ਚੰਗਾ ਭੂਸ਼ੇ

ਸਾਡੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਛੱਪੜ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗਮੇਂ ਥਾਂ 'ਚ ਅਸੀਂ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਆਥਣੇ ਜਦੋਂ ਬਾਂਦਰ ਕਿੱਲਾ, ਕਿਰਕਟ ਜਾਂ ਹੋਰ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡਦੇ ਜਾਂ ਜਦੋਂ ਐਤਬਾਰ ਨੂੰ ਆਥਣੇ ਰਲਕੇ ਚਾਰ ਆਲੀ ਫਿਲਮ ਦੇਖਦੇ ਓਦੋਂ ਭੂਸ਼ਾ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਵੱਡੇਆਂ ਦੇ ਦੱਸਣ ਮੁਤਾਬਕ ਭੂਸ਼ਾ ਸਾਥੋਂ ਉਮਰ 'ਚ ਸੱਤ-ਅੱਠ ਸਾਲ ਵੱਡਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਪੰਜਮੀਆਂ, ਸੱਤਮੀਆਂ, ਦਸਮੀਆਂ ਬਾਰ੍ਹਮੀਆਂ ਕਰਕੇ ਗੱਭਰੂ ਜੇ ਹੋਗੇ ਪਰ ਭੂਸ਼ਾ ਫੇਰ ਵੀ ਸਾਥੋਂ ਨਿੱਕਾ ਰਿਹਾ। ਭੂਸ਼ਾ ਮੁੱਢੋਂ ਈ ਅਣਬੁੱਝੀ ਜੀ ਬਿਮਾਰੀ ਕਰਕੇ ਸਰੀਰਕ ਪੱਖੋਂ ਸਾਥੋਂ ਨਿੱਕਾ ਰਿਹਾ।
ਹੁਣ ਤੀਹ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਭੂਸ਼ਾ ਸੇਹਤ ਪੱਖੋਂ ਹਲੇ ਵੀ ਨਿਆਣਾ ਈ ਜਾਪਦਾ ਸੀ।
ਅੱਜ ਤੜਕੇ ਪੌਣੇ ਪੰਜ ਵਜੇ ਬੀਤ ਨੇ ਆਕੇ ਮੇਰੇ ਹੁੱਜ ਮਾਰੀ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ,"ਪਰਧਾਨ ਬਿੰਦਰ ਕਾ ਭੂਸ਼ਾ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ"। ਨੀਰਾ ਪੱਠਾ ਪਾਕੇ ਅਸੀਂ ਭੂਸ਼ੇ ਕੇ ਘਰ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਹੋਗੇ।
ਗਲੀ ਰਾਹ 'ਚੋਂ ਨੰਘਦੇ ਟੱਪਦੇ ਜਦੋਂ ਭੂਸ਼ਾ ਟੱਕਰਦਾ ਤਾਂ ਸੋਬਤ ਈ ਹਾਲ ਪੁੱਛਦੇ ,"ਭੂਸ਼ੇ ਕਿਮੇਂ ਆ"?
