ਸਟੇਨਗੰਨ ਦੀ ਫੀਲਿੰਗ ਲੈਣੀ ਹੱਥੀਂ ਫੜ੍ਹਕੇ ਡਰਾਫਟਰ ਨੂੰ
"ਪੈਂਰੀ ਪੈਣਾਂ" ਕਹਿ ਬੁਲਾਉਣਾ ਲੰਘਦੇ ਟੱਪਦੇ ਮਾਹਟਰ ਨੂੰ
ਜਮਾਂ ਪਿਛਲੇ ਬੈਂਚ ਤੇ ਬਹਿ ਹੇਕਾਂ ਲਾ ਵਿਰਸੇ ਗਾਉਂਦੇ ਰਹੇ
ਬਸ ਪਿੱਛੇ ਜਾਲ ਨਾਲ ਲਮਕ ਕੇ ਜਦੋ ਕਾਲਜ ਆਉਂਦੇ ਰਹੇ
ਇੱਕੋ ਜਿੱਕੀਆਂ ਸੀ ਸਾਡੀਆਂ ਪੱਗਾਂ, ਜੰਤਾ ਪਛਾਣੇ ਸਰਦਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਖਰਾਂ 'ਚ ਨਾ ਕਦੇ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦਾ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਦਿਨ ਚਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਪੰਜ ਕੱਕਿਆਂ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸੀ ਤਰਸੇਮ ਜਮਾਤੀ ਪੰਜਗਰਾਂਈਆਂ ਤੋਂ
ਸਿੱਖ ਸਰਦਾਰ ਸੀ ਚੋਬਰ ਪਰ ਛੋਟਾ ਸੀ ਦੂਜੇ ਭਾਈਆਂ ਤੋਂ
ਸੈਦੇਕਿਆਂ ਤੋਂ ਕਬੀਲਦਾਰ ਜਾ "ਬਲਤੇਜ ਚਮਕੀਲਾ" ਆਉਦਾਂ ਸੀ
ਉਂ ਮੋਨਾ ਸੀ ਸਿਰ ਤੋਂ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਬਾਈ ਪੱਗ ਸਜਾਉਂਦਾ ਸੀ
ਖੇਮਕਰਨ ਤਾਂਈ ਸੀ ਜੀਹਦੇ ਯਾਰਾਨੇ ,ਪੁਗਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ਕਰਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਖਰਾਂ 'ਚ ਨਾ ਕਦੇ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦਾ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਦਿਨ ਚਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਹਾਜ਼ਰ ਜਵਾਬੀ ,ਤਕੜਾ ਜੁੱਸਾ, ਗੱਲ ਬੱਬਲ ਸਿਹੁੰ ਭਲਵਾਨ ਦੀ
ਪੱਗ ਪੋਚਮੀਂ, ਹੱਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਓਦੋਂ ਮੁੱਛ ਫੁੱਟਦੀ ਸੀ ਜਵਾਨ ਦੀ
ਜਿੰਮ ਜੁੰਮ ਦਾ ਸੀ ਸ਼ੌਕੀ "ਜੱਸਾ ਢਿੱਲੋਂ" ਇੱਕ ਬਰਨਾਲੇ ਬੰਨੀਂ ਦਾ
ਪੰਜਾ ਲਾਉਣ 'ਚ ਸੀਗਾ ਤਕੜਾ ਸਾਰੇ ਕਾਲਜ 'ਚ ਸੀ ਮੰਨੀ ਦਾ
ਸਾਦਿਕ ਬੰਨੀਂ ਗਾਟੀਆਂ ਪਾ ਗਿਆ ਸੀ ਲਾਂਭੇ ਕਰਕੇ ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਖਰਾਂ 'ਚ ਨਾ ਕਦੇ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦਾ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਦਿਨ ਚਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਰਹਿਗੀ ਸੀ ਗੁਰੂਹਰਸਹਾਏ ਆਲੇ "ਝੰਡੇ" ਘੋਰੀ ਦੀ
ਗੱਲ ਜਮਾਂ ਸਿਰੇ ਲਾਉਂਦਾ ਸੀ ਝੰਡਾ ਨਾ ਫੇਰ ਸੀ ਅੱਗੇ ਤੋਰੀ ਦੀ
ਖੰਘੂਰਾ ਮਾਰ "ਕਰਨ" ਕਲਾਸ 'ਚ ਵੜਦਾ ਤਾਂ ਵਜਦੀਆਂ ਕੂਕਾਂ ਸੀ
