ਮੇਰੀ ਬੇਬੇ

ਮੇਰੇ ਨੌੰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਈ ਮੇਰੀ ਬੇਬੇ ਦਾ ਨੌੰ ਨਿੱਕਲ ਆਉੰਦਾ 'ਪਾਲ ਕੌਰ'। ਸਾਢੇ ਚਾਰ ਜਮਾਤਾੰ ਪੜ੍ਹੀ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਬਸ ਆਵਦੇ ਦਸਤਖ਼ਤ ਈ ਕਰਨੇ ਆਉੰਦੇ ਨੇ, ਪੱਪੇ ਕੰਨਾ ਲੱਲਾ ,ਪਾਲ। ਔਰਤ ਬਸ਼ੱਕ ਨੱਬੇ ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਜੇ ਪੇਕਿਆੰ ਦੇ ਪਿੰਡ 'ਕੁੜੀ' ਈ ਸਮਝੀ ਜਾੰਦੀ ਆ। ਤਾੰਹੀ ਬੇਬੇ ਆੰਹਦੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਮੈੰ ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਦੇ ਸੰਧੂਆੰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਆੰ। 

ਜਿਹੜਾ ਕੁਛ ਲਿਖਤਾੰ 'ਚ ਲਿਖੀਦਾ ਏਹਦੇ 'ਚੋੰ ਬਾਹਲੇ ਲਫਜ਼ ਮੇਰੀ ਬੇਬੇ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।

ਲੱਖ ਸਿਆਣੇ ਬਣੇ ਜਈਏ ਪਰ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦਿਆੰ ਬੇਬੇ ਨੇ ਬਥੇਰੀ ਛਤਰੌਲ ਕਰੀ ਆ। ਬਹੁਕਰ ਪੁੱਠੇ ਪਾਸਿਓੰ ਫੜ੍ਹਕੇ ਜਿੱਥੇ ਪੈੰਦੀ ਆ ਪੈਣਦੇ। ਮੋਹ, ਪਿਆਰ, ਗਾਹਲਾੰ, ਖਿਆਲ, ਸਲਾਹਾੰ, ਫਿਕਰ, ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਹੁੰਦੀਆੰ ਬੇਬੇ ਅਰਗੀਆੰ। ਬੇਬੇ ਸਾਡੀ ਨਿੱਕੇ ਮੋਟੇ ਵਹਿਮ ਜੇ ਵੀ ਕਰਦੀ ਆ। ਟੋਕ ਜ਼ਰੂਰ ਦਈਦਾ ਪਰ ਰੋਕੀਦਾ ਨਹੀੰ। ਰੋਕੇ ਤੋੰ ਬੇਬੇ ਸਿਰੋਪੇ ਪਾ ਦੇਦੀੰ ਆ। ਮੈੰ ਕੱਚਾ ਜਾ ਧੂੰਆੰ ਮਾਰਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਨਾੰ ਹੁੰਨਾ।

ਨਿੱਕੇ ਮੋਟੇ ਕੰਮਾੰ ਦਾ ਸੌ ਖਿਆਲ ਹੁੰਦਾ।

ਲੋਹੇ ਦੇ ਮੰਜਿਆੰ ਦੀਆੰ ਬਾਹੀਆੰ ਤੇ ਗੱਟੇ ਕੱਟਕੇ ਸਿਓਣੇ ਬੀ ਜਰ ਨਾ ਲੱਗੇ, ਵਾਣ ਦਿਆੰ ਮੰਜਿਆਂ 'ਤੇ ਲੀੜੇ ਲਾਉਣੇ, ਹੱਥ ਤੇ ਗਿੱਲਾ ਪੋਣਾ ਵਲ੍ਹੇਟ ਕੇ ਧੰਦੂਰੇ ਰੋਟੀਆੰ ਲਾਉਣੀਆੰ, ਹੱਥੋੰ ਡਿੱਗੇ ਪੇੜੇ ਨੂੰ ਚਿੜੀਆੰ ਖਾਤਰ ਕੋਠੇ ਤੇ ਸਿੱਟਣਾ , ਬਰੈੰਡਾੰ ਦੇ ਯੁੱਗ 'ਚ ਨਮੇੰ ਜੰਮੇ ਪੋਤੇ ਦੋਹਤੇ ਖਾਤਰ ਸਬਾਟਰ ਬੁਣਨੇ, ਗੱਭ ਪਸੂਆੰ ਦੀਆੰ ਤਰੀਕਾੰ ਚੇਤੇ ਰੱਖਣਗੀਆੰ, ਪੀਹਣ ਕਰਕੇ ਦਾਣੇ ਢੋਲਾੰ 'ਚ ਪਾਉਣੇ ।

ਅੈਨੀਵੇਅ ਨੋ ਮੋਰ ਲੈੰਥੀ ਸਟੇਟਸ...ਨਥਿੰਗ ਅਬੱਵ ਮਦਰਜ਼.....ਹੈਪੀ ਮਦਰਜ਼ ਡੇ.....ਘੁੱਦਾ