ਨਾਨਕਾ ਪਿੰਡ ਤੇ ਮੇਰੀ ਬੇਬੇ

ਸ਼ਹਿਰ ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਤੇ ਪੈਲੇ ਪਾਸੇ ਦਰਿਆ ਸਤਲੁਜ ਦੇ ਕੰਢੇ ਚਿੜੀ ਦੇ ਪੌਂਚੇ ਜਿੱਡਾ ਸਾਡੇ ਨਾਨਕਿਆਂ ਦਾ ਪਿੰਡ ਵਸਿਆ ਵਾ।
ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਸਾਡੀ ਬੀਬੀ ਅਰਗੀਆਂ ਬੇੜੇ 'ਚ ਬਹਿਕੇ ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸ਼ਤਰੀ ਟੈਪ ਫੀਲਿੰਗ ਲੈਕੇ ਦਰਿਆ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਸਕੂਲੇ ਜਾਇਆ ਕਰਨ। ਪੰਜਮੀਂ ਤੱਕ ਦੇ ਓਸ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕੋ ਮਾਸਟਰ ਸੀਗਾ। ਜਦੋਂ ਬੀਬੀ ਹੋਣੀਂ ਚੌਥੀ ਪਾਸ ਕਰਕੇ ਪੰਜਮੀਂ 'ਚ ਹੋਏ ਓਦੋਂ ਈ ਮਾਸਟਰ ਕੰਜਦਾ ਬਹਿਕ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਕੱਢ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ। ਏਸ ਕਾਰਨ ਸਕੂਲ ਦੇ ਗੇਟ ਤੇ ਕਤੂਰੇ ਜਿੱਡਾ ਜਿੰਦਾ ਲਾਗਿਆ ਤੇ ਬੇਬੇ ਹੋਣੀਂ ਪੰਜਮੀਂ ਦੀ ਉਚੇਰੀ ਵਿੱਦਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ। ਕਰੋਸ਼ੀਆ , ਸਬਾਟਰ ਬੁਨਣੇ, ਅੱਡੋ ਅੱਡ ਜ਼ਡੈਨ ਪਾਕੇ ਮੰਜੇ ਉਨਣੇ, ਖੇਸਾਂ ਦੇ ਬੰਬਲ ਵੱਟਣੇ ਬੇਬੇ ਦੇ ਲੈਹਦੇ ਜੇ ਸ਼ੌਕ ਨੇ। ਵੈਣ, ਕੀਰਨੇ, ਘੋੜੀਆਂ, ਸੁਹਾਗ ਦੀਆਂ ਖੌਣੀ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸੀਡੀਆਂ ਬੀਬੀ ਦੇ ਦਮਾਗ 'ਚ ਭਰੀਆਂ ਵਈਆਂ ਨੇ।
ਖੋਆ ਮਾਰਨਾ, ਕਮਰਕੱਸ, ਗੂੰਦ, ਖਸਖਸ ਪਾਕੇ ਪੰਜੀਰੀ ਬਣਾਉਣੀ, ਪਿੰਨੀਆਂ , ਸੇਵੀਆਂ ਹੋਰ ਐਹੇ ਜੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਨਾਉਣ ਵੇਲੇ ਗਮਾਂਢੀ ਵੀ ਮੇਰੀ ਬੀਬੀ ਤੋਂ ਸਲਾਹ ਲੈਂਦੇ ਨੇ। ਪੇਂਡੂ ਬਿਰਤੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸਾਡੀ ਬੀਬੀ ਨਮੇਂ ਚੱਲੇ ਕਲਚਰ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਈ ਸਮਝ।
ਪਰਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਆ। ਬੀਬੀ ਹੋਣੀਂ ਕਿਤੇ ਪੈਲਸ 'ਚ ਵਿਆਹ ਤੇ ਗਏ ਤੇ ਆਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕੈਂਹਦੇ ਅਖੇ ,"ਪੈਲਸ 'ਚ ਮੁੰਡੇ ਮੋੜ ਘੋੜ ਕੇ ਇੱਕੋ ਗੀਤ ਈ ਲਵਾਈ ਗਏ ਬੀ ਕੁੱਤੀ ਚੂੰ ਚੂੰ ਕਰਦੀ ਆ, ਫਿਟੇਮੂੰਹ ਗੀਤ ਦੇ"। ਹਾਰਕੇ ਅਸੀਂ ਦੱਸਿਆ ਬੀ ਬੇਬੇ ਕੁੁੱਤੀ ਨੀਂ ਅਗਲੇ ਜੁੱਤੀ ਚੂੰ ਚੂੰ ਕਰਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਆ। ਹਾਸੀ ਨੀਂ ਜਮਾਂ ਸੱਚੀ ਘਟਨਾ ਏਹੇ....ਘੁੱਦਾ

ਨਿੱਕੇ ਦਾ ਰਿਜ਼ਲਟ

ਛੇ-ਸੱਤ ਸਾਲ ਹੋਗੇ ਗੱਲ ਨੂੰ ਕੇਰਾਂ ਏਮੇਂ ਜਿਮੇਂ ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਨਿੱਕੇ ਗਰਨੈਬ ਦਾ ਦਸਮੀਂ ਦਾ ਰਿਜ਼ਲਟ ਆਉਣ ਆਲਾ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਆਲਾ ਤੜਕੇ ਸੰਦੇਹਾਂ ਈ ਨਾਹ ਧੋ ਕੇ ਫੌਜੀਆਂ ਦੀ ਜੀਪ ਅੰਗੂ ਲਿਸ਼ਕਿਆ ਫਿਰੇ। ਜਾਕੇ ਤਾਏ ਨੂੰ ਕੈਂਹਦਾ,"ਤਾਇਆ ਰਿਜ਼ਲਟ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣਾ ਅੱਜ"।
ਤਾਏ ਨੇ ਗੁਰਦਆਰੇ ਬੰਨੀਂ ਹੱਥ ਜੋੜਕੇ ਨੇਹਚਾ ਨਾਲ ਸੁੱਖ ਸੁਖਲੀ ਬੀ," ਬਾਬਾ ਨਾਨਕਾ ਰਕਾੜ ਤੋੜਦੇ ,ਐਂਰਕੀਂ ਨਿੱਕੇ ਨੂੰ ਦਸਮੀਂ ਟਪਾਦੇ"। ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਡੇ ਟੱਬਰ 'ਚੋਂ ਸਾਰੇ ਅੱਠਮੀਂ 'ਚ ਈ ਪੈਨਸ਼ਨ ਪਾਗੇ ਸੀਗੇ। ਆਅਅ ਕੀ ਡੂਢ ਕ ਬਜੇ ਗਰਨੈਬ ਸੂੰਹ ਆਕੇ ਕੈਂਹਦਾ ਤਾਇਆ ਜਰ ਦਸਮੀਂ 'ਚੋਂ ਕੰਪਾਟਮੈਂਟ ਆਗੀ।
ਐਡਾ ਭਾਰਾ ਲਫਜ਼ ਸੁਣਕੇ ਸਾਡਾ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ ਚਾਅ ਨਾਲ ਕੋਠੇ ਜਿੱਡਾ ਹੋ ਹੋ ਬੁੜ੍ਹਕੇ ਬੀ ਪਾਸ ਤਾਂ ਜਣਾ ਖਣਾ ਈ ਹੋਈ ਜਾਂਦਾ ਕੰਪਾਟਮੈਂਟ ਤਾਂ ਉਹਤੋਂ ਵੀ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਹੋਊ ਕਿਤੇ। ਤਾਏ ਨੂੰ ਐਂ ਸੀਗਾ ਬੀ ਜੇ ਦਸਮੀਂ ਪਾਸ ਸਿੱਧੇ ਫੌਜੀ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੰਪਾਟਮੈਂਟ ਆਲਾ ਤਾਂ ਸਿੱਧਾ ਕਰਨਲ ਲੱਗਾ ਲੈ। ਤਾਏ ਅਰਗੇ ਲੀਜ਼ੀ ਬੀਜ਼ੀ ਦੇ ਕੁੜਤੇ ਪਜਾਮੇ ਪਾਕੇ ਨਾਲ ਫਾੜੀਆਂ ਆਲੀ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਗੁਰਦਆਰੇ ਜਾਵੜੇ ਸੁੱਖ ਦੇਣ। ਰਾਹ 'ਚੋਂ ਤਾਏ ਅਰਗੇਆਂ ਨੇ ਹੱਟ ਤੋਂ ਪਸੇਰੀ ਪੱਕੇ ਲੱਡੂ ਫੜ੍ਹਲੇ ।
ਜੇਹੜਾ ਰਾਹ 'ਚ ਟੱਕਰੇ ਨਾਏ ਤਾਂ ਤਾਏ ਅਰਗੇ ਲੱਡੂ ਵੰਡਦੇ ਫਿਰਨ ਨਾਏ ਦੱਸੀਂ ਜਾਣ ਬੀ ਨਿੱਕੇ ਦੀ ਕੰਪਾਟਮੈਂਟ ਆਗੀ। ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਲੋਹੜੇਆਂ ਦਾ ਚਾਅ ਭਰਾਵਾ। ਆਥਣੇ ਘਰੇ ਆਕੇ ਤਾਏ ਨੇ ਨਿੱਕੇ ਨੂੰ ਸੋਬਤ ਈ ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਬੀ ਕੰਪਾਟਮੈਂਟ ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਓਏ?
ਨਿੱਕਾ ਚਿੱਤ ਜਾ ਕਰੜਾ ਕਰਕੇ ਕੈਂਹਦਾ," ਤਾਇਆ ਜਰ ਦੋ ਪੇਪਰਾਂ 'ਚੋਂ ਰਹਿ ਗਿਆ"। ਤਾਏ ਨੇ ਬੋਚ ਕੇ ਜੇ ਖੱਬੇ ਪੈਰ ਦਾ ਜੋੜਾ ਲਾਹ ਲਿਆ। ਆਅਅ ਕੀ ਫਿਰ ਬਠਿੰਡੇ ਜੰਕਸ਼ਨ ਦੀਆਂ ਰੇਲਾਂ ਅੰਗੂ ਪਾਂ ਪਾਂ ਈ ਸੁਣੇ ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਦੀ.....ਪੁੱਛਲੋ ਭਮਾਂ ਏਹਨੂੰ....ਘੁੱਦਾ

