ਬਾਜ਼ਾਂ ਆਲਿਆਂ ਤੇਰੇ ਸਰਦਾਰ ਨਿਕਲੇ

ਗੱਲ ਤੋਰੀ ਸੀ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਨੇ ਜਾ ਉੱਪੜੀ ਫਿਰ ਤਲਵਾਰਾਂ ਤੇ
ਵਰਕੇ ਲਹੂ ਨਾ ਲਬੇੜਨ ਲਈ ਸਿਰ ਲੱਥਥੇ ਗਏ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦੇ
ਸਮਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਹੱਦ ਕੀਤੀ ਸਬਰ ਪਰਖੇ ਤੱਤੀਆਂ ਤਵੀਆਂ ਨੇ
ਮੀਰੀ ਪੀਰੀ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਚੱਕੀ ਮੂੰਹ ਮੋੜੇ ਮਿੱਤਰਾ ਛਵੀਆਂ ਨੇ
ਲਾਟ ਬਣ ਖਬਰ ਲਾਹੌਰ ਪੁੱਜੀ ਕੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅੰਗਿਆਰ ਨਿਕਲੇ
ਨੀਲੇ ਬਾਣੇ ਸਿਰ ਸਜੇ ਦੁਮਾਲੇ ਔਹ ਬਾਜ਼ਾਂ ਆਲਿਆਂ ਤੇਰੇ ਸਰਦਾਰ ਨਿਕਲੇ

ਆਦਤ ਹੈਨੀ ਕਰਜ਼ ਸਿਰ ਰੱਖਣੇ ਦੀ ਸੂਦ ਸਣੇ ਮੂਲ ਚੁਕਾਉਂਦੇ ਰਹੇ
ਕਿੱਸਾ ਪੜ੍ਹੀਂ ਸੁੱਖੇ ਮਹਿਤਾਬ ਆਲ਼ਾ ਕਿਮੇਂ ਰੰਘੜਾਂ ਦੇ ਸਿਰ

ਲਾਹੁੰਦੇ ਰਹੇ
ਉਦਾਹਰਨ ਐਮੇਂ ਨੀਂ ਬਣਦੀ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀ ਬੜੇ ਮੁੱਲ ਸਿਰਾਂ ਦੇ ਪੈਂਦੇ ਰਹੇ
ਚਰਖੜੀਆਂ,ਆਰੇ ਸਾਡੇ ਖਿਡੌਣੇ ਬਣੇ ਮੋਮਨ ਕਾਫਰ ਸਾਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹੇ
ਚਮਕੌਰ ਗੜ੍ਹੀ ਤੇ ਗੱਲ ਪੁੱਤ ਵੱਡਿਆਂ ਦੀ ਹੱਥੀਂ ਫੜ੍ਹ ਹਥਿਆਰ ਨਿਕਲੇ
ਨੀਲੇ ਬਾਣੇ ਸਿਰ ਸਜੇ ਦੁਮਾਲੇ ਔਹ ਬਾਜ਼ਾਂ ਆਲਿਆਂ ਤੇਰੇ ਸਰਦਾਰ ਨਿਕਲੇ

ਕੀ ਧਾਂਕ ਸੀ ਸਿੰਘ ਸੂਰਮੇ ਨਲੂਏ ਦੀ ਜਾ ਪੁੱਛੀਂ ਕਿਤੇ ਅਫਗਾਨੀਆਂ ਨੂੰ
ਮਰਦਾਂ ਬਰੌਬਰ ਆਪਣੀ ਪੁੱਜਤ ਹੈ "ਮਾਤਾ ਭਾਗੋ" ਦੱਸੇ ਜਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ
ਰੀਤ ਇੱਟ ਨਾਲ ਇੱਟ ਖੜਕਾਉਣੇ ਦੀ ਗੱਲ ਤਕੜੀ ਬੰਦੇ ਬਹਾਦਰ ਦੀ
ਜ਼ਿਕਰ ਛਿੜਦਾ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਦਾ ਮਿਸਾਲ ਹੈਨੀ "ਹਿੰਦ ਦੀ ਚਾਦਰ" ਦੀ
ਨੌਂ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਚੰਗਾ ਕਮਾ ਰਹੇ ਨੇ ਫੌਜਾ ਸਿੰਘ ਹੋਣੀਂ ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ ਨਿਕਲੇ
ਨੀਲੇ ਬਾਣੇ ਸਿਰ ਸਜੇ ਦੁਮਾਲੇ ਔਹ ਬਾਜ਼ਾਂ ਆਲਿਆਂ ਤੇਰੇ ਸਰਦਾਰ ਨਿਕਲੇ

ਲੰਮੇ ਪੈ ਰੇਲਾਂ ਜੇਹਨਾਂ ਰੋਕੀਆਂ ਸੀ ਜੇਹੜੇ ਜੰਡਾਂ ਨਾ ਪੁੱਠੇ ਸੜਦੇ ਰਹੇ
ਲਟ ਲਟ ਰੂੰ ਵਿੱਚ ਜਿਸਮ ਮੱਚੇ ਤੱਤੇ ਪਾਣੀਆਂ ਅੰਦਰ ਕੜ੍ਹਦੇ ਰਹੇ
ਪਿਛਲੀ ਉਮਰੇ ਜਰਨੈਲ ਬਣਕੇ ਪੱਤ ਹਰਮੰਦਰ ਦੀ ਬਚਾਉਂਦੇ ਰਹੇ
ਸੋਮਨਾਥ ਬੰਨੀਓਂ ਲੁੱਟਕੇ ਆਈਆਂ ਨੂੰ ਸਗੋਂ ਭੈਣ ਆਖ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਰਹੇ
ਪਾਈ ਵੰਗਾਰ ਸੀ ਜਦੋਂ ਬਸਾਖੀ ਨੂੰ ਸੀਸ ਪੰਜ ਤੇ ਸਿਰ ਹਜ਼ਾਰ ਨਿਕਲੇ
ਨੀਲੇ ਬਾਣੇ ਸਿਰ ਸਜੇ ਦੁਮਾਲੇ ਔਹ ਬਾਜ਼ਾਂ ਆਲਿਆਂ ਤੇਰੇ ਸਰਦਾਰ ਨਿਕਲੇ

ਜਮਾਂ ਦਿਲ ਤੇ ਜਦੋਂ ਆ ਵਾਰ ਕੀਤਾ ਕਤਲ ਹੋਏ ਚੜ੍ਹੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ
ਕਮਾਦਾਂ ,ਪੁਲਾਂ ਤੇ ਬਣੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਹਸਾਬ ਲੱਗਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਹਾਨੀ ਦੇ
ਕੀ ਵੈਦਿਆ ਤੇ ਕੀ ਇੰਦਰਾ ਸੀ ਬਸ ਗੱਲ ਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸੜਦੇ ਟੈਰਾਂ ਦੀ
ਮਾਰਿਆ ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਜੇਹਨਾਂ ਲਈ ਮਰਦੇ ਰਹੇ ਕਰਤੂਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਗੈਰਾਂ ਦੀ
ਨੌਂ ਨਾਲ ਖਾੜਕੂ ਲਾ "ਘੁੱਦਿਆ" ਚੋਬਰ ਬੁਲਟਾਂ ਤੇ ਹੋ ਸਵਾਰ ਨਿਕਲੇ
ਨੀਲੇ ਬਾਣੇ ਸਿਰ ਸਜੇ ਦੁਮਾਲੇ ਔਹ ਬਾਜ਼ਾਂ ਆਲਿਆਂ ਤੇਰੇ ਸਰਦਾਰ ਨਿਕਲੇ.....ਘੁੱਦਾ