ਚਮਕੀਲੇ ਦਾ ਵਿਅਹ

ਪਹਿਲਾੰ ਵੀ ਆਪਾੰ ਗੱਲ ਕਰੀ ਸੀ।

2007 'ਚ ਦਸਵੀਆੰ ਪਾਸ ਕਰਕੇ ਅਸੀੰ ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗੇ ਸੀ। ਪਟਕਿਆੰ ਤੋੰ ਪੱਗਾੰ ਬੰਨ੍ਹਣ ਲੱਗੇ ਸੀ। ਓਦੋੰ ਜੇ ਈ ਸਾਡੇ ਯਾਰ ਬਲਤੇਜ ਚਮਕੀਲੇ ਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਠਰਕਪੁਣਾ ਜਾੰ ਵਾਹਯਾਤ ਨਹੀੰ,  ਅਸਲ। ਨਿਆਣੀ ਮੱਤ ਸੀ। ਜੀਨ ਦੀ ਪੈੰਟ ਦੀ ਪਿਛਲੀ ਜੇਬ 'ਚ ਪਾਏ ਬਟੂਏ 'ਚ ਓਸ ਕਰਮਾੰਆਲੀ ਦੀ ਫੋਟੋ ਚਮਕੀਲਾ ਸਾੰਭ ਕੇ ਰੱਖਦਾ। ਚੌੜ ਪਏ ਅਸੀੰ ਕਦੇ ਕਦੇ ਫੋਟੋ ਦੇਖਦੇ। ਫੋਟੋ ਦੇ ਉਤਲੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਤੇ ਕਿਸੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਅੱਧੀ ਮੋਹਰ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ।

ਸਮਾੰ ਨੰਘਦਾ ਗਿਆ। ਚਮਕੀਲਾ ਕਦੇ ਕਦਾਈੰ ਮਿਲਕੇ ਆਉੰਦਾ। ਸੌ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦਾ ਸਫਰ ਮਾਰਕੇ ਜਾੰਦਾ ਤੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਦੂਰੋੰ ਦੇਖਕੇ ਮੁੜ ਆਉੰਦਾ। ਕਦੇ ਲੀਕਾੰ ਨਾ ਟੱਪਿਆ। ਕਾਲਜ ਮੁੱਕਿਆ ਤੇ ਸਾਰੇ ਘਰਾੰ ਨੂੰ ਮੁੜੇ। ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ,"ਚਮਕੀਲਿਆ ਕੀ ਬਣਿਆ"। ਚਮਕੀਲਾ ਆਖਦਾ ,"ਗੱਲ ਤਾੰ ਮੈੰ ਤੋਰੀ ਆ ਪਰ ਬਾਪੂ ਨੀੰ ਮੰਨਦਾ"। ਕਦੇ ਬੇਬੇ ਨੰਨਾ ਪਾਉੰਦੀ ਕਦੇ ਬਾਪੂ ਟੀੰਡਰ ਜਾੰਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਢੁੱਚ ਡਾਹ ਦੇਦਾੰ। ਜਟੌੜ੍ਹਾੰ ਦਾ ਟੱਬਰ। ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆੰ ਦੇ ਵਿਆਹ ਹੋਏ ਤੇ ਅਹੀੰ ਕਿਹਾ,"ਕਰਾਲਾ ਹੁਣ ਤਾੰ ਖਸਮਾ, ਜੇਠ ਬਣ ਗਿਆ"। ਆਖਿਆ ਕਰੇ,"ਕਰਾਓਣਾ ਤਾੰ ਓਥੇ ਈ ਕਰਾਉਣਾ ਨਹੀੰ, ਨਹੀੰ"। ਚਲ ਟੱਬਰ ਦੇ ਮਨ ਮੇਹਰ ਪਈ ਤੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਚਮਕੀਲੇ ਦਾ ਸ਼ਗਨ ਪਿਆ। 

ਤੇ ਕੱਲ੍ਹ 27 ਨਵੰਬਰ ਦਾ ਦਿਨ ਬੜਾ ਖਾਸ ਸੀ। ਅੱਠ ਨੌੰ ਸਾਲਾੰ ਮਗਰੋੰ ਓਹੋੰ ਫੋਟੋ ਆਲੀ ਭਰਜਾਈ ਨਾਲ ਚਮਕੀਲੇ ਨੇ ਜਾ ਲਾਵਾੰ ਲਈਆੰ। ਆਪ ਤਾੰ ਚਮਕੀਲਾ ਡਲੇਮਾਰ ਜਾ ਈ ਆ ਪਰ ਭਰਜਾਈ ਸੁੱਖ ਨਾ ਬਾਰਬੀ ਡੌਲ ਅਰਗੀ ਆ.....ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਵਧਾਈਆੰ ਸਾਰੇ ਸੰਧੂ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ....ਘੁੱਦਾ