ ਪਿੰਡਾ ਸਾੜਦੀ ਆ ਤੇ ਚੁਰਾਸੀ ਦੀ ਅੱਗ ਕਾਲਜੇ।
ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਲੋਕ ਉਗਰਾਹੀ ਕਰਕੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇਆਂ ਤੇ ਤਖਤਪੋਸ਼ ਰੱਖਕੇ, ਵੱਡੇ ਲੀਲੇ ਡਰੰਮਾਂ 'ਚ ਰੂਹ ਅਫਜੇ ਦੀ ਬੋਤਲਾਂ ਘੋਲਕੇ ਛਬੀਲਾਂ ਲਾ ਰਹੇ ਨੇ। ਤੋਕੜ ਮੈਸ੍ਹਾਂ ਦਾ ਗਾਰ ਅਰਗਾ ਸੰਘਣਾ ਦੁੱਧ ਛਬੀਲ ਦੇ ਜਲ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗਤ ਬਖਸ਼ਦਾ। ਬੱਸਾਂ ਗੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਰੋਕ ਪਾਣੀ ਪਿਆਇਆ ਜਾਂਦਾ। ਨੈਰੋ ਪਜਾਮਿਆਂ ਦੇ ਪਹੁੰਚੇ ਹੇਠੋਂ ਮੋੜਕੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਮੁਲਖ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ। ਤੇਜ਼ ਗੱਡੀਆਂ ਆਲੇ ਕਈ ਆਰੀ ਨਹੀਂ ਰੋਕਦੇ ਬੀ ਕਿਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹੇ ਤੋਂ ਕੂਲਿੰਗ ਬਾਹਰ ਨਾ ਬਗਜੇ।
ਸ਼ਕੂਟਰ, ਮੋਟਰਸ਼ੈਕਲ ਆਲੇ ਮਾਤੜ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛਬੀਲ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪੰਡਤਾਂ ਦੀ ਖੀਰ ਅੰਗੂ ਮਿਲਦਾ। ਕਈ ਫੇਸਬੁੱਕੀ ਵਿਦਵਾਨ ਛਬੀਲ ਤੇ ਜਾਕੇ ਕੂਹਣੀ ਜਿੱਡੇ ਤਿੰਨ ਤਿੰਨ ਗਲਾਸ ਸੜ੍ਹਾਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਨਾਲੇ ਘਰੇ ਜਵਾਕਾਂ ਜੋਗਰਾ ਪਾਣੀ ਡੋਲੂ 'ਚ ਪਵਾ ਲਿਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਤੇ ਮੁੜਨ ਲੱਗੇ ਪੜਦੇ ਜੇ ਨਾਲ ਰੂ ਆਫਜੇ ਦੀਆਂ ਖਾਲੀ ਬੋਤਲਾਂ ਗਾਸ ਲਿਆਉਂਦੇ ਆ ਬੀ ਬੋਤਲਾਂ ਬੱਟੇ ਕੁਲਫੀ ਆਲੇ ਤੋਂ ਕੁਲਫੀਆਂ ਖਾਮਾਂਗੇ।
ਫੇਰ ਐਹੇ ਜੇ ਸ਼ਖਸ਼ ਘਰੇ ਆਕੇ ਕੰਮੂਟਰ ਮੂਹਰੇ ਬਹਿਕੇ ਸਟੇਟਸ ਲਿਖਦੇ ਨੇ ਬੀ ਡੱਕੇ ਸਿੱਖ ਛਬੀਲਾਂ ਲਾਕੇ ਟਰੈਫਿਕ ਡਿਸ਼ਟਰਬ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਏਹ ਫਜ਼ੂਲ ਖਰਚੀ ਆ ਜੀ।
ਸੁੱਥਣਾਂ ਸਵਾਉਣ ਆਲੇ ਮੂਤਣ ਨੂੰ ਰਾਹ ਪਹਿਲਾਂ ਰੱਖਦੇ ਨੇ। ਜੇ ਸਾਡੇ ਕਮਲੇ ਨਿਹੰਗ ਛਬੀਲਾਂ ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਪੱਲਿਓਂ ਪੈਸੇ ਖਰਚਕੇ ਰਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਪਾਣੀ ਪਿਆਉਂਦੇ ਨੇ।
ਅੱਤ ਦੀ ਗਰਮੀ 'ਚ ਠੰਡਾ ਪਾਣੀ ਪੀਕੇ ਅਗਲੇ ਦਾ ਢਿੱਡ 'ਸੀਸਾਂ ਦੇਂਦਾ ਜਾਂਦਾ।