ਚੜ੍ਹਦੀ ਉਮਰੇ ਢਿੱਲਾ ਜਾ ਰਹਿੰਦਾ ਪੱਟੂ ਦੀਆਂ ਸੱਚਿਓਂ ਛੇ ਮਸ਼ੂਕਾਂ ਸੀ
ਜਮਾਂ ਭੋਲਾ ਸੀ, ਸ਼ਰੀਫ ਅੱਤ ਦਾ ਤਾਂਹੀ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਨਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਖਰਾਂ 'ਚ ਨਾ ਕਦੇ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦਾ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਦਿਨ ਚਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਜਿਲ੍ਹਾ ਮੋਗਾ ਸੀ ਨੌਂ "ਗੱਗੂ ਢਿੱਲੋਂ" ਪਿੰਡ ਜੀਹਦਾ ਬੁਰਜ ਹਮੀਰ ਸੀ
ਘੋਨ ਮੋਨ ਜਾ ਸੀ ਸ਼ਕਲੋ ਖੰਡ ਦੀ ਬੋਰੀ ਅਰਗਾ ਗੁੰਦਮਾਂ ਸਰੀਰ ਸੀ
ਬਜ਼ੁਰਗ ਜੋੜੇ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਸੀਂ ਲਈ ਇੱਕ ਬੈਠਕ ਰਹਿਣੇ ਨੂੰ
ਟਿਫਨ "ਪ੍ਰੇਮ" ਦਾ, ਆਥਣੇ ਗੇੜਾ ਸ਼ੇੜਾ ਬਚਿਆ ਹੋਰ ਕੀ ਕਹਿਣੇ ਨੂੰ
ਸੱਤੇ ਅੱਠੇ ਜਣੇ ਰਲ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇਂਹਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਭੇੜ ਕੇ ਬਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਖਰਾਂ 'ਚ ਨਾ ਕਦੇ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦਾ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਦਿਨ ਚਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਕੁੱਲ੍ਹ,ਮਨਾਲੀ, ਸ਼ਿਮਲਾ, ਕੁਫਰੀ ਤੇ ਗੱਲ ਅਨੰਦਪੁਰ ਵਾਲੇ ਬਾਬੇ ਦੀ
ਪਹਾੜ ਘੁੰਮਕੇ ਆ ਖਾਂਦੇ ਫੇਰ ਦਾਲ ਜਗਰਾਓਂ "ਭਲਵਾਨ ਦੇ ਢਾਬੇ" ਦੀ
ਪੇਪਰ ਮੁੱਕਦੇ ਫਿਰ ਚਾਅ ਮਲ੍ਹਾਰ ਨਾਲ ਅੰਬਰਸਰ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਸੀ
ਤਰਨਤਾਰਨੋ ਹੋਕੇ ਆਥਣੇ ਜਾ ਲੰਗਰ ਹਰਮੰਦਰ ਸੈਹਬੋਂ ਖਾਂਦੇ ਸੀ
ਕੇਹੜਾ ਘੁਮਾਵੇ ਸੂਈਆਂ "ਘੁੱਦਿਆ" ਮੋੜ ਲਿਆਏ ਓਹ ਬਹਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਖਰਾਂ 'ਚ ਨਾ ਕਦੇ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦਾ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਦਿਨ ਚਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਖਰਾਂ 'ਚ ਨਾ ਕਦੇ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦਾ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਦਿਨ ਚਾਰਾਂ ਨੂੰ.....ਘੁੱਦਾ
No comments:
Post a Comment