ਬੇਬੇ

ਰਾਤੀਂ ਸੁੱਤੇ ਪਿਆਂ ਰਾਤ ਇੱਕ ਦੋ ਵਜੇ ਅਾਪਣੇ ਅਰਗੇਆਂ ਦਾ ਕੰਬਲ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗਾ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ। ਬੇਬੇ ਹੋਣੀਂ ਉੱਠਕੇ ਹੇਠੋਂ ਕੰਬਲ ਚੱਕਕੇ ਉੱਤੇ ਦੇਂਦੇ ਨੇ। ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਕੋਲ ਰੋਟੀਆਂ ਪਕਾਉਂਦੀ ਬੇਬੇ ਹਾਕ ਮਾਰ ਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਆ, " ਵੇ ਛਾਬੇ 'ਚੋਂ ਬਾਟੀ ਚੱਕਕੇ ਤੌੜੀ 'ਚੋਂ ਦਾਲ ਪਾਕੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬਹਿਕੇ ਤੱਤੀ ਤੱਤੀ ਰੋਟੀ ਖਾਲਾ ਪਹਿਲਾਂ, ਫੇਰ ਜਿੱਥੇ ਮਰਜ਼ੀ ਕੁੱਤੇ ਭਕਾਉਂਦਾ ਫਿਰੀਂ"।
ਫੁੱਲੀ ਰੋਟੀ ਦੀ ਉੱਤਲੀ ਤਹਿ ਨੂੰ ਪਾੜਕੇ ਵਿੱਚ ਮਖਣੀ ਭਰਕੇ ਖਵਾਉਣ ਆਲੀਆਂ ਬੇਬੇ ਹੋਰੀਂ ਈ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ। ਚੜ੍ਹਦੇ ਸਿਆਲ ਬੇਬੇ ਦਾ ਇਹੋ ਬਿਆਨ ਹੁੰਦਾ ," ਵੇ ਰਿੱਛਾ ਜਿਆ ਚਾਰ ਸੇਰ ਘਿਓ ਲੈ ਆ ਕਿਸੇ ਪਾਸਿਓਂ ਤੈਨੂੰ ਪੰਜੀਰੀ ਰਲਾ ਦਿਆਂ"।
ਬੇਬੇ ਦੀਆਂ ਝਿੜਕਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਫਿਕਰ ਰਲਿਆ ਹੁੰਦਾ।
ਕਿਤੇ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਹੋਵੇ ਬੇਬੇ ਹੋਣੀਂ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਵਾਰ ਇੱਕੋ ਗੱਲ ਰਪੀਟ ਕਰਦੀਆਂ, "ਵੇ ਛੋਹਰਾ ਬਟੂਆ ਕੁੜਤੇ ਦੀ ਉੱਤਲੀ ਜੇਬ 'ਚ ਪਾਲਾ, ਜੇ ਕਿਸੇ ਕੱਢ ਲਿਆ ਫੇਰ ਝਾਕੇਗਾਂ ਤਾਂਹ ਠਾਂਹ" ।
ਧੀਆਂ ਪੁੱਤ ਕਿੱਡੇ ਈ ਹੋ ਜਾਣ ਬੇਬੇ ਹੋਣਾਂ ਲਈ ਜਵਾਕ ਈ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਤਾਂਹੀਓ ਬਾਹਲੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ । ਧੀ ਜੰਮੇ ਤਾਂ ਜਾਪੇ 'ਚ ਪਈ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਈ ਦਾਜ ਦਾ ਫਿਕਰ ਹੋਣ ਲੱਗਦਾ। ਪੱਖੀਆਂ, ਸਿਰਹਾਣੇ, ਚਾਦਰਾਂ, ਚੰਦੇ, ਟਰੰਕਾਂ ਦੇ 'ਛਾੜ ਤੇ ਹੋਰ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਕੱਠਾ ਕਰਕੇ ਕੁੜੀ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੱਕ ਬੇਬੇ ਹੋਣੀਂ ਪੇਟੀਆਂ ਭਰ ਲੈਂਦੀਆਂ। ਜੇ ਪੁੱਤ ਜੰਮੇ ਤਾਂ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਨੂੰਹ ਦੇ ਸਿਰੋਂ ਪਾਣੀ ਵਾਰਨ ਦਾ ਚਾਅ ਹੁੰਦਾ।
ਏਹੀ ਬੇਬੇ ਦਾ ਜਵਾਕਾਂ ਨਾਲ ਮੋਹ ਹੁੰਦਾ, ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਚਾਣ ਚੱਕ ਸੱਟ ਫੇਟ ਵੱਜੇ ਤਾਂ ਮੂੰਹੋਂ ਆਹੀ ਲਫਜ਼ ਨਿੱਕਲਦਾ, "ਹਾਏ ਬੀਬੀਏ"।
ਹਰਮੰਦਰ ਸੈਹਬ ਸਰੋਵਰ ਕੰਢੇ ਪਰਕਰਮਾ 'ਚ ਬਹਿ ਕੇ ਸੁਣੀ ਬਾਣੀ ਵਰਗੇ ਬੇਬੇ ਹੋਣਾਂ ਦੇ ਬੋਲ ਸਦਾ ਗੂੰਜਦੇ ਰਹਿਣ.....ਸਰਬੰਸਦਾਨੀ ਠੰਢ ਵਰਤਾਂਈ.....ਘੁੱਦਾ