ਨਿੱਕਾ ਗਰਨੈਬ ਮੇਲੇ 'ਚ

ਕੇਰਾਂ ਭਰਾਵਾ ਆਹੀ ਦਿਨ ਵਸਾਖ ਦੇ। ਸਾਡੇ ਆਲਾ ਨਿੱਕਾ ਗਰਨੈਬ ਹਿੰਡ ਪੈ ਗਿਆ ਕਹਿੰਦਾ ਮੇਲੇ ਜਾਣਾ
ਘਰਦੇ ਕਹਿੰਦੇ ਰੈਹਣੇ ਮੇਲੇ 'ਚ ਗਮਾਚ ਜੇ ਗਾਂ।
ਕਿੱਥੇ ਭਰਾਵਾ, ਲਿਟ ਗਿਆ ਇਹ ਤਾਂ ਰੇਤੇ ਤੇ, ਭਰੇ ਰੇਤੇ ਦੀ ਮੁੱਠੀ ਠੋਕੇ ਸਿਰ'ਚ
ਬਾਲ ਖੁਲ੍ਹੇ ਇਹਦੇ ,ਬੁਰਾ ਹਾਲ।
ਮਾਤਾ ਅਰਗੀਆਂ ਨੇ ਫੜ੍ਹਕੇ ਨਲਕੇ ਮੂਹਰੇ ਕਰਤਾ ਬੀ ਚੱਲ ਨਵ੍ਹਾ ਕੇ ਤੋਰ ਇਹਨੂੰ ਮੇਲੇ ਕਲੇਸੀ ਨੂੰ।
ਸੈਕਲ ਦੇ ਡੰਡੇ ਤੇ ਨਿੱਕੀ ਸੀਟ ਲਵਾਈ ਵੀ ਸੀ ਇਹਦੇ ਖਾਤਰ। ਬਹਿ ਗਿਆ ਭਰਾਵਾ। ਜਾਵੜੇ ਮੇਲੇ
ਜਾਣਸਾਰ ਇਹਦੀ ਨਿਗਾਹ ਪੈਗੀ ਭਰਾਵਾ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਆਲੀ ਡਰਿੱਸ ਟੰਗੀ ਪਈ ਸੀ
ਕਹਿੰਦਾ ਬਾਈ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਆਲੀ ਵਰਦੀ ਲੈਦੇ
ਮਖਾ ਕੋਈ ਨਾ ਮੇਲਾ ਵੇਖ , ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਲੈਜਾਂਗੇ
ਕਹਿੰਦਾ ਨਾ ਹੁਣੇ ਲੈਣੀ ਆ, ਮੈਂ ਲੈਤੀ ਭਰਾਵਾ।
ਫੁੱਲਾਂ ਆਲੀ ਨੀਕਰ ਤੇ ਟਿੱਚ ਬਟਨਾਂ ਆਲਾ ਗਲਾਬੀ ਜਾ ਝੱਗਾ ਲਾਹਤਾ ਇਹਨੇ
ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਆਲੀ ਡਰਿੱਸ ਪਾਲੀ ਭਾਈ। ਹੁਰਲ ਹੁਰਲ ਕਰਦਾ ਫਿਰੇ ਮੇਲੇ 'ਚ
ਵਿਚਾਲੇ ਜੇ ਖੜ੍ਹਕੇ ਘੁਕਨ ਲਾਗਿਆ ਭਰਾਵਾ ਇਹ ਤਾਂ, ਮਖਾ ਵਾਵਰੋਲਾ ਈ ਬਣ ਗਿਆ
ਪਤੰਦਰ ਨੇ ਲਫਾਫੇ ਉੱਡਣ ਲਾਤੇ, ਜਵਾਕਾਂ ਨੇ ਲੇਰਾਂ ਛੱਡਤੀਆਂ
ਜਨਤਾ ਕੰਧਾਂ ਨਾਲ ਲੱਗਗੀ ਬੀ ਇਹਦਾ ਤਾਂ ਭੜਾਕਾ ਪਊ ਅੱਜ
ਅਸੀਂ ਰੱਸਾ ਸਿੱਟਤਾ ਏਹਤੇ ਬੀ ਰੁਕਜੇ, ਕਿੱਥੇ ਭਰਾਵਾ ਚਰਖੜੀ ਅੰਗੂ ਵਲ੍ਹੇਟੇ ਮਾਰਦਾ ਆਬੇ ਇਹਤਾਂ
ਪੰਜ ਕੁ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਚੱਕਰ ਜਾ ਖਾਕੇ ਭੁੰਜੇ ਜਾ ਪਿਆ ਭਾਈ
ਇਹਦੀ ਪੈਂਟ ਪੁੰਟ ਪਾੜਗੀ, ਸੀ ਬੀ ਜਵਾਕ, ਸਾਰਾ ਕੁਸ ਦਿਸੀ ਜਾਵੇ
ਇੱਕ ਬਾਬਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਲੈਜਾ ਬਾਈ, ਥੋਡੇ ਆਲ਼ੇ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਦੀ ਜਾਦੂ ਸ਼ਕਤੀ ਖਿੱਲਰੀ ਪਈਆ
ਸੈਕਲ ਦੀ ਪਿਛਲ਼ੀ ਕਾਠੀ ਤੇ ਕੱਟੇ ਅੰਗੂ ਲੱਦਕੇ ਲਿਆਂਦਾ ਜੂੜੇ ਆਲ਼ੇ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਨੂੰ
ਹੁਣ ਸਕੌਡਾ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਾਲਜ ਨੀਂ ਜਾਂਦਾ...ਘੁੱਦਾ