ਸਿਆਣੇ, ਸੂਝਵਾਨ ਤੇ ਦਲੀਲੀ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਿਹੋ, ਕਮਲੇ ਬੂਝੜ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ਰੱਖੋ।
ਦੱਬੀ ਆਓ ਕਿੱਲੀ.....ਬਾਕੀ ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਆ....ਘੁੱਦਾ

ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸਾਹਬ

ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸਾਹਬ। ਗੱਲ ਤਾਂ ਕੁਛ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸ਼ੀਮੈਂਟ, ਬੱਜਰੀ, ਇੱਟਾਂ, ਸਰੀਏ ਨਾਲ ਬਣੀ ਸਿਰਫ ਇਮਾਰਤ ਈ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਗੱਲ ਕਦੋਂ ਦੀ ਭੁੱਲ ਭੁਲਾ ਜਾਂਦੇ। ਦਸ ਜਮਾਤਾਂ ਪਾਸ ਕਰਕੇ ਚਾਰ ਹੋਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਕੇ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਆਵਦੀ ਵਿਦਵਤਾ ਦੇ ਹੰਕਾਰ 'ਚ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਸਾਹਬ ਬਾਰੇ ਉੱਚਾ ਨੀਮਾਂ ਬੋਲਦਾ ਤਾਂ ਇਓਂ ਲੱਗਦਾ ਜਿਮੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਚਾਰ ਬੰਦੇਆਂ ਦੀ ਸਾਨੂੰ ਭੈਣ ਦੀ ਗਾਲ੍ਹ ਕੱਢੀ ਹੋਵੇ।
ਛੇ ਜੂਨ , ਉੱਨੀ ਸੌ ਚੁਰਾਸੀ। ਗੱਲ ਏਥੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕੀ।
ਜਦੋਂ ਯੂਪੀ , ਦਿੱਲੀ ਬੰਨੀਂ ਗਏ ਹੋਈਏ ਤਾਂ ਓਧਰਲੇ ਬੰਦੇ ਮੂੰਹ 'ਚ ਸੌ ਗਰਾਮ ਤਲਬ ਚੱਬਕੇ ਸਿੱਖ ਦੇ ਪੈਰ ਲਿਵੇ ਥੁੱਕ ਦੀ ਪਿਚਕਾਰੀ ਮਾਰਨਗੇ ਨਾਲੇ ਆਖਣਗੇ ,"ਏ ਸਰਦਾਰ ਦਿਖਤਾ ਨਈਂ ਕਿਆ"?
ਚਾਂਦਨੀ ਚੌਂਕ ਉੱਤਰਕੇ ਜਦੋਂ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸੀਸ ਗੰਜ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਈਦਾ ਤਾਂ ਬੇਹੱਦ ਟਰੈਫਿਕ ਹੁੰਦੀ ਆ। ਭੀੜ ਭੜੱਕ , ਧੱਕਾ- ਮੁੱਕੀ ਵੇਖਕੇ ਸੋਚੀਦਾ ਬੀ ਪਰਧਾਨ ਰੱਬ ਨਾ ਕਰੇ ਜੇ ਹੁਣ ਫੇਰ ਚੁਰਾਸੀ ਵਾਪਰਦਾ ਤਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਬਚਣ ਨੂੰ ਥਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਹੈਨੀ।