ਭਰਵੱਟੇ ਉਤਾਂਹ ਜੇ ਚੱਕਕੇ ਭੂਸ਼ਾ ਸੰਖੇਪ ਜਾ ਜਵਾਬ ਦੇਂਦਾ ,"ਠੀਕ ਆ"। ਭੂਸ਼ਾ ਬਹੁਤਾ ਚੁੱਪ ਈ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।
ਅੱਜ ਭੂਸ਼ੇ ਦੀ ਚੁੱਪ ਸਦਾ ਲਈ ਚੁੱਪ ਹੋਗੀ। ਤਪਦੀ ਦੁਪੈਹਰ 'ਚ ਨਿਕਲੀ ਸਿਵੇ ਦੀ ਲਾਟ ਨਾਲ ਭੂਸ਼ਾ ਹਵਾ ਹੋ ਗਿਆ।
ਖੂਹ ਦੀ ਕੰਧ 'ਚ ਉੱਗੇ ਪਿੱਪਲ ਅਰਗੀ ਸੀ ਭੂਸ਼ੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਜੇਹਾ ਜੰਮਿਆ ਤੇ ਜੇਹਾ ਨਾ ਜੰਮਿਆ। ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇਂ ਆ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਭੂਸ਼ੇ ਨੂੰ ਚਰਨਾਂ ਲਿਵੇ ਰੱਖੇ....ਚੰਗਾ ਬਈ ਭੂਸ਼ੇ.....ਘੁੱਦਾ

ਨਿੱਕੇ ਦਾ ਏ. ਸੀ

ਕੇਰਾਂ ਭਰਾਵਾ ਆਹੀ ਦਿਨ । ਹਾੜ੍ਹ ਦਾ ਵਿਚਾਲੜਾ ਜਾ ਪੱਖ ਸੀਗਾ। ਹੁਣ ਅੰਗੂ ਇੱਕ ਦੋ ਮੀਂਹ ਪੈਕੇ ਗਰਮੈਸ਼ ਜੀ ਵੱਧ ਜਿਆ ਕਰੇ, ਧਰਤੀ 'ਚੋਂ ਭੜਧਾਹ ਲਿੱਕਲਿਆ ਕਰੇ । ਤਾਏ ਅਰਗੇ ਨਿੱਕੇ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕਰਨ ਨਿੱਕਿਆ ਬੈਠਕ 'ਚ ਬਹਿ ਕੇ ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਕਰ ਚਾਰ ਅੱਖਰ। ਸਾਡੇਆਲਾ ਤਾਏ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਹੋਗਿਆ, ਕੈਂਹਦਾ ਤਾਇਆ ਜਰ ਜੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਤਾਂ ਬੈਠਕ 'ਚ ਏ ਸੀ ਲਵਾਦੇ ਬਾਈ ਬਣੇ। ਸਾਡੇ ਦਾਤੀ ਫਰੇ ਆਲੇ ਲਾਣੇ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਆਰੀ ਏ ਸੀ ਲਫਜ਼ ਸੁਣਿਆ ਸੀਗਾ।
ਆਅਅ ਕੀ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਤਾਏ ਅਰਗੇਆਂ ਨੇ ਮਿਸਤਰੀ ਸੱਦ ਲਿਆ ਰਾਇ ਲੈਣ ਖਾਤਰ। ਬੈਠਕ ਵੇਖਕੇ ਮਿਸਤਰੀ ਕਹਿੰਦਾ ਪਰਧਾਨ ਤੂੜੀ ਆਲੀ ਸਬ੍ਹਾਤ ਜਿੱਡੀ ਬੈਠਕ ਬਗਲੀ ਬੈਠੇ ਆਂ, ਏਥੇ ਘੱਟੋ ਘੱਟੋ ਡੇਢ ਟਨ ਦਾ ਏ. ਸੀ ਲੱਗੂ।
