ਹੋਰ ਗੱਲ ਕਰਦਾੰ ਅੱਜ। ਆਪਣੇ ਅੰਦਰਲੀ। ਸਾਰਿਆੰ ਦੀ ਗੱਲ। ਸ਼ਰਮ, ਹਯਾ, ਮਜ਼ਬੂਰੀਆੰ। ਜੇਰੇ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹੀੰ। ਫੀਲਿੰਗ ਨਾੰ ਛਕੀ ਬੀ ਲੱਚਰ ਲਿਖਿਆ ਬਾ।
2014 ਦੇ ਅਖੀਰਲੇ ਹਫਤੇ ਮੇਰੇ ਤਾਏ ਦਾ ਪੁੱਤ ਮਨੀਲਾ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਦਿੱਲੀ ਤੋੰ ਮਨੀਲਾ ਵਾਇਆ ਸਿੰਗਾਪੁਰ।ਕੋਈ ਕਾਰਨ ਬਣਿਆ 2015 ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹਫਤੇ ਮੁੜ ਆਇਆ। ਸਿਧ ਪੱਧਰਾ ਵਾਹੀਵਾਣ ਜੱਟ ਸਾਡੇਆਲਾ। ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਦੇ ਏਅਰਪੋਰਟ ਤੇ ਕੁੜੀ ਟੱਕਰੀ ਸੀ। ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਟਲ 'ਚ ਆਜਾ ਸੌ ਡਾਲਰ ਦੇਦੇ। ਮਖਾ ਝੂਠ ਆ,ਤੈਨੂੰ ਓਹਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਈੰ ਸਮਝ ਆ ਸਕਦੀ। ਕਹਿੰਦਾ,"ਲੈ, ਓਹ ਕਿਹੜਾ ਬਾਹਰਲੀ ਸੀ, ਪੰਜਾਬਣ ਕੁੜੀ ਸੀ। ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਦਾ ਹਵਾਈ ਅੱਡਾ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਕੁੜੀ। ਆਪਣੇ ਹਾਲਾਤ ਦੇਖ, ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਸਮਝ।
ਦੂਜੀ ਗੱਲ। ਮੈੰ ਤੇ ਬੀਤ ਬਠਿੰਡਿਓੰ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ ਟਰੇਨ ਤੇ। ਸਾਡੇਆਲੇ ਡੱਬੇ 'ਚ ਪੰਜ ਛੀ ਮੁੰਡੇ ਬੈਠੇ ਸਾਡੇ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡਾੰ ਦੇ। ਅਸੀੰ ਪੁੱਛਿਆ ਬਾਈ,"ਕੀ ਕੰਮ ਚੱਲੇ ਓੰ?" ਦੰਦ ਕੱਢ ਲਿਆ ਕਰਨ। ਗੱਲ ਚੌੜ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰਨ। ਇੱਕ ਲੰਗਾ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਹਿੰਦਾ,"ਅਸੀੰ ਮਹੀਨੇ ਕ ਬਾਅਦ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਜੀ ਬੀ ਰੋਡ ਤੇ ਜਾਕੇ ਆਓਣੇ ਆੰ,ਬੁੱਲ੍ਹੇ ਲੁੱਟ ਆਈਦੇ ਆ।" ਮੰਡੀਰ ਦਾ ਸ਼ੁਗਲਸ਼ੱਟਾ ਦੇਖ।
ਦੇਹ ਵਪਾਰ, ਜਬਰ ਜ਼ਿਨਾਹ, ਵਿਆਹ ਦੇ ਲਾਰੇ , ਅਖਬਾਰ ਡੱਟੇ ਪਏ ਨੇ। ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛ, ਪੂਰਾ ਤਿੜ੍ਹ ਕੇ ਦੱਸੂ," ਮੈੰ ਤਾੰ ਪਰਧਾਨ ਤੀਹ ਪੈੰਤੀ ਕੁੜੀਆੰ ਟਪਾਤੀਆੰ"। ਆਵਦੇ ਵਿਆਹ ਵੇਲੇ ਕੁੜੀ ਦੇ ਕਰੈਕਟਰ ਦੀਆੰ ਬਿੜਕਾੰ ਲੈੰਦੇ ਫਿਰਣਗੇ।
ਕੂਲੀ ਜੀ ਉਮਰ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਗੋਲੀ ਗਪਟਾ ਖਾਕੇ ਮੂੰਹ ਵਲ੍ਹੇਟਕੇ, ਸ਼ਹਿਰ ਬਗ ਜਾੰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਦੋ ਢਾਈ ਘੈੰਟਿਆੰ ਬਾਅਦ ਬੱਕਲਕੱਤੇ ਜੇ ਹੋਕੇ ਮੁੜ ਆਉੰਦੇ ਆ। ਹੁੰਦੇ ਧੁੰਨੀ 'ਚ ਧਾਰ ਮਾਰਨ ਆਲੇ ਈ ਆ।
ਕਈ ਏਹੇ ਜੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਆ ਵਿਆਹ ਤੋੰ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਟੱਬਰ ਦੇ ਜੀਆੰ ਨਾਲ ਅੱਖ ਵੀ ਨੀੰ ਮਿਲਾਉੰਦੇ। ਤੜਕੇ ਉੱਠਣ ਸਾਰ ਕਮਰੇ 'ਚੋੰ ਲੋਈ ਦਾ ਮੜਾਸਾ ਮਾਰਕੇ ਐੰ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਦੇ ਆ ਜਿਮੇੰ ਫੇਰੇਦੇਣਾ ਏ ਟੀ ਐੱਮ ਭੰਨਿਆ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਜਾਕੇ ਖੁਰਣੀਆੰ 'ਚ ਹੱਥ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪੈੰਦੇ ਨੇ।
ਏਹਨਾੰ ਬੰਦਿਆੰ ਲਈ ਵਿਆਹ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦਾ।
ਮੁਲਖ ਨੇ ਤਰੱਕੀ ਠੈੰਗਣ ਕਰਨੀ ਆ, ਹਜੇ ਏਹੀ ਕੁਛ ਨੀੰ ਨਿੱਕਲਿਆ ਦਿਮਾਗਾੰ 'ਚੋੰ। ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਦਾ ਨਾਵਲ ਪੜ੍ਹਿਓ 'ਗੰਧਲੇ ਪਾਣੀ'। ਪਤਾ ਲੱਗੂ ਪੰਜਾਬ ਕਿੱਥੇ ਜੇ ਖੜ੍ਹਾ..... ਘੁੱਦਾ
