ਅਸਲ ਲੜਾਈ ਦੇ ਜੇਤੂ

2004- 2005 ਦੇ ਲਾਗੇ ਤਾਗੇ ਜੇ ਮੋਬਾਇਲ ਪੇਂਡੂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਗੀਝੇਆਂ 'ਚ ਖੜਕਣ ਲੱਗੇ।
ਓਦੋਂ ਨੋਕੀਆ ਗਿਆਰਾਂ ਸੌ ਪੰਤਾਲੀ ਕ ਸੌ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਹਰਿੱਕ ਦੇ ਵਸੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ ਗੱਲ। ਐਨ ਓਸੇ ਸਮੇਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਮੁਤਾਬਕ ਚਾਈਨਾ ਮੇਡ ਫੂਨ ਆਉਣ ਲੱਗੇ।
ਡੈੱਕ, ਰੀਲਾਂ, ਟੇਪ ਰਕਾੜ ਖੂੰਜੇ ਧਰਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਤੇ ਗਾਣੇਆਂ ਆਲੇ ਚੈਨਾ ਮੇਡ ਮੋਬਾਇਲ ਜਣੇਂ ਖਣੇਂ ਨੇ ਖਰੀਦੇ। ਗਰੀਬ ਦੇ ਵਿਆਹ 'ਚ ਧਰੇ ਪਨੀਰ ਪਕੌੜਿਆਂ ਅੰਗੂ ਚੈਨਾ ਦੇ ਫੂਨ ਜੰਤਾ ਨੇ ਮਿੰਟੋ ਮਿੰਟੀ ਚੱਕਲੇ। ਮੇਹਨਤੀ ਚੀਨੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ ਚੀਨ ਦੀਆਂ ਬੈਟਰੀਆਂ, ਲੜੀਆਂ , ਜਵਾਕਾਂ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ, ਲੇਜ਼ਰਾਂ ਤੇ ਹੋਰ ਤਾਤਾ ਬਾਤਾ ਭਾਰਤੀ ਬਜ਼ਾਰ 'ਚ ਵਿਕਿਆ। ਬਾਹਲੀ ਗੱਲ ਕੀ ਆ ਪਰਸੋਂ ਨਿੱਕੇ ਜੇ ਪਰੋਗਰਾਮ ਖਾਤਰ ਤੜਕੇ ਤੜਕੇ ਬਠਿੰਡੇ ਮੰਡੀ 'ਚ ਸਬਜ਼ੀ ਖਰੀਦਣ ਗਏ ਸੀਗੇ।
ਜਾਕੇ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ,"ਪਰਧਾਨ ਦਸ ਕਿੱਲੋ ਖੀਰੇ ਜ਼ੋਖਦੇ"। ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਬਣਾ ਸਵਾਰਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ,"ਭਾਈ ਸਾਹਬ ਖੀਰੇ ਇੰਡੀਅਨ ਚਾਹੀਏ ਕਿ ਚਾਈਨੀਜ਼"। ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਹੁਣ ਮੰਡੀਆਂ 'ਚ ਮੋਸਟਲੀ ਚੀਨ ਦੇ ਖੀਰੇ ਈ ਵਿਕਦੇ ਨੇ, ਦੂਜੇਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬੇਰਾਂ ਬੱਟੇ ਨੀਂ ਪੁੱਛਦਾ।
ਭਾਰਤ ਆਲੇ ਅਰੁਣਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਬੰਨੀਂ ਰਾਮਗੜ੍ਹੋਂ ਟਰੇਨਿੰਗ ਦੇਦੇ ਕੇ ਫੌਜ ਢੋਈ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਹਿੰਦ-ਚੀਨ ਬਾਡਰ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਨ ਖਾਤਰ। ਪਿੱਛੇ ਜੇ ਬਾਡਰ ਤੇ ਕਰੋੜਾਂ ਖਰਚਕੇ ਹਵਾਈ ਪੱਟੜੀ ਬਣਾਈ ਆ ਟੈਂਕ , ਤੋਪਾਂ ਢੋਣ ਖਾਤਰ। ਚੰਗੇ ਸਫੈਦੇ ਜਿੱਡੀਆਂ ਮਜ਼ੈਲਾਂ ਬਣਾ ਬਣਾ ਪਰਖੀ ਜਾਂਦਾ ਆਪਣਾ ਮੁਲਖ।
ਚੀਨ ਆਲੇ ਬਿਨਾਂ ਹਥਿਆਰੋਂ ਲੜਾਈ ਜਿੱਤੀ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਹਲੇ ਤਾਂ ਅਗਲੇਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਮਿਚੀਆਂ ਜੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਮੇਦ ਜੇ ਪੂਰੀਆਂ ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਸ਼ਕਾਟ ਕੇਹੜਾ ਨਾ ਪਵਾ ਦੇਂਦੇਂ। .....ਘੁੱਦਾ