ਦਾਗ ਫੋਹੜਿਆਂ ਦੇ

ਅੱਕ ਕਰੀਰ ਉੱਗਰੇ ਤੀਆਂ ਆਲੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੇ
ਸਕੌਡਾ ਬਰਨਾ ਚੱਲਣ ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਰਾਹਵਾਂ ਤੇ
ਆਰੇ ਵਿੱਚਦੀ ਕੱਢਤਾ ਪਿੱਪਲਾਂ ਬੋਹੜਾਂ ਨੂੰ
ਗਲਾ ਘੋਟ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਲੋੜਾਂ ਨੂੰ
ਇੱਕੋ ਥਾਲੀ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ ਸੀ ਪਿਆਰ ਲੋਹੜਿਆਂ ਦੇ
ਹਲੇ ਤੱਕ ਨਾ ਗਏ ਲੱਤਾਂ ਤੋਂ ਦਾਗ ਫੋਹੜਿਆਂ ਦੇ

ਐਤਬਾਰ ਨੂੰ ਕੇਸੀ ਨਾਹ ਭੱਠੀ ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ
ਭੁੱਜੀ ਕਣਕ 'ਚ ਰਲਾਕੇ ਗੁੜ ਜਾ ਖਾਂਦੇ ਰਹੇ
ਪਿੱਛੇ ਕਰਕੇ ਮੀਢੀ ਜੂੜਾ ਕਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ
ਜੇਹੜਾ ਬੋਲੇ ਧਮੁੱਕ ਢੂਈ 'ਚ ਧਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ
ਸਿਰ 'ਚ ਰੋਬੜੇ ਪੱਕਗੇ ਕਦੇ ਵੱਜੇ ਰੋੜਿਆਂ ਦੇ
ਹਲੇ ਤੱਕ ਨਾ ਗਏ ਲੱਤਾਂ ਤੋਂ ਦਾਗ ਫੋਹੜਿਆਂ ਦੇ

ਮਾਘ ਮਹੀਨੇ ਭਲਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਛਿੰਝਾਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਸੀ
ਛਾਲ ਸੂਲੀ ਦੀ ਲੱਗੇ ਅੱਖਾਂ ਟੱਡੀਆਂ ਰੈਂਹਦੀਆਂ ਸੀ
ਚੁਸਤੀ, ਫੁਰਤੀ ਚੱਲਦੀ ਸੀ ਵਿੱਚ ਕਬੱਡੀ ਦੇ
ਖੱਦਰ ਗਲਾਸਾਂ 'ਚ ਚੱਲੇ ਪਿੱਗ ਘਰਦੀ ਕੱਢੀ ਦੇ
ਨੀਲ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਛਪਗੇ ਬਾਪੂ ਦਿਆਂ ਜੋੜਿਆਂ ਦੇ
ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਨਾ ਗਏ ਲੱਤਾਂ ਤੋਂ ਦਾਗ ਫੋਹੜਿਆਂ ਦੇ

ਦਿਨ ਦਸਮੀਂ ਦੇ ਟੇਕਦੇ ਸੀ ਮੱਥੇ ਸਮਾਧਾਂ ਤੇ
ਭੰਨ ਚੋਰਿਓਂ ਕਿੰਨੇ ਚੂਪੇ ਗੰਨੇ ਕਮਾਦਾਂ ਦੇ
ਦੰਦ ਜੀਹਦੇ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਉਹਨੂੰ ਬੋੜ੍ਹਾ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ
ਜੂੰਡੋ ਜੂੰਡੀ ਹੋਕੇ ਵੀ ਫਿਰ ਕੱਠੇ ਬਹਿੰਦੇ ਸੀ
ਪੋਹ 'ਚ ਧੂੰਏ ਸੇਕੇ ਕਿੱਕਰਾਂ ਦਿਆਂ ਮੋਹੜਿਆਂ ਦੇ
ਹਲੇ ਤੱਕ ਨਾ ਗਏ ਲੱਤਾਂ ਤੋਂ ਦਾਗ ਫੋਹੜਿਆਂ ਦੇ.....ਘੁੱਦਾ