ਨਗਰ ਕੀਰਤਨ....ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ

ਆਹ ਦਿਨਾਂ 'ਚ ਪਿੰਡਾਂ ਸ਼ੈਹਰਾਂ 'ਚ ਨੱਗਰ ਕੀਰਤਨ ਬਾਹਲੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ। ਏਹਨਾਂ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨਾਂ 'ਚ ਚੱਲਦੇ ਸੂਬੀ ਬੰਬ ਭੜਾਕੇ, ਲੋੜੋਂ ਵੱਧ ਪੱਕਦੇ ਲੰਗਰ, ਟਰੈਫਿਕ ਦੀ ਡਿੱਕਤਦਾਰੀ ਦੇ ਅਸੀਂ ਵੀ ਖਿਲਾਫ ਆਂ।
ਪਰ ਕਈ ਫੇਸਬੁਕੀਏ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਆਵਦੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਾਹਲਾ ਸਿਆਣਾ ਸਿੱਧ ਕਰਨ ਖਾਤਰ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਡੇਢ ਡੇਢ ਫੁੱਟ ਦੇ ਲੇਖ ਲਿਖਕੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਪਾ ਰਹੇ ਨੇ।
ਗੌਰ ਕਰਿਓ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਅਰਗੇ ਦਾ ਜਨਮਦਿਨ ਹੁੰਦਾ ਓਦੋਂ ਗੰਢੇ ਚੀਰਣ ਆਲੀ ਸੜੀ ਜੀ ਕਰਦ ਨਾ ਬੇਹਾ ਜਾ ਕੇਕ ਕੱਟਕੇ ਚਾਰ ਕ ਜਣੇ ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰਕੇ ਸੈੜ ਤੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਕੁੱਲ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਹੋਣਾਂ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਤਾਂਹੀ ਮਨਾਏ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕਿਓਕੇਂ ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਨਿੱਜ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਉੱਠਕੇ ਲੋਕਾਂ ਖਾਤਰ ਵੀ ਕੁੱਝ ਕਰਿਆ ਸੀ।
ਅਗਲੀ ਗੱਲ ਦੀਵਾਲੀ ਵੇਲੇ ਘਰਾਂ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਆ ਫੇਰ ਕੇਹੜਾ ਲੱਛਮੀ ਮਾਤਾ ਆਕੇ ਕੁੜਤੇ ਦੀ ਉੱਤਲੀ ਜੇਬ 'ਚ ਹਜ਼ਾਰ ਹਜ਼ਾਰ ਦੇ ਨੋਟ ਪਾ ਜਾਂਦੀ ਆ । ਏਮੇਂ ਜਿਮੇਂ ਨੱਗਰ ਕੀਰਤਨਾਂ ਦੇ ਪੱਜ ਨਾ ਮੁਲਖ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਨਾਲੀਆਂ ਤਾਂ ਸਾਫ ਕਰ ਲੈਂਦਾ, ਊਂ ਦੱਸੋਂ ਕੇਹੜਾ ਕਰਦਾ ? ਬਾਕੀ ਸਿਰੇ ਜਾਤਾਂ ਪਾਤਾਂ ਤੋਂ ਪਾਸੇ ਹੋਕੇ ਮੁਲਖ ਕੱਠਾ ਹੋਕੇ ਤੁਰਦਾ, ਲੜੇ ਘਰ ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ਫੇਰ ਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ। ਘੁਕਣ ਆਲੀਆਂ ਕੁਰਸੀਆਂ ਤੇ ਬਹਿਕੇ ਸਟੇਟਸ ਲਿਖਣ ਆਲੇਆਂ ਨੂੰ ਸਨੇਹਾ ਲਾਇਓ ਕਦੇ ਪਿੰਡਾਂ 'ਚ ਆਕੇ ਮਹੌਲ ਦੇਖਣ। ਬਾਕੀ ਸਿਰੇ ਬਾਜ਼ਾਂ ਆਲੇ ਬਾਈ ਦੇ ਗੁਰਪੁਰਬ ਦੀਆਂ ਸਾਰੇਆਂ ਨੂੰ ਮੁਬਾਰਕਾਂ....ਘੁੱਦਾ

ਬੇਬੇ ਮਾਰ ਚੌਂਕੜਾ ਬਹਿਗੀ -- ਟੂ

ਨਿਗਾਹ ਮਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਤੇ ਤਣੇ ਕੌਮ ਤੇ ਬੱਦਲ ਕਾਲੇ
ਕਿੱਥੋਂ ਸਿੰਘ ਛੁਡਾਲਾਂਗੇ ਸਾਡੇ ਤਖਤ ਗੁਲਾਮ ਨੇ ਹਾਲੇ
ਸੁਣਿਆ ਵਿੱਚ ਪਟਨੇ ਦੇ ਪੱਗ ਜਥੇਦਾਰ ਦੀ ਲਹਿਗੀ
ਪੁੱਤ ਸੁਣਾਦੇ ਖਬਰਾਂ ਵੇ ਬੇਬੇ ਮਾਰ ਚੌਂਕੜਾ ਬਹਿਗੀ

ਨਮੀਂ ਆਪ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਬੂਥ ਲਵਾਤੀ
ਸ਼ੀਲਾ ਦੀਕਸ਼ਿਤ ਦੀ ਚੱਕ ਕੁਰਸੀ ਖੂੰਜੇ ਡਾਹਤੀ
ਕਰ ਵਰਤੋਂ ਪੰਜੇ ਦੀ ਬਹੁਕਰ ਫੁੱਲ ਸੁੰਭਰ ਕੇ ਲੈਗੀ
ਪੁੱਤ ਸੁਣਾਦੇ ਖਬਰਾਂ ਵੇ ਬੇਬੇ ਮਾਰ ਚੌਂਕੜਾ ਬਹਿਗੀ

ਮਿਲੀਭੁਗਤ ਸਿਆਸਤ ਦੀ ਭਲਵਾਨ ਦੱਸਦਾ ਭੋਲਾ
ਫੜ੍ਹ ਤੱਕੜੀ ਨਾਨਕ ਦੀ ਤੁਰਿਆ ਫਿਰੇ ਠੱਗਾਂ ਦਾ ਟੋਲਾ
ਕੁੱਲ ਵਿਕੇ ਮੀਡੀਏ ਦੀ ਜ਼ਮੀਰ ਵੀ ਕੋਕੋ ਲੈਗੀ
ਪੁੱਤ ਸੁਣਾਦੇ ਖਬਰਾਂ ਵੇ ਬੇਬੇ ਮਾਰ ਚੌਂਕੜਾ ਬਹਿਗੀ

