ਵਕਤ ਚਲਦਾ ਗਿਆ ਚਾਲ ਆਪਣੀ,
ਤੇ ਮੈਂ ਬਦਲਿਆ ਨਾਲ ਹਾਲਾਤਾਂ ਦੇ,
ਸਭ ਹੱਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ,
ਨਾ ਕੋਈ ਮੁੱਲ ਪਾਵੇ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤਾਂ ਦੇ,
ਇਸ ਹੱਸਦੀ ਵੱਸਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ,
ਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਹੀ ਕੰਮ ਕਾਰ ਬੜੇ,
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੇ ਆ ਜੁੜਦੇ,
ਪਰ ਦੁੱਖ ਵਿੱਚ ਵਿਰਲਾ ਯਾਰ ਖੜ੍ਹੇ,
ਜਿਸਨੂੰ ਲੋਕੀਂ ਰੱਬ ਕਹਿੰਦੇ,
ਹੁਣ ਉਹ ਵੀ ਨਾ ਇਨਸਾਫ ਕਰੇ,
ਨਾ ਸਮਝੇ ਉਹ ਦੁੱਖੀ ਰਮਜ਼ਾ ਨੂੰ,
ਅਸੀਂ ਅਰਜ਼ੋਈਆਂ ਕਰ ਹਰੇ,
ਅਸੀਂ ਪਤਝੜ ਦੇ ਸੁੱਕੇ ਪੱਤ ਵਰਗੇ,
ਜਾਂ ਸੱਖਣੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕੁੱਖ ਵਰਗੇ,
ਬਸ ਰੱਬਾ ਬੜਾ ਸਹਿ ਲਿਆ ਮੈਂ ,
ਹੁਣ ਨਦੀ ਕਿਨਾਰੇ ਰੁੱਖ ਵਰਗੇ.....
written by -Amrit Pal singh
No comments:
Post a Comment