ਸਾਡੇਆਲੇ ਦੇ ਫੋੜੇ

ਕੇਰਾਂ ਭਰਾਵਾ ਆਹੀ ਰੁੱਤ ਅੱਸੂ ਕੱਤੇ ਦੀ। ਲੋਕ ਨਰਮੇ ਚੁਗਦੇ ਫਿਰਦੇ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਨਿੱਕੇ ਗਰਨੈਬ ਨੂੰ ਕਲੱਲੀ ਆਦਤ ਪੈਗੀ , ਏਹਨੂੰ ਜਦੋਂ ਭੁੱਖ ਲੱਗਿਆ ਕਰੇ ਅੱਧ ਪਾ ਪੱਕਾ ਗੁੜ ਗਪਲ ਗਪਲ ਖਾਜਿਆ ਕਰੇ । ਮਿੱਠਾ ਖਾ ਖਾ ਏਹਦੇ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਬੇਰਾਂ ਬੇਰਾਂ ਜਿੱਡੇ ਫੋੜੇ ਹੋਗੇ ਭਰਾਵਾ । ਦੋ ਤਿੰਨ ਆਰੀ ਥੌੌਹਲੇ ਥੂਹਲੇ ਪਵਾਏ, ਨਾ ਰਾਮ ਆਇਆ। ਹਾਰਕੇ ਮਾਤਾ ਅਰਗੀਆਂ ਨੇ ਪੋਚਿਆਂ ਆਲੀ ਫਰਨੈਲ ਨਾਲ ਨਵਾਕੇ ਗਦੈਲੇ ਅੰਗੂ ਧੁੱਪੇ ਸੁੱਕਣੇ ਪਾਤਾ। ਜਦੋਂ ਨਾ ਰਾਮ ਆਇਆ ਫੇਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਬੀ ਸਿਆਣੇ ਕੋਲ ਲੈਜੋ ਨਿੱਕੇ ਨੂੰ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਤੜਕੇ ਤਾਏ ਅਰਗੇ ਨਿੱਕੇ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਸੱਤ ਪਚਵੰਜਾ ਆਲੀ ਬੱਸ ਚੜ੍ਹਗੇ ਬੀ ਚੱਲ ਸਿਆਣੇ ਨੂੰ ਦਿਖਾ ਆਈਏ। ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਰੋੜੀਕੁੱਟ ਜੇ ਦੇ ਬਾਹਲੀਆਂ ਜੇਬਾਂ ਆਲੀ ਕਾਰਗੋ ਪੈਂਟ ਪਾਈ ਵਈ ਤੇ ਨਾਲ ਤਸਮੇਆਂ ਆਲੇ ਚਿੱਟੇ ਫਲੀਟ ਪਾਏ ਬਏ। ਸਾਡੇ ਆਲਾ ਬੁਸ਼ਲਟ ਦਾ ਸਿਰੇ ਆਲਾ ਗੁਦਾਮ ਵੀ ਜੜ੍ਹੀ ਫਿਰੇ ਬੀ ਸਿਆਣੇ ਕੋਲ ਜਾਣਾ।
ਬਾਘੇ ਪੁਰਾਣੇ ਬੰਨੀਂ ਫੂਲੇ ਆਲਾ ਪੁਲ ਟੱਪਕੇ ਸਿਆਣੇ ਦਾ ਪਿੰਡ ਸੀਗਾ। ਜਾਂਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿਆਣਾ ਹੱਥ 'ਚ ਲਫੇੜੇ ਜਿੱਡਾ ਰਮੋਟ ਫੜ੍ਹੀ ਡਿਸਕਬਰੀ ਤੇ ਸੱਪ ਦੇਖੀ ਜਾਵੇ। ਸਿਆਣੇ ਦੇ ਲਕਸ ਕੋਜ਼ੀ ਦੀ ਬਲੈਣ ਪਾਈ ਬਈ ਤੇ ਮਰਲੇ ਥਾਂ 'ਚ ਢਿੱਡ ਭਰਾਵਾ ਉਹਦਾ। ਸਾਡੇ ਆਲਾ ਸਹਿਮ ਗਿਆ ਬੀ ਏਹ ਮਾਰੂ ਪਤਿਓਹਰਾ, ਨਿੱਕੇ ਨੇ ਦੇਹਲੀਆਂ 'ਚ ਪੈਰ ਫਸਾਲੇ। ਤਾਏ ਅਰਗੇ ਬਰਚਾਕੇ ਨਿੱਕੇ ਨੂੰ ਸਿਆਣੇ ਕੋਲ ਲੈਗੇ ।
ਸਿਆਣਾ ਕੈਂਹਦਾ ,"ਨਿੱਕਿਆ ਕੁੱਤਪੌ ਜਾ ਨਾ ਕਰ ਬਾਹਲਾ , ਰਾਮਦਾਰੀ ਨਾਲ ਬਹਿਜਾ"। ਨਿੱਕਾ ਹਰਖਕੇ ਕਹਿੰਦਾ,"ਪਰਧਾਨ ਬੋਲ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਐਂ ਨਿਕਲਦਾ ਜਿਮੇਂ ਸੰਘ 'ਚ ਖਰਬੂਜਾ ਫਸਿਆ ਹੁੰਦਾ"
ਹਾਨੀਸਾਰ ਨੂੰ ਸਿਆਣੇ ਨੇ ਨਿੱਕੇ ਦੇ ਫੋੜਿਆਂ ਤੇ ਪਿਆਜ਼ੀ ਜੇ ਰੰਗ ਦੀ ਮਲ੍ਹਮ ਲਾਤੀ। ਸਾਡੇਆਲੇ ਦੀਆਂ ਲੇਰਾਂ ਨਿਕਲੀਆਂ, ਨਿੱਕੇ ਨੇ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰ ਮਾਰ ਚਾਹ ਆਲੇ ਕੱਪਾਂ 'ਚ ਤਰੇੜਾਂ ਲਿਆਤੀਆਂ, ਗਵਾਂਢੀਆਂ ਦੇ ਪਸੂ ਦੁੱਧ ਚੜ੍ਹਾਗੇ ਲੇਰਾਂ ਸੁਣ ਸੁਣ। ਸਿਆਣਾ ਤਾਏ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ," ਪਰਧਾਨ ਬੰਦ ਕਰੋ ਏਹਨੂੰ ਕਿੱਥੋਂ ਹੁੰਦਾ" । ਹਾਰਕੇ ਤਾਏ ਨੇ ਇੱਲ ਦੇ ਪੌਂਚੇ ਅਰਗਾ ਲਫੇੜਾ ਧਰਤਾ ਏਹਦੀ ਢੂਈ 'ਚ। ਸਾਡੇਆਲਾ ਬਬਲਿੰਗ ਕਰਨ ਲਾਤਾ ਤਾਏ ਨੇ। ਆਥਣੇ ਜੇ ਕਾਰਗੋ ਪੈਂਟ ਮੋਢੇ ਤੇ ਧਰੀ ਸਾਡੇਆਲਾ ਦੂਣੀ ਦੇ ਭਾਹੜੇ ਅਰਗਾ ਮੂੰਹ ਕਰੀ ਆਵੇ.......ਘੁੱਦਾ