ਬੜਾ ਟੋਕਿਆ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਨਾ ਹਟਿਆ ਲਿਖਣੋਂ 'ਘੁੱਦਾ'
ਡੱਕੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਿਆ ਦੇਵਯਾਨੀ ਦਾ ਮੁੱਦਾ
ਹੁਣ ਛੱਡਦੇ ਨਹੀਂ ਬੀਬਾ ਤੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਵੱਸ ਪੈਗੀ
ਪੁੱਤ ਸੁਣਾਦੇ ਖਬਰਾਂ ਵੇ ਬੇਬੇ ਮਾਰ ਚੌਂਕੜਾ ਬਹਿਗੀ

ਤਿੰਨ ਦਾ ਛੰਦ...ਵੀਹ ਸੌ ਚੌੌਂਦਾ

ਲੱਖ ਕਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਾ ਜੁੜਨ ਕਿਧਰੇ
ਤਿੜਕੇ ਪੱਥਰ, ਭਰੋਸਾ, ਚਿੱਤ ਤਿੰਨੇ

ਸ਼ਾਹ, ਏਜੰਟ, ਪੁਲਸ ਤੋਂ ਬਚ ਰਹੀਏ
ਪੋਲੇ ਪੈਰੀਂ ਨਾ ਬਣਦੇ ਮਿੱਤ ਤਿੰਨੇ

ਹਰ ਕੋਈ ਸੁਖਾਲੇ ਨਹੀਂ ਸਾਂਭ ਸਕਦਾ
ਔਂਤ ਪੈਸਾ, ਹੁਸਨ ਤੇ ਜਿੱਤ ਤਿੰਨੇ

ਹੋ ਜਾਣ ਬੰਦੇ ਦੇ ਬੜਾ ਤੰਗ ਕਰਦੇ
ਕਛਰਾਲੀ, ਜਨਿਊ ਤੇ ਪਿੱਤ ਤਿੰਨੇ

ਪੁਜਾਰੀ, ਨੇਤਾ ਤੇ ਕੌਲੀਚੱਟ ਬੰਦੇ
ਸਦਾ ਆਵਦਾ ਪੂਰਦੇ ਹਿੱਤ ਤਿੰਨੇ

ਡਰੈਬਰ, ਦੋਧੀ, ਪਾਠੀ ਸਿਰੜ ਹੁੰਦੇ
ਉੱਠਦੇ ਵੇਖੇ ਸੰਦੇਹਾਂ ਨਿੱਤ ਤਿੰਨੇ

ਘੁੱਦੇ ਸੀ ਸ਼ਾਇਰ ਨਿਰਾਲਾ ਰਜਬਅਲੀ
ਲਿਖੇ ਛੰਦ, ਬੈਂਤ , ਕਬਿੱਤ ਤਿੰਨੇ

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਗੱਲਾਂ....ਜਨਵਰੀ ਸੈਕੰਡ ਵਰਜ਼ਨ

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਬੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪੜ੍ਹਿਓ ਸਮਾਰ ਕੇ.....(ਘੁੱਦਾ ਇਜ਼ ਬੈਕ)
1. ਜਦੋਂ ਕੱਠ ਵੱਠ 'ਚ ਬੰਦੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ ਆ...ਓਦੋਂ ਫੋਨ ਇੱਕ ਦਾ ਵੱਜਦਾ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਭੁਲੇਖੇ ਨਾਲ ਊਂਈ ਜੇਬਾਂ 'ਚ ਹੱਥ ਪਾ ਲੈਂਦੇ ਆ। ਵਾਹਵਾ ਘੱਚਾ ਜਾ ਵੱਜਦਾ ਐਸ ਲੋਟ।
2. ਕਈ ਬੰਦੇ ਬਾਹਲੇ ਵਹਿਮੀ ਦੇਖੇ ਆ। ਰਮੋਟ ਨਾਲ ਗੱਡੀ ਸੈਂਟਰ ਲੌਕ ਕਰਕੇ ਵੀ ਸਹੁਰੇ ਯਕੀਨ ਨੀਂ ਮੰਨਦੇ। ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਟਾਕੀਆਂ ਦੇ ਹੈਂਡਲ ਖਿੱਚਕੇ ਚਿੱਕ ਕਰਦੇ ਆ ਬੀ ਲੌਕ ਲਾਗਿਆ ਕਿ ਨਹੀਂ।
3. ਹੁਣ ਤਾਂ ਖੈਰ ਡੈਡੀ, ਪਾਪਾ ਅਰਗੇ ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਲਫਜ਼ ਚੱਲਪੇ..ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਈ ਖਿੱਤਿਆਂ 'ਚ ਸਕੇ ਪਿਓ ਨੂੰ ਚਾਚਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ ।
4. ਫਿਲਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਸ਼ੂਹਰ ਐਕਟਰਨੀਆਂ ਮੋਸਟਲੀ ਤਲਾਕਸ਼ੁਦਾ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਈ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਂਦੀਆਂ । ਖੌਣੀ ਕੇਹੜਾ ਐਕਸਪੀਰੀਐਂਸ ਸਲਟੀਫਿਕੇਟ ਹੁੰਦੇ ਸੌਹਰੇਆਂ ਕੋਲ।
5. ਸਿਆਲਾਂ 'ਚ ਵਿਆਹੇ ਤਾਂ ਟੈਮ ਨਾ ਸੌਂ ਜਾਂਦੇ ਆ , ਛੜੇਆਂ ਦਾ ਤਾਂ ਕੱਲਾ ਗਲਾਫ ਜਾ ਈ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਰਜਾਈ ਦਾ....ਵਿੱਚੋਂ ਰਜਾਈ ਸੂਤ ਈ ਨੀਂ ਆਉਂਦੀ।
6. ਪਿੰਡਾਂ ਆਲੇਆਂ ਦਾ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਮਰੀਜ਼ ਸ਼ੈਹਰ ਹਸਪਤਾਲ 'ਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦਾ ਓਦੋ ਪੰਦਰਾਂ ਜਣੇ ਊਈਂ ਮਰੀਜ਼ ਦੇ ਬੈੱਡ ਦਾਲੇ ਬੈਠੇ ਰਹੋਣਗੇ। ਓਨੇ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਮਰੀਜ਼ ਤੇ ਦਵਾਈ ਨੀਂ ਲੱਗਦੀ , ਓਦੂੰ ਦੁੱਗਣੇ ਦੀ ਜੰਤਾ ਚਾਹ ਪੀ ਜਾਂਦੀ ਆ।....ਘੁੱਦਾ

ਰੌਲਾ ਕਿ ਅਜ਼ਾਦੀ

ਕੱਲ੍ਹ ਪਰਸੋਂ ਗਣਤੰਤਰ ਦਿਵਸ ਟੱਪ ਗਿਆ ਬਹਿ ਬਹਿ ਕੇ। ਹਰੇਕ ਸਾਲ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਨਾਲ ਗਣਤੰਤਰ ਤੇ ਪੰਦਰਾਂ 'ਗਸਤ ਦੇ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਿਨ ਪੂਰੇ ਮੁਲਖ 'ਚ ਮਨਾਏ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਆ। ਪਰ ਏਹਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗੱਲ ਵੀ ਉੱਠਦੀ ਆ ।
ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਓ "ਬਾਬਾ ਤੇਰੀ ਉਮਰ ਕਿੰਨੀ ਆ"?
ਬਜ਼ੁਰਗ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਹੀ ਜਵਾਬ ਦੇਣਗੇ ," ਪੁੱਤ ਰੌਲੇ ਵੇਲੇ ਮੈਂ ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ"
ਕਿੱਡੀ ਸ਼ਪੱਸ਼ਟ ਗੱਲ ਆ ਜੀਹਨੂੰ ਆਪਾਂ ਅਜ਼ਾਦੀ ਕਹਿਣੇ ਆ ਉਹਨੂੰ ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਰੌਲਾ ਈ ਕਹਿੰਦੇ ਆ। ਖੌਣੀ ਬਾਬੇ ਕਮਲੇ ਆ ਖੌਣੀ ਆਪਾਂ। ...ਘੁੱਦਾ

