ਮੈਨੂੰ ਨੀੰ ਲੱਗਦਾ ਬੀ ਕੋਈ ਐਹੇ ਜਾ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਬਸ਼ਿੰਦਾ ਹੋਊਗਾ ਜੀਹਨੇ ਕਦੇ ਹਰਮੰਦਰ ਸਾਹਬ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਨਾ ਕੀਤੇ ਹੋਣ। ਮੋਟੀ ਜੀ ਗੱਲ ਲੈਲੋ, ਜਦੋੰ ਕੋਈ ਪੰਜਾਬੀ ਬੰਦਾ ਰੁੱਸਕੇ ਘਰੋੰ ਨਿੱਕਲਜੇ ਤਾੰ ਵੱਧ ਤੋੰ ਵੱਧ ਕਿਸੇ ਸਕੀਰੀ 'ਚ ਬਗ ਜਾੰਦਾ ਤੇ ਜੇ ਫੇਰ ਵੀ ਨਾ ਥਿਆਵੇ ਫੇਰ ਓਹ ਹਰਮੰਦਰ ਸੈਹਬੋੰ ਈ ਥਿਆਉੰਦਾ। ਦੂਜੀ ਠੋਹੀ ਆ, ਆਪਣਾ ਦੂਜਾ ਘਰ ਆ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਬ।
ਨਿੱਕੇ ਲੈਵਲ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾੰ। ਓਹਨ੍ਹਾੰ ਫੇਰੇਦੇਣਿਆੰ ਨੇ ਕਿਵੇੰ ਸੋਚ ਲਿਆ ਬੀ ਅਸੀੰ ਐਡੇ ਤਖ਼ਤ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਾੰਗੇ ਤੇ ਲੋਕ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਭੁੱਲ ਜਾਣਗੇ।
ਐਹੋ ਜੇ ਸਾਕੇ ਚੇਤੇ ਰੱਖਣ ਖਾਤਰ ਸ਼ੰਖਪੁਸ਼ਪੀਆੰ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀੰ। ਮੈੰ ਤੂੰ ਨੱਬੇ ਦੇ ਜੰਮੇੰ ਆੰ, ਛੀ ਸਾਲ ਬਾਅਦ।
ਜੇਹੜਾ ਅੱਜ ਜਵਾਕ ਜੰਮੂ, ਵੱਡਾ ਹੋਕੇ ਓਹ ਵੀ ਓਨੀ ਪੀੜ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੂ। ਏਹ ਕਸਕ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਤੁਰਦੀ ਰਹੂ। ਸਬੂਤ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ, ਹਰਿੱਕ ਸਾਲ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਬ ਤੇ ਛੇ ਜੂਨ ਨੂੰ ਇਕੱਠ ਵਧ ਰਿਹਾ।
ਹੁਣ ਫੇਸਬੁੱਕ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਚੌਰਾਸੀ ਸੰਬੰਧੀ ਕਵਿਤਾਵਾੰ, ਫੋਟਮਾੰ ਨਾਲ ਡੱਟੀ ਬੀ ਆ।
ਤੜਕੇ ਦੇ ਕੰਮਾੰ ਕਾਰਾੰ 'ਚ ਫਿਰਦੇ ਸੀ ਪਰ ਸੁਤਾ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਬ ਵੱਲ ਸੀ ਬੀ ਸੁੱਖ ਰਹੇ। ਅੱਜ ਬਾਜੇਖਾਨੇ ਚੌੰਕ 'ਚ ਲੱਗੀ ਛਬੀਲ ਤੇ ਲੱਗੇ ਸਪੀਕਰ ਤੇ ਧਰਮਕੀ ਗੀਤ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ 'ਸਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਝੂਲਦੇ ਰਹਿਣੇ ਪੰਥ ਪਿਆਰੇ ਦੇ। ਚਿੱਤ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋਗਿਆ ਸੁਣਕੇ। ਏਹ ਨਈੰ ਲਈਦੇ.....ਘੁੱਦਾ
No comments:
Post a Comment