ਤਾਏ ਅਰਗੇਆਂ 'ਚ ਚਿੱਤ 'ਚ ਬੱਜੀ ਬੀ ਖੌਣੀ ਏ. ਸੀ ਦਾ ਵਜ਼ਨ ਈ ਡੇਢ ਟਨ ਹੁੰਦਾ। ਪੈਸੇ ਪੂਸੇ ਫੜ੍ਹਲੇ ਆੜ੍ਹਤ ਤੋਂ ਬੀ ਏ. ਸੀ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣਾ। ਤਾਏ ਅਰਗੇਆਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਬੀ ਨਿੱਗਰ ਆ ਕੰਮ, ਚੱਕਾ ਚਕਾਈ ਖਾਤਰ ਚਾਰ ਬੰਦੇ ਲੈਜੀਏ ਨਾਲ। ਟਰੈਲੀ ਦੇ ਟੈਰਾਂ 'ਚ ਫੂਕ ਫਾਕ ਫੁੱਲ ਕਰਲੀ ਭਰਾਵਾ। ਲੱਕੜ ਦੇ ਗੁਟਕੇ ਗਟਕੇ ਧਰਲੇ ਬਿੱਚੇ। ਦੋ ਤਿੰਨ ਲਾਸਾਂ ਸਿੱਟਲੀਆਂ ਟਰੈਲੀ 'ਚ ਬੀ ਬਜ਼ਨਦਾਰ ਚੀਜ਼ ਲਿਆਉਣੀ ਆ, ਖਿੱਚਾ ਖਚਾਈ ਖਾਤਰ ਲਾਸ ਚਾਹੀਦੀ ਆ। ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ 'ਚ ਫੁੱਲ ਚਰਚਾ। ਬਿੱਲਵਟਨ ਦੀ ਪੈਂਟ ਪਾਕੇ ਸਾਡੇਆਲਾ ਟਰੈਲੀ ਦੇ ਟੂਲ ਤੇ ਪੈਰ ਧਰਕੇ ਘੱਪ ਦਿਨੇ ਬਿੱਚ ਬਹਿ ਗਿਆ। ਸੱਥ 'ਚੋਂ ਸਾਰੀ ਪੱਠੇ ਵੱਢ ਜੰਤਾ ਲੱਦਲੀ । ਚੁੰਝਾਂ ਆਲੀ ਮੁਗਸਰੀ ਜੁੱਤੀ ਪਾਕੇ ਤਾਏ ਨੇ ਟੈਟਰ ਖਿੱਚਤਾ ਬਠਿੰਡੇ ਨੂੰ। ਸ਼ਹਿਰ ਵੜਨ ਸਾਰ ਚਾਹ ਆਲੀ ਰੇਹੜੀ ਦੇਖਕੇ ਤਾਏ ਨੂੰ ਚਾਹ ਦੀ ਭਲ ਉੱਠ ਖੜ੍ਹੀ। ਸ਼ੈਹਰੀਏ ਬਿੜਕਾਂ ਕੱਢਣ ਬੀ ਏਧਰ ਖੌਣੀ ਕੇਹੜਾ ਜਰਗ ਦਾ ਮੇਲਾ ਲੱਗਾ ਬਾ। ਚਾਹ ਨਾ ਬਾਲੂਸ਼ਾਹੀਆਂ ਖਾਕੇ ਮੁਲਖ ਫੇਰ ਬਹਿਗਿਆ ਟੈਟਰ ਤੇ। ਹਨੂੰਮਾਨ ਚੌਂਕ ਮੁੜਕੇ ਟਰੈਟ ਲਿਜਾਕੇ ਦੁਕਾਨ ਮੂਹਰੇ ਲਾਤਾ। ਏ. ਸੀ ਦੇਖਕੇ ਤਾਏ ਅਰਗੇ ਸੋਚਣ ਨੂੰ ਬੀ ਬਕਸਾ ਜਾ ਹੈ ਤਾਂ ਨਿੱਕਾ ਈ ਆ, ਊਂਈ ਵਜ਼ਨ ਬਾਹਲਾ ਹੋਊ।
ਬਿੱਲ ਬੁਲ ਕਟਾਕੇ ਤਾਏ ਅਰਗੇ ਕੁੜਤੇ ਦੀਆਂ ਕਫਾਂ ਮੋੜੀ ਜਾਣ ਬੀ ਹੁਣ ਵਜ਼ਨ ਚੱਕਣਾ। ਸਾਡੇਆਲਾ ਟਰੈਲੀ 'ਚੋਂ ਲਾਸਾਂ ਚੁੱਕੀ ਲਿਆਵੇ । ਗਿੱਠਮੁਠੀਏ ਜੇ ਦੋ ਬਈਆਂ ਨੇ ਏ. ਸੀ ਚਾਕੇ ਘੱਪ ਦਿਨੇ ਟਰੈਲੀ 'ਚ ਧਰਤਾ। ਜਦੋਂ ਤਾਇਆ ਕਣੱਖਾ ਜਾ ਝਾਕਿਆ ਸਾਡੇਆਲਾ ਨਿੱਕਾ ਊਸ਼ਾ ਦੇ ਪੱਖੇ ਅਰਗਾ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਟੈਟਰ ਦੇ ਮਰਗਾੜ ਦੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਕੱਚਾ ਜਾ ਹੋਕੇ। ਐਹੇ ਜੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਪਿੰਡਾਂ ਆਲੇ....ਘੁੱਦਾ

ਛੰਦ - ਖਬਰਨਾਮਾ ਹਾੜ੍ਹ ਦਾ

ਦੁਖਦੇ ਗੋਡੇ, ਰੋਕਤੇ ਡੋਡੇ
ਸਿਆਸੀ ਜੁਗਤਾਂ, ਮਿਲੀਆਂ ਭੁਗਤਾਂ
ਮਾੜੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹਦੇ, ਕਿੱਲੋ ਨੂੰ ਫੜ੍ਹਦੇ
ਟਰੱਕ ਟਪਾਉਂਦੇ
ਅਫਸਰੀ ਬਾਤਾਂ, ਹੋਟਲੀਂ ਰਾਤਾਂ
ਇੱਜ਼ਤਾਂ ਟੰਗੀਆਂ, ਨਚਾਉਂਦੇ ਨੰਗੀਆਂ
ਛੋਟੀਆਂ ਸੋਚਾਂ, ਪੀਣ ਸਕੌਚਾਂ
ਪੈੱਗ ਮੰਗਾਉਂਦੇ
ਹਿੱਲੇ ਇਰਾਕ, ਮਰੇ ਜਵਾਕ
ਗਰਦਾਂ ਚੜ੍ਹੀਆਂ, ਬੰਦੂਕਾਂ ਫੜ੍ਹੀਆਂ
ਅਮਰੀਕੀ ਨੀਤੀ, ਮੋਢੇ ਤੇ ਫੀਤੀ
ਕਾਲਜੇ ਕਸਕਾਂ
ਭੁੱਲਕੇ ਮੱਦਾਂ, ਟੱਪਕੇ ਹੱਦਾਂ
ਚੀਨੀ ਚੜ੍ਹਗੇ, ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਵੜਗੇ
ਰੂਸ ਤੇ ਪਾਕਿ, ਕਰਨਗੇ ਸਾਕ
ਸਾਂਝੀਆਂ ਮਸ਼ਕਾਂ
ਵਧੇ ਕਿਰਾਏ, ਚੰਗੇ ਦਿਨ ਆਏ
ਚੱਕਤੇ ਤੇਲ, ਬਣਾਤੀ ਰੇਲ
ਕਲਪੇ ਜੱਟ, ਲੰਮੇ ਨੇ ਕੱਟ
ਹੋਰ ਸਿਆਪੇ
ਮਹਿਕਮੇ ਡੱਕੇ, ਖੋਲ੍ਹਤੇ ਨੱਕੇ
ਰੁੜ੍ਹੇ ਜਵਾਕ, ਚੌਵੀ ਹਲਾਕ
ਕੱਢਣ ਲਕੀਰਾਂ, ਚੱਕ ਤਸਵੀਰਾਂ
ਉਡੀਕਣ ਮਾਪੇ
ਪੱਲੇ ਨਾ ਧੇਲੀ, ਜਵਾਨੀ ਵੇਹਲੀ
ਬੋਝੇ ਰੱਕੜਾਂ, ਛੱਡਦੇ ਯੱਕੜਾਂ
ਪੁਲਸ ਹੱਥ ਸੋਟੇ, ਰਾਖਵੇਂ ਕੋਟੇ
ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ ਧਰਨੇ
ਲਮਕਗੇ ਮੁੱਦੇ, ਵੇਖਲੀਂ ਘੁੱਦੇ
ਸਣੇ ਕਸ਼ਮੀਰ, ਦੇਣਗੇ ਚੀਰ
ਫੇਰ ਜਨਾਬ, ਤੁਰੂ ਪੰਜਾਬ
ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਪਰਨੇ

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਬੀਆਂ ਗੱਲਾਂ

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਬੀਆਂ ਗੱਲਾਂ.......ਭਾਊ ਏਕਰਾਂ ਫੇਰ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜੇ
1. ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਨਿੱਕਾ ਜਵਾਕ ਜਦੋਂ ਬੋਲਣ ਜੋਗਰਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਘਰ ਦੇ ਜੀਅ ਜਵਾਕ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣਗੇ ,"ਬੇਟਾ ਅੰਕਲ ਕੋ ਨਮਸਤੇ ਬੋਲੋ, ਚਲੋ ਚਲੋ , ਪਾਪਾ ਕੋ ਬਾਏ ਬੋਲੋ ਬੇਟਾ"। ਤੇ ਜੂਜੇ ਪਾਸੇ ਜਦੋਂ ਪਿੰਡਾਂ ਆਲੇਆਂ ਦਾ ਜਵਾਕ ਬੋਲਣ ਜੋਗਾ ਹੁੰਦਾ ਉਹਨੂੰ ਅਈਂ ਪੁੱਛੀ ਜਾਣਗੇ ," ਓਏ ਛੋਹਰਾ ਅਾਪਣਾ ਕੱਟਾ ਕਿਮੇਂ ੜਿੰਗਦਾ ਓਏ ?
