ਕਦੇ ਪੰਜਾਬੀ 'ਚ ਛਪਦੇ ਅਖਬਾਰ ਤੇ ਜਾਂ ਸਕੂਲਾਂ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਐੱਮ.ਏ ਤੀਕ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਫਰੋਲਿਓ ਸਮਾਰ ਕੇ। ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਜੂੜ ਵੱਢਿਆ ਪਿਆ ਸਾਰੇ ਕਿਤੇ। ਯੱਦੇ ਲਿਖਾਰੀਪੁਣੇ ਦੇ ਊਂਈ ਚਾਕੇ ਹਿੰਦੀ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਸ਼ਬਦ ਪੰਜਾਬੀ 'ਚ ਵਾੜ ਦੇਂਦੇਂ ਨੇ। ਉਦਾਹਰਨ ਦੇਖਿਓ ਗਹੁ ਨਾਲ
ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਏਹੇ ਵਰਿਕਸ਼ ਆਖਦੇ, ਮੀਂਹ ਨੂੰ ਆਖਣ ਬਾਰਿਸ਼
ਜ਼ਰੂਰੀ ਨੂੰ ਅਵੱਸ਼ਕ ਕਹਿੰਦੇ, ਖੁਰਕ ਨੂੰ ਆਖਣ ਖਾਰਿਸ਼
ਲਮਕੇ ਨੂੰ ਏਹ ਲਟਕਾ ਲਿਖਦੇ, ਫਾਹੇ ਨੂੰ ਆਖਣ ਫੰਦਾ
ਗੋਡੇ ਨੂੰ ਘੁਟਣਾ ਆਖਣ, ਕਹਿਣ ਮੋਢੇ ਨੂੰ ਕੰਧਾ
ਚੰਗੇ ਨੂੰ ਅੱਛਾ ਆਖਦੇ, ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਆਖਣ ਸ਼ਾਦੀ
ਸਕੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਦੀਦੀ ਕਹਿੰਦੇ, ਪੈਗੀ ਪੁੱਠੀ ਵਾਦੀ
ਪੂਰੇ ਨੂੰ ਸੰਪੰਨ ਆਖਦੇ, ਜਿਆਦੇ ਨੂੰ ਅਧਿਕ
ਖੰਘ ਨੂੰ ਵੀ ਖਾਂਸੀ ਕਹਿੰਦੇ, ਛੀੰਕ ਬਣਾਤੀ ਛਿੱਕ
ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣ ਆਖਦੇ, ਅਤੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਔਰ
ਜਾਤਾਂ ਗੋਤਾਂ ਲਾਉਂਦੇ ਨਾਂ ਨਾ, ਲਾਹਤਾ ਸਿੰਘ ਤੇ ਕੌਰ
ਸਕੀ ਭੂਆ ਨੂੰ ਅੰਟੀ ਆੰਹਦੇ, ਅੰਕਲ ਬਣਾਤੇ ਤਾਏ
ਖੁਸਰਿਆਂ ਅੰਗੂ ਹੀ ਹੀ ਕਰਦੇ, ਦੇਸ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਜਾਏ...ਘੁੱਦਾ
No comments:
Post a Comment