ਨਿੱਕਾ ਗਰਨੈਬ ...ਫੁੱਲੇਆਂ ਦੇ ਪੈਟਕ

ਨਿੱਕੇ ਗਰਨੈਬ ਦੀ ਗੱਲ ਆ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਦੀ । ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨ ਭਰਾਵਾ, ਮੈਨੂੰ ਮੇਦ ਆ ਬੀ ਹਾੜ੍ਹ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਜਾ ਪੱਖ ਸੀ। ਧੁੱਪੇ ਖੇਡ ਖੇਡ ਸਾਡੇਆਲੇ ਦਾ ਰੰਗ ਢੂਈ ਦੇ ਐਕਸਰੇ ਅਰਗਾ ਹੋਗਿਆ । ਵੇਹੜੇ 'ਚ ਪਸੂਆਂ ਥੱਲੇ ਖਲਿਆਰਣ ਖਾਤਰ ਕੱਕੇ ਰੇਤੇ ਦੀ ਟਰੈਲੀ ਲਾਹੀ ਪਈ ਸੀ। ਏਹ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਖੇਡਣ ਆਲੇ ਲੀਲੇ ਜੇ ਟਰੈਕਟਰ ਨਾ ਓਥੇ ਈ ਕਰਾਹਾ ਲਾਈ ਜਾਇਆ ਕਰੇ।
ਓਦੋਂ ਪਿੰਡਾਂ 'ਚ ਸੈਕਲਾਂ ਤੇ ਵਾਲ ਖਰੀਦਣ ਆਲੇ ਆਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀਗੇ। ਸੈਕਲ ਦੇ ਹੈਂਡਲ ਤੇ ਫੁੱਲਿਆਂ ਦੇ ਪੈਟਕ ਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਜੀ ਰੂੰ ਦੇ ਪੈਕਟ ਟੰਗੇ ਹੋਇਆ ਕਰਨ ਉਹਨ੍ਹਾਂ ਦੇ। ਵਾਲਾਂ ਬੱਟੇ ਉਹ ਖਾਣ ਚੀਜ਼ੀ ਦੇ ਦਿਆ ਕਰਨ ਜਵਾਕਾਂ ਨੂੰ।
ਸਾਡੇ ਘਰਾਂ ਲਿਵੇ ਆਕੇ ਭਾਈ ਨੇ ਹੋਕਰਾ ਮਾਰਤਾ ਬੀ ਵਾਲ ਵੇਚਲੋ । ਸਾਡੇਆਲੇ ਨੇ ਸਹੇ ਅੰਗੂ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਕੰਨ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਲੇ। ਬੇਬੇ ਅਰਗੀਆਂ ਪਰ੍ਹਾਂ ਚੌਂਕੇ 'ਚ ਧੰਦੂਰ ਤੇ ਰੋਟੀਆ ਲਾਈ ਜਾਣ। । ਸਾਡੇਆਲੇ ਨੇ ਬੋਚ ਕ ਜੇ ਲੀੜੇ ਸਿਓਣ ਆਲੀ ਮਸ਼ੀਨ 'ਚੋਂ ਕੈਂਚੀ ਕੱਢਲੀ ਪਾਈਆ ਪੱਕੇ ਦੀ । ਨਿੱਕੇ ਨੇ ਜਾਕੇ ਤਿੰਨੇ ਚਾਰੇ ਕੱਟਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪੂਛਾਂ ਮੁੰਨਕੇ ਲਫਾਫਾ ਭਰਲਿਆ ਵਾਲਾਂ ਦਾ। ਆਅਅ ਕੀ ਜਾਕੇ ਫੜਾਤਾ ਭਾਈ ਨੂੰ। ਡੱਕਿਆ ਬਾ ਸੀ ਉਹਵੀ ਅੱਗੋਂ। ਸਾਡੇਆਲਾ ਫੁੱਲਿਆਂ ਦੇ ਪੰਜ ਸੱਤ ਪੈਕਟ ਚੱਕੀ ਆਬੇ । ਐਹੇ ਜਾ ਸੀ ਓਦੋਂ ਏਹੇ ਹੁਣ ਸੌਹਰਾ ਸ਼ਕੀਨ ਹੋਗਿਆ ਲੀੜੇ ਵੀ ਹਬੋਹਰੋਂ ਸਮਾਉਂਦਾ।...ਘੁੁੱਦਾ

ਅਸਲ ਪੰਜਾਬੀ

ਥੋੜ੍ਹੇ ਕ ਦਿਨ ਪੈਹਲਾਂ ਚਾਣਚੱਕ ਢਿੱਲ ਮੱਠ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਤਾਏ ਨੂੰ ਫਰੀਦਕੋਟ ਦੇ ਹਸਪਤਾਲ 'ਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਵਾ ਸੀ। ਤਾਏ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗਮੇਂ ਬੈੱਡ ਤੇ ਮਾਨਸਾ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਬੱਪੀਆਣੇ ਦੀ ਇੱਕ ਸੱਤਰਾਂ ਬਹੱਤਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਨੂੰ ਉੱਪੜੀ ਇੱਕ ਬੇਬੇ ਦਾਖਲ ਸੀ।
ਬੇਬੇ ਦੇ ਦੱਸਣ ਮੁਤਾਬਕ ਉਹਦਾ ਬੁਰਛੇ ਜਿੱਡਾ ਜਵਾਨ ਪੁੱਤ ਚੜ੍ਹਦੀ ਜਵਾਨੀ ਕੈਂਸਰ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਕਰਕੇ ਫਤਹਿ ਬੁਲਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਬੇਬੇ ਆਪ ਵੀ ਹੁਣ ਛਾਤੀ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਕਰਕੇ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾਖਲ ਸੀ।
ਬੇਬੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਬੋਝਲ ਸੀ, ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਉੱਠਣ ਬੈਠਣ 'ਚ ਹੱਥ ਭੜੱਥੀ ਪਵਾ ਦੇਂਦੇ । ਚਾਰ ਲਾਵਾਂ ਲੈਣ ਆਲਾ ਬਾਬਾ ਵੀ ਬੇਬੇ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਬੇਬੇ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੱਪਕੇ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਬਾਬੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਡੂੰਘੀ ਝੀਥ ਵੱਡੀ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਦਾ ਬੋਝ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਸੀ। ਪੜਦੇ ਜੇ ਨਾਲ ਬਾਬਾ ਬਿੰਦੇ ਝੱਟੇ ਗੇਰੂਏ ਰੰਗੀ ਪੱਗ ਦੇ ਲੜ ਨਾ ਅੱਖਾਂ ਪੂੰਝ ਕੇ ਜਾਅਲੀ ਜੀ ਹਾਸੀ ਖਿਲਾਰ ਛੱਡਦਾ। ਮੈਂ ਆਉਣ ਲੱਗਿਆਂ ਬੈੱਡ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਹੱਥਜੁੜਮੀਂ ਸਸਰੀਕਾਲ ਬੁਲਾਕੇ ਸਿਆਣੇ ਜੇ ਲਹਿਜ਼ੇ 'ਚ ਆਖਿਆ ," ਬੇਬੇ ਹੌਸਲਾਂ ਰੱਖੀ ਮਾਅਰਾਜ ਭਲੀ ਕਰੂ"
ਮੇਰਾ ਮੋਢਾ ਪਲੂਸ ਕੇ ਬੇਬੇ ਨੇ ਤਾਹਾਂ ਨੂੰ ਝਾਕਕੇ ਆਖਿਆ ਕੋਈ ਨਾ ਪੁੱਤ ,"ਲੀਲੀ ਛੱਤ ਆਲਾ ਮੇਹਰ ਕਰੂਗਾ, ਓਸੇ ਨੂੰ ਫਿਕਰ ਆ"
ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਲੈਂਟਰ ਆਲੀ ਛੱਤ ਵਿੱਚਦੀ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਖੌਣੀ ਕੇਹੜਾ ਬਾਬਾ ਦਿਸਦਾ ਸੀ ਜੇਹੜਾ ਮੰਜੇ ਤੇ ਪਈ ਨੂੰ ਵੀ ਅਨਰਜ਼ੀ ਬਖਸ਼ਦਾ ਸੀ।
ਗੀਤਾਂ ਫਿਲਮਾਂ ਆਲੇ ਖੌਣੀ ਕੇਹੜੇ ਜੱਟਵਾਦ ਜਾਂ ਪੰਜਾਬੀਪੁਣੇ ਦੀਆਂ ਫੜ੍ਹਾਂ ਮਾਰਦੇ ਨੇ ਜਰ, ਅਸਲ ਪੰਜਾਬ ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ 'ਚ ਈ ਆ। ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੁੱਖ ਦੇਖਕੇ ਵੀ 'ਤੇਰਾ ਭਾਣਾ ਮੀਠਾ ਲਾਗੇ ' ਕਹਿਕੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਵੀ ਕੱਚਾ ਜਾ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਨੇ ....ਜਿਓਦੇਂ ਰਹਿਣ ਬਾਬੇ.....ਘੁੱਦਾ

