ਅਗਬਾ ਕੇਸ

ਕੇਰਾਂ ਆਹੀ ਦਿਨ ਵਿਸਾਖ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਜੇ ਪੱਖ ਦੇ। ਪਿੜਾਂ ਦਾ ਟੈਮ ਜਾ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਪਿੰਡਾਂ ਚ ਜਵਾਕ ਚੱਕਣ ਆਲੇ ਆਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਆਲਾ ਨਿੱਕਾ ਗਰਨੈਬ ਤੇ ਹੋਰ ਜਬਾਕ ਗਲੀ ਚ ਦਾਵੀ ਦੁੱਕੜੇ ਖੇਡੀ ਜਾਣ। ਜਵਾਕ ਚੱਕਣ ਆਲੇ ਸੇਠਾਂ ਦਾ ਜਵਾਕ ਚੱਕਣ ਆਗੇ ਭਰਾਵਾ। ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਦੇ ਕਤਰਾਂ ਕੱਛੀਆਂ ਆਲਾ ਝੱਗਾ ਪਾਇਆ ਤੇ ਤਿੰਨ ਪਾਸੇ ਮੀਢੀਆਂ ਕਰਕੇ ਬਚਾਲੇ ਜੂੜਾ ਕਰਿਆ ਵਾ ਸੀ। ਬਾਹਲਾ ਸੋਹਣਾ ਲੱਗੇ ਸ਼ੱਕਰਪਾਰੇ ਅਰਗਾ ਬੱਗਾ ਬੱਗਾ। ਆਅਅ ਕੀ ਜਵਾਕ ਚੱਕਣ ਆਲੇ ਸਾਡੇਆਲੇ ਨੂੰ ਈ ਲੈਗੇ ਚਾਕੇ ਭੁਲੇਖੇ ਚ। ਅਗਬਾਕਾਰ ਵੈਨ ਜੀ ਚ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਹਮ ਅੰਡਰਵੱਲਡ ਕੇ ਆਦਮੀ ਹੈਂ, ਦਾਊਦ ਕੇ ਬੰਦੇ ਹੈਂ। ਸੀਗੇ ਸਾਰੇ ਈ ਪਤੰਦਰ ਨਰੇਗਾ ਆਲੇ । ਸਾਡੇਆਲੇ ਨੂੰ ਐਂ ਹੋਗਿਆ ਬੀ ਬੱਡੇ ਬੰਦੇ ਆ ਮੁੰਬਈ ਕਲਕੱਤੇ ਬੰਨੀਂ ਲਿਜਾਣਗੇ। ਉਹਨਾਂ ਕੰਜਦੇਆਂ ਨੇ ਪੰਦਰਾਂ ਕ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਗੱਡੀ ਭੁੱਚੋ ਲਾਤੀ। ਆਥਣੇ ਜੇ ਮੋਟੇ ਸੰਤਰੇ ਦੇ ਪਿੱਗ ਲਾਕੇ ਅਗਬਾਕਾਰਾਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਤਾਰ ਆਲੇ ਫੂਨ ਤੇ ਫੂਨ ਲਾਤਾ। ਕੁਜਰਤੀਏਂ ਤਾਏ ਨੇ ਚੱਕਲਿਆ। ਅਗਬਾਕਾਰ ਗੱਬਰ ਟੈਪ ਫੀਲਿੰਗ ਲੈਕੇ ਕਹਿੰਦਾ "ਆਪਕਾ ਨਿੱਕਾ ਹਮਾਰੇ ਪਾਸ ਹੈ, ਡੂਢ ਲੱਖ ਦੇ ਦੋ ਬਰਨਾ ਆਪਕੋ ਆਪਕਾ ਬੱਚਾ ਨਹੀਂ ਥਿਆਏਗਾ"। ਤਾਏ ਅਰਗੇ ਦੋ ਦੋ ਪਸੇਰੀਆਂ ਅੰਨ ਪਾੜਕੇ ਬੰਬਲਾਂ ਆਲੇ ਖੇਸ ਤਾਣਕੇ ਟੈਮ ਨਾ ਈ ਰਾਮਦਾਰੀ ਨਾ ਪੈਗੇ। ਪਤਾ ਈ ਸੀ ਹੋਣਹਾਰ ਫਰਜ਼ੰਦ ਦਾ। ਹੋਦਰ ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਨੂੰ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਡੌਂਗਾ ਬਣਾਤਾ ਅਗਲੇਆਂ ਨੇ। ਸਾਡੇਆਲੇ ਨੂੰ ਲੂਰੀਆਂ ਉੱਠਣ, ਕਹਿੰਦਾ ਬਾਈ ਬਣਿਆ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਤਾਂ ਪੁੱਛਲੋ। ਅੱਗੋਂ ਗੁੜ ਦੀਆਂ ਪਕੌੜੀਆਂ ਅਰਗੇ ਦੰਦ ਕੱਢਕੇ ਅਗਬਾਕਾਰ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿਮੇਂ ਬੁਰਜਾਂ ਆਲੀ ਭੂਆ ਕੋ ਆਇਆਂ। ਹਾਨੀਸਾਰ ਨੂੰ ਹਾਰਕੇ ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਨੇ ਮੱਝ ਜਿੱਡਾ ਕਲੇਜਾ ਕਰਕੇ ਗਾਲਾਂ ਚਲਾਤੀਆਂ ਡਰੈਗਟ ਈ ਅਲਕੈਦਾ ਜਥੇਬੰਦੀ ਆਲੀਆਂ। ਅਗਬਾਕਾਰਾਂ ਦੇ ਨੱਕ ਤੇ ਮੁੜਕਾ ਆਗੇਆ । ਸਾਡੇਆਲੇ ਨੇ ਗਾਲਾਂ ਕੰਨਟੀਨਿਊਜ ਈ ਰੱਖੀਆਂ। ਆਅਅ ਕੀ ਭਰਾਵਾ ਐਮੇਂ ਆਖੀਏ ਚੰਗੇ ਸੀ ਬਚਾਰੇ ਨਾਲੇ ਤਾਂ ਸਾਡੇਆਲੇ ਨੂੰ ਘਰੇ ਛੱਡਕੇ ਗਏ ਨਾਲੇ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪੀਕੇ ਸੌ ਸੌ ਸਗਨ ਦੇਗੇ...ਘੁੱਦਾ