ਏਹੋ ਹਮਾਰਾ ਜੀਵਣਾ

ਲੋਟਣੀਆਂ ਖਾਂਦੀ ਧਰਤੀ ਜਦੋਂ ਜਣੇਪੇ
ਆਲੀ ਬੀਬੀ ਅੰਗੂ ਮਲਕੜੇ ਜੇ ਪਾਸਾ ਲੈਂਦੀ
ਓਦੋਂ ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਗੁੰਬਦ ਕੋਲੋਂ ਨੀਮਾਂ ਹੁੰਦਾ ਸੂਰਜ
ਵਿਹੜੇ ਆਲਿਆਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਬੰਨੀਂ ਜਾ ਮੂੰਹ ਲੁਕਾਉਂਦਾ
ਜਿੱਥੇ ਕਿਸੇ ਕਿਰਤੀ ਦੇ ਗੀਝੇ 'ਚ ਪਿਆ
ਚੇਪੀ ਲੱਗਾ ਪੰਜਾਹਾਂ ਦਾ ਨੋਟ
ਟੱਬਰ ਖਾਤਰ ਕਿਲੋ ਖੰਡ ਜਾਂ ਪਊਏ ਵਿੱਚ
ਤਬਦੀਲ ਹੋਣ ਲਈ ਜੱਦੋ ਜਹਿਦ ਕਰਦਾ
ਜਿੱਥੇ ਮੀਂਹ ਦੀ ਰੁੱਤੇ
ਡੂੰਘੀ ਰਾਤ ਤਾਂਈ ਬੀਂਡਿਆਂ ਦੀ ਚਿਰਰ ਚਿਰਰਰ ਸੁਣਦੀ

ਮੂੰਹ ਚਾਕੇ ਰੋਂਦੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਦੇ ਰੋਣ ਤੋਂ
ਕਿਸੇ ਬੱਡੀ ਅਣਹੋਣੀ ਦਾ ਨਤਾਜ਼ਾ ਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ
ਤੇ ਫੇਰ ਥ੍ਰੀ ਨਟ ਥ੍ਰੀ ਦੇ ਫੈਰ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵਰਗੀ ਸੁੰਨ ਛਾ ਜਾਂਦੀ
ਸੀਤ ਹਵਾ ਦਾ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਸੁੱਕੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਧਰੀਕ ਲਿਜਾਂਦਾ
ਜਿੱਥੇ ਸ਼ਾਹਾਂ ਦੀ ਵਹੀ ਤੇ ਲਿਖੀ ਰਕਮ
ਕਿਸੇ ਨੀਂਦ ਲਿਆਊ ਗੋਲੀ ਦੇ ਅਸਰ ਨੂੰ ਫੇਲ੍ਹ ਕਰਦੀ
ਸਿਆਲ ਰੁੱਤੇ ਟੀਂਡੇ ਕੱਢਦੇ ਨਾਲੇ ਧੂੰਈ ਸੇਕਦੇ
ਬਾਬਿਆਂ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਜੰਮੀ ਸਿਕਰੀ
ਸਰਮਾਏਦਾਰਾਂ ਦੀ ਹਾਸੀ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਬਣਦੀ
ਜੇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ "ਨੀਰੇ ਦੀ ਪੰਡ" ਦਾ ਲਾਲਚ ਦੇਕੇ
ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਮੋਟਰ ਆਲੇ ਕੋਠੇ 'ਚੋਂ ਕੱਢਕੇ
"ਬਦਚਲਣ" ਦਾ ਪੱਕਾ ਠੱਪਾ ਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ
ਦੁੱਧ ਚਿੱਟੇ ਗੋਲ ਸਿਰਹਾਣਿਆਂ 'ਚ ਬੈਠਾ ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ
ਹਾਲ ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਇਹੋ ਕਹਿੰਦਾ ,"ਬਸ ਠੀਕ ਟੈਮ ਟੱਪੀ ਜਾਂਦਾ"
ਪਰ ਸਦਕੇ ਜਾਈਏ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ
ਸੀਰੀ ਪੁੱਤ ਦੀ ਅਰਥੀ ਨੂੰ ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਵੇਲੇ ਵੀ ਏਹੀ ਕਹਿਕੇ
ਰੱਬ ਨੂੰ ਚਿੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਨੇ
"ਏਹੋ ਹਮਾਰਾ ਜੀਵਣਾ ਤੂੰ ਸਾਹਿਬ ਸਚੇ ਵੇਖ"....ਘੁੱਦਾ