ਅਜੋਕਾ ਲਾਟਰੀ ਬੰਪਰ

ਚਾਰ ਕ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਲਾਟਰੀ ਬੰਪਰ 'ਚ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਤਕਰੀਬਨ ਦਸ ਕ ਕਰੋੜ ਰੁਪਈਆ ਕੱਠਾ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਓਹਦੇ 'ਚੋਂ ਸਾਢੇ ਕ ਤਿੰਨ ਕਰੋੜ ਇਨਾਮਾਂ ਵਜੋਂ ਜੰਤਾ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਬਾਕੀ ਮੁਨਾਫਾ ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਖਾਤਰ ਸਰਕਾਰੀ ਖਜਾਨੇ 'ਚ। ਹੁਣ ਲਾਟਰੀ ਬੰਪਰ ਤੋਂ ਅੱਡ ਇੱਕ ਹੋਰ ਲਾਟਰੀ ਬੰਪਰ ਤੋਰਿਆ ਸਰਕਾਰ ਨੇ। ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਫੂਡ ਅੰਨਸਪੈਕਟਰਾਂ ਦੀ ਭਰਤੀ ਖੋਲੀ ਸੀ। ਕੁੱਲ 461 ਪੋਸਟਾਂ ਖਾਤਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਅੱਡੀਆਂ ਚੱਕ ਚੱਕ ਭਰੀਆਂ ਫੀਸਾਂ ਨਾਲ ਗਰੈਜੂਏਟ ਹੋਏ ਅੰਦਾਜ਼ਨ ਪੌਣੇ ਕ ਚਾਰ ਲੱਖ ਬਚਾਰੇ ਕੈਂਡੀਡੇਟਾਂ ਨੇ ਏਹ ਪੋਸਟ ਖਾਤਰ ਅਪਲਾਈ ਕਰਿਆ ਸੀਗਾ। ਅੱਠ ਸੌ ਦਾ ਇੱਕ ਡਰਾਫਟ ਸੀ। ਸਾਡਾ ਮੈਥ ਬਾਹਲਾ ਵੀਕ ਆ, ਪੌਣੇ ਕ ਚਾਰ ਲੱਖ ਨੂੰ ਅੱਠ ਸੌ ਨਾ ਜ਼ਰਬ ਕਰਕੇ ਵੇਖੋ ਕਿੰਨਾ ਬਣਦਾ। ਸਾਡੇ ਪਿੰਡੋਂ ਕਈ ਗਏ ਸੀ । ਕਾਬਿਲੇ ਗੌਰ ਆ ਕਿ ਜਿੱਦੇਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਪੇਪਰ ਸੀ, ਓਦੇਂ ਬਠਿੰਡਿਓਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਓਰਬਿਟ ਬੱਸ ਈ ਗਈ ਆ, PRTC ਬੰਦ ਸੀਗੀਆਂ। ਚਲੋ ਛੱਡੋ ।
ਬਚਾਰੇ ਦਿਹਾੜੀਦਾਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜਵਾਕਾਂ ਦੇ ਪੈਸੇ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਰਾਸ ਆਉਂਦੇ ਜੇ ਢੰਗ ਨਾ ਪੇਪਰ ਹੁੰਦਾ । ਪੇਪਰਲੀਕ ਸਮੇਤ ਹੋਰ ਘੁਟਾਲੇ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਗੇ ਨੇ। ਕੁੱਲ ਮਿਲਾਕੇ ਲਾਟਰੀ ਬੰਬਰ 'ਚੋਂ ਖਾਸੀ ਬਚਤ ਹੋਗੀ।
ਜੀਹਦੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਫੁੱਫੜ , ਮਾਸੜ ਵਲੈਤ ਨੇ, ਟੱਪਜੋ ਬਹਿ ਬਹਿ ਕੇ। ਐਥੇ ਤਾਂ ਆਹੀ ਕੰਮ ਰਹਿਣਗੇ, ਕਿਤੇ ਕਣਕ ਵੱਢਲੀ ਕਿਤੇ ਝੋਨਾ , ਕਦੇ ਪਾਣੀ ਲਾਤਾ ਬੋਰ ਚਲਾਕੇ ਤੇ ਕਦੇ ਰੇਹ ਪਾਤੀ। ਕਦੇ ਖੋਲੇ ਸੁੱਕ ਖਲਾਰ ਕੇ ਅੰਦਰ ਕਰਤੇ ਕਦੇ ਬਾਹਰ। ਬਿਜਲੀ ਦਰਾਂ ਫੇਰ ਚੱਕਤੀਆਂ । ਖੜਜੋ ਹਜੇ ਕੀ ਆ ਹੋਰ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਨੂੰ ਸਕੀ ਜਨਾਨੀ ਨਾ ਸੌਣ ਤੇ ਟੈਕਸ ਲੱਗੂ। ਹਿੱਲ ਗਿਆ ਸ਼ਿਸ਼ਟਮ।
ਨਾਲੇ ਕੰਧ ਤੇ ਹੈਪੀ ਬਰਥਡੇ ਲਿਖਣ ਆਲੇ ਮਿੱਤਰ ਪਿਆਰੇਆਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ.....ਘੁੱਦਾ

