ਫਿਕਰ, ਸੰਸੇ, ਜੁੰਮੇਆਰੀ, ਗਾਹਲਾਂ, ਵਹਿਮ ਭਰਮ ਤੇ ਰੀਤ ਰਿਵਾਜਾਂ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਬੇਬੇ ਅਰਗੀਆਂ।
ਇੱਕ ਮਿੰਟ 'ਚ ਬੇਦਾਵਾ ਦੇ ਦੇਦੀਆਂ ,"ਜਾ ਭੱਜਜਾ ਤੂੰ ਨੀਂ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਪੱਤ"। ਫੇਰ ਦਹਾਂ ਕ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਬੋਲ ਮਾਰਕੇ ਆਖਣਗੀਆਂ ,"ਵੇ ਚਾਹ ਡੱਫਲਾ ਆਕੇ ਨਹੀਂ ਠਰਜੂ ਤੇਰੀ ਕੁਸ ਲਾਦ੍ਹੜੀ"।
ਢੰਗ ਤਰੀਕੇ ਵੇਖੋ ।ਧੁੱਪੇ ਮੰਜੇ ਮੂਧੇ ਮਾਰਕੇ, ਪਾਵਿਆਂ ਤੇ ਸੁੱਬੀਆਂ ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਜਾਲ ਜਾ ਬੁਣਦੀਆਂ। ਨਾਏ ਸੁੱਕ ਭਰੂਰਾ ਜਾ ਕਰਕੇ ਮੈਦੇ ਦੇ ਰੁੱਗ ਲਾਈ ਜਾਣਗੀਆਂ ਨਾਏ ਸੇਵੀਆਂ ਤੋੜਕੇ ਜਾਲ ਤੇ ਸੁੱਕਣੇ ਪਾ ਦੇਦੀਆਂ। ਨਵਾਂ ਤੰਦੂਰ ਫਿੱਟ ਕਰਨ ਵੇਲੇ
ਤੰਦੂਰ ਦਾਲੇ ਬਰੇਤੀ ਤੇ ਠੀਕਰੀਆਂ ਪਾਉਦੀਆੰ। ਅਖੇ ਏਹਦੇ ਨਾਲ ਤਾਅ ਵੱਧ ਬਣਦਾ। ਤੰਦੂਰੇ ਰੋਟੀ ਲਾਉਣ ਵੇਲੇ ਮਰੋੜੇ ਨਾਲ ਆਖਦੀਆਂ,"ਥੋਡੀਆਂ ਰੰਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਆਹ ਵੀ ਚੱਜ ਨੀਂ ਆਉਣਾ, ਪੱਟਤੇ ਮਮੈਲਾਂ ਨੇ।"
ਜਿੱਦੇਂ ਬੇਬੇ ਹੋਣਾਂ ਦਾ ਸਰੀਰ ਢਿੱਲਾ ਹੋਵੇ ਓਦੇਂ ਕੋਲ ਬਹਾਕੇ ਸੰਸੇ ਨਾਲ ਆਖੂ,"ਵੇ ਮੇਰੇ ਬੈਠੀ ਬੈਠੀ ਤੋਂ ਵਿਆਹ ਕਰਾਲਾ, ਨਹੀਂ ਕੰਧਾਂ 'ਚ ਵੱਜਦਾ ਫਿਰੇਗਾਂ"।
ਠੀਕ ਏਸਰਾਂ ਈ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਬਾਪੂ ਹੋਣੀੰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ। ਜਵਾਕਾਂ ਨੂੰ ਦਬਕਾ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ ਪਰ ਪਿਆਰ ਬਥੇਰਾ ਹੁੰਦਾ। ਕਈ ਜਵਾਕ ਵੇਖੇ ਆ, ਦਾਹੜੀ ਹਜੇ ਆਈ ਨੀਂ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਫੁਕਰਪੁਣਾ ਦਿਖਾਉਣ ਖਾਤਰ ਆਖਣਗੇ,"ਸਾਡਾ ਬੁੜ੍ਹਾ ਤਾਂ ਐਂ ਕਰਦਾ ਜਰ"। ਪਿਓ ਨੂੰ ਬੁੜ੍ਹਾ ਆਖਕੇ ਖੌਣੀ ਕਿਹੜੀ ਕਲਗੀੰ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ ਏਹਨਾਂ ਦੇ। ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਆ, ਹੱਥਾਂ 'ਚ ਫੜ੍ਹੇ ਸਿਓਆਂ ਆਲੇ ਫੋਨ ਵੀ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਦਾ ਈ ਸਿੱਟਾ ।ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਕਲਾਂ 'ਚ ਰੱਖੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ......ਘੁੱਦਾ
No comments:
Post a Comment