ਭਾਰਤ ਮਾਂ ਦੇ ਮਤੇਏ ਪੁੱਤ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਦਰਿਔਤ ਈ ਹੁੰਦੀ ਆ । ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਬੰਦਾ ਬਾਹਰਲੇ ਸੂਬੇ 'ਚ ਜ਼ਮੀਨ ਲੈਕੇ ਪੋਲੇ ਪੈਰੀਂ ਆਵਦੇ ਨਾਂ ਨਈਂ ਕਰਾ ਸਕਦਾ । ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਜੇਹੜਾ ਮਰਜ਼ੀ ਬੈਅ ਖਰੀਦਲੇ। ਕੇਂਦਰ ਸ਼ਾਸ਼ਿਤ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੀਆਂ ਭਰਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਮੁਕਾਬਲੇ ਹਰਿਆਣੇ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਆ। ਅਸੀਂ ਹਰਿਆਣੇ ਖਿਲਾਫ ਨਹੀਂ ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚਾਰਾ ਕਿੱਥੇ ਜਾਵੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਖਾਤਰ।
ਤਾਂਹੀ ਕਿਹਾ ਗੱਲ ਉੱਨੀ ਸੌ ਚੁਰਾਸੀ ਤੇ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਦੀ, ਘੱਲੂਘਾਰੇ ਜਾਰੀ ਨੇ।
ਨਾਨਕ ਭਲੀਆਂ ਕਰੇ ,ਫੇਰ ਓਹੀ ਸਮਾਂ ਨਾ ਆਵੇ ਬੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਗੱਭਰੂਆਂ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਕਮਾਦਾਂ ਦੇ ਚੀਰ ਪੈਣ, ਤਾੜ ਤਾੜ ਚੱਲਦੇ ਫੈਰਾਂ ਦੇ ਖੜ੍ਹਾਕ ਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸੁਨਣੇ ਪੈਣ। ਕੱਲੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਨਹੀਂ ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰੇ....ਘੁੱਦਾ

ਚਾਰ ਦਾ ਛੰਦ

ਕਾਲਜੇ ਸੜੇ, ਆਪੋ 'ਚ ਲੜੇ
ਤਖਤ ਤੇ ਚੜ੍ਹੇ, ਤਮਾਸ਼ੇ ਬੜੇ
ਪੰਥ ਨੇ ਕਰਤੇ
ਅਕਲੋਂ ਨੰਗ, ਕਸੂਤੇ ਢੰਗ
ਲਾਹਤੀ ਸੰਗ, ਘਰੇਲੂ ਜੰਗ
ਤੇ ਭਾਣੇ ਵਰਤੇ
ਕੁੱਕੜ ਲੜਾਈਆਂ, ਪੱਗਾਂ ਲਹਾਈਆਂ
ਤੇਗਾਂ ਵਾਹੀਆਂ, ਝੇਡਾਂ ਕਰਾਈਆਂ
ਚੁਫੇਰੇ ਚਰਚੇ
ਵਿੱਚੇ ਸਦਾਲੇ, ਮੀਡੀਆ ਵਾਲੇ,
ਕੈਮਰੇ ਲਾਲੇ, ਤਖ਼ਤ ਦੁਆਲੇ
ਤੇ ਹੋਗੇ ਪਰਚੇ
ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਬੋਕ, ਸਿਆਸੀ ਲੋਕ
ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਜੋਕ, ਹੱਕਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕ
ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਾਉਂਦੇ
ਕਾਹਦੇ ਮੀਤ, ਬਦਲਗੀ ਨੀਤ
ਛੱਡਕੇ ਰੀਤ, ਚਿੱਟੇ ਦੇ ਗੀਤ
ਗਾਇਕ ਨੇ ਗਾਉਂਦੇ
ਪਾਹੜੇ ਖਰਾਬ, ਨੇਫੇ ਸ਼ਰਾਬ
ਕਾਹਦਾ ਪੰਜਾਬ, ਡੁੱਲ੍ਹੇ ਤੇਜ਼ਾਬ
ਤੇ ਬਣਦੀ ਸੁਰਖੀ
ਜਿੱਤਗੀ ਬੋਦੀ, ਚੱਕਕੇ ਗੋਦੀ
ਬਣਾਤਾ ਮੋਦੀ, ਚੁੱਪ ਵਿਰੋਧੀ
ਮੰਨਗੇ ਘੁਰਕੀ
ਬਾਡਰੋਂ ਪਾਰ, ਲੰਘਕੇ ਤਾਰ
ਕਰਦੇ ਵਾਰ, ਕੁੜੀ ਦੇ ਜਾਰ
ਉਲਝਗੇ ਮੁੱਦੇ
ਚੁਫੇਰਿਓਂ ਘੇਰਾ, ਕੌਮ ਤੇ ਨੇਹਰਾ
ਪਰਖਦੇ ਜੇਰਾ, ਛੰਦ ਲੰਮੇਰਾ
ਰੋਕਦੇ ਘੁੱਦੇ