ਟੀ ਵੀ ਲੋਟ ਕਰਾਉਣ ਆਲੀ ਗੱਲ

ਪਿੰਡਾਂ 'ਚ ਸਾਰੇ ਘਰਾਂ ਦੀ ਅੱਡੋ ਅੱਡ ਅੱਲ ਪੈਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਆ। ਜਿਮੇਂ ਕੋਈ ਗੁੜਖਾਣੇ ਕੇ, ਡਲੇਮਾਰਾਂ ਦੇ, ਜਾਂ ਚਾਹਪੀਣੇ ਕੇ।
ਕੇਰਾਂ ਏਮੇਂ ਜਿਮੇਂ ਸਾਡੇ ਏਥੇ ਚੂਹੇ ਚਾਹਪੀਣੇ ਕੇ ਰੰਗੀਲ ਟੀਬੀ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਟੁੱਕਗੇ। ਟੀਬੀ ਵੀ ਦੂਜਾ ਸੀਗਾ ਜੇਹੜਾ ਵਿਚਾਲਓਂ ਬੈਂਕ ਦੇ ਕੈਂਚੀ ਗੇਟ ਅੰਗੂ ਦੋਹੀਂ ਪਾਸੀਂ ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ ਹੁੰਦਾ।
ਰੰਗੀਲ ਟੀਵੀ ਚੱਲੇ ਚੱਲੇ ਸੀ, ਮਕੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਏਹਨਾਂ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਘੱਟ ਸੀ ਓਦੋਂ। ਚਾਹਪੀਣੇ ਕੇ ਜਵਾਕ ਬੇਬੇ ਅਰਗੀਆਂ ਦੀ ਸੁੱਥਣਾਂ ਖਿੱਚਦੇ ਫਿਰਨ , ਬੀਚਰੇ ਫਿਰਨ ਬੀ ਟੀਬੀ ਲੋਟ ਕਰਾਓ। ਹਾਰਕੇ ਪਸੂਆਂ ਨੂੰ ਗਤਾਵਾ ਕਰਕੇ ਚਾਹਪੀਣੇ ਨੇ ਜੱਫਾ ਭਰਕੇ ਟੀਵੀ ਸੈਕਲ ਦੀ ਪਿਛਲੀ ਕਾਠੀ ਤੇ ਧਰ ਲਿਆ। ਓਤੋਂ ਦੀ ਟੂਪ ਹੌਂਕਾ ਮਾਰਕੇ ਕਸਕੇ ਤੇ ਮੂਹਰੇ ਸੈਕਲ ਦੇ ਡੰਡੇ ਨਾਲ ਮੂੰਗੇ ਮਾਰਤੇ। ਸਾਥੋਂ ਅਗਲਾ ਪਿੰਡ ਆ ਨੰਦਗੜ। ਚਾਹਪੀਣੇ ਨੇ ਜੈਕੀ ਸ਼ਰਾਫ ਅੰਗੂ ਹੈਂਡਲ ਓਤੋਂ ਦੀ ਲੱਤ ਘੁਕਾ ਕੇ ਸੈਕਲ ਨੰਦਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕਰਤਾ। ਗਾਹਾਂ ਜਾਂਦੇਆਂ ਨੂੰ ਜਰਦਾ ਜੁਰਦਾ ਲਾਕੇ ਮਕੈਨਿਕ ਗੱਡਾ ਡਈਆਂ ਤੇ ਕਰੀ ਪਿਆ। ਜਾਕੇ ਚਾਹਪੀਣੇ ਨੇ ਟੈਲੀਬੀਜ਼ਨ ਤਖਤਪੋਸ਼ ਤੇ ਧਰਤਾ । ਸਿਲਮੇ ਜਿੱਡਾ ਟੀਵੀ ਦੇਖ ਕੇ ਮਦਾਰੀ ਦੇ ਖੇਹਡੇ ਜਿੰਨਾ ਕੱਠ ਹੋਗਿਆ।
ਮਕੈਨਿਕ ਕੈਂਹਦਾ ਪਰਧਾਨ ਆਉਂਦੇ ਜੁੰਮੇ ਨੂੰ ਟੀ.ਬੀ ਲੈਜੀਂ , ਸੂਤ ਕਰਿਆ ਪਿਆ ਹੋਊ। ਨਿਆਣੇ ਦੀ ਲੱਤ ਜਿੱਡਾ ਪੇਚਕਸ ਫੜ੍ਹਕੇ ਮਕੈਨਿਕ ਨੇ ਟੀਬੀ ਅੱਡੋ ਅੱਡੀ ਸਾਰਾ ਖਿਲਾਰਕੇ 'ਚਾਰੀ ਅੰਬ ਅੰਗੂ ਤਖਤਪੋਸ਼ ਤੇ ਸੁੱਕਣੇ ਪਾਤਾ। ਦੂਏ ਤੀਏ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਮਕੈਨਕ ਟੀਵੀ ਕਸਣ ਲੱਗਾ , ਨਾ ਸੂਤ ਆਇਆ ਕੰਮ। ਖਾਸੀ ਮਗਜ ਖਪਾਈ ਮਗਰੋਂ ਜਦੋਂ ਨਾ ਲੋਟ ਆਇਆ ਕੰਮ ਤਾਂ ਹਾਨੀਸਾਰ ਨੂੰ ਮਕੈਨਿਕ ਨੇ ਸਾਰੇ ਨਟ ਕਾਬਲੇ ਬਹੁਕਰ ਨਾ ਸੁੰਭਰ ਕੇ ਟੀਬੀ ਖਲ ਆਲੀ ਬੋਰੀ 'ਚ ਪਾਤਾ । ਆਟੇ ਆਲੇ ਗੱਟੇ ਅੰਗੂ ਘੁੱਟ ਕੇ ਬੋਰੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਖੂੰਜੇ 'ਚ ਰੱਖਤੀ।
ਜੂਜੇ ਪਾਸੇ ਚਾਹਪੀਣੇ ਘਰੇ ਵਿਆਹ ਅਰਗਾ ਮਹੌਲ, ਜਵਾਕ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਅੰਗੂ ਘੁਕਦੇ ਫਿਰਨ ਬੀ ਅੱਜ ਟੀਬੀ ਲੋਟ ਹੋਕੇ ਆਊ । ਆਅਅ ਕੀ ਜਦੋਂ ਚਾਹਪੀਣਾ ਟੀਬੀ ਚੱਕਣ ਗਿਆ, ਮਕੈਨਿਕ ਨੇ ਕੱਟੇ ਅੰਗੂ ਬੋਰੀ ਚਾਕੇ ਸੈਕਲ ਤੇ ਧਰ ਤੀ। ਪਿੱਛੋਂ ਬੋਲ ਮਾਰਕੇ ਮਕੈਨਿਕ ਕੈਂਹਦਾ ਪਰਧਾਨ ਬੋਰੀ ਫੜਾਜੀਂ ਝਾੜਕੇ। ਐਹੇ ਜੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਪਿੰਡਾਂ ਆਲੇ ਮਕੈਨਿਕ.....ਘੁੱਦਾ

ਦੋਫਾੜ ਕੌਮ

ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਹੋਣਾਂ ਨੂੰ ਵਿਰਸੇ 'ਚ ਗੁਰਆਈ ਮਿਲੀ ਤਾਂ ਪਿਰਥੀ ਚੰਦ ਸਮੇਤ ਦੂਜੇ ਪਰਧਾਨ ਗੁਰੂ ਸਾਬ ਖਲਾਫ ਭੜਾਸ ਕੱਢਣ ਲਾਗੇ । ਟੱਬਰ ਪਾਟ ਗਿਆ। ਗੁਰੂ ਹਰਕਰਿਸ਼ਨ ਹੋਣਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰਿਆਈ ਮਿਲੀ ਫੇਰ ਡਾਂਗ ਸੋਟਾ ਖੜਕਣ ਆਲੀ ਗੱਲ ਹੋਈ। ਕਾਟੋ ਕਲੇਸ ਫੇਰ ਪਿਆ।
ਜੰਗਾਂ ਯੁੱਧਾਂ ਸਮੇਂ ਪੰਥ ਫੇਰ ਪਾਟਾ ਤੇ ਚਾਲੀ ਸਿੰਘ ਬੇਦਾਵਾ ਲਿਖ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਹੋਗੇ। ਗੁਰਦਾਸ ਨੰਗਲ ਦੀ ਕੱਚੀ ਗੜ੍ਹੀ 'ਚ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਬਹਾਦਰ ਸਮੇਂ ਵੀ ਸਿੱਖ ਆਪੋ 'ਚ ਦੋਫਾੜ ਹੋਏ । ਨਨਕਾਣਾ ਸਾਹਬ ਮੋਰਚੇ ਸਮੇਂ ਪੰਥ ਫੇਰ ਪਾਟਾ ਤੇ ਮਹੰਤਾਂ ਨੇ ਦੂਜੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰਤਾ। ਜੈਤੋ ਮੋਰਚੇ ਸਮੇਂ ਵੀ ਆਵਦੇ ਈ ਝੋਲੀ ਚੁੱਕਾਂ ਕੌਮ ਦਾ ਨਸ਼ਕਾਨ ਕਰਾਇਆ। ਏਮੇਂ ਜਿਮੇਂ ਜੇ ਕਿਤੇ ਤੇਜਾ ਤੇ ਲਾਲ ਸਿਹੁੰ ਐਂਗਲੋਂ ਜੰਗਾਂ ਸਮੇਂ ਗੱਦਾਰੀ ਨਾ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਜੰਗਨਾਮੇ 'ਚ ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ "ਫੌਜਾਂ ਜਿੱਤ ਕ ਅੰਤ ਨੂੰ ਹਾਰੀਆਂ ਨੇ" ਕਦੇ ਨਾ ਲਿਖਣਾ ਪੈਂਦਾ। ਹੁਣ ਕਦੇ ਸਿੱਖ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਅਖਬਾਰ ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਤੇ ਆਪਸ' ਜੁੰਡੋ ਜੁੰਡੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਕਿਤੇ ਦਸਮ ਗਰੰਥ ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਤੇ। । ਛਪਦੀਆਂ ਸਿੱਖ ਮੈਗਜ਼ੀਨਾਂ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ ਆਪਸ 'ਚ ਲਫੜੋ ਲਫੜੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਕਿੱਡੀ ਸ਼ਪੱਸ਼ਟ ਗੱਲ ਆ, ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਹੁਣ ਤਾਂਈ ਕੌਮ ਨੇ ਘਰੇਲੂ ਲੜਾਈਆਂ ਕਰਕੇ ਈ ਆਵਦਾ ਜਲੂਸ ਕਢਾਇਆ।
ਹੁਣ ਭੁੱਖ ਹੜਤਾਲੀਏ ਸਿੰਘ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਆਹੀ ਡੱਕੇ ਬਏ ਸਿੱਖ ਬਿਦਬਾਨ ਨਿੰਦੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਲੋਗੜ ਨਾ ਭਰੀ ਨਿੱਘੀ ਰਜਾਈ 'ਚ ਬਹਿਕੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਲੈਪਟੋਪ ਧਰਕੇ ਸਟੇਟਸ ਪਾਉਣਾ ਬਾਹਲਾ ਸੌਖਾ ਪਰ ਪਿੱਤਾ ਠਾਰਦੀ ਠੰਢ 'ਚ ਭੁੱਖਾ ਬਹਿਕੇ ਹਾਕਮਾਂ ਦੀ ਅੱਖ 'ਚ ਰੜਕਣਾ ਹਰਿੱਕ ਦੇ ਵੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਨੀਂ।
ਭੁੱਖ ਹੜਤਾਲ ਕਰਕੇ ਜੇ ਸਭ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਸ਼ਪੱਸ਼ਟ ਆ ਸਭ ਕੁਝ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗਾ ਰਿਹਾ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਸੇਰ 'ਚੋਂ ਪੂਣੀ ਹੀ ਸਹੀ ਪਰ ਕਿਸੇ ਕੱਤੀ ਤਾਂ ਸਹੀ.....ਘੁੱਦਾ

ਦਾਤਣ ਆਲਾ ਬੰਦਾ

ਪਰਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਆ ਆਹੀ ਦਸੰਬਰ ਦਾ ਛੇਕੜਲਾ ਜਾ ਪੱਖ ਸੀਗਾ , ਨਮਾਂ ਸਾਲ ਚੜ੍ਹਦਾ ਜਾ ਫਿਰਦਾ ਸੀ।
ਤਾਏ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਪੰਚ ਤਾਂਈਂ ਕੰਮ ਸੀ। ਮੋਹਰ ਮੂਹਰ ਲਵਾਉਣੀ ਸੀ ਕਿਤੇ । ਤਾਏ ਨੇ ਸਾਡੇਆਲੇ ਨਿੱਕੇ ਗਰਨੈਬ ਨੂੰ ਘੱਲਤਾ ਭਰਾਵਾ।
ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਨਿੱਕੇ ਨੂੰ ਬਥੇਰਾ ਸਿਓਨਾ ਚਾਂਦੀ ਚਬਨਪਰਾਸ਼ ਚਾਰਿਆ ਫੇਰ ਵੀ ਸਹੁਰਾ ਕੇਜਰੀਵਾਲ ਅੰਗੂ ਠੰਢ ਵੱਧ ਮੰਨਦਾ, ਗੁਲੂਬੰਦ ਜਾ ਵਲੇ੍ਹਟ ਕੇ ਰੱਖਦਾ ਏਹੇ ਧੌਣ ਦਾਲੇ। ਊਂ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਹੱਥ ਨੀਂ ਲਾਉਣ ਦਿੱਤਾ ਓਦੇਂ ਤਾਏ ਨੇ ਮੋਟਰਸ਼ੈਕਲ ਦੇਤਾ ਏਹਨੂੰ। ਸਾਡੇਆਲਾ ਦੂਏ ਪਿੰਡ ਜਾਵੜਿਆ ਭਰਾਵਾ।
ਪਿੰਡ ਵੜਦਿਆਂ ਈ ਇੱਕ ਧੂੰਈਂ ਦਾਲੇ ਬੈਠਾ ਬਾਬਾ ਟੱਕਰ ਗਿਆ। ਬਾਬਾ ਨਾਏ ਤਾਂ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਜੋੜੇ ਲਾਹ ਲਾਹ ਪੈਰ ਸੇਕੀ ਜਾਏ ਨਾਏ ਸ਼ਟਾਟਰ ਦੇ ਤੇਲ ਅਰਗੀ ਚਾਹ ਪੀ ਜਾਏ। ਨਿੱਕਾ ਮੋਟਰਸ਼ੈਕਲ ਠੱਲ੍ਹਕੇ ਕੈਂਹਦਾ ,"ਬਾਬਾ ਸਰਪੈਂਚ ਘਰੇ ਜਾਣਾ ਜਰ"।
ਪੱਗ ਸੂਤ ਕਰਕੇ ਬਾਬਾ ਕਹਿੰਦਾ, "ਨਿੱਕਿਆ ਟਰਾਂਸਫਾਰਮ ਕੋਲੋਂ ਮੋੜ ਮੁੜਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਘਰ ਸਰਪੰਚ ਕਾ ਈ ਆ ਨਾਲੇ ਇੱਕ ਲੱਤ ਤੇ ਖੜ੍ਹਕੇ ਦਾਤਣ ਜੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇਂ ਬੰਦੇ ਦੀ ਫੋਟੋ ਬਣੀ ਵਈ ਆ ਗੇਟ ਤੇ"। ਸਾਡੇਆਲਾ ਸ਼ਸ਼ੋਪੰਜ 'ਚ ਪੈ ਗਿਆ ਬੀ ਏਹੇ ਜੀ ਕੇਹੜੀ ਫੋਟੋ ਛਾਪਤੀ । ਨਿੱਕੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਮੋੜ ਮੁੜਕੇ ਸਰਪੈਂਚ ਦਾ ਗੇਟ ਵੇਖਿਆ ਓਥੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਭਗਬਾਨ ਦੀ ਫੋਟੋ ਬਣੀ ਵਈ ਜੇਹੜਾ ਇੱਕ ਲੱਤ ਤੇ ਖੜ੍ਹਕੇ ਮੁਰਲੀ ਬਜਾਉਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਸਾਡੇ ਆਲਾ ਮੋਟਰਸ਼ੈਕਲ ਦਾ ਸਟੈਂਡ ਲਾਕੇ ਲਿਟਦਾ ਫਿਰੇ । ਐਹੇ ਜੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਪਿੰਡਾਂ ਆਲ਼ੇ......ਘੁੱਦਾ

ਐਸਾ ਬੱਸ ਦੀ ਮੈਂ ਬਾਰੀ 'ਚੋਂ ਪੰਜਾਬ ਵੇਖਿਆ

ਜਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਵੀ ਹਾਂ ਲੰਘੇ ਸਰਹੰਦ ਕੋਲਦੀ
ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੀ ਹਾਂ ਮੈਂ ਅਣਖਾਂ ਦੀਵਾਰ ਬੋਲਦੀ
ਠੰਡੇ ਬੁਰਜ਼ 'ਚ ਜਿਓਣ ਦਾ ਖਵਾਬ ਵੇਖਿਆ
ਐਸਾ ਬੱਸ ਦੀ ਮੈਂ ਬਾਰੀ 'ਚੋਂ ਪੰਜਾਬ ਵੇਖਿਆ

ਵੱਗ ਪਾਲੀਆਂ ਨੇ ਹੱਕੇ ਧੂੜ ਪਹੇਆਂ ਤੇ ਉੱਡੇ
ਚੀਨੇ ਛੱਤਰੀ ਤੇ ਬੈਠੇ ਬਣੇ ਕੁੱਕੜਾਂ ਲਈ ਖੁੱਡੇ
ਜੱਟ ਬੋਹਲ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਬਣਿਆ ਨਵਾਬ ਵੇਖਿਆ
ਐਸਾ ਬੱਸ ਦੀ .............

ਨਦੀ ਸਰਸਾ ਵਿਛੋੜੇ ਫੇਰ ਕਿੱਥੇ ਹੋੋਣੇ ਮੇਲੇ
ਹੱਥੀਂ ਮਾਰੇ ਹੀਰਾਂ ਰਾਂਝੇ ਕਿੱਥੋਂ ਛੱਡਣੇ ਸੀ ਬੇਲੇ
ਡੋਬ ਇਸ਼ਕ ਹਕੀਕੀ ਰੋਂਦਾ ਸੀ ਝਨਾਬ ਵੇਖਿਆ
ਐਸਾ ਬੱਸ ਦੀ ਮੈ...........

