ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੰਜਾਬ

ਦਸਮੀਆਂ ਬਾਰ੍ਹਵਿਆਂ ਕਰਕੇ ਸਾਡਾ ਮੁਲਖ ਚੰਗੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਆਸ ਲੈਕੇ ਕਾਲਜਾਂ ਨੂੰ ਜਾ ਵੜਦਾ। ਕੋਈ ਬੀ.ਏ ਕਰਨ ਲੱਗਦਾ, ਕੋਈ ਬੀ. ਟੈੱਕ , ਕੋਈ BBA, BCA ਤੇ ਹੋਰ ਲੱਲਾ ਭੱਬਾ ਕਰਦਾ। ਤਕਨੀਕੀ ਭੜਾਈ ਕਰਨ ਆਲੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਈ ਘਰਦਿਆਂ ਦੇ ਗਲ ਗੂਠਾ ਦੇਕੇ ਲੈਪਟੌਪ ਲਿਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਤੇ ਲੈਪਟੌਪ 'ਚ ਰੱਖਿਆ ਕੀ ਹੁੰਦਾ। ਟੂਰਾਂ ਦੀ ਫੋੋਟਮਾਂ, ਹੌਲੀਵੁੱਡ ਫਿਲਮਾਂ ਤੇ ਹਿਡਨ ਕਰਕੇ ਰੱਖੀ ਸੰਨੀ ਲਿਓਨ।
ਅੱਗੇ ਸੁਣ। ਤਿੰਨ ਚਹੁੰ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਭੜਾਈ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਮੁਲਖ ਦੇ ਹੱਥ ਕੱਲਾ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਆਉਂਦਾ, ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ ਤੇ ਜਾਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਬੀ ਮਗਜ਼ ਤਾਂ ਖਾਲੀ ਈ ਰਹਿ ਗਿਆ ਚੌੜ ਚੌੜ 'ਚ। ਦਸ ਕਰਕੇ ਜੇਹੜਾ ਜਵਾਕ ਸਕੂਟਰਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਸਿੱਖ ਜਾਂਦਾ , ਓਹ ਕਾਮਯਾਬ ਆ ਹੁਣ।
ਚਾਰ ਪੰਜ ਲੱਖ ਲਾਕੇ ਉੱਚੀ ਭੜਾਈ ਕਰਨ ਆਲੇ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲਦੀ ਨਈਂ ਤੇ ਮਾੜੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਚਿੱਤ ਨੀਂ ਕਰਦਾ।
ਤੇ ਫੇਰ ਜੀਹਦਾ ਘਰੋਂ ਪਾਣੀ ਮਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਓਹ ਚਾਰ ਪੈਹੇ ਲਾਕੇ ਜ਼ਹਾਜੇ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਬਾਕੀ ਦੂਜਾ ਮੁਲਖ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਵੱਟਾਂ ਤੋਂ ਗੋਂਗਲੂ ਪੱਟਦਾ ਰਹਿ ਜਾਦਾਂ।
ਉੱਤੋਂ ਘਰਾਂ 'ਚੋਂ ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਚਾਚਾ ਤਾਇਆ ਪੁੱਛਦਾ, "ਕਿਮੇਂ ਪਾਹੜਿਆ ਮਿਲੀ ਨੀਂ ਕੋਈ ਨੌਕਰੀ ਨੂਕਰੀ"?
ਮੁੰਡੇ ਕੱਚਾ ਜਾ ਜਵਾਬ ਦੇਂਦਾ," ਮਿਲਦੀ ਤਾਂ ਹੈਗੀ ਆ ਤਾਇਆ ਪਰ ਗੜਗਾਓਂ ਬੰਨੀਂ ਮਿਲਦੀ ਆ ਜਰ"। ਪਤਾ ਤਾਏ ਨੂੰ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਬੀ ਏਹ ਸਹੁਰਾ ਭੁੱਚੋ ਨੀਂ ਟੱਪਿਆ ਗੁੜਗਾਓਂ ਕੌਣ ਸਿਆਣੂ ਏਹਨੂੰ।
ਵਿੱਦਿਆ ਮਾੜੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਇੱਕ ਤਾਂ ਅਗਲੇ ਪੜ੍ਹਾ ਕੇ ਰਾਜੀ ਨੀਂ ਦੂਜਾ ਅਸੀਂ ਪੜ੍ਹਕੇ ਰਾਜੀ ਨਹੀਂ। ਇੱਕ ਕਾਣੀ ਸੀ ਉੱਤੋਂ ਕਣ ਪੈਗਿਆ।
ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਬਗਜਿਓ ਸਾਰੀ ਮੰਡੀਰ ਵਿਹਲੀ ਈ ਆ ਹੁਣ । ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਆ ਏਹੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ।.....ਘੁੱਦਾ