ਸਿੱਖ ਗੱਭਰੂ

ਸੌ ਵਲ ਭੰਂਨਕੇ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਬੁੱਢਾ ਜੌੜ ਵਿਖੇ ਖਬਰ ਪੁੱਜੀ ਕਿ ਮੱਸਾ ਰੰਘੜ ਹਰਮੰਦਰ ਸਾਬ੍ਹ 'ਚ ਕੰਜਰੀਆਂ ਨਚਾਉਦਾਂ ਨਾਏ ਪੈੱਗ ਸ਼ੈੱਗ ਚੱਲਦਾ। ਚੋਬਰਾਂ ਦਾ ਲੂੰ ਕੰਡਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਜਾ ਮੱਸੇ ਪਰਧਾਨ ਦਾ ਸਿਰ ਨੇਜ਼ੇ ਟੰਗਿਆ। ਦੁਨੀਆਂ ਆਖੇ ਅਹੁ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ।
ਜ਼ਕਰੀਆ ਖਾਨ ਆਂਹਦਾ ਸਿੱਖ ਮੁੱਕਗੇ। ਫੇਰ ਬਾਬਾ ਬੋਤਾ ਤੇ ਗਰਜਾ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾਂ ਹਕੂਮਤ ਨੂੰ ਸਿਨਿਆਂ ਘੱਲਿਆ, ਸਿੱਖ ਮੁੱਕੇ ਨਈਂ , ਥੋਡੇ ਫੁੱਫੜ ਬੈਠੇ ਆ ਹਜੇ। ਗੱਭਰੂ ਪਿੱਠਾਂ ਜੋੜ ਕੇ ਲੜੇ ਤੇ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਗੇ। ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਦੀ ਹੱਦ ਲਿਵੇ ਸਾਰਾਗੜ੍ਹੀ ਨਾਂ ਦੇ ਥਾਂ ਤੇ ਇੱਕੀ ਸਿੱਖ ਗੱਭਰੂਆਂ ਨੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੀ ਜੀਭ ਤਾਲੂਏ ਨਾਲ ਜਾ ਲਾਈ। 1897 ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪਾਰਲੀਮੈਂਟ ਨੇ ਏਹਨਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦਿੱਤੀ। ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਸਕੂਲਾਂ 'ਚ ਬਕਾਇਦਾ ਸਾਰਾਗੜ੍ਹੀ ਵਾਕੇ ਬਾਰੇ ਦਰਜ਼ ਕਰਿਆ ਵਾ।
ਫੇਰ ਦੱਸਦੇ ਆ ਦੋਹੇਂ ਵੱਡੇ ਸੰਸਾਰ ਯੁੱਧਾਂ 'ਚ ਨੱਬੇ ਹਜ਼ਾਰ ਸਿੱਖ ਫੌਜੀ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਏ ।
ਓਤਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਮਤਲਬ ਏਹ ਆ ਕਿ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਆਵਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਕਰਕੇ ਮੁੱਢੋਂ ਈ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਆਵਦੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚਦੀ ਰਹੀ। ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਬੰਦਾ ਲੱਖ ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਕਰੇ, ਲੋਕ ਸ਼ਾਬਾਸ਼ੇ ਨਈਂ ਦੇਂਦੇ। ਪਰ ਜੇ ਚੰਗੀ ਇਮੇਜ ਆਲਾ ਬੰਦਾ ਇੱਕ ਵੀ ਮਾੜੀ ਕਰਤੂਤ ਕਰਜੇ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਮੁਲਖ ਉਹਦੇ ਤੇ ਥੂ ਥੂ ਕਰਦਾ।
ਕਿਰਕਿਟ ਮੈਚਾਂ ਅੰਗੂ ਪਰਸੋਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਟੀਵੀ ਤੇ ਕਮਲੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਕੁਰੂਕਸ਼ੇਤਰ ਆਲੀ ਕਰਤੂਤ ਈ ਲਗਾਤਾਰ ਚੱਲਦੀ ਰਹੀ । ਦੋਹੇਂ ਪਾਸੀਂ ਪੱਗਾਂ ਆਲੇ ਸੀਗੇ , ਦੇ ਡਾਂਗ ਤੇ ਡਾਂਗ। ਦਿਰ ਫਿਟੇਮੂੰਹ ਸਾਡੇ। ਘੱਲੂਘਾਰਿਆਂ ਵੇਲੇ ਸਿੱਖ ਮਰੇ ਪਰ ਅਣਖ ਨਾ ਮਰੀ। ਹੁਣ ਏਹਤੋਂ ਮਾੜਾ ਸਮਾਂ ਕੇਹੜਾ ਹੋ ਸਕਦਾ , ਮਹਾਨ ਕੌਮ ਦੇ ਬੰਦੇ ਸੌਹਰੇ ਪੈਸੇ ਖਾਤਰ ਡਾਂਗੋ ਸੋਟੀ ਹੋ ਰਹੇ ਨੇ। ਬਾਬੇ ਕੰਵਲ ਨੇ ਸਹੀ ਗੱਲ ਲਿਖੀ ਸੀ, ਹੁਣ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਗਧੇ ਹੱਕੀ ਫਿਰਦੇ ਨੇ। ਅੱਗੇ ਕੀ ਬਣਦਾ , ਨਾਨਕ ਭਲੀਆਂ ਕਰੇ......ਘੁੱਦਾ