ਕਿੱਸਿਆਂ ਦਾ ਕਿੱਸਾ

ਕਹਿੰਦੇ ਦਾਨਾਬਾਦੋਂ ਗੱਲ ਤੁਰਪੀ, ਘੋੜੀ ਸੱਖਣੀ ਦਰਾਂ ਨੂੰ ਆਵੇ
ਜੰਡ ਹੇਠਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਕਤਲ ਹੋਇਆ ,ਮਸਾਂ ਇੱਲਾਂ ਨੂੰ ਮਾਸ ਥਿਆਵੇ
ਕਹਿੰਦੇ ਦੋਸ਼ ਕੁੜੀ ਸਿਰ ਮੜ੍ਹ ਦਿੱਤਾ,ਮੋਹ ਕਰਗੀ ਭਾਈਆਂ ਦਾ
ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਵੇਂ ਯਾਰ ਕਤਲ ਕਰਾਤਾ,ਮੋੜਿਆ ਨਾ ਮੁੱਲ ਯਾਰੀਆਂ ਲਾਈਆਂ ਦਾ

ਏਂਮੇ ਦਾ ਇੱਕ ਕਿੱਸਾ ਕਹਿੰਦੇ ,ਮਾਰੂਥਲ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ
ਪ੍ਰਦੇਸੀ ਪੁੰਨੂੰ ਯਾਰ ਸੱਸੀ ਨੇ,ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਲਕੋਇਆ ਸੀ
ਸੁੱਤੇ ਪੁੰਨੂੰ ਨੂੰ ਲੈਗੀ ਚਾਕੇ,ਕਹਿੰਦੇ ਡਾਰ ਪ੍ਰਦੇਸੀਆਂ ਦੀ
ਸੱਸੀ ਦੀ ਜਦੋਂ ਅੱਖ ਖੁੱਲ੍ਹੀ,ਪੱਲੇ ਰਹਿਗੀ ਬੁੱਕਲ ਖੇਸੀਆਂ ਦੀ
ਭੁੱਖੀ ਤਿਹਾਈ ਕਹਿੰਦੇ .ਜਾਂਦੀ ਟਿੱਬੇ ਚੀਰਦੀ ਸੀ
ਪੈਰੀਂ ਛਾਲੇ ਸਿਰ ਤੇ ਸੂਰਜ,ਬਸ ਗੱਲ ਅਖੀਰ ਦੀ ਸੀ

ਸ਼ੌਕੀਨ ਸੀ ਸੋਹਣੀ ਮਾਸ ਖਾਣ ਦੀ,ਮਹੀਵਾਲ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਮੱਛੀ ਖਵਾਉਦਾਂ ਸੀ
ਤੇਜ਼ ਸੀ ਪੱਟੂ , ਮਾਸ ਰਿੰਨ੍ਹ ਕੇ,ਸੋਹਣੀ ਖਾਤਿਰ ਚਨਾਂ ਤੈਰ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਸੀ
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੱਛੀ ਲਾ ਲੱਭੀ ,ਕਹਿੰਦੇ ਪੱਟ ਚੀਰ ਖਵਾ ਦਿੱਤਾ
ਵਾਅਦੇ ਦਾ ਸੀ ਪੱਕਾ ,ਅਗਲੇ ਬੋਲ ਪੁਗਾ ਦਿੱਤਾ
ਮਹੀਵਾਲ ਨੂੰ ਮਿਲਣੇ ਲਈ ਫਿਰ ਸੋਹਣੀ ਤੈਰ ਕੇ ਜਾਂਦੀ ਸੀ
ਸੋਹਣੀ ਦੀ ਨਨਾਣ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਖਾਰ ਜੀ ਖਾਂਦੀ ਸੀ
ਡੁੱਬਦੀ ਵੇਖ ਫਿਰ ਸੋਹਣੀ ਨੂੰ, ਛਾਲ ਮਾਰੀ ਜਨਾਬ ਨੇ
ਏਸੇ ਕਿੱਸੇ ਕਰਕੇ ਅਮਰ ਰਹਿਣਾ ਦਰਿਆ ਚਨਾਬ ਨੇ

ਲੜ ਝਗੜ ਘਰੋਂ ਤੁਰਪਿਆ ਕਹਿੰਦੇ ਰਾਂਝਾਂ ਤਖਤ ਹਜ਼ਾਰੇ ਦਾ
ਤਾਹੀਉਂ ਇਤਿਹਸ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰ ਹੁੰਦਾ ਅੱਜ ਕਰਮਾਂ ਮਾਰੇ ਦਾ
ਇਸ਼ਕ ਹਕੀਕੀ ਵੇ ਵਿੱਚ ਪੈਕੇ ਪਾਲੀ ਲੱਗ ਗਿਆ ਮਹੀਆਂ ਦਾ
ਵੰਝਲੀ ਵਜਾ ਕੇ ਚੇਤੇ ਕਰਦਾ ਵੇਲਾ ਮੌਜਾਂ ਲਈਆਂ ਦਾ
ਪੱਲੇ ਰਹਿਗੀਆਂ ਮੱਝਾਂ ਵੰਝਲੀ ਤੇ ਹੀਰ ਖੇੜੇ ਲੈਗੇ ਸੀ
ਹੀਰ ਲੱਭਦਿਆਂ ਲੱਭਦਿਆਂ ਕੰਨੀ ਵਾਲੇ ਪੈਗੇ ਸੀ
ਚੰਗੀ ਭਲੀ ਗੱਲ ਸੀ ਬਣਗੀ ਬੇੜਾ ਬੈਹ ਗਿਆ ਕੈਂਦੋ ਦਾ
ਚੂਰੀ 'ਚ ਰਲਿਆ ਜ਼ਹਿਰ ਈ ਲੱਕੋਂ ਲੈ ਗਿਆ ਕੈਦੋਂ ਦਾ......ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਘੁੱਦਾ