ਮਾਹਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ

ਕੇਰਾਂ ਸੱਤ ਕ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਜਵਾਕ ਆਵਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ੳਂਗਲੇ ਲੱਗਾ ਨਾਲ ਨਾਲ ਤੁਰਿਆ ਜਾਵੇ। ਕੋਲ ਦੀ ਊਠ ਨੰਘਿਆ ਤੇ ਊਠ ਦੇ ਗੱਲ ਟੱਲ ਜਾ ਖੜਕੇ। ਜਵਾਕ ਨੂੰ ਨਾਂ ਤਾਂ ਊਠ ਦਾ ਪਤਾ ਸੀ ਤੇ ਨਾਂਈ ਟੱਲ ਦਾ। ਜਵਾਕ ਆਵਦੀ ਮਾੰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ,"ਦੇਖ ਨੀ ਬੀਬੀਏ ਕੀ ਦੇ ਗਲ ਕੀ ਪਾਇਆ"।
ਅੱਗੋਂ ਮਾਂ ਵੀ ਸਿੱਧੀ ਸੀ ਕਹਿੰਦੀ,"ਹਾਹੋ ਪੁੱਤ ਹੈਹੇ ਜਿਆਂ ਦੇ ਗਲ ਹੈਹੇ ਜਾ ਕੁਸ ਈ ਪਾਇਆ ਹੁੰਦਾ"।
ਏਹੀ ਗੱਲ ਕਈ ਫੇਸਬੁਕੀਆੰ ਤੇ ਢੁੱਕਦੀ ਆ। ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਹੋਵੇ ਭਮਾਂ ਨਾ ਪਰ ਅਗਲੇ ਨੂੰ ਭੰਡਣਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦਾ । ਕੱਲ ਪਰਸੋੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਲਿਖਕੇ ਪਾਇਆ ਬਾ ਸੀ ਅਖੇ ਮਾਹਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜਨਾਨੀਆਂ ਨਚਾਉਦਾ ਸੀ ਨਾਏ ਗ੍ਰਹਸਥ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਊਂਈ ਡੱਕਿਆ ਮੁਲਖ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦਾ। 
ਅਗਲੇ ਦੀ ਪਰਸਨਲ ਲਾਈਫ ਤੋਂ ਡੋਡੇ ਲੇਣੈ ਆ ਤੁਸੀਂ। ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਸੀ ਅਗਲਾ। ਜੇ ਕਰੰਟ ਸੀਗਾ ਤਾਂਹੀ ਸ਼ੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਕਹਾਉੰਦਾ ਸੀ । ਬਾਕੀ ਸਿਰੇ ਜੇ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਵਾਕਏ ਮਾੜਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਸਿਰਦਾਰ ਫੂਲਾ ਸਿੰਘ ਤੇ ਨਲੂਏ ਵਰਗੇ ਸਰਦਾਰ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਨਾ ਤੁਰਦੇ। ਗੂਗਲ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਲਿਖਣ ਨਹੀਂ ਦੇਦੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇ ਸਰਚਾਂ ਮਾਰਨ ਲਾ ਪੈੰਦੀ ਆ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਐਹੇ ਜਿਆਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡ 'ਚ ਕੋਈ ਮਹਿੰ ਜੋਗਰਾ ਨੀਰੇ ਦਾ ਰੁੱਗ ਨੀਂ ਵੱਢਣ ਦਿੰਦਾ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੰਡ ਕੇ ਆਪਨੂੰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਰਨ ਦਾ ਕੀ ਦਮ ਆ
ਗੋਰੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਬਣਾਕੇ ਵੀ ਨਈਂ ਹੰਕਾਰੇ। ਸਾਡੇਆਲਾ ਮੁਲਖ ਆਈ ਡੀ ਬਣਾਕੇ ਈ ਹੀਂਜਰ ਜਾੰਂਦਾ। ਔਕਾਤ 'ਚ ਈ ਚਾਹੀਦਾ ਕੰਮ ।ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਅੱਧੇ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਲਾਹ ਪਾਹ ਕਰਾਏ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਟੁੱਕ ਹਾਜ਼ਮੇ ਨੀਂ ਆਉਂਦਾ ਐਹੇ ਜਿਆਂ ਦੇ।.....ਘੁੱਦਾ