ਮੂੰਹ ਨੇਹਰੇ ਜੇ ਬੀਂਡਿਆਂ ਦੀ ਸੁਣਦੀ
ਡੂੰਘੀ ਜੀ ਚਿਰਰ ਚਿਰਰਰ
ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਸਪੀਕਰ 'ਚੋਂ ਆਉਂਦੀ,
ਡੱਬੀਦਾਰ ਮੂਕੇ ਵਿੱਚਦੀ ਪੁਣਕੇ
ਕੰਨਾਂ ਤਾਂਈ ਜਾਂਦੀ ਰਹਿਰਾਸ ਦੀ ਬਾਣੀ
ਜਿੱਥੋਂ ਖੰਘੂਰਾ ਮਾਰ ਪਾਠੀ ਸਿੰਘ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ
"ਦੁਖ ਦਾਰੂ ਸੁਖ ਰੋਗ ਭਇਆ ਜਾ ਸੁਖ ਤਾਮਿ ਨਾ ਹੋਈ"
ਜਿੱਥੇ ਡੇਰੇ ਦੇ ਸੰਘਣੇ ਬੋਹੜ ਆਥਣੇ ਜੇ ਡਰਾਉਣੀ ਚੁੱਪ ਬਣਦੇ ਨੇ
ਜਿੱਥੇ ਸੱਤ ਬਜੇ ਰਮਨ ਕੁਮਾਰ ਭਾਰੀ ਜੀ
'ਵਾਜ਼ 'ਚ ਖਬਰਾਂ ਸੁਣਾਉਂਦਾ
ਜਿੱਥੇ ਹਾਰੇ 'ਚ ਧੁਖਦੀਆਂ ਪਾਥੀਆਂ ਦਾ ਧੂੰਆਂ
ਹਵਾ ਨੂੰ ਜੱਫੀਆਂ ਪਾ 'ਤਾਹਾਂ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦਾ
ਧੂੰਆਂ ਵੇਖ ਸਿਆਣੀ ਬੁੜੀ ਆਖਦੀ ਆ
"ਜੀਹਦੇ ਬੰਨੀਂ ਧੂੰਆਂ ਆਉਂਦਾ, ਉਹ ਸੱਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰਾ ਹੁੰਦਾ"
ਜਿੱਥੇ ਸੀਰੀ ਦੇ ਸੈਕਲ ਦੇ ਹੈਂਡਲ ਨਾ ਰੋਟੀ ਬੰਨ੍ਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਆ
ਤੇ ਡਮਾਕ 'ਚ ਰਾਤ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੀ ਵਾਰੀ ਦਾ ਫਿਕਰ ਹੁੰਦਾ
ਜਿੱਥੇ ਮੋਨੋ ਪੀਕੇ ਮੁੱਕੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਕਰਕੇ
ਤਾਰਿਆਂ ਛਾਵੇਂ ਪਈ ਮਾਂ ਦੇ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਕੋਏਂ ਗਿੱਲੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਜਿੱਥੇ ਨਿੱਕੇ ਜਵਾਕਾਂ ਨੂੰ "ਮਾਣੋ ਬਿੱਲੀ" ਦਾ ਡਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ
ਜਿੱਥੇ ਫੌਜੀ ਪੁੱਤ ਖਾਤਰ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖਾਉਂਦੀ ਮਾਤਾ
ਸਾਰੇ ਟੱਬਰ ਦੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਗਿਣਾਕੇ
ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹੌਂਸਲੇ ਨਾਲ ਲਿਖਾਉਂਦੀ ਆ,
"ਬਾਕੀ ਸਭ ਸੁੱਖ ਸਾਂਦ ਆ ਪੁੱਤ"
ਓਥੇ ਕੱਲੇ ਕੁੜੀਆਂ ਉਧਾਲਣ ਆਲ਼ੇ ਮਿਰਜ਼ੇ ਈ ਪੈਦਾ ਨੀਂ ਹੁੰਦੇ
"ਦੰਬੂਖਾਂ" ਬੀਜਣ ਆਲੇ ਵੀ ਏਥੋਂ ਈ ਨਿਕਲਦੇ ਨੇ
ਜੇਹਨਾਂ ਦੀ ਫੋਟੋ ਨਾਲ ਲਿਖਿਆ ਹੁੰਦਾ
"ਸੂਰਾ ਸੋ ਪਹਿਚਾਨੀਐ ਜੋ ਲਰੇ ਦੀਨੁ ਕੇ ਹੇਤ,
ਪੁਰਜਾ ਪੁਰਜਾ ਕਟਿ ਮਰੈ ਕਬਹੂ ਨਾ ਛਾਡੈ ਖੇਤੁ"...ਘੁੱਦਾ
No comments:
Post a Comment