ਚਿੱਟਾ ਪਾਕਿ ਵੱਲੋਂ ਆਵੇ ਹੋਕੇ ਪੈਕਟਾਂ 'ਚ ਬੰਦ
ਪਾਤੇ ਘਰਾਂ 'ਚ ਕਲੇਸ ਵੇਹੜੇ ਉੱਸਰਜੇ ਕੰਧ
ਵਾੜ ਥੋਹਰਾਂ ਦੀ 'ਚ ਘਿਰਿਆ ਗੁਲਾਬ ਵੇਖਿਆ
ਐਸਾ ਬੱਸ ਦੀ ਮੈਂ ....................

ਵੇਹਲ ਸਿਵਿਆਂ 'ਚ ਹੈਨੀ ਸਮੇਂ ਐਸੇ ਸਨ ਆਏ
ਦਿੱਲੀ ਚਰਗੀ ਜਵਾਨੀ ਸੀ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬਣਾਏ
ਮਾਮੂਲੀ ਜਾ ਸਿਪਾਹੀ ਬਣਦਾ ਜਨਾਬ ਵੇਖਿਆ
ਐਸਾ ਬੱਸ ਦੀ ਮੈਂ.................

ਧੀ ਸਭਨਾਂ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਵਡਿਆਈ
ਲੋਕ ਬਦਨੀਤ ਹੋਗੇ ਫਿਰੇ ਹਵਸੀ ਲੋਕਾਈ
ਡੁੱਲ੍ਹਾ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਤੇਜ਼ਾਬ ਵੇਖਿਆ
ਐਸਾ ਬੱਸ ਦੀ ਮੈਂ ਬਾਰੀ 'ਚੋਂ ਪੰਜਾਬ ਵੇਖਿਆ.....ਘੁੱਦਾ

ਛੰਦ ਲਿਖਣੇ ਨਾ ਆਏ ਰਜਬਲੀ ਨਾਲਦੇ

ਕਣਕ ਤੇ ਜ਼ੀਰੀ ਨਮੀ ਵਿੱਚ ਫਲਦੇ
ਛੋਲੀਆ ਗਵਾਰਾ ਦੋਹੇਂ ਔੜ ਭਾਲਦੇ
ਕੀ ਫੂਕਣੀ ਔਲਾਦ ਜੇਹੜੀ ਸਾਂਭ ਸਕੇ ਨਾ
ਅੰਤ ਤੱਕ ਮਾਪੇ ਨੇ ਜ਼ਫਰ ਜਾਲਦੇ
ਠਾਣਿਆਂ ਕਚੈਹਰੀਆਂ ਨੂੰ ਕੌਣ ਸੁੰਭਰੇ
ਹੁੰਦੇ ਨਾ ਜੇ ਰੌਲੇ ਕਦੇ ਵੱਟ ਖਾਲਦੇ
ਖਾਨਦਾਨੀ ਸੱਥ 'ਚ ਨਾ ਗਾਲ੍ਹ ਕੱਢਦੇ
ਸਿਆਣੇ ਪੈਂਚ ਝਗੜਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਟਾਲਦੇ
ਢੰਗ ਸਿੱਖੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ
ਬਾਗੀ ਨੇ ਵਡਾਰੂ ਹੁੰਦੇ ਜੇਹੜੇ ਬਾਲ ਦੇ
ਭਾਜੀ ਭਾਊ ਮਿੱਠੇ ਬੋਲ ਕੁੱਲ ਮਾਝੇ ਦੇ
ਰਲੌਟੇ ਲੋਕ ਡਿੱਠੇ ਨੇ ਇਹ ਕਮਾਲ ਦੇ
'ਘੁੱਦੇ' ਮੱਤ ਨਿੱਕੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਬਥੇਰੀ ਕਰਦੇ
ਛੰਦ ਲਿਖਣੇ ਨਾ ਆਏ ਰਜਬਲੀ ਨਾਲਦੇ

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਬੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ...ਨਮੇਂ ਸਾਲ 'ਚ ਨਿਊ ਵਰਜ਼ਨ

ਪਰਤਿਆਈਆਂ ਬੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ...ਨਮੇਂ ਸਾਲ 'ਚ ਨਿਊ ਵਰਜ਼ਨ

1. ਅਖਬਾਰਾਂ , ਟੀਬੀਆਂ ਤੇ ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਮੰਤਰੀਆਂ ਦੀ ਰੁੱਖ ਲਾਉਂਦਿਆਂ ਦੀ ਫੋਟੋ ਆਉਂਦੀ ਆ ਉਦੋਂ ਗੌਰ ਨਾ ਵੇਖਿਓ ਫਲਾਫੇ ਆਲੇ ਬੂਝੇ ਨੂੰ ਊਂਈ ਦਸ ਜਾਣੇ ਹੱਥ ਪਾਈ ਖੜੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਫੋਟੋ ਖਿਚਾਉਣ ਖਾਤਰ। ਸ਼ੋਸ਼ੇਬਾਜੀ ਬਾਹਲੀ ਕਰਦਾ ਮੁਲਖ
2.ਪਿੰਡਾਂ 'ਚ ਜੇਹੜੇ ਦੋ ਸਕੇ ਭਰਾ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਉਹਨ੍ਹਾਂ 'ਚੋਂ ਨਿੱਕੇ ਭਾਈ ਨੂੰ ਵੀ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਦਾ ਨੌਂ ਲੈਕੇ ਈ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ, ਪਰਤਿਆਇਆ ਬਾ ਪੱਕਾ।
3 ਪਿੰਡ ਆਲੀ ਬੱਸ ਦੀ ਮੂਹਰਲੀ ਤੇ ਪਿਛਲੀ ਤਾਕੀ 'ਚੋਂ ਉੱਤਰਕੇ ਬੰਦੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਆਹੀ ਸਵਾਲ ਕਰਨਗੇ,"ਪਰਧਾਨ ਕਿਥੋਂ ਆਇਆ"? ਬੰਦਾ ਪੁੱਛੇ ਬੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਤਾਂ ਉੱਤਰਿਆਂ ਬੱਸ 'ਚੋਂ ਹੋਰ ਮਿਨੀਬੱਗੋਂ ਆਇਆ ।
4. ਟੀ ਬੀ ਤੇ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਗੀਤ 'ਚ ਕੁੜੀਆਂ ਦੋ ਕ ਲੀੜੇ ਪਾਕੇ ਨੱਚਦੀਆਂ ਤਾਂ ਪਿੰਡਾਂ ਆਲੀਆਂ ਬੁੜ੍ਹੀਆਂ ਸੋਬਤੀ ਆਹੀ ਗੱਲ ਕੈਂਹਦੀਆ ," ਲੈ ਕੁੜੇ ਆਹ ਵੀ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਈ ਆ"
5 ਆਪਣੇ ਮੁਲਖ 'ਚ ਬੇਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਬਾਹਲੀ ਆ। ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਕਹਿਦੇ ਬੀ ਪਰਧਾਨ ਦਸ ਵਜੇ ਪਹੁੰਚ ਜਿਓ ਟੈਮ ਤੇ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਮੁਲਖ ਆਹੀ ਸੋਚਦਾ," ਕੋਈ ਨਾ ਠਹਿਰ ਕੇ ਚੱਲਾਂਗੇ ਦਸ ਵਜੇ ਦਾ ਤਾਂ ਕਿਹਾ ਈ ਆ ਸਾਢੇ ਦਸ ਤਾਂ ਹੋ ਈ ਜਾਣਗੇ ਰਾਮ ਨਾਲ"
6.ਪਿੰਡਾਂ ਆਲੇ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਰੋਡ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਆ,ਓਦੋਂ ਆਹ ਗੱਲ ਲਾਜ਼ਮੀ ਆਖਣਗੇ ,"ਪਰਧਾਨ ਸੱਟ ਤਾਂ ਫਲਾਣੇ ਦੇ ਬੱਜੀ ਸੀ ਬੱਠਲ ਖੂਨ ਦਾ ਡੁੱਲ੍ਹ ਗਿਆ । ਬੱਠਲ ਨਾਲ ਖੂਨ ਖੌਣੀਂ ਕਿਮੇਂ ਮਿਣ ਲੈਂਦੇ ਆ ਸਹੁਰੇ।....ਘੁੱਦਾ