ਨਿੱਕੇ ਦਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ

ਕੇਰਾਂ ਭਰਾਵਾ ਵਿਸਾਖ ਦੇ ਛੇਕੜਲੇ ਜੇ ਦਿਨ ਸੀਗੇ। ਮੁਲਖ ਦਾਣੇ ਦੂਣੇ ਸਾਂਭੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਤਾਏ ਅਰਗਿਆਂ ਨੇ ਕਣਕ ਦੇ ਢੋਲ ਭਰਕੇ, ਉੱਤੇ ਦੋੜਾ ਪਾਕੇ ਬੈਠਕ 'ਚ ਰੱਖਤੇ ਖੂੰਜੇ ਲਾਕੇ।
ਬੈਠਕ ਦੇ ਦੋ ਬਾਰ ਸੀਗੇ, ਇੱਕ ਗਲੀ ਬੰਨੀਂ ਤੇ ਦੂਜਾ ਘਰ ਅੱਲ। ਸਾਡੇਆਲਾ ਨਿੱਕਾ ਗਰਨੈਬ ਮੈਨੂੰ ਮੇਦ ਪੱਕੀ ਪਹਿਲੀ 'ਚ ਸੀਗਾ ਓਦੋਂ। ਏਹਨੂੰ ਪੁੱਠੀ ਬਾਦੀ ਪੈਗੀ। ਸਕੂਲੋਂ ਆਕੇ ਬੋਚ ਕ ਦਿਨੇ ਢੋਲ 'ਚੋਂ ਦਾਣਿਆਂ ਦਾ ਫਲਾਫਾ ਭਰਕੇ ਹੱਟ ਤੇ ਬੱਜਿਆ ਕਰੇ। ਦਾਣੇ ਵੇਚਕੇ ਤੇ ਭੁਜੀਏ ਖਿੱਲਾਂ ਤੁਲਾ ਲਿਆਇਆ ਕਰੇ। ਸਾਡੇਆਲਾ ਰਪੀਟ ਤੇ ਲਾਗਿਆ, ਨਿੱਤ ਈ ਦਾਣੇ ਕੱਢ ਲਿਆ ਕਰੇ। ਡੂਢ ਕ ਮੀਹਨੇ ਬਾਅਦ ਕੁਜਰਤੀਏਂ ਤਾਏ ਨੇ ਢੋਲ ਖੜਕਾ ਕੇ ਦੇਖੇ । ਤਾਏ ਨੇ ਚਿੱਤ 'ਚ ਸੰਸਾ ਕਰਿਆ ਕਹਿੰਦਾ ਜਰ ਐਂਤਕੀ ਕਣਕ ਦੀ ਭੈਤਾ ਜੀ ਨੀਂ ਰਹੀ, ਗਲਾਰੀ ਆ ਕੋਈ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਤਾਏ ਨੇ ਬਿਰਲ ਇੱਚਦੀ ਬਿੜਕ ਰੱਖੀ। ਓਹੀ ਗੱਲ ਤੇ ਜਦੋਂ ਨਿੱਕਾ ਲਫਾਫਾ ਭਰਕੇ ਲਿਕਲਣ ਲੱਗਾ, ਤਾਏ ਨੇ ਜੰਜੂਏ ਅੰਗੂ ਮੂਹਰੋਂ ਘੇਰ ਲਿਆ । ਸਾਡੇਆਲਾ ਆਵਦੇ ਜਣੀਂ ਭੱਜਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਤਾਏ ਨੇ ਫੇਰ ਫੜ੍ਹਕੇ ਬਾਂਹ ਨੂੰ ਬਟਾ ਦੇ ਲਿਆ, ਖੜ੍ਹਜਾ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਲੈਣਾਂ ਤੇਰੇ ਝੱਗੇ ਦ ਮੇਚ। ਆਅਅ ਕੁ ਜਦੋਂ ਤਾਏ ਨੇ ਸਵਾ ਗਿੱਠ ਦਾ ਜੋੜਾ ਲਾਹਿਆ, ਸਾਡੇਆਲਾ ਲੁੱਦੇਆਣੇ ਦੇ ਆਟੋਆਂ ਅੰਗੂ ਮਾਤਾ ਅਰਗੀਆਂ ਦੇ ਗਿੱਟਿਆਂ 'ਚ ਬੱਜਦਾ ਫਿਰੇ। ਐਂ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਿਆ ਨਿੱਕੇ ਦਾ। ....ਘੁੱਦਾ