ਚੰਗਾ ਭੂਸ਼ੇ

ਸਾਡੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਛੱਪੜ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗਮੇਂ ਥਾਂ 'ਚ ਅਸੀਂ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਆਥਣੇ ਜਦੋਂ ਬਾਂਦਰ ਕਿੱਲਾ, ਕਿਰਕਟ ਜਾਂ ਹੋਰ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡਦੇ ਜਾਂ ਜਦੋਂ ਐਤਬਾਰ ਨੂੰ ਆਥਣੇ ਰਲਕੇ ਚਾਰ ਆਲੀ ਫਿਲਮ ਦੇਖਦੇ ਓਦੋਂ ਭੂਸ਼ਾ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਵੱਡੇਆਂ ਦੇ ਦੱਸਣ ਮੁਤਾਬਕ ਭੂਸ਼ਾ ਸਾਥੋਂ ਉਮਰ 'ਚ ਸੱਤ-ਅੱਠ ਸਾਲ ਵੱਡਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਪੰਜਮੀਆਂ, ਸੱਤਮੀਆਂ, ਦਸਮੀਆਂ ਬਾਰ੍ਹਮੀਆਂ ਕਰਕੇ ਗੱਭਰੂ ਜੇ ਹੋਗੇ ਪਰ ਭੂਸ਼ਾ ਫੇਰ ਵੀ ਸਾਥੋਂ ਨਿੱਕਾ ਰਿਹਾ। ਭੂਸ਼ਾ ਮੁੱਢੋਂ ਈ ਅਣਬੁੱਝੀ ਜੀ ਬਿਮਾਰੀ ਕਰਕੇ ਸਰੀਰਕ ਪੱਖੋਂ ਸਾਥੋਂ ਨਿੱਕਾ ਰਿਹਾ।
ਹੁਣ ਤੀਹ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਭੂਸ਼ਾ ਸੇਹਤ ਪੱਖੋਂ ਹਲੇ ਵੀ ਨਿਆਣਾ ਈ ਜਾਪਦਾ ਸੀ।
ਅੱਜ ਤੜਕੇ ਪੌਣੇ ਪੰਜ ਵਜੇ ਬੀਤ ਨੇ ਆਕੇ ਮੇਰੇ ਹੁੱਜ ਮਾਰੀ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ,"ਪਰਧਾਨ ਬਿੰਦਰ ਕਾ ਭੂਸ਼ਾ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ"। ਨੀਰਾ ਪੱਠਾ ਪਾਕੇ ਅਸੀਂ ਭੂਸ਼ੇ ਕੇ ਘਰ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਹੋਗੇ।
ਗਲੀ ਰਾਹ 'ਚੋਂ ਨੰਘਦੇ ਟੱਪਦੇ ਜਦੋਂ ਭੂਸ਼ਾ ਟੱਕਰਦਾ ਤਾਂ ਸੋਬਤ ਈ ਹਾਲ ਪੁੱਛਦੇ ,"ਭੂਸ਼ੇ ਕਿਮੇਂ ਆ"?
ਭਰਵੱਟੇ ਉਤਾਂਹ ਜੇ ਚੱਕਕੇ ਭੂਸ਼ਾ ਸੰਖੇਪ ਜਾ ਜਵਾਬ ਦੇਂਦਾ ,"ਠੀਕ ਆ"। ਭੂਸ਼ਾ ਬਹੁਤਾ ਚੁੱਪ ਈ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।
ਅੱਜ ਭੂਸ਼ੇ ਦੀ ਚੁੱਪ ਸਦਾ ਲਈ ਚੁੱਪ ਹੋਗੀ। ਤਪਦੀ ਦੁਪੈਹਰ 'ਚ ਨਿਕਲੀ ਸਿਵੇ ਦੀ ਲਾਟ ਨਾਲ ਭੂਸ਼ਾ ਹਵਾ ਹੋ ਗਿਆ।
ਖੂਹ ਦੀ ਕੰਧ 'ਚ ਉੱਗੇ ਪਿੱਪਲ ਅਰਗੀ ਸੀ ਭੂਸ਼ੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਜੇਹਾ ਜੰਮਿਆ ਤੇ ਜੇਹਾ ਨਾ ਜੰਮਿਆ। ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇਂ ਆ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਭੂਸ਼ੇ ਨੂੰ ਚਰਨਾਂ ਲਿਵੇ ਰੱਖੇ....ਚੰਗਾ ਬਈ ਭੂਸ਼ੇ.....ਘੁੱਦਾ