ਕਵਿਤਾ

ਜਦ ਚੜਦੇ ਚੋਂ ਲਾਲੀ ਉਠਦੀ ਏ,

ਕੋਈ ਕਿਰਨ ਆਸ ਦੀ ਫੁੱਟਦੀ ਏ,

ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਕਵਿਤਾ ਫੁਰਦੀ ਏ...

ਜਦ ਗਰਮ ਹਵਾਂਵਾਂ ਸ਼ੂਕਦੀਆਂ,

ਜਾਂ ਬਾਗੀਂ ਕੋਇਲਾਂ ਕੂਕਦੀਆਂ,

ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਕਵਿਤਾ ਫੁਰਦੀ ਏ...

ਜਦ ਪੰਛੀ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੇ ਨੇ,

ਫੁੱਲ ਵਿੱਚ ਬਾਗਾਂ ਮਹਿਕਾਉਂਦੇ ਨੇ,

ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਕਵਿਤਾ ਫੁਰਦੀ ਏ...

ਜਦ ਸੁੱਕਾ ਰੁੱਖ ਕੋਈ ਨਜ਼ਰ ਆਏ,

ਜਾਂ ਕੋਈ ਕੂਚ ਜਹਾਨੋਂ ਕਰ ਜਾਵੋ,

ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਕਵਿਤਾ ਫੁਰਦੀ ਏ...

ਜਦ ਪੀਂਘ ਸਤਰੰਗੀ ਪੈਂਦੀ ਏ,

ਜਾਂ ਛਿਪਦੇ ਵੱਲ ਲਾਲੀ ਲਹਿੰਦੀ ਏ,

ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਕਵਿਤਾ ਫੁਰਦੀ ਏ...

ਜਦ ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਆ ਬਹਿੰਦੀ ਏ,

ਬਿਨ ਬੋਲੇ ਸਭ ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੀ ਏ,

ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਕਵਿਤਾ ਫੁਰਦੀ ਏ...

wrtn by- Amrit pal singh