2. ਕੋਈ ਨਮੀਂ ਫਿਲਮ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਲੋਕ ਪੁੱਛਣਗੇ ,"ਡਾਇਰੈਕਟ ਕਿਸਨੇ ਕੀ ਆ? ਕੌਣਸੇ ਹੀਰੋ ਕੀ ਫਿਲਮ ਹੈ"। ਦੂਜੀ ਸੈੜ ਪਿੰਡਾਂ ਆਲੇ ਜਵਾਕ ਫਿਲਮ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਹੀ ਪੁੱਛਦੇ ਨੇ ,"ਪਰਧਾਨ ਲੜਾਈ ਕਿੰਨੀ ਕ ਆ "
3. ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਬੰਦਾ ਜਦੋਂ ਜਵਾਕ ਦੇ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ," ਰਮੇਸ਼ ਸਰ ਹਮਾਰੇ ਬੱਚੇ ਕੋ ਡਾਂਟੀਏ ਮਤ, ਪਿਆਰ ਸੇ ਪੜ੍ਹਾਨਾ ਇਸਕੋ।" ਜਦੋਂ ਪਿੰਡ ਆਲਾ ਬੰਦਾ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਉਈਂ ਆਖੀ ਜਾਊ ,"ਮਾਹਟਰਾ ਜੇ ਸਾਡਾ ਛੋਹਰ ਨਾ ਪੜ੍ਹਦਾ ਦਿਸੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਲੰਬ 'ਠਾਦੀਂ ਕੰਜਦੇ ਦੀ। ਜਵਾਕ ਡਰਦਾ ਕੋਲੇ ਐਂ ਖੜ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਜਿਮੇਂ ਫਾਟਕਾਂ ਤੋਂ ਗਾਂ ਡਰੀ ਹੁੰਦੀ ਆ.
4. ਕਾਲਜਾਂ ਸਕੂਲਾਂ ਦੇ ਰਿਜ਼ਲਟ ਆਉਂਦੇ ਨੇ , ਕਿਤੇ ਮਰਜ਼ੀ ਦੇਖਲਿਓ ਟੌਪਰਾਂ 'ਚ ਅਗਰਵਾਲ, ਮਿਸ਼ਰੇ, ਜਾਂ ਗੁਪਤੇ ਹੋਣਾਂ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਈ ਪਹਿਲ , ਦੁੱਗ ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਨਾਏ ਸਾਰੇਆਂ ਦੇ ਐਨਕਾਂ ਲਾਜ਼ਮੀ ਲੱਗੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ।
5. ਜਦੋਂ ਦਾ ਬਾਈ ਲਾਦੇਨ ਮੁੱਕ ਗਿਆ, ਓਦੋਂ ਦੀਆਂ ਅਜੀਤ ਅਰਗੇ ਅਖਬਾਰਾਂ ਕੋਲ ਖਬਰਾਂ ਵੀ ਹੈਨੀ ਛਾਪਣ ਨੂੰ । ਕੰਜਦੇ ਸਾਬਣ ਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਈ ਦਈ ਰੱਖਣਗੇ ਪਹਿਲੇ ਪੇਜ ਤੇ।
6. ਏਹਨਾਂ ਗਰਮੀ ਦੇ ਦਿਨਾਂ 'ਚ ਗਲੀ ਰਾਹ ਤੋਂ ਨੰਘਣ ਲੱਗਿਆ ਹਰੇਕ ਬੰਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਆਹੀ ਗੱਲ ਕਹਿੰਦਾ ,"ਕਿਮੇਂ ਆ ਜੋਰਿਆ, ਮੀਹ ਮੂੰਹ ਪਵਾਦੇ ਕੰਜਦੇਆ, ਐਨੀ ਗਰਮੀ ਕਰਾਈ ਆ"। ਊਈਂ ਲਾਂਭੇ ਦਈ ਜਾਣਗੇ ਡੱਕੇ ਬਏ।..........ਘੁੱਦਾ