ਪਾਡਵਾਈਆਂ

ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬੀ ਮੁਲਖ ਨੂੰ ਪਾਡਵਾਈ ਨੇ ਮਾਰਤਾ। ਤਿੜ੍ਹਦੇ ਬਹੁਤ ਆਂ ਆਪਾਂ, ਸਿਰੇ ਦੇ ਫੁਕਰੇ। ਦਾਜ ਦੂਜ ਦੇ ਲੈਣ ਦੇਣ 'ਚ ਵਿੱਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋਕੇ ਦਿਖਾਵਾ ਕਰਦੇ ਆਂ। ਜੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨੇ ਕੁੜੀ ਅਲਟੋ ਦੇਕੇ ਵਿਆਹੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਤਾਂ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਲੱਤ ਉੱਤੇ ਕਰਨ ਖਾਤਰ ਆਵਦੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਸਵਿਫਟ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਟ ਕਰਦਾ।
ਅੱਗੇ ਘਰਾਂ 'ਚ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਆਉਂਦੇ ਤਾਂ ਜੇਹੇ ਜੀ ਬਣੀ ਹੁੰਦੀ ਰੁੱਖੀ ਮਿੱਸੀ ਖਾਕੇ ਮੁੜ ਜਾਂਦੇ, ਸਗਮਾਂ ਆਏ ਗਏ ਦਾ ਚਾਅ ਹੁੰਦਾ । ਹੁਣ ਦੋ ਜਣੇ ਘਰੇ ਆ ਜਾਣ ਤਾਂ ਹਜ਼ਾਰ ਨੂੰ ਥੁੱਕ ਲੱਗ ਜਾਦਾਂ। ਫੌਰਮੈਲਟੀਆਂ ਬਾਹਲੀਆਂ ਕਰਨ ਲਾਪੇ।
ਕੱਲੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਕਿਤੇ ਦੂਰ ਨੇੜੇ ਕੰਮ ਜਾਣਾ ਹੋਵੇ ਗੱਡੀ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਨੀਂ ਤੁਰਦਾ। ਆਥਣ ਤਾਈਂ ਪੰਦਰਾਂ ਸੌ ਦਾ ਤੇਲ ਤਾਂ ਮਾਂ ਨੂੰ ਨੀਂ ਜੰਮਿਆ। ਸੱਚ ਜਾਣਿਓਂ ਸਾਡੀ ਨਮੀਂ ਜਨਰੇਸ਼ਨ ਬੱਸ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ 'ਚ ਹੱਤਕ ਸਮਝਦੀ ਆ ਹੁਣ।
ਅਗਲੀ ਗੱਲ। ਅੱਗੇ ਕਿਤੇ ਚਾਰ ਬੰਦੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਕਮਾਈ ਦੀ ਗੱਲ ਤੋਰਦੇ ਬੀ," ਫਲਾਣਿਆਂ ਨੇ ਵਹਿੜਕਾ ਲਿਆਦਾਂ, ਫਲਾਣਾ ਟਰੈਟ ਐਨੇ ਹਲ ਖਿੱਚਦਾ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕੰਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ"। ਤੇ ਹੁਣ ਜਿੱਥੇ ਚਾਰ ਮੁੰਡੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣ, ਓਹਲਾ ਜਾ ਕਰਕੇ ਦੂਜੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇਹਦੇਂ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਾਜ਼ ਬੰਦ ਕਰਨੀ ਪੈੰਦੀ ਆ। ਸਾਨੂੰ ਮੈਸ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨੀਂ ਪਤਾ ਬੀ ਕਿਹੜੀ ਪੰਜ ਕਲਿਆਣੀ ਆ, ਕੇਹੜੀ ਮੁਹਰਾ ਤੇ ਨੀਲੀ ਰਾਵੀ ਆ। ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਕੁੱਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕੁੱਲ ਬਰੀਡਾ ਦਾ ਪਤਾ। ਜਵਾਨੀ ਕੇਰਾਂ ਈ ਆਈ ਆ ਸ਼ੌਕ ਰੀਝਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰੋ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਾਣੀ ਵੀ ਬਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। 
ਪਰ ਜੇ ਘਰੇ ਕੰਮ ਕੰਮ ਕਰ ਕਰਕੇ ਮਾਂ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਪੌਂਚੇ ਘਸੇ ਪਏ ਹੋਣ ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਕੰਨ ਤੇ ਲੱਗਾ ਸਿਓ ਆਲਾ ਫੂਨ ਸ਼ੋਭਾ ਨਈਂ ਦੇਂਦਾ। ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਗਲ ਗੂਠਾ ਦੇਕੇ ਸ਼ੌਕ ਪੂਰੇ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਭੱਦਰਕਾਰੀ ਆਲਾ ਕੰਮ ਨੀਂ। ਚਾਦਰ ਪੈਰ ਆਲੀ ਗੱਲ ਤੇ ਗੌਰ ਰੱਖਿਓ...ਘੁੱਦਾ